Valley Girl (2020)

Kleurrijke musical met een mengeling van jaren '80 punk en discomuziek. Over the top maar niet in de positieve zin helaas. Het verhaal: Julie, type mooiste meisje van de klas, met 'the hunk' van school wordt verliefd op een punkrocker: Randy. Samen fantaseren ze over een leven samen maar hun achtergronden blijken te verschillen. En dan is er het schoolbal....

De karakters zijn nogal eendimensionaal. Geen van de acteurs weet de overtuigen en het verhaal is wel erg cliché. Ook de kleding en te roze verlichting brengen niet het jaren '80 gevoel.

Aardig om te kijken maar niet meer dan dat.

Valley Girl 2020.

Een remake van de versie uit 1983 (toen nog met een jonge Nicolas Cage).

Deze remake is veel luchtiger, kleurrijker en er is een musical sausje overheen gegoten.

Als je dit al niet aanspreekt, kijk de film dan vooral niet. Er is verder niet veel te halen.

Maar als je een luchtig, feelgood verhaaltje met felle kleuren en muziek uit de jaren 80 kunt waarderen dan is dit een fijn tussendoortje.

Ik vond hem wel vermakelijk en Jessica Rothe is altijd een plezier om op het scherm te zien

Niet meteen mijn genre van film.

Ze willen het er te dik opleggen ook, te overdreven, gemaakt.

Njah.

Half.

Valley Girl is eigenlijk de ideale definitie van "niemendalletje". Deze muzikale romantiekfilm biedt erg weinig vernieuwend materiaal, en dat valt al te verwachten wanneer het blijkt dat de film een remake moet voorstellen van een film onder dezelfde naam. Gezien deze film wat kleurrijker lijkt, ga ik de originele versie voor nu ook maar overslaan.

Het meest verrassende element binnen deze film is de aanwezigheid van Logan Paul, een bekende vlogger onder de jongere kijkers. Klaarblijkelijk werd de film later uitgebracht vanwege de 2017-controverse die rond Paul hing. Veel verschil maakt het alleen niet, want met enkel 9 stemmen na ongeveer een jaar op MovieMeter kan de film nog steeds geen groot succes worden genoemd.

Wat de film op de been houdt is de nog redelijk zonnige en kleurrijke sfeer die een luchtig toontje meegeeft aan de film, maar de nummers zijn verder alles behalve bijzonder en de film weet nergens een pad te bewandelen dat indruk maakt. De chemie valt plat door een nogal zoutloos acterende Whitehouse. Rothe doet het wel beter, maar kan weinig met haar beperkte rol.

Vermakelijk is het allemaal wel, maar na enige tijd vond ik het wel mooi geweest zo, en dan is een speelduur van 102 minuten snel aan de lange kant. Verhaal bewandelt heel erg de veilige paden en de regie kan nooit goed uithalen. Dat neemt niet weg dat de film aan vermaak en standaard kwaliteit weinig tekort schiet. Daarom nog een 2,5*, maar verder een erg lege film van inhoud.