Lost Transport (2022)

Vanaf 27 april 2023 in de bioscoop (September Film)

Film die kennelijk nog niet vaak is opgemerkt, en ook hier nog geen recensie heeft gekregen. Waarom pas volgend jaar in de bioscoop? Later dan elders in Europa. Zeker iets te maken met Dodenherdenking en de 5 mei-viering. Indrukwekkende film, die ongemerkt onder je huid kruipt. Mooie ingetogen rol van Hanna van Vliet. Heb geboeid zitten kijken. De 'aftermath' of WOII komt zelden aan bod. Toch kon ik de film niet zo goed plaatsen. Waarom dit? Waarom nu?

Wat ik ook niet goed kon plaatsen is dat ze met de trein terechtgekomen zijn in door de Russen bezet gebied, in de buurt van de Elbe. En dan verschijnen plotseling de Amerikanen als bevrijders. Maar ach, dat doet aan de film weinig af.

Vlak voor de bevrijding van Bergen-Belsen vertrekken er nog drie transporten met gevangenen vanuit het concentratiekamp. Eén van die treinen komt op 23 april 1945 nabij het dorpje Tröbitz in Russische handen. De Russen nemen het dorpje in en laten de overlevenden van Bergen-Belsen daar hun intrek nemen. Diesing vertelt het verhaal vanuit het perspectief van drie vrouwen: Simone [Hanna van Vliet] is de Joodse overlevende van het concentratiekamp die met haar echtgenoot Isaac [Bram Suijker] probeert voldoende aan te sterken voor ze terugkeren naar Amsterdam; Vera [Eugénie Anselin], de Russische sergeant die haar manschappen probeert te behoeden voor (meer) oorlogsmisdaden; en Winnie [Anna Bachmann], de tiener die is opgegroeid in Nazi-Duitsland en wiens familie hard is aangepakt door de Russen. Het basisidee is intrigerend, maar het scenario vanaf het moment dat de verrassend fit ogende Van Vliet in beeld verschijnt verliest het in rap tempo alle geloofwaardigheid.

EDIT: vanaf 20 april 2023 in de bioscoop.

Alleen al het beeld van de trailer geeft een compleet verkeerde indruk en toont alweer dat het een grondig opgepolijste versie is van de holocaust. Mooi geklede mensen die rustig in de wagon naar buiten zitten te turen en een raam om U tegen te zeggen. de werkelijkheid was enigzins anders en kan spijtig genoeg nooit op pellicule worden gezet wegens geen uitgemergelde, totaal wanhopige acteurs om in hun eigen viezigheid te acteren. Ik hou mijn hart al vast voor het zoveelste geromaniseerde drama dat wellicht gemaakt is door een regisseur die "oorlog" enkel kent van Allo, Allo, M.A.S.H., Schindler's List of Saving Private Ryan.

Het einde van de Tweede Wereldoorlog zorgde medio 1945 voor ongewisse tijden, waarin het aankwam op overleven terwijl je niet wist wie je wel of niet kon vertrouwen. In die onzekere omstandigheden raken drie totaal verschillende vrouwen min of meer veroordeeld tot elkaar omdat zij na de bevrijding in hetzelfde huis onderdak hebben gevonden in een door de Sovjets bezet dorpje in Duitsland. Dat brengt natuurlijk spanningen met zich mee, maar gaandeweg beginnen de vrouwen elkaar te vinden. Saskia Diesing heeft over deze onderbelichte slagschaduw van de oorlog een prima drama gemaakt. De film –geïnspireerd door ware gebeurtenissen– heeft zeker tekortkomingen, maar laat niettemin de nodige indruk achter.

Blijft een oppervlakkig oorlogsdrama.

Op een of andere manier weet het verhaal je nooit te pakken.

De karakters zijn allemaal zielloos.

De taalbarrieres ( duits, russisch en nederlands) lijkt nooit een probleem te zijn tijdens ondelinge conversaties. Het slot van de film slaat helemaal nergens op. Historisch gezien onmogelijk.

2.5*

Onwaarschijnlijk slechte film over het einde van de holocaust en de tweede Wereldoorlog. Ongeloofwaardig, slecht geacteerd. Miserabel. Kunnen betrokkenen bestraft worden? Er klopte historisch geen jota van, en de Joodse overlevenden zagen er uit alsof ze supergetrainde sportlieden waren. Man, man. Wat een broddelwerk.

Niet ultra spannend, maar wel een boeiend en vooral uniek verhaal!