Tini Zabutykh Predkiv (1964)

Film van Sergei Parajanov die meerdere malen in een adem genoemd wordt met Bergman, Tarkovksi en Kurosawa. Ben benieuwd.

Ja, ben ook benieuwd. Staat al lang op mijn "to-see" lijstje, moet er nu maar eens van komen.

Heb er nu vier van Parajanov gezien, is redelijk "zware kost" om te kijken, je moet er wel voor in de stemming zijn en er rustig voor gaan zitten...zijn geen films om er even tussendoor te fietsen.

Beste film van Sergei Parajanov. Ik ben overigens in dezelfde stad, Tbilisi, geboren.

Tini Zabutykh Predkiv is een indrukwekkende film. Het verhaal is een beetje te vergelijken met Kurusawa’s Throne of Blood en Tales of Ugetsu van Mizoguchi. En het dynamische camerawerk vertoont enkele gelijkenissen met dat van Falstaff en Il Conformista.

De film bestaat uit ongelofelijk veel mooie natuuropnames van het West-Oekraïense heuvelachtige landschap.

Tini Zabutykh Predkiv is ongetwijfeld meest ontroerende en toegankelijke film van Sergei Parajanov. Een top10 kandidaat!

***** / *****

Ik wil deze film zo graag zien! Ik hoop dat ie Sayat Nova minstens kan evenaren.

Inderdaad een geniale film, maar Sayat Nova is wat mij betreft nog een stukje beter. Shadows of Forgotten Ancestors is veel dynamischer qua camerawerk en bevat een tamelijk duidelijk plot. Ikzelf prefereer de tableaux in Sayat Nova; de collectie images uit die film roepen meer emotie bij me op en hebben een grotere onderliggende spirituele kracht. Maar 1 ding is zeker... Paradjanov legt in elk van zijn films absolute schoonheid vast op celluloid, zo ook in deze. 4,5*, en een 5* is goed mogelijk bij herziening.

Ik zie net dat deze gewoon in Nederland op dvd is, onder de titel 'Vuurpaarden'. Weet iemand iets over de kwaliteit van deze dvd?

Echt waar???? En ik heb daar overheen gekeken? Ik heb een VHS tape gekocht een aantal jaren geleden....

Gewoon bij bol.com te bestellen oa. Ongelooflijk! Hoe komen ze in godsnaam op de titel 'Vuurpaarden'?

Also Known As (AKA)

Chevaux de feu, Les France

Feuerpferde West Germany

Menneitten sukupolvien varjot Finland

Schatten vergessener Ahnen East Germany

Shadows of Forgotten Ancestors USA

Shadows of Our Ancestors (undefined)

Shadows of Our Forgotten Ancestors (undefined)

Teni zabytykh predkov Soviet Union (Russian title)

Wild Horses of Fire (undefined)

In 3 landen dus (minstens) onder die titel bekend.... Die zal ik eens snel bestellen, ongeacht de kwaliteit. Immer beter dan de tape lijkt me.

Vreemde titel inderdaad. 'Schaduwen van vergeten voorouders' zou de letterlijke vertaling van de Oekraïense titel zijn.

Moskwood heeft trouwens ook 'Asjik Kerib' en 'De legende van het fort van Soeram' van Paradjanov gereleased.

5 februari komt er een boxje uit van kino met

Shadows of Forgotten Ancestors

The Color of Pomegranates

The Legend of Suram Fortress

Ashik Kerib

Zie mijn vraag hier

Klote dat ik De Legende van het Fort van Soeram een paar weken geleden heb gekocht. Toch gaat die box er wel komen. Vooral geweldig dat Sayat Nova eindelijk op dvd komt!

Die Sergei Parajanov kan me niet helemaal aanspreken. Sayat Nova is dan nog wel een aparte film, maar ik vond dit erg weinig om het lijf hebben en snap de waardering voor hem ook niet zo goed. Het enige wat me bijgebleven is van deze film, is dat ergens een van de extra's ongeneerd knipoogt naar de camera als hij in beeld komt .

Het is mij net allemaal iets teveel van het goede. Vreemd en dynamisch camerawerk kan ik wel waarderen, maar Parajanov voert het allemaal wel heel ver door. Ik werd er onrustig van. Origineel is het wel, maar mooi helaas maar sporadisch. Daarnaast leidt het alleen maar af van wat er in de film gebeurt.

Nog storender vond ik al die volksliederen. Nou hou ik best wel van wat folklore in een film, maar hier klinkt meer dan de helft van de speelduur een of ander volkslied en het wordt op een gegeven moment gewoon onaangenaam. Er wordt ook bijna meer gedanst dan in de gemiddelde musical. Het was eventueel nog interessant geweest als ik geweten had waarover gezongen werd, maar dit werd niet ondertiteld.

Dat is allemaal toch jammer, want in zijn kern is het eigenlijk best een goede film, met een paar sterke scènes. Neem bijvoorbeeld dat einde waarin Ivan in het water staart en daar ook het spiegelbeeld van Marisjka ziet die begint te zingen. Heel mooi. Zo ook de scène waarin de magiër geïntrodceert wordt. Hier kwam het beweeglijke camerawerk wel mooi naar voren. Ook de scène waarin de tweede vrouw van Ivan naakt een vloek over haar man uitspreekt heeft veel sfeer. Ten slotte zit er nog een sterke gebedsscène in waarin Ivan samen met zijn tweede vrouw bid voor zijn eerste, inmiddels overleden geliefde en je ziet dat de tweede vrouw hier niet blij mee is. Dit had dus een bloedmooie film kunnen zijn, maar naar mijn mening had Parajanov zich net iets meer moeten inhouden. Zijn gebruik van technieken is origineel, maar haalt de binding met de personages voor mij gewoon weg.
2,5*

Waar Sayat Nova als één lang tableaux vivant langs trok en me best intrigeerde als concept, maar me gevoelsmatig nauwelijks mee kon krijgen, weet Tini Zabutykh Predkiv dat tot op zekere hoogte wel te bewerkstelligen. Dat ligt vooral aan het meer verhalend karakter van de film, alhoewel ook hier behoorlijk fragmentarisch.

Veel folkloristische liederen en orthodoxe/occulte ceremoniën komen voorbij, die absoluut mijn interesse weten te wekken. De film deed me overigens wat aan Zerkalo denken, vooral wanneer Ivan jonger is. Ook de indrukwekkende korte documentaire van Mikhail Vartanov (die zelf weer met Parajanov samen heeft gewerkt) over schapenhoeders kwam hier tijdens bepaalde scènes weer naar boven.

Parajanov heeft mij nog niet helemaal meegekregen in deze film, daarvoor was hij me te fragmentarisch, ook vond ik de film wat afzwakken naar het einde toe (het slotstuk was dan weer wel indrukwekkend). Intrigerend is de film absoluut, dus wie weet beklijft hij en groeit hij op die manier.

Een mooie film met dynamisch camerawerk dan zich de gehele film voortzet. Het begin is al uitstekend en ook bij andere scènes wordt je door de camera erbij betrokken. Dat komt vooral doordat de camera zich rechtstreeks richt op de desbetreffende persoon, actie, etc... en er dus niets zowat gebeurt op de achtergrond, buiten beeld, ... Mooie kleuren en uitstekende bijpassende muziek, hoewel iets te repetitief. Het acteren is matig, maar daar draait het totaal niet om. Juist de beelden en de personages laten het verhaal voor zich spreken.

Als film is Tini Zabutykh Predkiv de betere, maar Sayat Nova is gewoon pure poëzie.

Eens! Waarschijnlijk doet Sayat Nova me veel meer omdat de aanpak van die film zo abstract is: de beelden, de composities en de bewegingen binnen die tableaux raken meteen een emotionele snaar bij mij. Shadows of Forgotten Ancestors doet dat veel minder, omdat je toch ook een plotje aan het volgen bent in die film.

Op YT te zien.

YouTube - Kanaal van imageinconnu

Komt 10 Mei op DVD via Artificial Eye!

Een groot Borat-moment,deze film.Of komen jullie ook klaar op een film over kampers in Drenthe in de jaren '20?Niet al het bizarre/exotische is meteen diep/geniaal/spiritueel.

uhhh, ja misschien ligt dat aan de indruk die borat op jou heeft achtergelaten of het gebrek aan inzicht in culturen, want Drenthe heb ik er in de verste verte niet in kunnen herkennen. Ik heb, in tegenstelling tot jouw insinuatie, geen orgasme gehad tijdens deze film (alhoewel dat ook niet mijn streven was), maar desalniettemin een errug fijne film. Veel symbolieke en een sprookjesachtige vertelling met veel erg nice camera tricks. Exotisch en geniaal. Niet echt spiritueel of bizar.

Een aanrader voor wie het verschil tussen Drenthe en Sovjets kan zien.

Subliem,

Prachtig camerawerk, bewegingen en shots die ik nooit eerder heb gezien. En dan de combinatie van die schilderachtige taferelen met de vervreemdende muziek, de rituelen, kostuum en settings. Constant met een wauw-gevoel aan het scherm geplakt gezeten. Door het overweldigende beeldgebruik worden de plot en het acteerwerk ondergeschikt die desalniettemin nog goed uit de verf komen. Heb plotseling zin om het hele oeuvre van Parajanov te bekijken.

4.5* +

Vond het een erg lastige film om te beoordelen. Montage en shots zijn bij vlagen geniaal, maar ik heb meer moeite met het theatrale verhaaltje en acteerwerk, de melige liedjes en muziekjes en vond het uiteindelijk maar suffig om te volgen. Moet ook eerlijk zeggen dat ik niet helemaal in de stemming was en me eigenlijk niet echt wist te concentreren. Verdient dus eigenlijk nog wel een herziening, maar voor nu hou ik het op een klein 3*tje.

Tini Zabutykh Predkiv is de tweede film die ik van Sergei Parajanov zie en die is een stuk toegankelijker dan Sayat Nova, mede door zijn meer verhalende karakter, al maakt hem dat niet automatisch beter.

Het camerawerk is in ieder geval erg dynamisch en origineel. Neem alleen al het begin, waarbij de camera in een om te hakken boom wordt geplaatst, waarbij wij als kijker van zeer nabij getuige zijn van de val ervan, die ook nog eens noodlottige gevolgen heeft. Verder ziet de omgeving, de woeste en ruige Karpaten, er erg mooi uit.

Maar inhoudelijk is het allemaal iets minder boeiend. Het acteerwerk is theatraal en mede daardoor vond ik het lastig om echt feeling met de personages te krijgen. Op zich wel jammer, want Parajanov is wel een regisseur, die iets moois op het scherm kan toveren. Dat doet hij hier ook, maar het blijft soms wat halfbakken, omdat het acteerwerk niet echt aansluit bij de mooie cinematografie. Overigens was dat huisje wel grappig, dat leek echt sprekend op het huisje uit Sneeuwwitje en de Zeven dwergen, die ik toevallig onlangs ook weer eens zag.

Al met al is het weer een bijzondere kijkervaring, maar net niet helemaal top en qua niveau ongeveer gelijkwaardig aan Sayat Nova.

3,5*

Bijzonder mooi gefilmd. Het valt wel op dat het geluid later is toegevoegd. Qua verhaal is het wellicht niet zo bijzonder maar als je in gedachten houdt dat de film meer dan 50 jaar oud is maakt hij wel indruk.

Vanmorgen een hele beschouwing bij OVT over deze film. Het duurde een paar minuten tot aan de beschrijving dat ik door kreeg dat ik hem al eens gezien had.

OVT 13 maart 2022 - OVT - VPRO

Een paar prachtige scenes maken deze film de moeite meer dan waard, vooral het duet op het eind als Ivan sterft vond ik erg mooi. Maar na het zien van deze film en eerder Sayat Nova kan ik wel concluderen dat Parajanov niet mijn regisseur is..