Fukushima 50 (2020)

Redelijk drama dat voor een keertje is te doen.

Matig als drama en als rampenfilm. De film zit er direct in en na de ramp (met wat slechte cgi) komen we pas bij de personages terecht. En dat is duidelijk wel te laat. Ook al zijn de momenten in de centrale wel oké, al die personen konden me simpelweg weinig boeien en de film steunt toch vooral daarop. Twee uur is ook te lang hiervoor aangezien er geen enkele aanloop is. 2,0*.

Wat een schreeuwers zijn die Japanners toch,normaal praten is er niet bij.De film gaat nog wél ook al is het acteerwerk niet echt sterk.3 stars.

Twee uur zitten kijken naar constant schreeuwende en overdreven reagerende Japanners. Is toch niet mijn ding. Verhaal is waargebeurd en af en toe was er best wel spanning, maar dat overdreven geschreeuw was in mijn ogen een storende factor.

Beklijvend... blij dat we deze zagen en -onmogelijk en toch waar- einde was nog stukje verrassend!

Wel een film-cultuurshock... maar dit soort rampen kunnen zich dus overal voordoen: ver weg maar ook...

Docudrama over de kernramp van Fukushima als gevolg van een tsunami. De film richt zich vooral op het feit dat dankzij de onbaatzuchtige inzet van het personeel de totale ondergang van het centrale deel van Japan werd voorkomen. Dat in zo’n situatie de emoties hoog oplopen lijkt mij logisch. De film sluit af met een passende waarschuwing over de kracht van de natuur.

Nadat een nucleaire energiecentrale in Fukushima in 2011 is overspoeld door een tsunami, leidt Toshio Izaki [Kôichi Satô] de reddingswerkzaamheden in de reactor. Watanabe speelt de leidinggevende die vanuit een communicatiecentrum bevelen geeft, medewerkers uitblaft en gebruik maakt van het excuus dat het scenario geeft om een en ander nader uit te leggen aan de kijker. Alle clichés uit de rampencyclus van Irvin Winkler zijn op een hoop gegooid en komen netjes voorbij, tot aan het sentimentele, heroïsche einde. Als je de rampenklassiekers uit de jaren 60 en 70 (nog) niet hebt gezien, dan valt dit vast wel te doen.

Watanabe en Yoshioka redden de film enigszins door prima acteer werk, daarentegen is de rest vrij slecht en lijkt er flink bespaard te zijn op de casting. Het verhaal is leerzaam en interessant maar niet best uitgevoerd, soms langdradig soms hak op de tak. Ik heb sommige stukken doorgespoeld omdat er weinig gebeurde, het verhaal is verder duidelijk en sommige stukken zijn best boeiend en informerend. Het einde is wel goed gedaan, verder zijn de onbaatzuchtigheid van de mannen en de kracht van de natuur goed weer gegeven in de filmdocu.

Prima om een keer te kijken maar daar blijft het ook wel bij.