What's Love Got to Do with It? (2022)

Vanaf 9 februari 2023 in de bioscoop (The Searchers)

EDIT: vanaf 9 maart 2023 in de bioscoop.

Je krijgt gewoon wat je verwacht te krijgen. Verder goed gespeeld, mooie sfeer, goed in beeld gebracht en aardige grappen. Als je ervan houdt, leuk om te zien (Ik kreeg m kado in de Sneak). En Lily James is natuurlijk geweldig.

Ook in de sneak (Nijmegen). Aardige film, maar in de eerste minuut weet je al hoe het gaat aflopen, je moet er alleen even anderhalf uur op wachten. De twee hoofdrolspelers dragen hun rollen goed, de grappen komen voornamelijk van Emma Thompson.

Redelijke film

Mooi om de Pakistaanse cultuur zo te zien

Jammer van de opmerkingen over racisme op de meest rare moment

Alsof het toch nog even gezegt moest worden

Wanneer documentairemaker Zoe [Lily James] hoort dat haar buurman en boezemvriend Kazim [Shazad Latif] besloten heeft over te gaan tot een gearrangeerd huwelijk ziet ze haar kans schoon. Onder de werktitel “Love Contractually” film ze Kazim en zijn familie tijdens hun zoektocht naar de juiste levenspartner en in de traditionele aanloop naar de voltrekking van het huwelijk met Maymouna [Sajad Ali]. Goh, hoe zou dit aflopen? Asim Chaudhry is grappig als Kazims neef Mo ‘The Matchmaker’ en Thompson duikt te pas en te onpas op om leuk te doen als Zoes moeder. James gooit al haar charmes in de strijd, Shabana Azmi heeft enkele mooie momenten als Kazims moeder en de kleurrijke feestelijkheden verhogen de feestvreugde. En het scenario heeft zowaar een paar verrassende momenten, al geldt dat zeker niet voor de ontknoping.

Komedies waarin culturele verschillen de bron zijn van de humor zijn vaak best leuk. Helemaal als de film van Britse origine is. Britse humor ligt me wel. In deze film ligt de focus op Pakistaanse Engelsen en het gearrangeerde huwelijk dat in veel families van Pakistaanse of Indiase oorsprong nog steeds wordt gepraktiseerd.

In “What’s Love Got to Do with It” is het een Pakistaanse jongeman die na enige amoureuze teleurstellingen zijn ouders toestemming geeft om voor hem een bruid te zoeken. Zijn buurvrouw en beste vriendin is een filmmaker. Zij maakt van de gelegenheid gebruik om het gebeuren te filmen en er een documentaire van te maken. Aangezien de film een romantische komedie is, verloopt het gebeuren natuurlijk minder gladjes dan iedereen van te voren had bedacht.

Het gearrangeerde huwelijk is een bijzonder thema in een romantische komedie. Op deze huwelijksvorm is altijd veel kritiek geweest van organisaties voor mensenrechten die zowel huwelijken tussen kinderen afkeuren als de sterke beperking van de zelfbeschikking van de vrouw hekelen. Een geëngageerd thema dus en dat is behoorlijk gewaagd om te gebruiken in een zoetige romcom. Maar, vrees niet. Het delicate thema is in het kader van de gezellige sfeer die in de meeste romcoms en ook in deze film heerst, geheel ontdaan van kritische randjes. Verwacht hier geen gedifferentieerd beeld met meerdere invalshoeken. Daarover gaat de film niet. Het thema is slechts de aanleiding voor een plezierig romantisch verhaal.

Het gelukkige einde van dat romantische verhaal zie je al vanaf de eerste minuut aankomen. Geen verrassing daar. Misschien is dan tenminste de weg die naar het gelukkige einde voert nog een verrassende weg? Het antwoord luidt: nauwelijks. Aan sympathieke personages geen gebrek. Aan frisse verhaallijntjes en frisse personages des te meer. Leuke rol van Emma Thompson. Leuke Pakistaanse familie van de bruidegom. Ze zijn sympathiek maar ontstijgen nooit elk denkbaar cliché.

In een romcom moet tenminste de chemie tussen de twee belangrijkste personages geloofwaardig zijn. En dat is inderdaad het geval. Lilly James en Shazad Latif zijn een plezierig koppel. James is een aangenaam personage dat lichtelijk chaotisch opereert maar vooral lief en attractief is. Latif sluit daar als opgewekte en ietwat naïeve tegenspeler prettig bij aan. Een leuk span maar ook een weinig opwindend span. Ik constateerde het al eerder. De personages zijn vooral sympathiek vormgegeven. Het past in een film die vooral sympathiek wil zijn en elke controverse mijdt.

“What’s Love Got to Do with It” is geen romcom die zich vanwege een delicaat thema gedwongen voelt om van de gebaande paden af te wijken. Nee, die intentie heeft de film niet. De film volgt alle voorspelbare zoetige wegen die uiteindelijk naar het ultieme geluk leiden. Niet erg interessant. En de humor? Ach, die is niet heel Brits en stelt uiteindelijk weinig voor. Met een paar aardige dialoogjes en een enthousiaste Emma Thompson heb je het wel gehad.

Ik ben eerlijk gezegd aangenaam verrast door deze film. Niets hoogstaands en kabbelt lekker voort, maar de chemie tussen de personages is fijn en de film durft ook wat minder leuke thema’s aan te snijden, iets wat je niet zo snel in een romcom ziet. Hierdoor overstijgt het de middenmoot en zorgt het voor een kijkervaring die me toch wel wist te raken.

Oh zo voorspelbaar maar dit was gewoon goed uitgewerkt. Fijne dialogen, subtiele grappen en mooi om te zien hoe culturen zo anders kunnen zijn. Prima film. Misschien wel 4 sterren.

Aangename, kleurrijke komedie over de ins en outs van een gearrangeerd huwelijk. Goed geacteerd, al vliegt Emma Thompson (zoals wel vaker de laatste tijd) regelmatig uit de bocht, maar dat kan natuurlijk ook de bedoeling zijn. Ik heb mij prima vermaakt met deze nuttige boodschap over cultuurverschillen.

Aardige film over een vrouw die een documentaire maakt over haar buurman die uitgehuwelijkt wordt. Een prima uitgangspunt voor een romcom waarbij de uitkomst vooraf al duidelijk is. De cultuurverschillen koen aan bod, maar het blijft redelijk oppervlakkig. Het kijkt wel gemakkelijk weg, al sleept het op het einde wel een beetje.

Precies zoals je zou verwachten: een mierzoet verhaaltje zonder enige verrassing - ook met een in eerste aanzet potentieel interessant onderwerp lukt het niet om uit de cliches van de romcom te komen. Eigenlijk alleen uit te houden door de aanwezigheid van Lily James die de film opfleurt. Jammer ook van de flauwe beelden tijdens de aftiteling - maar ook dat is wel een beetje tekenend voor het totale gebrek aan diepgang of interesse in het onderwerp, en hoewel dat wellicht niet het veld van de romantische komedie is, voelt het toch wat teleurstellend aan.

Ik dacht eigenlijk aan een musical-achtig iets. Blijkbaar in de war met een andere van Lily. (Toevoeging; ja, ik had Yesterday in gedachten). Of door de titel.

Best aardig, maar einde voelt redelijk geforceerd aan. O, laten we gaan zoenen, dat moet.

Verder nog steeds dol op Lily 'mooie knappe' James, en zij is ook de grootste blikvanger.

Heerlijke feelgood-film met een geweldige kleurrijke cast. Lily en de knappe Shazad spelen een echt droomkoppel, Emma Thompson erbij gehaald voor de nodige grappen. 90 minuten amusement verzekerd!!

Ik ging deze film in zonder de wetenschap dat dit een romkom is of zou moeten zijn, en omdat het thema mij eerder "gearrangeerde huwelijken in Pakistaanse gemeenschappen" leek dan "hoe krijgen we meisje A bij jongen B?" kon ik hier lange tijd goed in meegaan. Van het "getelegrafeerde" einde had ik ook niet zo'n last, want ik dichtte die aardige dierenarts mínstens zoveel kans toe, dus als geheel heb ik me hier prima mee vermaakt – tot het laatste kwartier dan, want hoewel mijn sentimentele zijde ontroerd was door hoe de familiekwestie werd opgelost vond mijn sceptische kant het allemaal wel èrg gemakkelijk gaan, en als ze de laatste scène in het boomhutje hadden weggelaten was de film er verder niet minder om geweest. Emma Thompson kan bij mij niets fout doen (actrices-top-3-aller-tijden), en ze brengt haar genante one-liners en ontregelende olifant-in-de-porceleinkast-momenten met meer dan genoeg aplomb, maar tegelijkertijd komt het me voor dat haar aanwezigheid (of althans de aanwezigheid van haar personage) de film z'n laatste restje serieusheid ontnam. En als op het einde Paki-boy en English girl elkaar gewoon krijgen en het gearrangeerde huwelijk op z'n zachtst gezegd geen succes blijkt te zijn, want was dan de zin van de insteek van deze film? Gemengde gevoelens dus.

De Indiase regisseur Shekhar Kapur brengt twee totaal verschillende culturen gezellig bij elkaar in deze vermakelijke, maar nogal uitgekauwde romantische komedie. Daarin spelen Lily James en Shazad Latif overtuigende hoofdrollen en delen bovendien een doeltreffende chemie, maar toch faalt het scenario erin om hun relatieontwikkeling geloofwaardig naar voren te brengen. Eenmaal de conflicten namelijk worden opgedrongen oogt het gebeuren wat afgeraffeld en gehaast, met een boel weinig efficiënte en vooral geforceerde humor. Emma Thompson speelt in deze film mogelijk haar meest nutteloze en overdreven bijrol en Kapur ontkomt niet aan de brave clichés, maar uiteindelijk kijkt het best degelijk weg. Een gebrek aan hoogtepunten ontneemt What's Love Got to Do with It een nipte voldoende.