Speak No Evil (2022)

Heb jij aan de LSD gezeten met je wazige teksten?

Je moet wel mega veel van deze film houden om bijna fucking boekwerken te schrijven en ook gelijk doen alsof wij het niet begrijpen. Kalm aan zou ik zeggen. Ik kan niet zo goed tegen lui die denken dat zij zoveel beter zijn dan de ander, en zo kom je wel over op mij. Ik blijf ook 100% bij wat ik zei over de ronduit achterlijke dingen in de film en ik zou dit van echt elke film zeggen.

Ik zou bijna gaan denken dat je met de film of crew te maken hebt.

De groeten.

nee dat niet, was meer ene uit de hand gelopen beschouwing ook in algemene zin

excuses

De vertragingen (aan het begin van de film), de dreigende muziek als er verder niets aan de hand is, dat werkte wel voor mij. Zoals de achterkant van dat schip, de Deense vlag, het stromende water, mooi shot.

Ook hier weer wat je wel erg vaak terugziet in thrillers, ik noem het voor het gemak maar even het Rosemary's Baby-cliché; de vrouw heeft dingen door, ziet dingen, voelt zich niet veilig en de man heeft zoiets als "ach, stel je niet zo aan" of "je ziet dingen die er niet zijn". Toch gaat de vergelijking met Rosemary's Baby niet helemaal op, want Guy Woodhouse wist wel degelijk dat zijn vrouw gelijk had.

Vrij prutserig momentje als zij half jankend naar buiten rent, op de voet gevolgd door haar man en dochter, maar wonderlijk genoeg niet iets terugzegt in haar moedertaal, maar in het Engels. Dat doet natuurlijk geen hond, al helemaal niet als je zo overstuur bent.

Het grootste mankement aan deze film is de naïviteit, vriendelijkheid van die twee Denen, dat stukje bij de glijbaan bijvoorbeeld als hij zijn kind uitkaffert, ik was er allang vandoor gegaan.

Maar dit vreemde stel lijkt alles gedwee te pikken wat het heel ongeloofwaardig maakt allemaal en daardoor minder eng. Ik had dat subtieler gebracht.

Nog een foutje: op vakantie in Toscane leest hij (de Deen) het boek Open van Agassi, hij is dan ergens aan het begin van het boek. Een hele tijd later, misschien wel een halfjaar, als ze op vakantie in Nederland zijn, is hij dat kloteboek nog aan het lezen, op precies dezelfde pagina.

Heftig einde.

Kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo in tweestrijd was over een film. De film doet precies wat de insteek is (volgens de regisseur zelf). Namelijk het leveren van een sociale satire die tot nadenken zet over cultureel bepaalde sociale normen. En doet dit door die extra uit te vergroten, waardoor de satire inderdaad naar voren komt, zeker bij een herziening met deze voorkennis.

Echter de verpakking in een horrorjasje dat dusdanig unsettling is, heeft voor mij alleen een meerwaarde als het ook een logische functie heeft. En die zie ik persoonlijk niet, anders dan shock value. Daarmee plaatst deze film zich in het rijtje waarin ook Srpski Film (Film, 2010) hoort. Het sociale commentaar had veel beter tot zijn recht kunnen komen in een bijvoorbeeld meer absurdistische richting. Je zou het wellicht kunnen omkeren en stellen dat het een horrorfilm is verpakt in een satirisch jasje, maar dat komt hem dan al helemaal niet ten goede.

Al met al dus teleurstellend, zeker gezien bepaalde elementen die ronduit briljant zijn. Maar die moet je dan als losse flodders bijeenrapen, om tot een denkbeeldig goede film te komen. En dat mag nooit de bedoeling zijn. Toch kan ik vanwege precies deze elementen niet lager dan 3* uitkomen.

Waarom kun je vanwege "precies deze elementen" niet gewoon keihard een 1 ster uitdelen? Iedereen zijn waardering hoor, maar als je dan toch moet afkraken, ga dan ook voor de volle afkraak..

Dus: wat is er precies net zo goed aan de elementen die je noemt die je absoluut niet lager dan 3 sterren doen uitkomen, hetgeen best nog een hoge waardering is en niet rijmt met je woordelijke weergave van je mening.

Mooie film. Alleen ... Met De laatste klap was ik vreselijk verschoten. En alleen het einde was een beetje horror. En ... Het volledige einde had ik toch anders verwacht.

Een volle afkraak is het zeker niet. Daar was ik ook wel duidelijk over. Voor een matige 2.5* is het concept en de uitwerking te origineel van begin tot eind. 2* had ik inderdaad nog kunnen overwegen vanwege genoemde kritiekpunten, waardoor het totaalplaatje voor mij niet bevredigend is.

Voor mijn ruime afronding naar boven telt toch de subjectieve beleving het zwaarst. Persoonlijke smaak dus. Dit genre van slow burn horror heb ik een zwak voor. Tel daar het intelligente idee erachter, de knappe acteerprestaties en de voortreffelijk geslaagde sfeer bij op, en ik ben al gauw om.

Ik heb het altijd al geweten: Nederlanders zijn niet te vertrouwen.

Geweldige film, tot het laatste stuk.

De gehele film is awkward en beklemmend. Het gaat over een stel dat beleefdheid verkiest boven het afgaan op je fight/flight instinct. Dit alles is supergoed en geduldig neergezet. Maar in tegenstelling tot de standaard trope van een horrorfilm, "eist" dit verhaal een progression arc in de vader: van lafbek naar oermens.

Ik ben zelf vader, en de laatste 20 minuten zijn daarom zwaar ongeloofwaardig. De vader bleef van begin tot eind een passieve lafaard, terwijl halverwege de film wordt gehint naar evolueermoment.

Mijn maag draaide om aan het eind, en niet op een goede manier. Sommige mensen houden van een boos gevoel overhouden na een film. Ik niet. Ik wil een voldaan gevoel hebben. Dat kan met slechte eindes! Maar niet in deze vorm. Heel jammer. Heel cheap.

Deze vrij onbekende Nederlands/Deense film bekeken en was toch wel aangenaam verrast.

In het begin is de muziekkeuze wel wat vreemd/dreigend, terwijl het totaal niet bij de scène past, maar naarmate het verhaal vordert, paste het wel beter.

De speelduur was goed, niet te lang en niet te kort. De film verveelde zeker niet.

Ook de cast deed het goed, met name het Nederlandse stel. Een prima film.

Net gezien, erg beklemmende film die in het begin lijkt te gaan over normen en waarden, en de verschillende opvattingen hier van. Dit loopt steeds meer uiteen. Totdat de het allemaal wat sadistisch er word. Zoals anderen, een raar beklemmend gevoel met een wreed einde. Dat wat met je doet, dus dan doet een film het toch goed lijkt me.

En nog gebaseerd op een waar gebeurt verhaal bleek achteraf !!... Amerikaanse kijkers onder de indruk van Deens-Nederlandse horrorfilm 'Speak No Evil' MovieMeter.nl
jammer dat er bij begin of na de afloop van deze film niks (meer) over word vermeld.

goede cast en vele onaangename situaties tijdens dit verblijf bij de Nederlanders ( die er niet zo goed vanaf komen)
Had ik bij de films van HOSTEL, medelijden met de Sloveense bevolking.... nu dus de Nederlanders die even niet een goed voorbeeld geven...
de keuze bij het slecht onderbuikgevoel en het terug gaan van dat konijn had denk ik toch wel t meerendeel gas blijven geven ipv terug gaan....

goede cast, dreigende sfeer, deze thriller. voor horror had ik iets meer van verwacht, dus verwacht dar zeker t grootste deel van de film niet teveel van, pas op het eind komt het moment van w.t.f., en het onverwachte..

zag wel symbolisch zo'n Noors/Zweedse trol in het gezin bij het Italiaanse restaurant...

Erg sterk begin. Het beklemmende, spanning die je voelt is erg sterk. Maar alleen in het begin. Dan komen er steeds meer ongeloofwaardige scenes. En dan vooral het einde. Ik ga niets zeggen. Hard, beetje een knoop in mijn maag. Boos op de bad guy. Maar wel met een gigantische vraag... Waarom? Daar komt dus geen antwoord op. Of ik moet iets gemist hebben. Daarom maar 1.5*.

Wat een drol van een film zeg. De trailer was veelbelovend, het eerste uur was spannend en onvoorspelbaar. maar dit moet echt wel het slechtste en meest vergezochte einde ooit zijn.

De dreigende muziek op momenten dat er niets aan de hand was heb ik als storend ervaren, maar daar kon ik nog wel overheen stappen.

De laatste 10 minuten hebben we maar niet meer gekeken, we liepen ons echt kapot te ergeren aan de passieve houding van de Denen. "Als lammetjes naar de slachtbank" was nooit eerder zo van toepassing.

Beschikbaar op Videoland.

Pffoe heftige film. Je denkt zo vaak nee waarom, of doe dat niet. Deze film kwam bij mij in beeld na het horen van de remake. Toch vond ik deze ook erg sterk. Zeker Fedja vond ik fantastisch spelen. Echt een goede nederlandse horror film. Want horror met een hoofdletter H zeker richting het einde toe.

Bijzondere film! Wordt helaas pas richting einde echt spannend. Einde is wel gek moet ik zeggen...stof tot nadenken. Verer aardig filmpje om keer te kijken

3*

Lang geleden dat ik zo'n dubbel gevoel heb overgehouden aan een film. Positief is de beklemmende sfeer en het heftige einde, maar aan de andere kant klopt er helemaal niets aan deze film. Bijvoorbeeld. Het Deense gezin krijgt een kaart met adresgegevens van het Nederlandse gezin en bespreekt dit met hun vrienden. Blijkbaar mist niemand in Denemarken vervolgens het gezin. Om niets te verraden over de film nog een paar voorbeelden met quotes (geen politie bellen, zandpad oprijden, kind hoeft geen paspoort in Italie en op vakantieadres zijn blijkbaar elk jaar nooit dezelfde mensen aanwezig.

Je kan haast niet anders dan aan Jean Paul Sartre's beroemde quote "L'enfer c'est les autres" denken, waarin hij weergeeft dat heel wat lijden in ons leven het gevolg is van onze conflictrelaties met anderen en onze machteloosheid om daarmee om te gaan.

Nare film is dit, omdat de dreiging schuilt achter een façade van alledaagsheid en misleidende vriendschappelijkheid. Een Deens koppel komt ongemerkt in de modus operandi van een Nederlands serial killer koppel. terecht die ze leerden kennen tijdens een vakantie in Italië ... Ze hadden wellicht gehoopt dat ze nooit naar Italië waren afgereisd in de eerste plaats. Onze Maggie zou zeggen : blijft in uw kot.

De film begint als een hoop sociale awkwardness die je bij iemand als Ruben Ostlund zou verwachten, met ongemakkelijke soms bizarre dialogen en situaties die stilaan de sfeer verkillen tot diepvriesniveau. Eens de kijker op temperatuur is volgen de rillingen in de laatste twintig minuten. Een sterke thriller die je stilletjes in een wurggreep neemt. Heerlijk en origineel.

Jeetje.

Vond het einde wel heel erg gruwelijk en verdrietig, aangezien de film voor de rest eigenlijk niet super horrorachtig is. De situaties zijn eerder heel ongemakkelijk dan eng. Op zich wel goed gedaan. De Nederlanders zijn niet per se héél raar of eng, maar het wordt hoe langer hoe onaangenamer en je hebt eigenlijk heel de film een heel naar gevoel.

Hoe normaal en beschaafd het Deense gezin wordt neergezet, en hoe ze af en toe mondjesmaat hun grenzen aangeven vond ik wel realistisch en invoelbaar gedaan. Het schijnt dat dit ook een satire is op de beleefde geciviliseerde volksaard van de Denen, dus hun extreme meegaandheid met name op het einde als ze zich gewillig naar de slachtbank laten leiden, is niet zozeer een plothole of ongeloofwaardig, maar net het hele punt van de film. 'You let me'.

Wel sterke film dus. Ook leuk voor ons Nederlanders (en de Denen) dat er zowel Engels als Deens als Nederlands wordt gesproken.

Naar maar wel goed.

Kleine 4*

Speak no Evil is geen horror te noemen, maar valt meer in het thriller/drama-genre.

Simpel van opzet, maar vooral interessant als je kijkt naar hoe bepaalde beleefdheidsnormen en non-assertiviteit een slechte uitwerking kunnen hebben.
Het wordt de meest onbehaaglijke Deense film genoemd, en inderdaad, er zijn aardig wat ongemakkelijke sociale momenten. Maar gaandeweg maakte dat plaats voor irritatie vanwege het passieve, non-assertieve, gedweeë karakter van bèta male Björn.
De momenten dat ik zelf al met gierende banden was vertrokken, zijn talloos. En toch keerden Björn en Louisa, zonder een greintje zelfbescherming of ouderlijk instinct, telkens weer terug naar het Nederlandse stel. Aan het eind dacht ik alleen maar van: 'dit heb je aan jezelf te danken'. Victim blaming misschien, maar het is wel zo.

Je moet het niet beschouwen als een realistisch verhaal (want hoe komt een Nederlands stel weg met het ombrengen van talloze gezinnen) maar als je er niet teveel over doordenkt, is de suspension of disbelief wel vol te houden.

Een kleine 3.5*

Het sterkste punt van deze film vond ik de totale onzekerheid waar in de kijker belande, waar gaat dit heen!?. Er zaten wel momenten in waar ik de film niet zo sterk in vond. En soms onlogisch maar al met al toch een verfrissende film (die zeker wel iets weg had van Get Out (Film, 2017) .

Filmpje hoor dit. De climax is hier al vaak genoemd of al dan niet geprezen maar is dan ook ontzettend naargeestig . Sowieso is het al vanaf het begin erg ongemakkelijk allemaal en werkt het tweetalige, zeker voor ons lage landers; wel goed. Zoals vaak is ook deze film niet altijd even geloofwaardig in hoeverre de personages handelen, maar lukt het je dat opzij te zetten ga je hier wel van genieten. Goed acteerwerk en een sfeervol sounddesign maken het af.

3,5*

Een spannende en beklemmende film waarin prima geacteerd wordt. Erg boeiend vond ik deze film.

4*

Bij het zien van de trailer kreeg ik even een dejavu. Ik dacht: ik heb een soortgelijke film al gezien laatst. Blijkt het om de Amerikaanse remake te gaan: Speak No Evil (Film, 2024). Natuurlijk een remake, want we zullen eens naar een gekke taal luisteren anders dan Engels. Hoe dan ook, dat vond ik toen wel een aardige film, dus deze komt mooi op de watchlist.

Geen slechte film, maar ook niet echt goed.

Bij een film als deze miste ik toch wel een bepaalde spanning. Het had allemaal nog iets benauwend mogen zijn. Het Nederlandse gezin, was tot en met de laatste 15 minuten abnormaal, maar niet angstaanjagend. Ze zijn streng op hun zoon, ze draaien hard muziek in de auto en Patrick rijdt bezopen terug naar huis. En ze lieten het kind van de Denen slapen in hun bed, omdat het kind bang was. Ze vertonen een abnormaal gedragspatroon, maar ze zijn niet beangstigend. De spanning had in het midden van de film meer opgevoerd mogen worden.

Het sfeertje was prima. De locatie niet minder. Er wordt goed geacteerd. Met een hele goede van Huet. En de Deense acteur Burian overtuigd ook. En dan val ik toch weer terug in een cliché, die mij stoorde. Alle vakantiefoto’s (met al die verschillende kinderen) ergens in hutje op de muur geplakt. Tja, open deur natuurlijk voor bewijsmateriaal. De regisseur wou natuurlijk de kijker laten tonen waar dit gezin? zich mee bezig houdt en hoe ziek ze zijn. Angst aanwakkeren bij de kijker omdat we richting de climax gingen. Niet sterk gedaan. En het eind zag ik niet aankomen, maar het liet me nog wel met een aantal vragen achter.

Prima tussendoortje, maar zeker niet meer dan dat.

Brrr, duistere film in de positieve zin van het woord. Hier en daar wat onwaarschijnlijk, maar voor mij niet storend genoeg om de lugubere kant te waarderen.