Madres Paralelas (2021)

Absoluut prachtige film. Ontroerend !

Pedro Almodovar is een fantastische acteursregisseur. Hij werkt vaak met dezelfde mensen en krijgt er bijna altijd een acteerprestatie uit die fraaier is dan die acteurs bij anderen afleveren. Laatst al een paar keer gezien bij Banderas. Hier weer bij Cruz. Nu ik 20 van de 22 lange films gezien heb vind ik hem ook behoorlijk stabiel. Twee keer maar gaf ik minder dan 3 sterren (niet controversieel bij I'm So Exited en wel controversieel bij Volver). En nog nooit kwam hij boven de 4 uit. Deze zou ik vrij laag in mijn toplijst zetten en dat is een script- en toonding,.

Er zijn legio films over verwisselde baby's. Van waargebeurde verhalen van de week tot arthouse. En het is een vast plotpunt in menig soap. Om daarmee weg te komen moet je bijna wonderen verrichten. En dat lukt Almodovar hier niet echt. Het script is geforceerder dan het meestal bij Almodovar is. Het einde is ook net niet in balans en net aan te sentimenteel en dik aangezet. Dat is iets wat Almodovar meestal net onder controle houdt. De kraan gaat vaak flink open maar de emmer stroomt eigenlijk maar zelden over. Hier ligt er een plasje naast de emmer. Een en ander wordt gecompenseerd door het acteren en de vormgeving van de film. Maar geen hoogtepunt in zijn filmografie.

Door de regie van Pedro Almodóvar de aanwezigheid van Penélope Cruz waren mijn verwachtingen voor deze film hoog. Te hoog, blijkt achteraf. De meest rommelige film van Almodóvar die ik heb gezien. Het hele hoofdverhaal over de moeders en de baby's zijn vanaf een kwartier voor het einde plotseling niet meer relevant en wordt afgeraffeld want ineens moeten de opgravingen het belangrijkste onderwerp van de film zijn. Aan de actrices ligt het niet, die zijn goed, maar het script is gewoon niet goed. Enorme tegenvaller.

Cruz al dik in de menopauze, maar ach, wat maakt het uit.

Oo man is dit wel de moeite waard om te zien!?

Hmm.. ik neem hem wel op maar ik denk niet dat ik hem ga zien hoor .

Almodóvar toont hier vooral zijn film noir / thriller neigingen. De muziek van Alberto Iglesias dikt dat treffend aan. Mooie kleine symboliek hier en daar. Voor de rest ook weer erg stijlvast met de bekende negatieve, maar vooral positieve kenmerken van deze regisseur.