Evil Dead Rise (2023)

"All you can do is run."

De remake vond ik ontzettend tof, des te tergender dat men tien jaar nodig had om met dit op de proppen te komen.

In 'Evil Dead Rise' wordt het hutje in het bos verruild voor een afbraakpand. Hier bezoekt Beth haar vervreemde zus Ellie en haar kinderen. Lang kan hun hereniging niet duren, want na een aardbeving wordt het befaamde boek gevonden en het kwaad losgelaten. Hierop moeten ze vechten voor hun leven.

Het verhaaltje heeft niet veel om het lijf en de eendimensionale personages zijn ook veelal nietszeggend, waardoor je nauwelijks met ze meeleeft. Er worden weliswaar wel wat pogingen gedaan, maar het is allemaal tevergeefs. Het wordt eigenlijk pas leuk wanneer Ellie mind games begint te spelen met de hele familie.

Angstaanjagend wordt de film helaas nooit; dat gevoel van wanhoop miste ik heel erg. In plaats daarvan wordt er een wilde achtbaanrit gecreëerd waarin veel gore en - overduidelijke - CGI bloed tentoongesteld wordt. Er zijn zeker wat toffe momenten te bespeuren, echter is het merendeel jammer genoeg vrij standaard te noemen. Graag had ik meer inventiviteit gezien.

Al met al een redelijk vervolg, maar ik zou de verwachtingen wel laag houden. Overigens zie ik het somber in als ik de verhalen moet geloven dat er een plan klaarligt om een universum om de boeken heen te bouwen, opdat er om de zoveel jaar een nieuw deel kan worden uitgebracht.

Dikke 3,0 sterren.

Ondanks dat het geen prijswinnend materiaal is vind ik dit eigenlijk het beste werken in de hele reeks. De originele 3 is gewoon pulpy onzin, dus daar heb je een hele andere vibe. Maar op Ash na was het allemaal dom slachtvee. De 2013 remake is niet blijven hangen. Dan vind ik de familie hier veel beter werken. In een korte tijd is de familieband erg duidelijk gemaakt en gebeurt hier toch wel iets dat je weinig in (horror) films ziet, dat een hele familie eraan gaat. Normaal zijn het vrienden en/of koppeltjes waarin er minder op het spel staat. Wanneer het om familie gaat wordt het opeens een stuk moeilijker om ze te doden.
Dit kon ik enorm waarderen. Ik maak er gelijk ook maar mijn recensie van.
Ik kon dus ook erg genieten van deze film. Het is kort en erg effectief. De ranzigheid vliegt je om de oren en het is echt een visueel spektakel. Van de fantastische openingscredits tot aan de bende door het kijkgaatje en de ouderwetse look wanneer Beth bij Ellie aan het bed staat. Echt smullen. Het is daarnaast een erg vlotte film die iets langer dan anderhalf uur duurt. In een landschap van 120+ minuten films is het fijn om gewoon een keer een film te kijken waar al het vet afgesneden is en gewoon een goede pacing heeft.
Er zitten wel wat van die typische horrordingetjes in dat er van alles qua herrie in de ene kamer gebeurt en een kamer verderop de rest niks hoort. En dat het lang duurt voordat de hoofdrolspelers reageren op wat er gebeurt, maar omdat het ook om familie gaat erger ik me er in deze film niet aan.
Wat me wel opviel is dat de soundmix niet heel stabiel is. De hoge tonen knallen zo enorm door de speakers in de bioscoop dat ik haast met een gehoorbeschadiging uit de zaal liep. Vooral bij de openingscredits en vlak voor de aftiteling schieten de hoge tonen gigantisch uit de speakers dat het echt ongenaam voor de oren was. Na 14 jaar Pathe Unlimited en zo rond de 800/900 films kan ik niet zeggen dat ik me aanstel. Heb de bioscoopmedewerker hier nog op aangesproken om even te checken of dit wel klopt. Maar na wat research online schijnt dit een probleem van de film zelf te zijn. Wat toch echt amateuristisch overkomt en echt meer uitgebalanceerd had moeten worden.

Desalniettemin een erg leuke, ranzige en creepy ervaring.

Sam Raimi lanceerde in de jaren 80 (en begin jaren 90) de "Evil Dead"-filmreeks die verschillende generaties video en bioscoopbezoekers de stuipen op het lijf joeg (inclusief mij) en in 2013 volgde nog een reboot (van Fede Alvarez) van de cult-horrorfilm. Nu er tien jaar later een vijfde film is, is het de vraag of het succes van deze horrorklassieker herhaald zal kunnen worden en of het lukt om een nieuwe generatie horrorfans voor zich te winnen? Ik heb "Evil Dead Rise" gisteravond in een redelijk gevulde bioscoopzaal (met daarin vooral de nieuwe generatie horrorfans) gezien en hoewel ik me er best mee vermaakt heb, vond ik hem ook tegenvallen.

In "Evil Dead Rise" draait het om Beth (Lily Sullivan), een gitaartechnicus (roadie mag je niet zeggen ) voor verschillende bands waardoor ze vaak afwezig is, die het gezin van haar zus Ellie (Alyssa Sutherland) komt opzoeken. Ellie is een tattooartiest die met haar drie kinderen, te weten zoon Danny (Morgan Davies), dochter Bridget (Gabrielle Echols) en dochtertje Kassie (Nell Fisher), in een appartementengebouw in Los Angeles woont. Danny, de oudste, is een hipstertiener en heeft DJ-ambities, terwijl zijn iets jongere zus Bridget een millennial is die de wereld wil verbeteren en posters maakt voor een klimaatprotest. En Kassie, de jongste, speelt vooral met haar pop Staffanie (een lugubere onthoofde pop op een stok).

Wanneer een aardbeving een ondergrondse tombe / kluis blootlegt onder het appartementsgebouw die de nieuwsgierige kinderen (die pizza hadden gehaald) gaan onderzoeken, is het voor de fans van de franchise vrij duidelijk wat er gaat gebeuren. Danny vindt enkele vinylplaten en de Necronomicon, een in mensenhuid gebonden boek waarmee demonen kunnen worden opgeroepen. Hij neemt deze mee naar het appartement ondanks de protesten van Bridget. Wanneer Danny door het boek bladert en naar de vinylplaten luistert, waarop een priester te horen is die de duistere teksten van het boek heeft vertaald, breekt al snel de hel los als Ellie’s lichaam wordt overgenomen door een demonische entiteit.

"Evil Dead Rise" speelt zich, op de proloog (dat is tevens het einde van de film) na, niet af in een afgelegen boshut (die je wel even ziet tijdens de proloog), maar in een ruwe en regenachtige wijk in Los Angeles. Het verhaal heeft niet veel om handen, de film lijkt in de eerste twintig minuten een gelaagd verhaal te willen vertellen over moeder- en zusterschap (maar dit feministische pad loopt halverwege dood), maar je krijgt wel redelijk wat je verwacht. Namelijk een harde film met gore en heel veel bloed en natuurlijk ontbreekt ook de onvermijdelijke kettingzaag niet.

De effecten zijn fantastisch gedaan (is tegenwoordig ook niet meer moeilijk) en er zitten redelijk wat memorabele scenes in die je niet snel zal vergeten (zo zal ik nooit meer hetzelfde kijken naar een keukenrasp, die je bijvoorbeeld voor kaas gebruikt, waarmee Beth belaagd wordt). Ook bevat de film de nodige knipogen naar de originele "Evil Dead"-trilogie (zoals het zeggen van "Dead by dawn") en klassiekers als "The Shining (1980)" (m.b.t. de liftdeuren en het bloed), "The Thing (1982)" (m.b.t. het samengesmolten wezen), "The Exorcist (1973)" en zelfs Fargo (1996) (m.b.t. de versnipperaar / hakselaar).

Er wordt gespuugd, er wordt gekotst (allerlei lichaamssappen die in grote gulpen worden uitgekotst), het bloed spat van het scherm, ledematen die breken en worden afgerukt, er wordt een bad genomen in kokend water, er wordt een omelet gebakken (waarbij niet alleen de dooier maar ook de eierschaal in de pan verdwijnt ), er wordt glas gegeten en er valt nog meer ranzigheid te zien. Maar toch was er iets wat ik miste in de film en dan doel ik niet op het ontbreken van Ash (Bruce Campbell), het ontbreken van komische elementen (de "Evil Dead"-trilogie van Sam Raimi was immers een combinatie van gore en humor) en Sam Raimi enkel als producent.

Begrijp me niet verkeerd, de film is een achtbaanrit in de krochten van de Hel en de film is behoorlijk smerig (maar voor mij had het eigenlijk nog smeriger mogen zijn) en bloederig en dat in een hoog tempo, maar nergens vond ik de film echt spannend of angstaanjagend (in de bioscoopzaal was het ook de hele tijd stil), kon ik geen band krijgen met de vrij onbekende cast (er is ook weinig ruimte voor karakterontwikkeling), vond ik het vrij voorspelbaar wie er gaat overleven (daaronder uiteraard het jonge meisje Kassie, want in een bioscoopfilm worden jonge kinderen zelden tot nooit het slachtoffer) en miste ik het gevoel van wanhoop. Want nergens dacht ik "Dit komt nooit meer goed". Misschien ligt het wel aan regisseur Lee Cronin die iets nieuws probeert te doen met de franchise door het decor te veranderen.

Hoewel ik geen band kreeg met de cast, deden ze het wel verdienstelijk tot goed en zeker Alyssa Sutherland (als Ellie), Lily Sullivan (als Beth) en Nell Fisher (als Kassie). Alyssa Sutherland kotst en krijst er als de bezeten moeder Ellie heerlijk op los en gaat ook regelmatig lekker creepy en sadistisch te keer en ook fungeert ze een keer als grammofoonplaatspeler (vingernagel als naald op de plaat en de mond voor het geluid) Opzicht vond ik Alyssa Sutherland ook best een mooie vrouw, althans voordat ze verandert (in een lift i.p.v. het bos, waarbij ze gepakt wordt door kabels i.p.v. takken). Ze speelt de moederrol van Ellie, als deze verandert is in een demon, op een angstaanjagende manier en gebruikt daarbij o.a. lieve slaapliedjes.

Lily Sullivan speelt een overtuigende Beth. Ze ziet eruit als een coole jonge meid, maar er schuilt toch een hoop onzekerheid in haar personage en ze blijkt ook nog eens zwanger te zijn. Wanneer ze op het appartement van haar zus aankomt, is het in eerste instantie vooral om advies te komen vragen bij haar zus om later een meer badass rol op te nemen. Het is echter Nell Fisher die als 10-jarig meisje op de meeste sympathie kan rekenen en waar we zeker nog meer van gaan horen en zien. Ze speelde de rol van jongste dochter gewoon goed en wanneer zij aan haar bezeten moeder vraagt wat er met haar aan de hand is, antwoordt die spottend “Mommy’s with the maggots now.”. Jammer genoeg zit er niet meer van dit soort galgenhumor in de film.

Al met al zullen de eerste twee delen uit de "Evil Dead"-trilogie van Sam Raimi waarschijnlijk nooit meer overtroffen worden (dat was ook in het jaren 80 tijdperk, waarin horror flink in opkomst was en ook vernieuwend was) en daar komt deze "Evil Dead Rise" ook niet bij in de buurt. "Evil Dead Rise" kan overigens goed als een stand-alone film bekeken worden zonder voorkennis. Dus wat dat betreft is deze "Evil Dead" film vooral geschikt voor de nieuwe generatie horrorfans. Hoewel "Evil Dead Rise" me eigenlijk wat is tegengevallen (ik had best hoge verwachtingen toen ik gisteren naar die film ging, maar vaak vallen die juist tegen), is het natuurlijk geen slechte film. Het is een horrorfilm met een hoog tempo (duurt ook maar circa 90 minuten) en veel gore en vooral heel veel bloed (liters en liters bloed). De film doet de franchise geen oneer aan, maar voegt er ook weinig aan toe

Deze horrorfilm eens bekeken en vond het niet zo speciaal. Het verhaal lag in lijn met de andere delen. De cast deed het ook niet slecht, het geluid vond ik wel een pluspunt. Griezelig werd het nooit, bloederig daarentegen wel (dit is nog een understatement ).

De film deed het niet slecht, maar had er nu ook niet direct een waw gevoel bij. Goed voor een keertje.

Nooit eerder iets uit de Evil Dead-reeks gezien dus volledig blanco erin. Horrorfilmpje uit het boekje: oud duister boek duikt op en all hell breaks loose. Pluspunt is dat niet gepoogd wordt de achtergronden hiervan helemaal uit te diepen en te verklaren, daar wordt het vaak alleen maar kolderiek van. Ander pluspunt is het originele begin.

Verder weinig bijzonders. Hier en daar hilarisch ('dead by dawn!' en de scène waarbij iemand een oog in z'n keel krijgt, behoorlijk bloederig maar helaas nergens echt eng of spannend.

Staffanie is the real MVP of the movie.

Evil Dead Rise is bloody disgusting en ik hou ervan. Het is altijd fijn om te zien hoe een film allesbehalve braaf blijft en mooi het onderste uit de kan haalt. Er valt zoveel te vertellen over hoe je op verschillende momenten bijna onder je stoel kruipt van de tenenkrullende gore en geweld. Echt dikke kudo’s naar de visual effects artists die erg veel praktisch hebben kunnen uitvoeren. De CGI die aanwezig is mixt goed met de ‘echte’ wereld en ziet er verdienstelijk uit. Ik had niet het gevoel dat er compromissen gemaakt werden hieromtrent.

De setting is een frisse vernieuwing met het mottige appartement in LA in plaats van de (jammer genoeg) cliché hut in het bos. De isolatie werkt goed en de manier waarop ze het hebben verwoven in het verhaal komt natuurlijk over. De personages moeten het niet hebben van hun diepgang of slimme keuzes maar hun acteurs doen verdikke hun best. Geen enkele acteur viel uit de boot en de relaties met elkaar kwamen geloofwaardig over.

Is de film bonkers? Ja.

Mag er meer volgen en wil ik niet nog eens tien jaar wachten? Hell yeah!

Heerlijke film! Je kunt merken dat Raimi en Cambell achter de schermen mee hebben gewerkt aan de film. De acteurs deden het in mijn ogen erg goed. Vooral de moeder en dochter nadat ze bezeten waren. Wat een transformatie in acteerwerk. Ik heb me geen minuut verveeld met deze film. Originele Evil Dead blijft de favoriet van alle Evil Dead films, maar deze scoort in mijn ogen ook erg goed.

Deze week ook even meegepakt en ik hield er mixed feelings aan over.

Zo halverwege de film zat ik me eigenlijk een klein beetje te vervelen omdat het allemaal wel heel erg leek op herkauwen van dingen die ik al honderd keer in films heb gezien, maar dan schakelt de film even een tandje erbij in het laatste deel en was het wel echt even smullen van de gorigheid, bloederige ellende en enkele dikke knipogen naar de reeks, zoals uiteraard de befaamde kettingzaag die even dienst mocht doen. Allemaal niet erg origineel, maar wel tof.

Evil Dead Rise begint best wel leuk, met het boshutje aan het water waarmee de film duidelijk een ode maakt aan het origineel. Daarna schakelen we over naar een opvallende setting, namelijk een appartementencomplex in LA, niet direct de plek voor een film als deze, maar eigenlijk werkt het best wel. Na een stroeve aanloop en een wat saaie start van de problemen gaat de film lekker los en wordt ook de locatie prima benut. Uiteraard zijn er wat bijrollen voor extra moord en bloed, maar het draait natuurlijk om een moeder met haar kinderen en de aangewaaide tante. Je buurman een schaar in zijn hoofd moeten steken lijkt me al heel naar, maar om dit bij je eigen familie te moeten doen geeft de film wel een extra dimensie. Zeker in het laatste deel gaan alle remmen los en het einde in de parkeergarage vond ik behoorlijk sterk. En ja, jammer genoeg wel met zichtbare CGI, maar dat is helaas onvermijdelijk vandaag de dag. Wat dat betreft hadden de originele delen meer charme, maar die tijden zijn voorbij.

Het enige wat ik me lange tijd af vroeg was of dit nou echt als Evil Dead voelde. Evil Dead is voor mij horror gemengd met komedie en een ijzersterke hoofdrolspeler die tegen het grote kwaad weet te strijden. Dat mis je hier omdat het net als de remake van een jaar of tien geleden enorm serieus is. De zelfspot is weg en een hilarisch hoofdpersoon als Bruce Campbell mis je toch wel, al valt de cast me hier best mee. Maar als je dat gevoel even weg kan drukken is dit wel een geslaagde naargeestige, rauwe versie van het bekende boek vol kwaad.

Kleine 3,5*

Begint en eindigt met een shot dat gekopieerd is uit Sam Raimi’s meesterwerk The Evil Dead (1982) en verwijst er vooral in het begin nadrukkelijk naar. De achteraf gezien onzinnige proloog maakt helaas al duidelijk dat Cronin de bel heeft horen rinkelen, maar niet weet waar de klepel hangt. Na een aardbeving ontdekken Bridget [Gabrielle Echols], Danny [Morgan Davies] en Kassie [Nell Fisher] een bizar boek en een LP uit 1923 in een ondergrondse catacombe. Danny speelt de LP af en roept daarmee de ‘Evil Dead’ uit de titel. Die neemt bezit van moeder Ellie [Alyssa Sutherland]. Tante Beth [Lily Sullivna], een ongewenst zwangere, verslaafde gitaartechnicus, moet ze proberen in leven te houden. Veel jatwerk en onvermijdelijk veel clichés, maar geduldige splatterliefhebbers kunnen de bloederige finale best waarderen, al is het zeker niet voldoende om deze matige horrorfilm te redden.

Evil Dead is toch wel een aparte franchise. Tussen de jump scare films en de slasher films heeft het na de start wat voor over de top horrorkomedie gekozen en z'n eigen weg gevonden als bekende filmserie. En in tegenstelling tot de meeste andere gelijkaardige franchises, probeert het toch weer af en toe iets anders te doen.

Evil Dead Rise moet het niet hebben van een bekend gezicht als Voorhees of Krueger. En er zijn niet zoveel jump scares als in Conjuring of Insidious. Het gaat gewoon voor bezeten figuren en een hoop bloed. En in het geval van Evil Dead Rise, ook een passende setting. Wat begon in een hutje tussen de bossen (zoals wel meer van dit soort films), lukt het er in om op een geloofwaardige manier het plaats delict te verschuiven naar een appartementsgebouw. Geen sentimenteel gedoe of flauwe humor, maar gewoon sfeervolle horror. Het verhaal is zelfs iets minder boeiend, anders had het nog beter geweest. Maar dit is duidelijk een franchise die nog lang niet ten einde is.

Uiteindelijk werd ik hier best blij van. Ik vond het begin nogal matig, het duurde even voordat ik in de film kwam, maar na een tijdje merkte ik dat ik aan het scherm gekluisterd was. Ik vind het eerste deel nog steeds geweldig en deze film komt niet in de buurt van het gevoel dat ik daarbij kreeg, maar desondanks betrapte ik mezelf wel er op dat ik op sommige momenten een beetje ongemakkelijk werd. Geluiden horen, dingen zien... Ik was toch een beetje spooked out. Dat onderhuidse gevoel na een film is voor mij een goed teken. Ik vond het acteerwerk ook best prima, al hoeft dat woke gedoe van mij niet zo. Geen originaliteitsprijs, wel vermakelijk.

"Open the door like you opened your legs, you stinking groupie slut!”

Op de dinsdagavond met drie andere vrienden naar de bioscoop gaan, het is eigenlijk niet echt normaal voor ons. Zeker omdat men morgenvroeg ook weer gewoon moeten werken. De keuze stond al vrij lang op deze horrorpent, omdat we toch wel gecharmeerd waren van de foto's die we hadden gezien en; zoals gewoonlijk geen trailers die we hebben gezien. Ik ben misschien wel blij van dat tweede, ik denk dat het aardig wat spoilergevoelige informatie had afgegeven waar ik nu dus juist geen last van had. Ik moet zeggen dat ik me aardig heb vermaakt, ook met het uitlachen van de vrienden die het toch wat eng vonden maar, ook voornamelijk van het tweede deel van deze film. Want om heel eerlijk te zijn was het begin niet echt bepaald goed te noemen.

De film opent best lekker wat dat betreft, en zet gelijk de toon qua gore wat we mogen verwachten. Helaas gebeurt er na de openingsscène niet heel veel bijzonders meer. Het is dan ook wel de introductie van de personen die we in deze film gaan zien. En eigenlijk werd gelijk duidelijk dat ook deze film zich weer zo nodig politiek moet bemoeien, en we weer zo'n woke figuur ertussen hebben lopen. Het is allemaal niet nodig maar ja, ze moeten natuurlijk nu het hele diverse publiek ook wel tevreden houden natuurlijk, een grote smet werd het gelukkig niet want na een beetje geneuzel in het eerste half uur werd haar rol wel weer een beetje weggezet, en had je er verder ook geen last meer van. Zoals ik al zei, het eerste half uur is niet heel bijzonder, erg veel gepraat en weinig schot in de zaak. Ik zakte toen ook wel een beetje weg, en werd nogal ongeïnteresseerd in de film omdat er maar niks kwam. Gelukkig werd het al gauw wel opgepakt, en pakt de film ook zijn volledige energie terug waardoor het eigenlijk wel weer een stuk leuker werd om naar te kijken.

Toch na de pauze (de laatste drie kwartier) was voor mij de kers op de taart, alsof je even moest opwarmen, want hier werd de film niet alleen al spannender, er kwam ook een stuk meer gore bij kijken wat het toch wel heerlijk afmaakte. Gelukkig weet Cronin het ook af te werken met een vleugje komedie, dus had je ook nog wat te lachen tijdens de film. Ik vond persoonlijk namelijk zelf het stuk in de gang wel komisch om te zien, hoe ‘Ellie’ iedereen aan het afslachten was. Sowieso al het gore in de film is onwijs verzorgt, en dat is denk ik ook het gene waar deze film juist erg goed in was. Ik noem een paar dingen op die mij bijvoorbeeld erg opvielen. Zo vond ik de schaar die in de neus gestoken werd door Beth bij Ellie wel een waanzinnig ranzige scene, of de kaasschaaf die een deel uit de kuit van Beth haalde was ook heerlijk, voor de doorgewinterde horrorfans zijn dit heerlijke scenes om te zien maar, het kon ranziger. Voor de niet echt horrorfans bleek dit vrij ranzig te zijn, en ik gaf ze best gelijk, want de film was ook wel ranzig genoeg.

De cast vond ik redelijk, ‘Lily Sullivan’ als Beth was een prima rol hoor. Vrij doorsnee dat wel, wel leuk. Ik vond zelf ‘Alyssa Sutherland’ als Ellie het beste gecast. Haar rol als demonische moeder werkte wel perfect, ze heeft ook precies de goede gezichtsbouw daarvoor om die rol op haar te nemen. Vooral tijdens haar gemene lach zat ik heerlijk in haar rol, en speelt ze best fijn. Voor de rest vond ik de cast wel mager, de kindacteurs waren redelijk maar niet bijzonder. En ook alle andere bijrollen voelden nogal b-matig aan, niet echt waanzinnig.

De bioscoopervaring werd er overigens niet minder om, namaten de film door gaat werd de film ook bloederiger, en leuker. Al heeft de film het nergens echt van jumpscares. Een gewaagd iets, want je moet de film wel spannend zien te houden. In mijn ogen aardig gelukt, al zijn veel scenes en momenten voorspelbaar, en hebben we het allemaal ergens anders al wel eens gezien. Ik de toevoeging van andere films wel leuk. De kettingzaag uiteraard en ook de lift met al dat bloed, wat natuurlijk gewoon regelrecht uit ‘The Shining’ komt.

Ik heb me prima vermaakt. Een langzame en saaie opbouw gooit toch het nodige roet in het eten, en de productie voelde nogal B-matig aan. Met de nodige woke toevoegingen redde de film zich nog wel een beetje, en irriteerde het voornamelijk op het begin het meeste. Wanneer de demoon kwam werd de film aantrekkelijker, leuker en spannender om te zien. En dat zorgde dus gewoon voor een leuke horroravond.

Hoewel Evil Dead Rise vermakelijk is met heel veel bloed, is het een dertien in een dozijn, zoveelste classic horror nieuw jasje idee, waar Hollywood echt mee moet ophouden. Nauwelijks ideeën meer. Maar gewoon klassieke films pakken en een requel/prequel/sequal/remake/reboot van maken. De film is ergens memorabel. Het leek dat productie van de film veel te gehaast was. Laat Evil Dead en andere horror klassiekers met rust, Hollywood. 

Echt doodeng wil het niet worden, maar Evil Dead Rise is toch wel erg lekker. Bij tijd en wijlen flink naargeestig en vooral heel goor. In het slot gaat het goed los wat prima is na een fijne speelduur, zeker voor dit genre. Hier en daar nog wat knipogen naar het origineel volgens mij dus goedkoop scoren is het zeker niet.

3,5*

De boshut is verlaten en het verhaal speelt zich af in een appartementsgebouw dat door een aardbeving en een elektriciteitsprobleem afgesloten is van de buitenwereld. Die nieuwe setting zorgt wel voor een gelijkaardig gevoel van beklemming en isolatie als in de voornoemde blokhut. In plaats van een vriendengroep is het nu een familie die geteisterd wordt door de Necronomicon. Prima zo, maar de acteurs acteren allemaal zo vreselijk apathisch en onderkoeld, dat je moeilijk kan geloven dat dit hun reactie is op zulke bovennatuurlijke verschijningen. Zelfs wanneer hun moeder voor hun ogen verteerd wordt in de hel, staren ze uitdrukkingloos voor zich uit alsof ze naar het weerbericht kijken...

De effecten zijn goed en de kills lekker bloederig. Er gebeurt de hele tijd wat en de film vliegt er meteen in. Waardige sequel in een fantastische reeks.

Evil Dead Rise

Hoeveel liter 'bloed' zou hier wel niet voor gebruikt zijn?

Lekker horrorfilmpje hoor die geen grenzen stelt. Nergens echt eng, maar bij vlagen wel spannend en genoeg gore en bloed. De film was vanaf het begin tot het eind face paced, want de anderhalf uur vlogen voorbij. Het camerawerk en de effects waren ook echt top. Over de acteurs heb ik ook niks te klagen, die deden het gewoon prima. Eigenlijk heb ik er verder weinig negatiefs over te zeggen, haha. Misschien alleen het monster Marauder (laatste monster) dat niet heel eng of speciaal leek. Het leek soms zelfs zwakker.

De meeste horrorfans zullen deze film wel kunnen appreciëren.

3,5 sterren.

Een frisse (lees: gore) benadering van het bekende gegeven, met in plaats van een hutje in het bos een op instorten staande flat in een appartementencomplex. Proloog en epiloog zijn aan de vage kant en hadden wat mij betreft weggeknipt kunnen worden, maar alles daartussenin is de moeite waard. Na de verplichte introductie van de hoofdpersonen loopt de boel al snel in het honderd en gaan de makers helemaal los. Extreem bloederige en nare toestanden volgen elkaar vervolgens in hoog tempo op. De make-up effecten zijn van bijzonder hoog niveau en ik had vrijwel nergens het gevoel naar cgi te zitten kijken. De stem van Bruce Campbell is nog even te horen op een stukje vinyl.

“Mommy’s with the maggots now.”

Tien jaar geleden was er al eens een reboot van de verpletterende low-budget horrorfilm Evil Dead uit 1981. Die reboot stripte alle humor en was een bloederige herhalingsoefening van al die films met een houten hutje met vervelende tieners, die sterven. Na 10 jaar komen de Deadites weer in actie in een nieuw deel (net als de vorige film met Sam Raimi en Bruce Campbell als producent). Tja het verhaal herbergt niet veel verrassingen; en is het min of meer weer dezelfde film; een moderne horrorfilm die handig gebruikmaakt van een al bestaand universum. Met regelmatig het gevoel van dit hebben we eerder gezien. Gelukkig weet regisseur Cronin wat hij doet en slaagt uiteindelijk om een opmerkelijk efficiënte, bloederige, film af te leveren!

Beth ontdekt dat ze zwanger is, en bezoekt haar zus Ellie (Alyssa Sutherland, koningin Aslaug in Vikings) en haar tieners, Danny en Bridget én de kleinere Kassie. Een aardbeving, die de grond openscheurt verder en drie grammofoonplaten uit 1923 en een vreemd boek komen naar boven Het boek blijkt de Naturom Demonto, het boek der doden te zijn (jammer genoeg dus niet de H.P. Lovecraft “Necronomicon Ex Mortis” verwijzing) Maar goed fans weten dat als ze het boek doorbladeren en de spreuk van de LP (was taperecorder) afspelen (luister goed naar die stem!) het al snel helemaal gaat verkeerd. “It’s called ’the Book of the Dead’ for a reason!“

Ook goed nieuws is het dat het hutje in het bos is verplaatst naar een appartementencomplex in Los Angeles. Dat gebouw is een prachtig locatie: een bouwval dat z'n oorsprong lijkt te vinden in de jaren 20 of ’30 van de vorige eeuw, een beetje als Disney's Tower of Terror. Het bouwt de griezeligheid langzaam op, met een klein aantal jump-scares en akelig goed acteerwerk van de bezeten moeder. Dat er nu een gezin bedreigd en blootgesteld wordt aan de gruwelijkheden (kinderen is een no-go in horror) deed me twijfelen of dit wel bloederig ging worden.

Maar tjonge wat had ik dat mis! Het gaat vol voor een over-de-top horrorfilm met bloed; Liters en liters aan bloed. Regisseur en scenarist Lee Cronin kiest de meest verknipte elementen uit de reeks en doet daar nog een schepje bovenop. Soms wordt de spanning gebroken door wat komedie, op de juiste plaatsen en gelukkig niet al te vaak. Dit werkt allemaal in het voordeel van de film! Kettingzaag en jachtgeweer werden ook niet vergeten maar was dat nu een houtversnipperaar in een parkeergarage?

Wat dit echter zo goed maakt is het camerawerk Shots die lekker bijdragen tot spanning en walging. Er werd kundig gebruik van close-ups, geluiden en stiltes om een huiveringwekkende atmosfeer op te roepen en vast te houden. Enfin het verhaal neigt regelmatig naar te vertrouwd maar hoe het eruit ziet, het camerawerk, de verplaatsing van de locatie en de fantastische effecten met redelijk wat memorabele scenes is dit een film die je niet snel zal vergeten! (wat helaas bij de reboot van tien jaar geleden wel het geval is!)

Redelijke horrorfilm maar kan niet tippen aan de originals. Het verhaal is bekend echter is dit keer gekozen om het te laten gebeuren in de grote stad, L.A.. Het eerste deel is het sterkst. De spanning wordt goed opgebouwd en langzaam aan barst de hel los. Helaas is het daarna wat minder met name door de voorspelbaarheid. Maar nog steeds wel te genieten. Er is voldoende spanning en meer dan genoeg gorigheid. Het acteerwerk is van prima niveau. Visueel ziet de film er goed uit met mooie make-up en effects. 3.5

Behalve het boek heeft deze film heel weinig met Evil Dead te maken, behalve dan op het eind de kettingzaag en Beth die zegt: "Come get some!". Dat een vrouw nu de hoofdrol overneemt, is niet verwonderlijk in deze tijd van politieke correctheid en girlpower. Maar wat een vreemd gezin: een moeder die tattoo's zet en in een uitgeleefd kraakpand woont, een dochter die op een jongen lijkt en posters maakt omdat de wereld persé moet gered worden, een zoon die op een meisje lijkt (de acteur verklaarde zichzelf in 2020 dan ook als transgender) en zich dj waant, een jongere dochter die de hoofden van poppen afsnijdt en die op een bezemsteel zet, en een tante die een zwangere groupie is.

Gelukkig gaan ze (bijna) allemaal dood. Als Beth na een uurtje tegen kleine Kassie zei dat ze haar niets zou laten overkomen, wist ik al meteen dat zij de film zouden overleven. Er vloeit genoeg bloed in deze film, maar het feit dat zowat de hele speelduur zich in één plaats (het appartement) voordoet brengt weinig afwisseling. Gelukkig gaan we ook nog even in de lift en naar de ondergrondse parking. Wel enkele leuke effecten: de strijd die zich in de gang afspeelt en enkel door het peephole wordt gezien, het wezen dat uit verchillende lichamen is samengesteld, en Beths gezicht dat in bloed gedrenkt is.

Evil mess

Evil Dead Rise is een kwaadaardig zooitje, maar gelukkig wel in positieve zin. Ik heb namelijk al een tijdje niet meer meegemaakt dat ik met gemixte gevoelens van zowel vermaak als afschuw naar horror heb zitten kijken. Voor liefhebbers binnen het genre wordt het niet beter dan dit.

De regisseur heeft duidelijk een focus op rampspoed en gore gelegd in plaats van op onderhuidse spanning of (goedkope) jumpscares. Dit is één grote achtbaanrit van hel en verdoemenis. Wanneer je alleen van meer subtiele horror houdt ben je hier niet aan het juiste adres omdat het woord subtiel wel het laatste woord was wat door mijn hoofd heen ging toen ik na afloop de zaal uitliep.

Aanvankelijk dacht ik nog wel dat het allemaal mee zou vallen met de gruwelijkheden. Na een vrij heftige start neemt men een aantal stappen terug en duurt het wel even voor er iets gebeurd. De opbouw is niet bijzonder interessant, en er worden een aantal niet bijster bijzondere beslissingen genomen. Daarnaast had ik ook wel de zorg dat de film te terughoudend zou worden aangezien het verhaal betrekking had op een alleenstaande moeder en haar gezin, maar niets is minder waar. Niemand in het gezin blijkt namelijk veilig. En hoewel het geen verrassing is welke personages de eindstreep uiteindelijk halen, stoorde ik mij er niet aan omdat dit kleine lichtpuntje inmiddels ook wel welkom was geworden te midden van alle gruwelijkheden.

De gruwelijkheden zijn altijd al de essentie van de Evil Dead reeks geweest, en hier is dit (overigens op zich zelf staande) deel geen uitzondering op. Alyssa Sutherland speelt hier een belangrijke rol in, want zij zet een prestatie neer die voer voor nachtmerries is en veel hulde verdiend.

Eenmaal uit de startblokken blijft Evil Dead Rise maar als een sneltrein voort denderen en hoewel ik de letterlijke samensmelting van monsterlijk heden in combinatie met de houtversnipperaar tijdens de finale, wel iets te situationeel geplaatst vond was ik al zo lam geslagen door alle ellende dat ik het de makers met gemak vergaf. En anders deed de laatste scène dit wel. Ik vond het erg tof om te zien hoe de eerste scène die ogenschijnlijk niks met de hoofdverhaallijn te maken had, aan het eind van het verhaal toch nog verweven werd met het hoofdverhaal. Zo kreeg je eigenlijk twee films in een. Sterk gedaan, en het maakt de film in zijn geheel alleen maar huiveringwekkender omdat het nog maar eens onderstreept dat werkelijk niks de demonische krachten lijkt tegen te kunnen houden.

Evil dead Rise is wat mij betreft nu al een moderne klassieker binnen het genre. Deze behoort niet alleen tot een van de beste titels die ik dit jaar gezien heb, maar is daarnaast ook één van de beste horror titels van de afgelopen jaren. Dit is een must-see voor iedere horrorliefhebber en daarom krijgt deze titel, ondanks zijn kleine gebrekkigheden, alsnog de volle mep van mij.

5,0*

Nee dit was het niet. De reboot van 2013 heb ik nog niet gezien maar wel ben ik fan van de originele delen van vorige eeuw. In wisselende combinaties zijn deze delen spannend, gory, sexy en grappig. Deze Rise is enkel gory … Absoluut niet spannend. Ik heb de hele tijd moeten geeuwen wat ik bij een goeie horror zeker niet heb. Waaraan kan het liggen? Nada spanningsopbouw, saaie karakters, zwakke of onbestaande verhaallijn. Om dat te compenseren trekken ze dan maar het hele arsenaal nepbloed en cgi open tsja. Het interieur van het appartement zag er ook nog eens fake grauw uit. Misschien hadden ze toch een andere filter moeten uitproberen. Enkel de finale in de ondergrondse garage vond ik leuk en Evil Dead waardig. Daarmee is de eer toch nog een beetje gered.

Los van de special effects toch wel een tegenvaller.

Ten eerste veel te donker, waardoor je veel leuke fragmenten niet goed kunt zien.

Ten 2de warrig verhaal, had beter gekunt.

Sinds de 1ste Evil Dead zijn er veel pogingen gedaan, maar allemaal tevergeefs.

Pluspunt dus de spe ial effects, en de vondsten in het gore, lijkt me een geweldig beroep om dit te bedenken.

Redelijke film waarin een verborgen boek voor nogal wat onheil zorgt. Een geheel andere setting en toon vergeleken met de Evil-dead's uit de jaren '80. Aan bloedvergieten en gore geen gebrek. En het ziet er allemaal ook goed uit. Echter vond ik het op sommige momenten wat langdradig.

Nu ik een dag later terugdenk aan deze film, heb ik achteraf gezien een leuke avond gehad maar hij was niet memorabel.

De eerste scenes waren goed en grepen mij direct beet. Op een subtiele wijze werd er teruggegrepen naar de vorige uitgaves van Evil Dead, maar het voegde ook wat toe aan het huidige verhaal. Dan ga je er eigenlijk vanuit dat je een film krijgt waar veel elementen hetzelfde blijven en deze verwachting kwam helaas ook wel uit.

De grote lijnen waren dan voor mij ook wel voorspelbaar. Ga je een ring dieper, dan zaten er zeker verrassende elementen in.

De rollen vond ik voornamelijk door de kinderen goed vertolkt. De kleinste deed het naar mijn mening het beste, al waren er ook weer niet zoveel scenes waarin hun acteerskills echt goed tot uiting konden komen. De personages paste goed bij de sfeer van de film en de muziek die erbij werd gebruikt voegde ook zeker iets toe.

Het compenseerde mooi de ietwat tegenvallende verhaallijn. Wat mij voornamelijk tegenviel waren de opeenstapeling van toevalligheden, zoals bij het vinden van het boek waar het deze film eigenlijk om draait. Vanaf dan word je niet heel erg verrast. Maargoed, soms is het ook weleens prettig te weten waar je aan toe bent.

Daarnaast kom je goed aan je trekken als je van 'Gore' houdt. Wat mij betreft hadden ze daar iets minder aandacht aan mogen besteden en meer mogen infesteren in het verhaal en het toebrengen van sinistere effecten.

Leuke avond gehad, maar we gaan hem niet nog een keer kijken!

Goor gezin.

De galgenhumor van de originele eerste delen komt amper aan bod in deze nieuwste episode. Wellicht heeft dat met de afwezigheid van Sam Raimi te maken. De gorigheid maakt echter een hoop goed. Juist met dat eerste had de film makkelijk punten kunnen scoren, want deze gezinssituatie schreeuwt om vrolijkheid. Helaas worden de schoten voor open doel iets te summier benut. Je kunt niet alles hebben. Een veelbelovende opening is ook wat waard.

Toch duurt het na de leuke intro best lang voordat het bloed vloeit. Het is vooral maagzuur en andere lichaamseigen sappen die rond spetteren. Dusdanig veel en frequent dat je er bijna misselijk van zou worden. Als dan vervolgens het toch al niet zo sterke verhaaltje plaats maakt voor de eerste echte demon, worden veel registers opengetrokken. En wanneer daarbij humor wordt gebruikt, levert dat zelfs een beetje sensatie op.

Het wordt echter alweer snel serieus op een leuke scène na, die zich afspeelt achter een deurspionnetje. Hoewel die naar meer smaakt blijven de stappen verder vooral voorspelbaar, al moet gezegd dat de gore dat niet altijd is. Zo zijn er behoorlijk wat onsmakelijkheden te zien. Spannend wordt het eigenlijk bijna nergens; men kleurt keurig binnen de lijntjes, zelfs met deze enorme hoeveelheid bloed.

***

Met dank aan Warner Bros. voor het recensie-exemplaar.

Ik vond er maar weinig aan.

De film is nooit echt spannend geweest. Kon zich daardoor onmogelijk tippen aan de crème de la crème van het horror genre. Als je van gore houdt, zit je waarschijnlijk wel goed met deze film. Persoonlijk vond ik het te makkelijk gebruikt en diende het niet als toevoeging voor de hoor. Hoeft natuurlijk niet altijd, maar ik zelf vind dat altijd maar een beetje storend.

Verhaal is meh.. acteren is meh... cinematografie was wel okey ondanks dat het hier en daar wat te donker oogde.

Twee sterretjes.

Heel leuk.

Meer dan waardige opvolger van de geslaagde remake uit 2013, al is het allemaal heel losjes verbonden. Met het originele bronmateriaal heb ik niet zo veel. Vermakelijke niemendalletjes, dat wel, maar ik kan de serieuze laag een stuk meer waarderen dan bij elkaar geraapte meligheid. Misschien dat het daardoor steeds meer wegdraait van de source, maar voor mij is dat geen enkel probleem.

In ieder geval een meer dan verstandige keuze van regisseur Cronin om de film opnieuw te draaien sinds 2013. We bevinden ons zowat voor het eerst ever in een stadsomgeving. Ja ja, ik ken de serie, maar ik doel dan ook enkel op de films. Zeker deze nieuwere films lijken me toch niet erg sterk verbonden met de oorspronkelijke Evil Dead-wereld. Daarbuiten duurt het voor Evil Dead Rise absoluut niet lang om op te bouwen en daarnaast krijgt Cronin het zelfs voor elkaar om memorabele figuurtjes neer te zetten.

Zo ongeremd als de vorige film is het niet, wel kent het nog altijd genoeg smerigheden en creativiteit om te blijven werken. Knappe cinematografie, een frisse invulling en een lekker tempo. Ik vind Sullivan een meer dan waardige protagonist en Sutherland een strakke villain. De film krijgt daarnaast door de situatie (het draait tenslotte om een familie) ook genoeg diepgang mee. Je zou het uiteraard niet denken van een film als deze, maar ik voelde me toch genoeg verbonden met de personages om ze meer dan sympathiek te vinden.

Erg eng is het allemaal niet, buitensporig al helemaal niet. Cronin is misschien net wat braver dan Alvarez waardoor deze film niet boven zijn adaptie kan uitsteken. Wel is het zeer vermakelijk en brutaal genoeg om te blijven boeien. De zogenaamde Marauder is overigens een geweldige toevoeging. Dat maakt zeker een film als deze net wat leuker en vooral wat specialer.

Dit keer vormt niet een cabin in the woods maar een smoezelig appartementencomplex het decor voor demonische bloedvergieten. Qua campy humor haalt Evil Dead Rise bij lange na niet het niveau van de originele delen. Dat geeft verder niks, want dat wordt voldoende gecompenseerd door een smerige symfonie van glasscherven en kettingzagen. Gore met een hoofdletter G.

3,5 * Bloed, kots en tranen

Geen onaardige horror, maar het komt helaas bij lange na niet in de buurt van het meesterwerk dat z'n voorganger was. Deze Evil Dead Rise speelt het toch iets meer op safe, en daarnaast zie ik Evil Dead toch liever in een cabin in the woods ipv in een appartementencomplex waar kennelijk niemand op de andere etages iets heeft vernomen van alle krankzinnige horror die er zich boven hun afspeelt.

Het duurt even voordat het losgaat. Zodra de demon zijn intrek heeft genomen wordt je getrakteerd op wat je mag verwachten in een film uit de Evil Dead franchise. Creepy twitchy demons met ironische oneliners en veel gorigheid. Al moet gezegd worden, dat laatste wordt (mede hier op moviemeter) enigsinds overschat. Sure het is een horrorfilm met gore. Absoluut. Maar het wordt in mijn ogen nooit ECHT heel ranzig. Ook dat lukte zijn voorganger beter.

Vanaf de 'bloedlift' is het allemaal wel erg sterk en gaat het nog even lekker over de top. Lily Sullivan speelt een uitstekende rol als langzaam steeds meer tot het uiterste gedreven tante die de kids moet beschermen.

3,5*. Helemaal niet verkeerd. Maar Evil Dead Rise heeft een beetje de pech dat zn voorganger in deze Reboot reeks zo fantastisch was dat dit deel eigenlijk alleen maar kan teleurstellen.

Ik sta versteld. Wat een goede horrorfilm tussen al die bagger de laatste tijden.

Vooral de 'gore' is goed aanwezig. Je zit aan alles (camerawerk, belichting, special effects, muziek, etc) dat ze er echt werk van hebben gemaakt.

Een film die in zijn genre een topper is!!! Puur vermaak, niet echt spannend, maar dat is ook niet de bedoeling. Het gaat hier echt om het lekkere gore, grove, zeer bloederige, hak, snij en zaagwerk.

Wij zijn heel wat gewend op horrorgebied, maar dit is toch best pittig en heftig, qua slasher! Zéér de moeite waard.

Evil Dead Rise is het zoveelste deel in een wat uitgesleten reeks. Mijn verwachtingen waren op voorhand niet hoog gespannen. Dat bleek onterecht. Evil Dead Rise is een goede film die weliswaar gebruikt maakt van elementen uit de vorige films, maar verder volledig op zichzelf staat. Een hernieuwde kennismaking met oude personages zit er niet in. Ik heb ze ook niet gemist.

Heerlijke setting. Geen afgelegen boshut, maar een oud appartementencomplex in de stad. Het gevoel van afzondering is wel aanwezig. Het complex staat op het punt om te worden afgebroken en vele appartementen staan al leeg. Het aantal personages dat meedoet in de film is dientengevolge gering. En dat is prettig voor het overzicht als het kwaad eenmaal stevig tekeer gaat.

Bloed en gore. De film splattert er lustig op los Vooral de bodyhorror is goed voorzien. De scherpte van de afschuwwekkende taferelen die zich voor het oog afspelen wordt prettig effectief een beetje ontscherpt door de inzet van een vleug humor. De humor zit ‘m vooral in het groteske aspect van de taferelen en gaat niet ten koste van de spanning. Het is net genoeg om wat lucht in de dichte atmosfeer te brengen. Het is mooi afgemeten. De horror blijft recht overeind staan.

Evil Dead Rise overtuigt met sfeer en spanning. Niet met het verhaal dat niets nieuws brengt. Wel ok zijn de brokjes familiedrama die regisseur en schrijver Lee Cronin in het verhaal verwerkt. Die brokjes zorgen voor betrokkenheid bij de personages die per slot van rekening aan de meest verschrikkelijke terreur worden onderworpen. Heb ik meteen een mooi bruggetje om het acteerwerk te prijzen dat zowel van de twee volwassen hoofdrolspelers als van de drie jonge acteurs van uitstekend niveau is. Evil Dead Rise is prima horror.