Zomervacht (2023)

Vanaf 19 oktober 2023 in de bioscoop (September Film Distribution)

Knappe film! Misschien qua verhaal iets té "helaasheid der dingen" naar mijn smaak, maar bovenal knap geacteerd, goed gecast, treffend in beeld gebracht en slim gescript. Deze moet wel prijzen gaan winnen.

Een film die eerst vooral zwaarmoedig stemt, dan toch weer hoop doet opbloeien om vervolgens door de realiteit te worden ingehaald: een knap gefilmde emotionele rollercoaster!

Het is geen gemakkelijke film maar zit boordevol sociale dilemma's, emotionele en relationele vraagtstukken: wat mij betreft een must-see voor elke filmliefhebber.

Wij hebben de Nijmeegse première gezien in LUX, met aansluitend vraaggesprekken met de aanwezige acteurs Joël in 't Veld en Jarne Heylen, regisseur Joren Molter en de schrijver Jaap Robben: als aanvulling erg boeiend en informatief.

De 13-jarige Brian [Jarne Heylen] woont met zijn vader Maurice [Micha Hulshof] in een armoedige stacaravan. Vader kampt met een huurachterstand en ziet een kans om gemakkelijk geld te verdienen als blijkt dat zijn andere zoon Julien [Joël in ’t Veld], die zowel geestelijk als lichamelijk beperkt is, niet langer terecht kan in een zorginstelling. Door middel van een list krijgt Maurice het voor elkaar dat hij € 2000 kan ‘verdienen’ als hij Lucien tijdelijk in huis neemt. Maar omdat Maurice overdag steeds bezig is met allerlei vage klusjes, zit Brian opgescheept met een broer die hij amper kent. Daarbij krijgt hij hulp van Emiel [Valentijn Dhaenens], de tijdelijke buurman. Weinig verhaal, maar gelukkig ook weinig sentiment, al was het prettig geweest als Molter het voor elkaar had gekregen om Heylen wat minder mechanisch te laten acteren. In ’t Veld (die alleen lichamelijke beperking heeft) is fantastisch en de opbloeiende band tussen de broers heeft een paar rake momenten, maar al met al is dit een treurig stemmende, bij vlagen ietwat naargeestige film.

Hoe krijgen ze het in Vlaanderen toch altijd voor elkaar om zulk realistisch acteerwerk neer te zetten. Vooral de twee jongens zijn ijzersterk en oscarwaardig. Verder is Zomervacht zo'n typisch Vlaams drama dat zich aan de rand van de samenleving afspeelt. In zo verre niet heel origineel maar goed uitgewerkt.

Het is een eerste instantie een Nederlandse film hoor. Nederlands geld, Nederlandse regisseur, Nederlandse producent en Nederlandse scenarist.

Ik weet het maar hier boven staat toch echt "Nederland / België" en laten we eerlijk zijn. Deze film is toch veel eerder Vlaams te noemen dan Nederlands. Eigenlijk in alles.

'Laten we eerlijk zijn' is een laffe uitdrukking voor: "geef me gelijk". Geen idee van dit alles, maar een regisseur die uit Drenthe komt is prima, en dan net doen of de film Vlaams is, dat leidt tot meer dan 'laten we eerlijk zijn'.

Geef dan maar aan waarom dit een Vlaamse film is. Niet alleen gevoel aub.

Laten we eerlijk zijn; de film is Nederlands met een paar Vlaamse acteurs. Omdat de regisseur op zoek was naar een specifieke locatie die toevallig bij de grens met België ligt waardoor er qua casting ook Vlaamse acteurs in aanmerking kwamen.

Laten we eerlijk zijn; er is in Nederland ook talent. Daar is deze film het resultaat van.

Het is geen Vlaamse film maar een Vlaams/Nederlandse productie. En ik ben van mening dat deze film eerder de sfeer van een Vlaamse film uitademt dan van de gemiddelde Nederlandse film. Of vindt jij dit meer op Alles is Liefde/Verliefd op Bali (even op de teaser afgaand) lijken dan op de Helaasheid der Dingen of Rundskop?

Zomervacht is een film die blijft nazinderen en waaraan je nog vaak terugdenkt. Het is een fantastische debuutfilm die perfect kan bestaan naast het boek van Jaap Robben. Joren Molter (regisseur) weet wat hij doet en haalt alles uit de set, de omgeving en de acteurs. De beelden en locaties zijn trouwens geweldig. Ik begrijp volledig waarom deze film het Gouden Kalf voor beste Production Design heeft gekregen. Isabelle Kafando en Valentijn Dhaenens spelen een sublieme bijrol (Gouden Kalf genomineerden).

Het meest weggeblazen ben ik door Brian (gespeeld door Jarne Heylen) die met één blik emoties uitstraalt en scènes kan bepalen en dragen. Van deze kerel gaan we nog horen. “Niemand vindt mij lief” zegt hij op een bepaald moment. Wie deze film heeft gezien zou hem zo adopteren en met liefde opvangen.

Het is mooi te zien dat Lucien (gespeeld door Joel In’t Veld) in het echt ook met een beperking door het leven gaat. Het maakt het hele verhaal misschien wel geloofwaardiger. Mooi dat de productie voor inclusie kiest.

De film bewandelt de hele tijd de dunne lijn tussen drama (krob in de keel, tranen komen op) en een subtiel vleugje humor (waardoor het allemaal wat dragelijk blijft). Kortweg: een must-see!

Oh ja, want de Nederlands filmindustrie maakt alleen maar romkoms en de Belgische nooooit.

Hoi,

Voor filmhuis Doesburg zit ik in de filmkeuzecommissie. Wij vinden dit een prachtige film, echt de moeite waard.

Joël in t Veld woont in onze regio en komt vragen beantwoorden over de film. Heel tof.

22 en 27 december in Doesburg in het filmhuis. Zomervacht - Filmhuis Doesburg - filmhuis-doesburg.nl

Rike

Die combi's Nederland-België zie je wel vaker de laatste jaren. Veelal om financiële redenen natuurlijk én om beide markten aan te boren. Herkenbaarheid is een troef. Soms krijg je vreemde situaties, maar hier vond ik het wel mooi samengaan. Ik vond het met de accenten bvb erg meevallen en Dhaenens dictie is veelal sterk.

Ik vond het eerlijk gezegd een vrij ongemakkelijke film. De handicap van broer Lucien is erg confronterend en is constant aanwezig. Maar goed dat we af en toe eens een spiegel voorgehouden krijgen.

De leefomgeving van zowel Brian als Lucien is alles behalve ideaal. Een verkommerde omgeving met een vader die de zorg eerder ziet als geldgewin. Emotionele binding met zijn kinderen heeft hij nauwelijks, dan heeft hij het nog meer voor zijn honden. Geen film die ontspoort in bruut geweld, het had zo gekund.

Maar Molter besloot de focus geheel op de broers te leggen. Geheel terecht overigens! Een mooi en innemend portret. Een zeer dikke 3,5* alvast!

Hele goede hoofdrol van Jarne Heylen (Brian). Het is pijnlijk om te zien hoe zijn gehandicapte broer wegkwijnt, maar dat ligt dus zeker niet aan de liefdevolle zorg van zijn broertje.

Wat een nare ongeïnteresseerde vader heeft hij toch. Zulke mensen zouden geen kinderen mogen krijgen.

Wat ik een beetje jammer vind is dat de film steeds varieert met hetzelfde thema. Er had iets meer afwisseling in het scenario gemogen.

De film en de personages hebben wel wat van Larry Clark films. Net als bij Larry Clark gaat het hier in de kern over sociale armoede en de niet zo mooie rand van de samenleving.

Ik vind het wel jammer dat op Pathé Thuis geen ondertiteling bij de film zit, want ik kon nu soms flarden van het gesprek niet goed horen, en ik moest nogal eens terugspoelen om te horen wat er gezegd werd.

Aardige film over een jongen die tijdens de zomer veel voor zijn verstandelijk en lichamelijk beperkte broer moet zorgen. Niet echt een verhaal en het valt soms wat in de herhaling allemaal. Maar wel op een goeie en rauwe manier in beeld gebracht. De casting is ook uitstekend en maakt grotendeels de film. Net geen 3.5 sterren.

Mooie film. Alleen... De scènes met Selma en Brian samen? Vond ik toch dat het trok op niets. Een volwassen vrouw met een jongen van 13 jaar???

Maar die volwassen vrouw heeft een IQ van een kind. Zo gek was dit niet.

Prachtig belgisch/ nederlands drama over een eenzame jongen (Micha Hulshof) die in een broeierige zomervakantie moet zorgen voor zijn zwaar lichamelijk en verstandelijke beperkte broer Lucien. Hulshof is onvergetelijk in de hoofdrol en de film is zowel grappig en aangrijpend, met veel aandacht voor de troosteloze leefomgeving van de broers. De volstrekt verpauperde camping waar het verhaal zich afspeelt is geweldig in beeld gebracht.

Ik bedoel natuurlijk Jarne Heylen...

Ik vond het geen prettige kijkervaring. Jarne Heylen speelt een gedurfde rol erg goed, dat dan weer wel.