I Don't Wanna Dance (2020)

Een gedramatiseerde reconstructie van het persoonlijke verhaal van hoofdrolspeler Yfendo van Praag, die zeer verdienstelijk debuteert als Joey, die na een tijdje bij zijn oom [Benjamin Vlijt] en tante [Aisa Winter] heeft gewoond omdat zijn aan wiet verslaafde moeder Daphne [Romana Vrede] niet in staat was om voor haar kinderen te zorgen. Nu zij haar leven lijkt te hebben gebeterd kiest Joey ervoor om met zijn broertje Ricardo [Eliyah de Randamie] terug te keren bij zijn moeder. Hij is wel verplicht om een zinvolle dagbesteding te volgen en via maatschappelijk werker Frouwkje [Lilith Vermeulen] komt Joey terecht bij de dansstudio van Julian [Sean William Bogaers]. Goed geschreven en geacteerd psychologisch drama toont de emotionele achtbaan waarin kinderen van drugsverslaafde ouders in terecht kunnen komen. Daniël Kolf maakt grote indruk in zijn kleine rol als Joeys oudste broer, een flamboyant ongeleid projectiel wiens flamboyante zelfvertrouwen Joey verleidt om terug te vallen in de negatieve spiraal waar zijn danslessen hem juist uit proberen te halen. Van Praag verschijnt in de epiloog met zijn echte familie.

Een film over een 15 jarige jongen die vanuit zijn pleeggezin terug gaat naar zijn labiele moeder. Helaas niet een erg origineel gegeven voor een film al is het wel bijzonder dat de film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en dat de echte hoofdpersoon ook de hoofdpersoon in deze film is. En dus bijzonder dat gekozen is voor een speelfilm en geen documentaire. Maar daarmee is het nog niet automatisch een goede film. Hij wisselt nogal sterk. Er zitten hele mooie scenes in maar ook hele zwakke scenes. De film komt daarmee dus niet evenwichtig over en voelt soms zelfs moeilijk om door te komen. Ik heb de neiging om dan de doorspoeltoets in te drukken. Ook al wordt er door de hoofdpersonen meestal wel prima geacteerd. Maar een voldoende is deze film voor mij dus niet. De film is ook iets teveel gemaakt voor de doelgroep of voor scholen, want er zullen zich helaas waarschijnlijk wel veel jongeren in deze film herkennen.

Heftig en triest, deed mij toch wel iets meer dan vergelijkbare films. Dat komt voor een groot gedeelte omdat het verhaal en het acteerwerk heel geloofwaardig overkomen.

Alleen beetje jammer dat het vrij lelijk gefilmd is, deed af en toe wel afbreuk aan het geheel.