The Mauritanian (2021)

Wat de film volgens mij laat zien is dat de verantwoordelijken van het leger de informatie over wat er gebeurt is geheim willen houden. Het leger is ook de opdrachtgever voor de aanklacht. De CIA komt slechts even om de hoek als iemand uit het team van de aanklager een informatie-verzoek indient bij diverse instanties (waaronder de CIA, maar ook FBI en Interpol) en vervolgens ontslagen wordt, maar het is niet de CIA zelf die zich hierin roert, tenminste, zoals ik het begrepen heb.

Daar waar angst regeert boven de eigen grondwettelijke rechten, dan kom je zaken tegen als Guantánamo. De mensonterende omstandigheden in Guantánamo zijn intussen wel bekend. De beelden van die vrouwelijke soldaat, England dacht ik dat die heette, die gevangenen als honden aan de leiband voortsleepte staan op het netvlies gebrand. Moreel verwerpelijk, maar de waanzin regeerde tijdens de regering Bush net na 9/11. Maar ook juridisch administratief werd met alles een loopje genomen. Geen aanklacht, geen bewijslast, geen proces …

De film geeft een goed beeld van de hoe de helletocht van Slahi er uit zag. En dan nog zal het maar een fractie geweest zijn. Iedereen acteert op hoog niveau. Foster doet het prima, maar ook Cumberbatch en Rahim doen het uitstekend. Je krijgt ook een beeld van wat de opinie is wanneer je tegen de stroom in trachtte te zwemmen. Het woord “verrader” wordt je om het hoofd geslingerd…

In zijn geheel beschouwd en gezien het onderwerp vrij sereen gebracht met veel aandacht voor detail. Prima camerahantering en cinematografie.

Komende donderdag draait deze film in Enschede (Concordia), met inleiding en achteraf V & A door Mohammedou Ould Slahi.

The Mauritanian | Concordia

Bijzonder intrigerend. Helaas is het zo dat waar oorlog is er ook 2 kanten stront is.

Prettige acteur ook en zo te zien de echte mo ook. Enige minpuntje is het perfecte Engels dat ie spreekt.

Goede film. Al is het alleen maar om eens de andere kant te zien. Wij westerse mensen staan vaak gelijk achter Amerika en willen wraak, vechten en gerechtigheid. Maar wat als je mensen vastzet die eigenlijk niks verkeerd hebben gedaan. Toevallig zat deze man dicht bij het vuur, maar was die wel onschuldig.

Stel je voor je bent op een verjaardag van je neef en daar komt iemand ook op die verjaardag die je toevallig een keer spreekt, maar later blijkt die persoon pedofiel of moordenaar te zijn. Jij wordt opgepakt, omdat je toevallig een keer met hem hebt gepraat en gelachen, zonder je wist wat die persoon in zijn privé leven allemaal uitvreet.

Zoiets gebeurd hier dan ook, alleen is de misdaad iets groter, maar het gegeven blijft hetzelfde.

Zeer interessant.

En trouwens een grote pluim naar Jodie Foster. Wat een heerlijk, cool wijf is het toch.

Laatst ook Patriots Day bekeken, wat een verschil.. De schuldigen en ditmaal de onschuldigen. En waar zijn de Amerikaanse vlaggen in deze film?

Zomaar worden opgepakt on je thuisland. Beschuldigd worden van medeplichtigheid aan de aanslagen van 9/11

en opgesloten worden in de beruchte gevangenis van Guantanamo Bay. Het overkomt de Mauretaniër Mohamed Ould Slahi. Hij valt van de ene verbazing in de andere, maar kan geen kant op. Gelukkig is er de advocate Nancy Hollander en haar assistente Teru Duncna. In de gevangenis doen ze er alles aan om hem te tot bekentenissen te dwingen voor iets wat hij niet deed. Ze martelen hem, maar zorgen er wel voor dat hij niet doodgaat. Verschrikkelijk.

Hollander geeft niet op en zet stappen. De zaak keert zich wanneer zij Slahi ervan overtuigd alles op te schrijven. Zelfs de openbare aanklager gaat nu twijfelen ... Er komt uiteindelijk happy end! Slahi zal terugkeren naar zijn land en trouwen met een ... Amerikaanse. Het boek dat hij schrijft wordt een wereldwijd succes.

Een waargebeurd verhaal dat schitterende vertolkers kreeg. Guantanamo Bay werd een mislukking.

Het verhaal maakt nog maar eens duidelijk dat onrecht blijft woekeren. Niet iedereen heeft het geluk een Nacy Hollander te ontmoeten. Niet iedereen blijft de kracht vinden om niet re kapseizen.

The Mauritanian is een trage film met weinig momenten die echt kracht geven aan het geheel. Op zich weet een ieder wat voor impact deze aanslagen hebben gehad. Waarbij meerdere partijen het leven zijn ontnomen(letterlijk en figuurlijk). Hier wordt de film wat kracht bijgezet met acteurs als Jodie Foster nadrukkelijk op de voorgrond. Ik vond het op de een of andere manier allemaal niet goed werken.

Toch wel een vondst bij de kringloop al is het alleen maar vanwege de leeftijd en dat je dus kennelijk wel recente films tegenkomt in het kringloop circuit. Toch liep ik niet in het bijzonder warm voor deze film wat mogelijk komt door het tegenvallende Rendition uit 2007, maar The Mauritanian bleek toch uit ander hout gesneden.

Veel anders dan Rendition gaat The Mauritanian niet van start die na een korte introductie het beeld toont van Slahi die gevraagd wordt zich melden voor uitleg wat zoveel inhoudt als down the rabbit hole never to be seen again. Slahi verdwijnt waarop er een tijdsprong komt naar later waar ene Nancy Hollander lucht krijgt van de zaak en op onderzoek uitgaat om vervolgens raadsvrouw te worden van Slahi die in Gitmo blijkt te zitten. Het is het punt waarop alle partijen in actie komen zowel verdediging als aanklager met de hoogst mogelijke straf in gedachten. En vooral dat laatste, het juridisch gedeelte, is ontzettend interessant rond persoonlijke belangen, druk en bewijsmateriaal. En vooral dat laatste is opzienbarend en door de aanpak van de inlichtingendienst en het leger zelf praktisch onbruikbaar waar ze hun eigen aanklager even hard mee raken. Interessant het moment tussen Hollander en Couch die door de handel en wandel van onderandere de CIA beide niet beter af zijn.

Het betreft een surrealistische wereld zonder überhaupt nog een woord gezegd te hebben over de behandeling en daden in Guantanamo Bay zelf. Het duurt even voordat we bij deze fase komen, ondertussen wordt The Mauritanian op degelijk wijze gebracht zonder dat het drammerig is, het eigenlijk geen issue betreft of Slahi schuldig is maar vooral een subtiele film over de rechtsgang en morele kwesties. 'We wanted to prevent another 9/11', en zoals ik ook al over Rendition zei is het een onmogelijke rekensom te weten hoeveel levens deze aanpak gekost heeft maar nog een grotere vraag hoeveel levens men misschien wel gered heeft. Want als je vrouw, dochter, of welk gedeelte van je leven dan ook naar beneden gekletterd is met een Twin Tower geloof ik dat je echt anders denkt over dergelijke kwesties. Gelukkig weet The Mauritanian die valkuil beter de vermijden dan Rendition dat doet.

Afijn, een beeld van grote psychologische druk, waardeloze bekentenissen, nietsontziende controle, niets is prive en de vraag waarom men eigenlijk zo te werk gaat want dit werkt toch niet? De spanning en wanhoop stijgt dan ook behoorlijk richting het einde in deze uitstekende film die niet zo zeer partij kiest of ingekleurd is alswel een beeld rondom behandeling en de strijd tegen het apparaat wil tonen. Tahar Rahim, ook bekend van Un Prophete, toont toch een begenadigd en uitstekend acteur te zijn van wiens gezicht de stress, angst en nervositeit afstraalt. Woodley en Foster, doorgaans redenen om films over te slaan, zijn degelijk te noemen. Cumberbatch daarentegen komt raar over met dat dikke accent. Maar dat zijn details in een verder uitermate sterke en overtuigende film die ik ongetwijfeld met de tijd nog eens ga kijken. Voor nu vier sterren.

Teleurstellend. De Hollywood trucendoos gaat af en toe open, maar slaagt er niet in om een meeslepend geheel af te leveren. Vreemde casting bovendien van Foster, Cumberbatch (vooral) en Woodley.

Tahar Rahim redt de film nog enigszins, leuk om ook de overeenkomsten met de echte Slahi op het eind te zien.

Stevige film met uitmuntend acteerwerk vanuit Tahar Rahim. Vooral de tweede helft kent een aantal beklijvende momenten die door regisseur Kevin Macdonald strak in beeld worden gebracht. Dankzij een overtuigende visuele inkleuring en genoeg sfeer wordt het grafische beeld van Guantanamo Bay geregeld akelig dichtbij gebracht. Het proces daaromheen boeit evenzeer, maar in beperkte mate. Zo kent het eerste uur een aantal onhandige vertragingen binnen het tempo en wil het personage van Jodie Foster niet echt tot leven komen. Eenmaal Macdonald inzet op de filmische beleving, stijgt The Mauritanian gelukkig ver boven de middelmaat uit. Uitstekende film voor de liefhebbers, maar de kwaliteit laat genoeg potentie zien om een breder publiek aan te spreken.