Casa Coco (2022)

Er zijn veel mindere Nederlandse films.

Deze film heeft mij niet teleursteld, voor Nederlandse begrippen.

Het is een luchtige en vrolijke Nederlandse feel good film.

En speelt zich af op een mooie locatie.

Gewoon een gezellige en best een echt leuke Nederlandse film.

Na de trailer had ik redelijk wat verwachtingen van deze film, ik verwachtte een hilarische komedie, want de spelers die erin zitten beloofden veel goeds...... maar wat een slappe hap. Met beelden van Rotterdam, Bram Ladage en Lee Towers, zet je de Rotterdamse toon, maar Rotterdamse Toon kon de film niet redden, hij blijft toch een beetje Jaap Kooiman. Frederrique Spigt in haar rol het zinnetje 'mijn hart ken dat niet aan' laten zeggen vond ik een beetje mwah.... En voor de rest had er gewoon veel meer in moeten zitten. Een echte plot bijvoorbeeld. Waarom is die Hugo zo happig op Casa Coco? Alleen vanwege dat casino? Ze hadden echt veel meer kunnen maken van het plan om hem schaakmat te zetten. Wat ik dan wel weer heel mooi vond: de scene tussen Gerard Cox en Gijs de Lange over dementie, en de daarop volgende scene tussen De Lange en Luca die elkaar weer een beetje vinden. Maar het 'gesprek' tussen Groenendijk en Spigt daarna vind ik dan weer tenenkrommend. Kortom, een film die best wat had kunnen zijn, maar dat gewoon nergens wordt. Ondanks de sterrencast, ondanks de zonnige sfeer, ondanks de vele kansen die er waren om er iets echt leuks van te maken.

Prima filmpje voor tussendoor, zeker geen hoogvlieger en hier en daar nogal slecht acteerwerk en een flinterdun verhaal,voor de rest prima weg te kijken.