House of Chains (2022)

Film begint in een vrij sombere omgeving, een achterbuurt, plaats met daklozen, junkies, dealers en meer dolende zielen levend op de rand vd maatschappij, waarvan Laura een is. Dan is er een man, genaamd Tye, die op straat met zijn obsessieve religieuze preken, deze verloren zielen aantrekt, Laura ziet hem ook even bezig en later ontmoeten ze elkaar persoonlijk, wanneer Tye tussenbeide komt, wanneer een straatdealer Laura lastigvalt en verkoopt de hem enkele rake klappen en red Laura en daar zij toch reeds op de rand vd maatschappij leeft, zonder enig toekomstperspectief, blijkt ze niet veel later als vrouw van Tye door het leven te gaan. En nemen ook meteen een giga sprong in de tijd, want er is zich ondertussen een gezin gevormd, met Laura en Tye als man en vrouw en hun zes kinderen. Tye heeft Laura ondertussen ook volledig gebrainwasht met zijn obsessieve, ziekelijke interpretatie van zijn religie. Allen in het wit, het heeft alles van een sekte en Laura is niets meer dan een schim die Tye blindelings volgt en zelf 1000% gelooft dat hun wijze van leven en het letterlijk toepassen van religieuze boeken en citaten, zonder enige ruimte vr interpretatie de enige juiste is en zij vooral als taak heeft de kinderen te hersenspoelen, hun nog jonge geest vol te proppen met hun religie als dé waarheid. Eerst zie je de kinderen de ene religieuze boeken lezen en legt Tye op bepaalde citaten zo'n nadruk, dat de minste vorm van het in vraag stellen hiervan, leidt tot psychische en fysische mishandeling.

En waar de kinderen eerst nog naar buiten mochten, voor oa school, worden alle kinderen nu totaal geïsoleerd, wordt er zo hard op gehamerd en de nadruk op gelegd, dat alles buiten hun gezin, slecht is, de mensen zijn de vijanden, de serpenten, de buitenlucht, de adem vd duivel. De kinderen worden vastgeketend, worden door Tye voor het minste zwaar gestraft, veelvuldig afgeranselt, vastgeknoopt aan bed, ziektes en bijhorende klachten, wordt volledig ontkent door Tye. Wanneer de jongste zoon enorm lijdt onder buikkrampen, wordt dit door hun vader zowat afgedaan, als iets wat wel vanzelf over zal gaan. De twee oudere zussen willen de oorzaak van hun broertje zn hevige pijn achterhalen en lezen ondertussen iets over de appendix, weliswaar gebrekkig, doordat ze geen kennis hebben van alledaagse zaken en woorden, al zeker niet uit medische en wetenschappelijke hoek. Ze melden dit ook aan hun vader en er een dokter bijgehaald moet worden, natuurlijk is dit onbespreekbaar, een dokter, een buitenstaander, is een serpent, dus een pure zonde en in tegenstrijd met hun religie, die buikkrampen zijn vd slechte buitenlucht...het wordt daar mistroostiger met de dag, vooral bij de zussen druipt de pure angst ervan af. Die oudere zoon gaat nog het langst mee in hun vader en moeders religie. Dan lijken de hevige buikkrampen bij jongste zoontje te zijn verdwenen, wat ie vol opluchting tegen zn vader zegt, zie je wel, het slechte in je is verdwenen, waarop 't zoontje zn vader nog mega bedankt, maar de pijn keert weer. De 2 oudere zussen, weten te ontsnappen en wanneer de politie en Gloria de twee zussen buiten vinden, hun ouders wat later ook komen, ze aangeven dat hun dochter labiel is en lijkt het of Gloria dit in eerste instantie gelooft. Maar later, komt Gloria en de politie langs met huiszoeking en komt alles aan het licht.

Je ziet de jongen die leed aan hevige buikkrampen uiteindelijk in een rolstoel zitten.

En eindigen doen we in de gevangenis, waar Laura opgesloten zit en ze eindigt met 'misschien ben ik wel de serpent' en sssssssssss geluid van een slang maakt en psycho blik.

Uiteindelijk nog een verlossend einde voor de kinderen en blijf je niet met totaal ongeloof en serieuze krop in de keel achter. Neem dit happy end weg en je blijft eerder met gevoel achter, zoals bij 'An American Crime' en 'The Girl Next Door' beide uit 2007 en gebasseerd op het zeer schokkend en intriest waargebeurd verhaal van Sylvia Likens in de zaak Baniszewski.

Zieke ouders redelijke film.