Sweat (2020)

Vanaf 15 april 2021 in de bioscoop (Imagine Filmdistributie Nederland)

EDIT: release verplaatst naar 12 augustus 2021

Vanavond gezien in het Louis Hartlooper Complex als Première, zeker geen verkeerde film.

Sylwia [Magdalena Kolesnik] is een influencer met 600.000 volgers op Instagram en sponsors die het voor haar mogelijk maken om te toeren met haar live fitness-show Sweat. Op Social Media en op het podium is zij het stralende middelpunt, maar achter die façade gaat een diep onzekere persoonlijkheid schuil. Een dynamische gefilmd portret dat afrekent met het de glamoureuze beeld van de influencer, verankert door een onvergetelijke vertolking van Kolesnik, die een treffende gelijkenis vertoont met Scarlett Johansson. Intelligent geschreven en zeer meeslepend.

Het grootste deel van de film is weinig verrassend en daarom tamelijk saai: we zien het leven van een fitness-mediaster met de bekende elementen zoals er goed uitzien (fitness), succes uitstralen, populariteit (veel volgers) maar ook een jachtig leven, kant-en-klaarmaaltijden, stalkers en eenzaamheid. De film is zelf ook heel beweeglijk en jachtig om zo de ervaring aan de kijker over te brengen. Pas het laatste half uur wordt het interessanter omdat de ontwikkeling met de stalker een onverwachte wending neemt. De film eindigt met een ietwat moralistisch slot waarin de mediaster openlijk uitkomt voor haar eenzaamheid maar waarvan de film natuurlijk al als geheel getuigt.

Sylwia heeft het gemaakt. Ze is mooi, heeft een killerbody en alles wat haar volgers begeren. Haar intensieve fitnessprogramma is een hit, ze heeft 600.000 volgers en als influencer zijn haar inkomsten hoog. Vanuit haar luxe appartement krijgen we echter ook een ander beeld van deze winnaar. Sylwia blijkt kwetsbaar, eenzaam en heeft een hart. In weerwil van een sponsor die geen emoties accepteert, gaat Sylwia haar eigen weg. We zien haar kleinburgelijke milieu tijdens de pijnlijke verjaardag van haar moeder, we zien een stalker, we zien een foute man, en we zien een emotionele Sylwia die op een menselijke manier haar pad vervolgd. Sweat maakte op mij diepe indruk. Clichés worden vermeden en maken plaats voor hard realisme. Kolesnik schittert als Sylwia, je gaat voor haar vallen tijdens het verloop van het verhaal. Sylwia blijkt naast een fanatieke vakvrouw een prachtig mens van vlees en bloed en dat levert prachtige cinema op. Ga vooral blanco naar deze film toe voor het beste resultaat en geniet.

Zeer sterke acteerprestatie van Magdalena Kolesnik. Ze overtuigde volledig, zowel als social media icoon en als mens.

Regisseur Magnus von Horn legt beetje bij beetje het eenzame personage bloot dat schuilgaat achter de glamourvolle façade van een influencer. Na een rustig voortkabbelend begin gaat de film pas echt leven wanneer er wat hobbels op haar pad komen. Maar het is een beetje te laat en een beetje te weinig. Niettemin, een mooie rol van Magdalena Koleśnik.

Ze zijn een vloek van deze tijd. Mensen die via de sociale media een persoonlijke boodschap verkopen onder het mom van het algemene nut. Influencers heten zij. Deze nitwits bedrijven over de ruggen van talloze volgers een lucratieve business. De geënsceneerde manier waarop influencers authenticiteit verkopen, is vaak stuitend. Regisseur Magnus von Horn staat in zijn film Sweat sceptisch tegenover het nut en de authenticiteit van het fenomeen. Zijn hoofdpersonage Sylvia is een aantrekkelijke dame die korte fitnessvideo’s met een persoonlijke boodschap via een YouTube kanaal verspreidt en daar royaal van leeft.

Von Horn benadrukt in zijn film de oppervlakkigheid van dergelijke videoboodschappen en toont tevens een tamelijk vlak en oninteressant beeld van de dagelijkse routine van de fitnessgodin. Voor haar is het belangrijker om er goed uit te zien en gesponsorde gymnastische onzin te verkopen dan haar kijkers gefundeerd aan hun gezondheid te laten werken.

Nu is oppervlakkigheid altijd een dankbare insteek bij het ridiculiseren van een fenomeen. Het is gemakkelijk om Sylvia enkel als een inhalige huichelachtige bitch met een enorme geldingsdrang neer te zetten. Gelukkig bouwt de film enige nuances en gebeurtenissen in die Sylvia tot een minder glamoureus en eerzuchtig personage maken.

Sweat vertelt vooral hoe de droomwereld van Sylvia langzaam afbrokkelt. Haar relatie tot haar familie is afstandelijk. Ze is sowieso niet in staat om noemenswaardige intermenselijke relaties aan te gaan. Ze is een mens die door haar fans wordt geadoreerd als godin en niet als mens met menselijke behoeften en eigenschappen. De fitnessgodin met honderdduizenden volgers is een eenzaam fenomeen.

Het verhaal wordt rustig verteld en hanteert een documentaire-achtige stijl. De camera dicht op Sylvia. De kijker is een voyeur die zijns ondanks als het ware aan haar geketend is. De ervaring is benauwend. Prima rol trouwens van een genuanceerd spelende Magdalena Koleśnik

Nieuwe inzichten verleent Sweat overigens niet. Films over het oppervlakkige en eenzame bestaan achter de schitterende schijnwerpers van de publieke belangstelling, zijn er wel meer.

Bijzondere film over een eigentijds thema: de influencer. Na een knallende opening zien we vooral de alledaagse sleur van het leven, en bijkomende narigheid van het sterrendom. Aan het eind wordt er in het interview nog een voorspelbare moraal ingegooid, en al met al heb je een film die volgens het voorspelbare boekje verloopt.

En toch bleef ik geboeid kijken. En dat komt door de hoofdpersoon. Omdat we haar veel online zien, is er vanaf het begin de vraag hoe ze echt is en of ze daadwerkelijk zo betrokken is bij haar fans, of dat ze slechts sociaal doet om meer likes te scoren. De ironie is dat beide waar is uiteindelijk, en zij in haar eenzaamheid net zo afhankelijk is van haar fans als andersom. Wellicht zelfs nog meer. Haar online imago zit haar soms in de weg, maar kennen we dat niet allemaal, ook in de echte wereld? Iedereen doet zich wel eens vrolijker voor dan hij zich voelt.

Mooi vind ik ook dat ze uiteindelijk sporten aangreep om zichzelf te herpakken. Want bij mij rees wel de vraag of ze haar lichaam in vorm houdt voor haar publiek, of voor haarzelf. Dat laatste bleek waar. En zo sluit de film af met een (voor mij) wat onverwacht slot, waarbij ik mijn vooroordelen naar influencers iets bij moest stellen. Omdat blijkt dat sporten, en haar leven delen met haar online publiek, daadwerkelijk dingen zijn die ze nodig heeft. Die haar leven zijn. En zo verschilt haar online imago dus niet eens zoveel van haar echte leven.

3,5*

Magnus van Horn is overduidelijk van de nuances op uiterste momenten (of momenten die uiterst willen worden). Enkele jaren terug heeft hij me gegrepen met de film The Here After. De man lijkt ook een vertrek in Polen te hebben waar hij met deze op de proppen komt.

De film is een hoopvolle aanleiding dat de mensen het toch een beetje zat beginnen te worden. Dat de voorgelogen, neppe wereld van posen en dingen mooier maken dan het is toch echt een keertje uit de wereld moet.
We maken hier ook kennis met Sylwia. Een vrouw van dertig die overduidelijk nog eeuwig een meisje wilt blijven en aan het lijntje zit van haar kijkers en volgers voor haar hippe social media-leven. In dit geval een fitchick. Ze eet geen grammetje vlees of vet en is eigenlijk meer met haar lichaam bezig dan met haar brein. Ik ergerde me al dood aan haar in de eerste tien minuten van de film. Maar uiteindelijk kan je niet om de waarheid heendraaien die voor barsten zorgt in het brandschone en hippe leventje.

Allereerst wordt ze geconfronteerd met een stalker die voor haar portiek staat te sjorren. Wat opvalt en hierbij even wennen is is dat we nu niet in Nederland zijn; waar de gemiddelde persoon meteen de smartphone pakt om deze types aan de digitale schandpaal te nagelen. Ze sommeert slechts in vuur dat deze vent moet oprotten. Echter... een paar uur later zoekt deze man (natuurlijk eentje met een onderkin en slordig haar) contact met haar op via een videoboodschap... zodanig op een manier dat je er als kijker geen hekel aan kan gaan krijgen. Deze man heeft slechts één vlog van Sylwia onthouden. Die ene vlog waar zogenaamd in de glossywereld een taboe op rust: Namelijk die ene met tranen, eenzaamheid en het verlangen naar liefde.

Dit ontfermd zich uiteindelijk tot een verrassende uitkomst. Zodanig dat de verrassing bijna niet meer op lijkt te vallen. En dat lijkt van Horn toch weer als kracht te gebruiken.

En zo ga je toch weer een beetje van Sylwia houden en kom je erachter dat ze een dubbelleven heeft geleidt waarin het neppe de overhand deed. Die scene bij dat familiediner zegt daarbij alles.

Ja, dit was een knap werkje en ook helemaal waar... en eigenlijk ook wel zoals het zou moeten zijn.

4,0*

We krijgen het leven te zien van Sylvia, een influencer met een heel pak volgers. En zoals dat bij influencers hoort zit daar een hoop glitter en glammer bij, het idee van een fake wereld en het beeld dat we hebben van influencers in het algemeen. Dat wordt voor een deel wel wat ontkracht en in vraag gesteld. Maar regisseur Magnus von Horn wil op de eerste plaats de persoon zelf laten zien. Omdat het nu eenmaal niet gaat over DE influencer, maar dat ook zij mensen van vlees en bloed zijn die het beste trachten te maken van hun leven.

Het deed van ver denken aan de Japanse film Helter Skelter, over een ster en haar ultieme streven naar schoonheid. Maar Steam overweldigd niet zo hard, net omdat het op de eerste plaats een persoonlijke weergave is van het hoofdpersonage. Dat zorgt dan wel voor een ontroerend verhaal. En het is ook een film met mooie en warme kleuren. Best wel de moeite eigenlijk. Een klein pareltje.