The Cellar (2022)

Het verhaal begint zoals zoveel horrorfilms doen; een gelukkig gezinnetje van vader, moeder, norse tienerdochter en jonger zoontje verhuizen naar een oude statig landhuis (hier op het Ierse platteland) De familie Woods kon het goedkoop kopen...Wat zou er mis kunnen gaan? Wat volgt zijn natuurlijk de enge keldertrap, de bekende deuren die open en dicht gaan, flikkeren de lampen, elektronica die weigert dienst te doen, spooky grammofoon en ja ook het stuiterballetje is van de partij! Maar er was niets mis met deze traditionelere elementen!

De film bezit dus veel vertrouwde horror-elementen die je al heel wat vaker heb gezien maar door een paar frisse ideeën toe te voegen werd het stiekem een aardig effectieve horrorfilm! Die ideeën komen uit esoterische natuurkunde/alchemie, vreemde symbolen, de kat van Schrodinger, en iets uit de Hebreeuwse Bijbel en apocalyptische geschriften. Maar voordat je denkt oef...dat is mij veel te moeilijk... zo diep gaat het niet hoor en het blijft allemaal redelijk goed te volgen! De kaken van de Leviathan worden soms de poorten van de hel genoemd. En uiteindelijk komt gewoon neer op dat een tovenaar/heks een pact met de duivel sloot.

Positief ook dat de 'problemen' in de film bijna onmiddellijk beginnen en weet het constant gespannen te houden. De film ziet er ook vakkundig uit en het acteerwerk is niet slecht! Er is geen gore en weinig jump-scares. Dit is een spookhuisfilm die zich veel meer richt op sfeer en een onderstroom van angst en doet dit opvallend goed! In de slotmomenten zie je ook een korte glimp van de kwade bron van alle penarie en een afdaling in de diepten was nog best huiveringwekkend. Het verhaal wordt met stijl verteld en de film heeft dus zeker verschillende goede momenten maar soms kiest het wel voor iets teveel de veilige bekende wegen. Maar de film was een uitstekende, plezierige, spookachtige ervaring.

Zeer kijkbaar spooky horrorfilmpje, waar ik misschien wel zwak voor heb. En belangrijk bij dergelijke films, de sfeer zat goed en dan is dit gewoon fijn. Het is zeker geen uitschieter in het genre, maar gewoon goed en het einde vond ik dik pluspunt. Een degelijke 7/10.

Ai.

Toch een tegenvallende horrorfilm met een centraal onderwerp waar ik normaal wel wat mee aankan. In dit geval spookt het opnieuw in een groots landhuis en mag Elisha Cuthbert het mysterie gaan ontrafelen. We hebben het allemaal vast weleens eerder gezien, maar de techniek van uitvoering vind ik belangrijker dan het verloop.

Dat is helaas het element dat een beetje faalt in deze film. Alhoewel de eerste helft nog best aardig gebruik maakt van sfeeropvoering, verloor de film me naarmate de tweede helft aanbrak eenmaal de horror wordt omgezet naar een wat mysterieuzer gebeuren. Daar wordt dan langzaam de legende en de oorzaak achterhaald. Het is een vertrouwd en benodigd element in dit soort films, maar Muldowney kan het geen enkel moment op een aantrekkelijke manier presenteren.

Verder kan het acteerwerk de film ook weinig vooruithelpen door een best levenloze prestatie van Cuthbert. Die heeft ze vroeger een stuk charmanter gespeeld, dit was eerder droog en makkelijk te vergeten. Ik denk dat ik niet snel meer een dialoog vanuit haar mond voor de geest kan halen. Ook de overige personages verdwijnen snel naar de achtergrond eenmaal het verhaal naar voren komt.

Het is aardig mysterieus en kent wat akelige momenten. Visueel ziet het er allemaal best aardig en sfeervol uit, maar van een spanningsboog om dat te ondersteunen is weinig sprake. Ik vind het belangrijk dat films ook op mysterieus vlak wat kracht kunnen bieden als ze er eenmaal aan beginnen. Met The Cellar is dat echter een probleem, want de hele tweede helft is toch wel serieus vermoeiend om doorheen te komen.

De familie Woods verhuist naar een afgelegen landhuis. Op dag 1 krijgt tienerdochter Ellie [Abby Fitz] de opdracht om op haar vervelende broertje [Dylan Fitzmaurice Brady] te passen omdat vader [Eoin Macken] en moeder [Elisha Cuthbert] moeten vergaderen over een marketingcampagne op Social Media waarmee ze tieners zoals Ellie geld kunnen aftroggelen. Misschien hadden ze er beter aan gedaan om even rustig het huis in te richten en die kelder even te verkennen. Veel onheilspellende muziek maar weinig onheil, maar Muldowney weet toch enkele onheilspellende momenten te creëren. Jammer genoeg verzandt het in vergezochte en vrij idiote mythologie waarvoor de makers duidelijk inspiratie putten uit een langlopende horrorfranchise.

The Cellar geeft met de titel al prijs waar het in deze film om gaat draaien. Inderdaad, een kelder. Regisseur Brendan Muldowney is zich er terdege van bewust dat hij met de titel al een hoop informatie weggeeft. Het deert hem niet echt. Al in de eerste minuten van de film wordt aan de kijker duidelijk gemaakt dat de kelder een portaal naar het duister is en het gevaar zich dus inderdaad in de kelder bevindt.

Ondanks dat je al veel informatie hebt, is de film vervolgens toch spannend. The Cellar onttrekt zijn spanning aan de vraag wie of wat zich dan wel niet in de kelder ophoudt en hoe het kan dat daar mensen verdwijnen. Al snel wordt eveneens duidelijk dat de kwade bedreiging volgens bepaalde regels te werk gaat en dat de kijker gezamenlijk met hoofdpersonage Keira (Elisa Cuthbert) de geheimen van de kelder moet gaan oplossen. De weg naar de oplossing is intrigerend en inderdaad spannend.

The Cellar geeft met gebruikmaking van een heldere kleurstelling een dreigende maar ook schitterende impressie van het ruige Ierland waar de film zich afspeelt. Niet allen de omgeving bezit die dreiging. Het huis met zijn vele donkere hoekjes en kamers en natuurlijk de kelder heeft die onheilspellende uitstraling ook. Het goede camerawerk in combinatie met uitgekiend schaduwspel zorgen vanaf het begin voor een spannende laag. En die laag blijft aanwezig tot de ontrafeling van het duistere mysterie. Want, zodra de identiteit van de bedreiging bekend is en de film het mysterieuze pad verlaat en zich meer plastisch uitleeft, is het met de spanning een stuk minder gesteld.

De personages zijn in deze film eens niet allemaal ongelooflijk dom en irritant. Elisa Cutbert speelt een aangenaam personage. Ze is een bezorgde en wanhopige moeder en vertolkt die rol met overtuiging. Ik kon gemakkelijk sympathie voor het personage opbrengen. Iets dat me in de meeste horrorfilms die vaak volgepropt zijn met domme en vervelende personages, niet van harte lukt. Ter nuancering: de rest van de personages voldeed trouwens redelijk tot goed aan de domme en ergerniswekkende verwachting.

Een aardige bijkomstigheid in het verhaal is de inbreng van een wiskundig aspect. Het wiskundige element voegt daadwerkelijk iets toe want draagt bij aan de oplossing van het mysterie. Het is een fris aspect dat het mysterie intrigerender maakt. Helaas blijft het in de uitwerking bij aanzetjes en wordt het frisse idee niet fundamenteel genoeg uitgespeeld. Jammer. Meer doorwrochte input had aan het mysterie nog meer spannend gewicht gegeven. Gemiste kans.

The Cellar levert met zijn verhaal niets nieuws af. De film begeeft zich met een gezin in een oud landhuis dat een griezelig spookhuis blijkt te zijn. Ondanks zijn modale handeling slaagt de film er wel degelijk in om een onheilspellende en beklemmende sfeer te creëren en een behoorlijke goede horrorfilm te zijn.

Ik kan de mensen op imbd wel begrijpen met hun score van 5,3. Een film zoals we er al zeer vele hebben gezien en dit is zeker niet de beste, mede inderdaad door het zwak acteren...