Kom Hier Dat Ik U Kus (2020)

Vanaf 10 december in de bioscoop (September Film Distribution)

Een prachtfilm. Ik was diep onder de indruk!

Klein en snelle start. Het verschil is dat ik de opbouw miste die in het boek zat. De stemmen over de grote mensen en hun vreemde uitspraken. De nasleep van de dood van hun moeder en de nasleep. Kort. Maar bij het ontbreken waren veel zaken wel in te vullen. Begrijpelijke situaties die suggestief klopten bij het invullen van de situatie. De ongemakkelijke situaties in huis. Pijnlijk. Voelbaar niet kloppend. Al met al mooi. Icm met de muziek... (nog even na te kijken nummer halverwege leek op radiohead) mooi gemaakt door dit documentaire echtpaar.

Goeie film, goed verhaal, goed geacteerd

Erg onder indruk van het meeslepend en overtuigend acteerwerk van met name Tanya Zabarylo (Mona) en Wine Dierickx (stiefmoeder van Mona). Het acteerwerk is zo sterk dat je het de film vergeef dat het wel echt allemaal kommer en kwel is voor Mona. Er is weinig nuance wat dat betreft.

Aanrader voor wanneer de bioscopen weer opengaan.

4*

Ziet er goed uit.

Erg geslaagde tandem Nederland-België betreft de verfilming van het boek van Griet Op De Beeck. Misschien moet ik meteen het boek ook maar eens lezen. De cast bestaat uit louter Vlamingen. De cast is sterk en acteert ook erg goed. Weinigen die uit hun rol vallen, integendeel zelfs. Van Govaerts (de broer) had ik wel wat meer willen zien. Heeft tenslotte maar een zeer minieme rol met nauwelijks een dialoog, geen eigenlijk. Uiterst verrast van Zabarylo (Mona), kende ik van gezicht, niet van naam. En Wine Dierickx blijft ook geweldig hoe die opleeft in haar rollen.

Centraal staat de figuur van Mona, als kind tot volwassene. De film is opgedeeld in drie grote hoofdstukken met haar moeder, de liefde en haar vader. Het gebeuren wordt beleefd vanuit het standpunt van Mona. Een sterke vrouw, althans hoe ze alles ondergaat en zichzelf opoffert voor iedereen. Tegelijk een zwakke vrouw omdat ze zo weinig voor zichzelf opkomt. De relatie met haar vader is innig. De band met haar stiefmoeder is bizar te noemen en dat lijkt dan eerder aan de stiefmoeder te liggen. Onhebbelijk mens bij momenten, egoïstisch en weinig empathisch ook. Hetzelfde kan ook van haar vriend gezegd worden. Onverschillig en manipulatief, een narcist lijkt het wel.

Weinig aandacht voor de andere personages. De broer zoals ik al zei, maar ook de relatie met haar halfzus komt nauwelijks uit de grond. Nu, er komen nog wel vervelende personages voorbij. Die toneelregisseur bvb, gespeeld door een geweldige Perceval, bah!

Verhaaltechnisch misschien net te bruusk in opbouw, maar dit wordt volledig gecompenseerd door de cast. Sterk en pijnlijk drama. Erg van genoten en blij dat ik deze gekozen heb als gratis introductiefilm bij MeJane.

Een deprimerende film over een vrouw, die vanaf haar jeugd zichzelf wegcijfert “voor de lieve vrede” om het anderen naar de zin te maken. Mijn beleving van het verhaal werd (te) vaak vertroebeld door ergernissen over het gedrag van de mensen in haar omgeving. Fraaie vertolking van Tanya Zabarylo, maar ook de prestaties van de rest van cast mogen er zijn.

De verfilming van het boek van Griet Op de Beeck. Een Nederlandse productie, maar eigenlijk een geheel Vlaamse film. Deel autobiografisch, maar misschien zijn de meeste boeken dat wel. Het verhaal van Mona op 3 leeftijdsmomenten in haar leven. Maar er is een rode draad in haar leven. Ze wordt omringd door energievretende mensen die elk op hun eigen manier het als een evidentie vinden om te rekenen op haar. Terwijl ze zelf niet echt bij iemand terecht kan. De titel zegt het eigenlijk: Kom hier dat ik u kus. Niemand komt naar haar voor liefde, ze moet maar naar hen komen. Maar de Engelstalige titel 'Becoming Mona' dekt ook wel de lading.

De vertolking is ook best in orde. Eerst krijgen we een jonge Mona te zien met actrice Olivia Landuyt. Het wordt pas echt stevig met de wat oudere Mona met actrice Tanya Zabaryolo. Je voelt in haar de spanning alleen maar opbouwen, terwijl verschillende figuren rond haar ofwel onverschillig zijn ofwel vrij egocentrisch. Het is geen gezellige film, maar dat hoort bij het verhaal. En wat rustig begint als en wat doorsnee film, wordt stilaan beklijvend en kruipt stapvoets onder je vel.

De stiefmoeder van Mona is zeg maar gerust een kreng, ook al lijdt ze dan aan depressies. Maar nergens wil dat nare karakter van haar tot leven komen. Anders dan bijvoorbeeld bij een Ingrid Bergman/Charlotte in Herfstsonate, ook geen al te beste moeder, maar toch prachtig uitgediept door Ingmar. Ook Mona's vriend en baas zijn twee akelige mensen die alleen maar onredelijk zijn en constant tegen haar uitvallen. Maar verder allebei heel eendimensionaal en daardoor bijna karikaturaal. Op een gegeven moment krijgt ze zoveel verbaal geweld over zich heen dat ik er bijna om zat te lachen. Vooral ook omdat ze eigenlijk nooit iets terugzegt en het allemaal gedwee over zich heen laat komen. Af en toe is er een klein weerwoord, maar daar wordt meteen weer overheen gewalst. Je laat je als 35-jarige toch zeker niet zo vernederen?

Mooie cameravoering in het eerste hoofdstuk, op kinderhoogte zeg maar waardoor de volwassenen half wegvallen, en er wordt ook best goed geacteerd. Maar verder zijn de personages van bordkarton waar je niets mee kunt. Aan het einde is die moeder nog altijd even labiel en vol zelfmedelijden en scheldt ze aan tafel haar biologische dochter verrot. Haar kleinkind zit erbij en die zie je ook echt bang terugdeinzen, maar niemand die er iets van zegt gek genoeg, de stiefzoon legt zelfs een hand op haar schouder.

Minder sterk dan Vele Hemels. Maar toch een aanrader

Deze was onlangs op tv en eens meegepikt. Ik kende het boek niet, dus kan niet vergelijken.

De film bestaat uit 3 delen. Het tempo lag nog redelijk hoog, zeker tussen het eerste en tweede deel zit een grote tijdssprong.

De cast deed het prima, ze kwamen eigenlijk allemaal wel overtuigend over. Vond het wel een goed drama.

Enig mooie verfilming van het boek van Griet op de Beeck.

Mona is te braaf, te goedmenend en te gevoelig om de op ego steunende fratsen van haar omgeving van zich af te schudden.

Respect valt haar niet ten deel. Integendeel, vaak wordt haar ten onrechte de schuld gegeven.

Schitterende scènes wanneer haar vriend en ook haar stiefmoeder hun eigen frustraties grandioos op haar uitwerken.

Gevoelig verhaald, knappe regie en heel mooie vertolkingen.

Uitstekende film over een jong meisje wiens moeder verongelukt en waarna haar vader hertrouwt. De blijvende grip die de stiefmoeder heeft op het hoofdpersonage en het gezin is goed voelbaar de gehele speelduur. Een aantal sterke en ook aangrijpende scenes. Indringend door zowel het goede acteerwerk als de camera die dicht op de huid van het hoofdpersonage blijft.

Mooie aaneenschakeling van pijnlijke scenes. Vlaamse cinema zoals gewoonlijk op zijn best.

Ik ergerde me aanvankelijk aan de passieve rol van Tanya Zabarylo, maar gaandeweg kwam ik er achter dat de film daar juist over gaat. Het vermogen om aan te passen is een kracht maar uiteindelijk een zwakte als mensen misbruik van haar proberen te maken.

De film is gezien het zware thema redelijk subtiel in het drama. De onderhuidse spanningen zijn goed zichtbaar.

Wine Dierickx speelt de rol van de labiele stiefmoeder voortreffelijk.

Vandaag net het boek uitgelezen en zag dat de film op HBO Max staat. Meestal valt het nogal tegen om (meteen) een boekverfilming te kijken, en aan vergelijkingen tussen de twee ontkom je niet, maar ik moet zeggen dat ik hiervan nogal onder de indruk was.

De casting is ongelooflijk goed gedaan, net als het acteerwerk en het naturelle van de dialogen. Als ik Nederlandse films kijk zijn de teksten en de manier van met elkaar praten toch altijd behoorlijk onnatuurlijk, maar dat was met deze film echt totaal geen probleem. Kan het verschil zijn tussen Nederlands en Vlaams, of het was gewoon specifiek bij deze film goed gedaan, maar het komt de kijkervaring wel echt enorm ten goede.

Ondanks dat de film (noodgedwongen) nogal wat weglaat en er dingen zijn aangepast weet het wel heel goed de essentie te vangen. Misschien nog wel meer dan in het boek zie je Mona als persoon die alles maar sust en over zich heen laat komen. Wellicht omdat ze in het boek de ik-persoon is dat het daar wat anders overkomt, maar in de film zie je goed wat voor persoon ze is, ondanks dat (of misschien wel dankzij) ze weinig tekst heeft.

Het einde heeft dan weer wat minder impact dan het boek, ook omdat het hele sterven van de vader niet in de film zit en de scènes rondom het breken met haar regisseur en vriend wat zijn aangepast en wat abrupt komen (of eigenlijk zelfs niet als zodanig in de film zitten), maar alsnog vond ik dit een behoorlijk goede film. Weet alleen niet hoe hij overkomt mocht je het boek niet gelezen hebben.

4*

Uit het leven gegrepen. Er zaten momenten in deze film waar ik zelf bijna ongemakkelijk van werd, zó goed en realistisch als die neergezet werden. Sterke cast, tot en met de jonge Mona. Uitstekende film waarbij ik wel het idee kreeg dat de sigarettenindustrie de hoofdsponsor was.