Feel the Beat (2020)

Matige film over een danseres die na een fiasco op Broadway terugkeert naar haar geboortestad. Een voorspelbaar en onsympathiek hoofdpersonage en Sofia Carson weet dit ook niet echt te verhelpen. Ook is het drama hier en daar wat te dik aangezet. Soms wel vermakelijk en de scenes met de dansende kids zijn wel leuk om te zien.

mijn aller eerste en ik hoop enige 0.5*.

tenenkrommend irritant deze film

De naam had me verleid, feel the beat...ik dacht: hey een dansfilm. Het is gewoon een simpele drama film met wat dans hier en daar. Wel leuk om gezien te hebben. Actrice is wel bloedmooi.. Pff

Feel the Beat is ongetwijfeld geen film voor iedereen. Mijn danshart werd er warm van, maar vond je films als Honey en Make it Happen niet leuk? Dan kan je Feel the Beat beter laten voor wat het is. Maar verslind je de ene na de andere dansfilm, of heb je wel zin in een klassieke feelgood stuck-up-bitch naar meid-met-een-hart-voor-haar-dorp film, dan is deze zeker het kijken waard.

Mijn complete recensie lees je binnenkort op www.reviewsandroses.nl.

Ja het is een typische romantische dansfilm, nee hij is niet verrassend, ook zeker niet uniek, maar ja hij is leuk. Inderdaad als je Honey leuk vind dan zul je ook zeker van deze film kunnen genieten.

Heerlijk tussendoortje!

Best een fijne film al geef ik toe, ik ben zeker blijven kijken voor die schoon hoofdrolspeelster, i am in love haha, bloedmooi.

Voor de rest gewoon een fijne film, niet hoogstand, voorspelbaar.

Familiefilm over een gesjeesde, cynische Broadway-danseres, die met de staart tussen haar benen terugkeert naar haar geboortedorp. Daar begint zij met frisse tegenzin dansles te geven aan een ongeregeld zooitje, talentloze jonge kinderen. De rest van het verhaal is voorspelbaar, met de aantekening dat voor een dansfilm de dansscènes naar mijn smaak ondermaats zijn.

Te veel gefocust op het creëren van een woke cultuur, inplaats van de inhoud van een film. Niet slecht, maar zeker niet goed.

Hmm.

Aardig hoor. Sofia Carson is wel weer het beste dat deze film heeft. En dat is het zo'n beetje want er zit verder weinig in.

Deze recensie verscheen eerst op mijn blog. Deze is offline sinds 1 november 2024. Daarom heb ik alle recensies hiernaartoe verplaatst (om ze te behouden).

Een nieuwe dansfilm!

Wanneer ik een dansfilm tegenkom dan is de kans groot dat ik deze aan mijn te-kijken-lijst toevoeg. Zo ook Feel the Beat. Ik ben altijd al gek geweest op dansfilms en heb vroeger zeven jaar fanatiek op streetdance gezeten. Heerlijk vond ik het. Enkele jaren geleden organiseerde ik zelfs een dansfilmweek op Reviews & Roses en postte ik alleen maar artikelen over dansfilms. De trailer van Feel the Beat gaf mij al van die heerlijke warme gevoelens door de gelijkenis met diverse andere dansfilms. Toen mijn vriend een avondje weg was naar vrienden, ik daarom het rijk alleen had, en ook nog een drukke werkdag achter de rug had gehad, was ik wel even toe aan een verzetje. En deze film leek mij daar perfect voor.

Feel the Beat

Feel the Beat gaat over April. Als kind was ze al een perfectionistische danseres die haar zinnen had gezet op Broadway. Na jarenlang achtergrond danseres te zijn geweest, haast ze zich naar de auditie die haar doorbraak kan zijn. Om die vervolgens gigantisch te verpesten en haar glazen in te gooien voor iedere toekomstige auditie. Neergeslagen keert ze terug naar huis, een klein dorpje in Wisconsin. Daar wordt ze door haar voormalige danslerares gevraagd les te gaan geven aan een stel buitenbeetjes.

Niet origineel, wel leuk

Feel the Beat is is veel opzichten niet origineel te noemen. Het dorpsmeisje dat het probeert te maken, lesgeven aan buitenbeetjes, en ook het wedstrijdelement is allesbehalve nieuw te noemen. Toch verveelt deze film geen moment. Het is nou eenmaal de bedoeling dat we eerst een hekel krijgen aan de verwaande April, om later voor haar op te warmen terwijl ze een – overduidelijk te verwachten – groei doormaakt. En praat me niet van de kinderen; zet een paar sympathieke en schattige kinderen op een rij en ik ben verkocht. Enkele twists zie je van mijlenver aankomen, maar ook dat geeft niet. Het bracht een lach op mijn gezicht en ik kreeg er een goed gevoel van; dan is het wat mij betreft geslaagd.

Die leuke kinderen

Vergeet ook niet het sprankje liefde, want ja, ook dat kun je vinden in Feel the Beat. Maar bovenal heb ik genoten van die leuke meiden en dat schattige jongetje, die stukje bij beetje je hart veroveren. En stiekem heb ik vertederd gelachen om de vaders die enthousiast danskreten uitsloegen terwijl hun dochters oefenden. Ik heb gelachen, stiekem een traantje gelaten (ik ben nou eenmaal snel emotioneel) en meegeleefd. Het is zeker geen kwaliteit van de bovenste plank, maar ik heb er wel heel erg van genoten.

Conclusie

Feel the Beat is ongetwijfeld geen film voor iedereen. Mijn danshart werd er warm van, maar vond je films als Honey en Make it Happen niet leuk? Dan kan je Feel the Beat beter laten voor wat het is. Maar verslind je de ene na de andere dansfilm, of heb je wel zin in een klassieke feelgood stuck-up-bitch naar meid-met-een-hart-voor-haar-dorp film, dan is deze zeker het kijken waard.