Al Morir la Matinée (2020)

Matige slasher.

Dit soort films die zich in een bioscoop afspelen komen gelijk met een bonus, en dat is dat ze voor filmfans meteen aantrekkelijk zijn om te kijken. Ik kom zelf graag in de bioscoop, en dan een slasher zien met als achtergrond de bioscoop is dan natuurlijk meteen een bonus. Dan voelt het aan als een soort "vertrouwde" film.

Verder is het jammer dat het buiten de locatie een best matige film te noemen is, en vormt daarmee zowat de teleurstelling van de week aangezien ik de film graag wilde zien. Het begon ook allemaal best leuk om eerlijk te zijn. Een lekker dwaze horrorfilm die niet te veel tijd nodig heeft om tot z'n punt te komen. Het is dan ook een simpele film geworden, maar voor een slasher is dat niet erg.

Een tweede compliment is dat het ook recht-toe-aan communiceert met de kijker en overdreven sentiment achterwege laat. Veel verdieping zit er dan ook niet aan, maar ach. De gore hakt ook lekker door hier en daar, al mis ik de echte creativiteit. Het bloed mag vloeien, de ideeën alleen niet. Ietwat te standaard hakwerk, maar wel ingekleurd met aardige praktische effecten.

Daar houden mijn complimenten weer op helaas. The Last Matinee mist een visuele duw in de rug. De kleuren zijn niet precies genoeg, het camerawerk te makkelijk en de montage en editing ook gewoon kleurloos. De regie voegt weinig toe aan de film en laat het allemaal maar gebeuren, waardoor het als resultaat al als een film aanvoelt die je al vaker hebt gezien.

Ook een serieus saaie killer verder. Totaal geen charme, totaal geen eigenzinnigheid. Eenmaal je als kijker de locatie hebt gezien, waarvan er eigenlijk voornamelijk een bioscoopzaal wordt gebruikt, zal je snel merken dat deze Uruguayaanse slasher maar weinig om het lijf heeft en gaat dan ook binnen de kortste keren vervelen. Altijd jammer.

Komt in december uit op blu ray bij Arrow.

Een slasher uit Uruguay die afgelopen zomer draaide op Imagine Film Festival in Amsterdam. Maximiliano Contenti is vast een giallo fan, want de inspiratiebronnen voor Al Morir la Matinée (2020) laten zich niet moeilijk raden, zowel in kleuren als in cameravoering. Ook zijn voorliefde voor de cinema als plaats om film te kijken is absoluut evident gezien de setting van de film. Ik was bij sommige kills ook best onder de indruk van de gore, niets mis mee!

Een meesterwerk is het niet, maar ik doe probleemloos mee met de waardering van Onderhond. Leuk dat we dit mogen zien uit zulke verre contreien.

3,5*

Horror uit Uruguay ! De locatie speelt zich af in een bioscoop met een maniak die de laatste avondvoorstelling uit kiest om ogen van de bioscoopgangers te verzamelen. Prima opening en fijne locatie voor een slasher. Leuk is ook dat de kijker vaak beelden te zien krijgt van de horrorfilm die op dat moment afpeelt. Toch weet de film niet echt te boeien. Je krijgt weinig of geen band met de slachtoffers en er is weinig ruimte voor een degelijke opbouw. De kills zijn aardig, de killer dan weer minder. De film doet me ook denken aan een oudere film, maar op het moment ontglipt de titel me. 6/10

Toch wat tegenvallende slasher die wat langzaam op gang komt en nergens in uitblinkt.

3*

Een redelijke, maar ook niet heel geweldige slasher. Wat sowieso al niet m'n favoriete soort horror is, maar goed. De maker heeft qua vormgeving goed gekeken naar de giallo's, met veel felle kleuren en lichten. En zelfs qua muziek krijg ik er soms wat Italo-vibes van. Verder zijn er nog wel wat aardige kills en een prima body count, maar de niet zo hele spannende ontwikkelingen tussen de karakters in de bioscoop konden me niet zo boeien. In z'n genre helemaal niet zo slecht, maar ja, het is dus niet echt mijn genre.

Puik Uruguayaans horror werkje hoor. Sowieso altijd wel fijn die giallo invloeden, in dit geval een killer met een zwarte regenjas en zwarte lederen handschoenen en Argento achtig belichte scenes.

Begint behoorlijk sfeervol met een lichte tease van de killer die een kaartje koopt in een oude, grote sfeervolle bioscoop. Beetje Demons vibe kreeg ik ervan. Daarna kakt het eventjes een beetje in, voornamelijk door de tamelijk irritante characters die allemaal een gooi doen naar een vermelding in Ergernissen in de bioscoop - Film: Bioscopen - filmforum . Er wordt tijdens de biosfilm geluld, gerookt en gemasturbeert. Etiquette is ver te zoeken in deze bios in Montevideo.

Wanneer de killer aan het werk gaat worden we hier en daar getrakteerd op een lekker portie gore met fijne praktical effects. Tempo had iets beter gereguleerd kunnen worden, al heeft dat denk ik meer te maken met het feit dat het gros van de characters in een bioscoop stoel naar een film zitten te kijken en ze dus niet zo bijster veel interessants doen.

De kills die zich afspelen buiten de bioscoopzaal zijn over het algemeen het fijnst. Juist in die scenes is de opbouw goed en kan Contenti fijn spelen met de belichting. Visueel is het af en toe dan ook een plaatje. Complimenten. De soundtrack is uiterst sfeerverhogend en had wat mij betreft zelfs wat prominenter aanwezig mogen zijn.

Deze regisseur mag wat mij betreft meer gaan maken. Enorm sfeervolle en visueel sterke Zuid-Amerikaanse horror. 0,0 diepgang maar wel een toffe film met tevens een zeer acceptabele speelduur.

De film die in de bioscoop te zien is is overigens Frankenstein: Day of the Beast (Film, 2011) geregisseerd door Ricardo Islas, die in The Last Matinee dan weer de killer speelt.

Eerst en vooral: Deze film is bruut. Veel expliciete gore en een aantal walgelijke dingen met betrekking tot oogballen. Ik was vol walging en geluk tegelijk. Ik heb geen idee hoe ik me daarbij moet voelen.

De setting voor een slasherfilm in een bioscoop is briljant en goed uitgevoerd. Het ziet er ook allemaal geweldig uit, met die Giallo-achtige rode en blauwe tinten. Ze hebben echt iets met vintage wazige beelden en slow motion. De regisseur heeft zijn best gedaan om de setting van 1993 zo goed mogelijk over te brengen. Het enige wat me echt stoorde was dat hij ervoor koos om een film - uit 2011 - met de acteur die de killer speelt in het theater te vertonen. Het was overduidelijk en het voelde meer alsof hij over zichzelf en de cast aan het klaarkomen was in plaats van een leuke hommage of grap.

Ik heb het gevoel dat dit allemaal teveel stijl is dan inhoud, want het verhaal is op zijn zachtst gezegd kaal. Ik kon niet veel om elk van de personages geven. Om te zien hoe ze op verschillende gruwelijke manieren werden vermoord, maakte ze uiteindelijk enigszins interessant. De moordenaar is echter geweldig. Walgelijk en dreigend. Maar alle scènes waarin hij niet voorkwam, verveelden me een beetje.

Als hommage naar Giallo of korte film is dit geweldig. Als langspeelfilm niet echt.

2,5*

Helemaal geen onaardige slasher-film uit Uruguay. Het verhaal, voor zover aanwezig, gaat over een studente die het werk van haar vader overneemt in de bioscoop waar de man werkt. En laat ze nu verdorie net in de tijd komen dat er een moordlustige moordenaar, die uit is op oogballen,
op het idee komt om in de bioscoop wat te gaan moorden. Aardige gore en in heel de film zit een bepaalde spanning. Arrow Video zette deze film in een waanzinnig goede kwaliteit op Blu Ray, zelden zo'n scherp beeld gezien voor een niet 4K Blu Ray. De kleuren spatten van je scherm. 3,5*

Leuk om te horen dat deze op blu ray beschikbaar is, dan ga ik ook eens kijken. Destijds op een festival gezien en ik was vooral onder de indruk van de prachtige kleuren. Dat wil ik nog wel eens op 4k in herhaling zien.

YES... eindelijk gezien! Had al gehoord van deze Uruguayaanse Giallo-slasher maar het lukte maar niet om hem te kijken! De film kent het eenvoudig plot van een willekeurige maniak die losgaat op zijn publiek maar doet dit effectief met voldoende spanning en bloederige moorden om je de hele tijd te vermaken.

In Red Screening (wat een betere titel is) van Maximiliano Contenti worden kijkers getransporteerd naar Montevideo uit 1993. Op een koude, regenachtige dag, is er een handvol bioscoopbezoekers in de Cine Opera bioscoop voor de film Frankenstein – Day of the Beast, de laatste filmvoorstelling van de avond. Er zijn natuurlijk geen illusies over wat er zal gaan gebeuren. De enige vraag is; Hoe?

Vanaf het begin valt op dat de liefde voor horrorfilms simpelweg van het scherm spat! Het bezit de perfecte liefdesbrief aan Dario Argento en slashers. Neonreclames reflecteren op de natte straten, het theater verlicht zichzelf in blauwe, rode en gele tinten. En op ware Giallo-achtige-manier is er een mysterieuze moordenaar met een donkere regenjas en zwarte handschoenen. Terwijl de muziek lijk te zijn geïnspireerd door een Goblin-soundtrack.

Verrassend genoeg is dit geen whodunnit die typerend is voor de giallo. Een slasher staat of valt natuurlijk met de aanwezige moorden. En daar hoeven ze zich niet voor te schamen, er zijn een paar inventieve moorden (Body Count; is 14) Alle spetterende speciale effecten zijn praktisch en van hoge kwaliteit. Ze komen van Christian Gruaz (deed ook al overtuigend werk in Deus Irae (2023) Ze maken deze film ongelooflijk leuk. Een Slasher-film zal niet gauw wat nieuws brengen maar als het zo als deze goed is uitgevoerd, blijft het toch enorm genieten!

Edit; Overigens is het de film die op het scherm wordt vertoont Frankenstein: Day of the Beast , dit is echter een film, uit 2011, niet uit 1993. De reden dat deze film is te zien, is vermoedelijk omdat de regisseur Ricardo Islas hier de moordenaar speelt.

Jawel, goed hoor!!

De liefde voor het giallo-genre druipt van het eerste tot het laatste shot in deze slasher. En er zijn vele knipogen zoals posters van een Argento film op de achtergrond (Opera), de dik aangezette sounds, pulserende en monochrome belichting. Dit zag er geweldig uit. De sfeer maakt vaak de helft van een film, maar hier maakt het de film helemaal. De karikaturale killer is knettergek en heeft maar weinig menselijks meer.

Het heeft wel wat tijd nodig om op te warmen, met de weinige bioscoopgangers die ingesloten zijn bij de nachtvoorstelling. Onder hen een groepje van drie vrienden, een pikgeile latina met haar wat bedeesde date, twee oude mannen, de zaaltoezichter, de projectioniste, en een kind dat stiekem in de zaal is gebleven om de film nog 's te bekijken. Daarna wordt het een best bloederige bedoening, prima in scène gezet en met overtuigende FX. Echt een film voor giallo lovers.