Gunda (2020)

Vanaf 20 mei 2021 in de bioscoop (Periscoop Film)

"This is a film to take a bath in - it’s stripped to its essential elements, without any interference. It’s what we should all aspire to as filmmakers and audiences - pictures and sound put together to tell a powerful and profound story without rush."

Paul Thomas Anderson

"Victor Kossakovsky has crafted a visceral meditation on existence that transcends the normal barriers that separate species. It is a film of profound importance and artistry."

Joaquin Phoenix

Soms schattig, bij vlagen mooie perspectieven en beelden maar over het geheel vond ik het te nietszeggend blijven en opgeteld bij het slome ritme dan vaak helaas toch slaapverwekkend...

Oh, ik mag m'n bericht al niet meer editen? wth, dan maar een nieuwe.

Ik ben wel gefascineerd door de raving reviews overal en probeer daar de vinger op te leggen. Het lijkt mij dat het voor veel mensen niet gewoonlijk is stil te staan bij het bewustzijn achter dierlijk gedrag. In deze film word je zeker met de neus op het dier gedrukt om te zien aan de ogen, het gedrag, dat er welbewuste overwegingen in die koppies rondgaan. Zo ver als de mens over het algemeen van de natuur en dieren verwijderd zijn, zal dat voor velen best een eye-opener zijn. Mij lijkt, dat als je zelf echt betrokken bent bij je huisdieren om te beginnen, en bij het gedrag van wilde dieren ook, net als de boerderijdieren die daar tussenin zitten, je toch altijd al met die blik naar hen hebt gekeken? Hebt vertaald vanuit hun gedrag en onverbaal gedrag welke intenties, drijfveren tot gedachten (soort van) er achter schuilgaan, en is dit in de film toch niks nieuws?

Ik lees dat mensen het einde zo "mooi" danwel hartverscheurend vonden. Behalve filmisch en qua gedrag ontzettend mooi, was de eindscène inderdaad hartverscheurend. Komen die klotenmensen weer aan om in te grijpen in het dierlijke en zo leed te voorzaken, gvdgvd. Ik mag toch hopen dat menig kijker de ogen daarmee wordt geopend en eens zich meer leren verplaatsen in de dieren, dan enkel aan zijn/haar eigen geneugten te denken... Dan heeft deze docu wel heel raak de vinger op de zere plek gelegd, ogen geopend en het bewustzijn van de kijker verschoven.

Hmm, zo bekeken lul ik er voor de film zo een dikke halve punt bij, misschien zelfs nog meer, dan de aanvankelijke 3* omdat ik het nogal saai en onnarratief vond. "meditatief"...zo kun je het ook verkopen...

Een soort prequel op Babe, maar dan zonder verhaal en animatronics. Biggetjes vechten om een plaatsje aan moeders borst en doen de rest van de tijd ook weinig meer dan bakkeleien. Er is ook een sequentie met een kip en in slow motion rennende koeien maken deden mij hunkeren naar de aanstormende paarden in Duel in the Sun of de bizons in How the West was Won. Ondanks de fraaie zwartwit fotografie viel het me niet mee om de ogen open te houden bij deze kinderboerderijachtige beelden. Biggetjes kijken kan best leuk zijn, maar toch niet 90 minuten lang. Waar zijn Knir, Knar en Knor als je ze nodig hebt?

Extreem saai.

Soms zie je een film die je gewoon slecht vindt, vanwege verhaal, of acteerwerk, of plotgaten, of lelijk geschoten, maar ik heb nooit een film gezien die ik slecht vind puur en alleen om de vreselijke saaiheid.

Ergens ben ik een paar minuten in slaap gedommeld, maar als je vijf kwartier wegslaapt tijdens het kijken dan nog heb je helemaal niks gemist.

Ik hoop deze ervaring nooit meer mee te maken.

Indrukwekkende film met prachtige beelden! Eindelijk een film over dieren vrij van antropomorfisme.

Gunda wordt beschreven als "eerbetoon aan het dierenbestaan" en zou gaan over het "dagelijks leven op een idyllische boerderij". De hele film lang heb ik genoten van de prachtige beelden van opgroeiende biggetjes en Gunda als een echte moederkloek. Ik was niet voorbereid op de abrupte afloop. Ga vooral de prachtige film zien, maar houd er rekening mee dat je op het einde van de film wordt geconfronteerd met de harde werkelijkheid van een dierenleven in de (in dit geval "idyllische") veehouderij.

Mensen die niet geïnteresseerd zijn in de belevingswereld van dieren moeten niet naar deze film gaan. Want dat scheelt ergernis en vervolgens negatief commentaar en sterren hier op moviemeter. Die hebben het kennelijk niet begrepen.

Een film die past in de hernieuwde ecologische bewustwording: we zijn de dieren en de natuur gaan zien als dingen waar wij op afstand van staan maar iedereen met een scherpe blik of gevoelige natuur weet dat wij verbonden zijn met de natuur en dat alles wat leeft – zoals het spinnetje in je huis of het vogeltje in het gras – fascinerend is om naar te kijken. In deze film kijken we simpelweg naar boerderijdieren – varkens, kippen en koeien – die wij meestal slechts kennen als dood vlees op ons bord maar die daarvoor een compleet levend wezen blijken: in natuurfilms zijn we gewend om te zien hoe een leeuw een antilope grijpt en verscheurt, maar ook het dagelijks leven van een big op de boerderij zit – net als ons leven – vol drama, levenslust, strijd, geweld en schoonheid en hun acties en emoties vertellen zelf al het verhaal. De mens is als de koning van de natuur slechts de wreedste van alle dieren (waarbij de slachtingen van de dieren overigens niet worden getoond om de kijker te sparen maar het desolate zoeken van de zeug naar haar kids is evengoed hartverscheurend).

De film biedt aldus niets nieuws en een bezoek aan een boerderij kan waarschijnlijk hetzelfde effect geven, zodat de film wellicht vooral bedoeld is voor stadsmensen die zijn vervreemd van de natuur en niet weten waar hun voedsel vandaan komt, maar het is goed dat er bewustwording wordt gegeven en zoals gezegd is het kijken naar leven altijd fascinerend. Ik weet alleen niet waarom de film in zwart-wit is geschoten: met kleuren zou het misschien nog wat mooier en krachtiger zijn geweest.

Ontroerend, kwetsbaar, prachtige beelden en een onconventionele hoofdrolspeelster. Deze film heeft me echt geraakt en mijn perspectief veranderd. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik hoop dat iedereen deze film gaat zien. Ja, het tempo van deze film is niet zoals we van de reguliere blockbusters gewend zijn, maar dat is juist de schoonheid van de film: we gaan mee in het tempo van het dier. Verbreed je blik en ga deze film bekijken.

Slaapverwekkend saai zeg…

Het verhaal of boodschap achter deze film (hoe de mensheid met dieren omgaat) heb je duidelijk gemist?

Mooie film, goed in beeld gebracht en met momenten ontroerend en grappig. De boodschap (hoe de mensheid met dieren omgaat) komt denk ik voor de meeste mensen alleen niet zo goed over. Dat is jammer...

Ik denk dat het vooral is dat die boodschap een open deur is waar veel mensen niet zo'n saaie film voor nodig hebben om die in te kunnen trappen.

Wanneer je weet wat je te wachten staat - zwart/wit beelden, geen muziek, geen commentaarstem, alleen omgevingsgeluiden -, dan is het genieten van wonderschone beelden van een prachtige eenvoud en een slotsequentie die je nog lang zal bijblijven.

Volg het varken Gunda en haar kroost, kortstondig onderbroken met beelden van gemankeerde kippen en van koeien die de stal verlaten. Dat is het en dat is alles.

Onderdeel van de aftiteling blijkt een ode aan het IDFA waar het idee voor deze documentaire, opgedragen aan Ally Derks, in 2017 werd gepitcht.

Antwoord op je vraag in dit interview met de regisseur.

Weet er iemand waar je eventueel zo'n affiche van deze film kan bemachtigen of aanschaffen?

Was erg fijn wakker worden met deze film laatst. Erg mooi gefilmd, en het doet idd iets met je blik

Een varken en haar biggetjes, een paar koeien en een kip met één poot. Dat is het wel zo'n beetje in deze in prachtig zwartwit geschoten documentaire, zonder voice-over en zonder muziek. Maar wel met eindeloos lange takes die lijken te strekken tot in het oneindige. Een aparte kijkervaring derhalve. Bepaalde shots zijn werkelijk prachtig en het einde is oprecht aangrijpend, maar afgezien daarvan is het doorbijten.

Het kijken van deze film is juist heel anders dan naar een kinderboerderij gaan. Zoals John Milton zegt: de film 'doet iets met je blik'. Dat iets is nou net waardoor je anders gaat kijken. Voor mij is dit iets: het zwart-wit, de camerastandpunten (vaak ooghoogte van het dier in plaats van de mens), de camerabewegingen en, misschien het meest belangrijk, het gebruik van traagheid waardoor je als het ware gedwongen wordt lang en met aandacht te kijken, voorbij je eigen normale perceptie van dieren.

Zodoende doet de film iets. Het geeft je een ervaring die je moeilijk ergens anders krijgt. De film verandert letterlijk en figuurlijk je blik, als in: zowel je perceptie (manier van kijken) als je kiujk op de dingen (je wereldbeeld, de blik als opvatting); de film transformeert je.

Althans, in potentie, en niet voor iedereen in gelijke mate (gezien de verdeelde reacties hier en elders).

Overigens, ik moets ook denken aan Denis Cotes' film Bestiaire. Ook zo'n trage, observerende documentaire over dieren (ditmaal in de dierentuin). Ook zo'n film die iets met je blik doet.

Ik denk dat je gelijk hebt dat het de film is te doen om bewustwording te realiseren. Maar nogmaals, dat doet de film op een geheel eigen, artistieke manier. Er zijn verschillende manieren van bewustzijn of weten. Aan de ene kant weten zelfs de onbewuste stadsmensen heus wel dat vlees van dieren komt. Ze weten wel dat dieren onder slechte omstandigheden leven. Maar dit weten leidt niet direct to actie, tot aanpassing van gedrag. Dit is tamelijk paradoxaal. Ik denk dat film juist dit effect kan realiseren doordat het een andere vorm van weten oplevert. Het is weten op een ander, meer lichamelijke en emotioneel niveau. Misschien is film of kunst in het algemeen wel veel effectiever in bewustwording en overtuigen en aanzetten tot verandering. Rationele argumenten (het eerstegenoemde type van weten) zijn - helaas - helemaal niet zo effectief om mensen te overtuigen en tot verandering aan te zetten.

Misschien kun je denken beter aan andere mensen overlaten.

Ben je boos?

`

Gelukkig is er voor jou niveau genoeg keuze, vanavond maar weer filmpje op Veronica kijken zou ik zeggen. En dan elk half uur een reclameblok van 8 minuten die je wellicht minstens zo interessant vind als de film zelf.

Waarom zou ik? Ben zelden boos.

Meditatieve film stond er bij de beschrijving. Inderdaad een film waar geen groot publiek voor zal zijn. Ik was dan misschien nog wel een potentiele liefhebber als ik dan zie waar de film over gaat. Een film waar een varken met biggen, wat kippen en koeien op een boerderij geobserveerd worden. En veel meer is het dan ook niet. Alleen bij de biggen zit er nog iets van een verhaal in. Maar het is allemaal wel heel erg minimalistisch. Al is het wel in stemmig zwart/wit en op zich ook wel mooi gefilmd met intense geluiden. Maar ook weer niet bijzonder. Voor een film is het echter toch voor mij veel te karig. Ik wil toch wel iets van een verhaal en een opbouw hebben merk ik. Nu is het inderdaad een meditatieve film. Vooral bedoeld om bij in slaap te vallen. Het scheelt misschien ook dat ik een versie heb gezien waar geen ondertiteling bij was.

Heb gebiologeerd zitten kijken naar Gunda. Saai, dat herken ik helemaal niet. Het is zoals Ik Doe Moeilijk al zegt: door de rust en de nabijheid wordt je gedwongen het dierlijke leven op een andere manier waar te nemen en te ervaren dan dat je gewoon bent. Opvallend hoeveel van het gedrag herkenbaar is, hoe makkelijk je snapt wat er omgaat in het hoofd van koe, kip en varken, zonder dat de film nu echt manipulatief is daarin. Prachtig hoe zo'n poot van een kip beweegt, die tik tegen het hek onmiddellijk, de nieuwsgierigheid, hoe die koe zich laat strelen door het lange gras en als in een roes staat te genieten van alle kleuren, geuren en smaken. Gunda bestaat uit een stuk of vijf tot zeven lange sequenties. Ik merkte wel dat ik het per sequentie telkens net wat te lang vond. Net te lang die kippen, dat voeden van de biggen of het beeld van de koeien. Maar als film is Gunda niet te lang en de eindsequentie is indrukwekkend. Naast de fraaie beeldvoering is er een hoofdrol trouwens voor het geluid. Je zit middenin het natuurlijke leven. Erg goed.

Dat is de essentie van de film en ook gewoon een tamelijk gewaagde vormkeuze. Gunda doet een redelijk geslaagde poging om als mens een film te maken over hoe wij denken dat andere dieren de wereld zien. Zeer fijn is het weglaten van muziek en voice over. Je hoort de brei aan natuurlijke geluiden die er op de boerderij zijn. De camera is meestal op de hoogte van de dieren. Dus vlak boven de grond.

Gevolg is wel dat je een film overhoudt zonder veel houvast. Het is meestal geen duidelijk verhaal. De montage is ook niet associatief. In verhalen en associaties denken is namelijk wat mensen doen, niet wat varkentjes doen. Het aangrijpende einde brengt je weer terug in de wereld waar ook mensen zijn. Eerst met de landbouwmachine en later met de afwezigheid van de biggen. Maar dat is ergens ook een compromis in een vrij compromisloze film.

De film pakte me niet helemaal in, wat wellicht het ritme van de film was of het feit dat dieren me meestal wat minder boeien dan mensen. Maar het is wel heel bijzonder. Zie overigens nu dat dit de regisseur is waarvan ik eerder Svyato zag. Vergelijkbaar thema maar dan met een klein kind dat voor het eerst zichzelf ziet, maar waar die film storend inconsequent van vorm is, is deze film zuiverder.

ASMR is kort voor ‘autonomous sensory meridian response’. Een soort hypnotiserende, tranceachtige staat van ontspanning. Ben jij dus iemand die een fijn rustgevend gevoel krijg van geluiden en beelden van dieren (varken, kip, koe, fluitende vogels, enz)? Dan is deze film wellicht een goede oplossing om even bij in slaap vallen of te ontspannen? Aan alles is gedacht want tegen het einde van de film gaat er zelfs een soort van wekker. (in de vorm van een tractor) Ikzelf kan me zonder, ook goed ontspannen en verder geen last van slaapproblemen. Daarom doet deze ASMR-film mij net zoveel als de tv-programma's van Bob Ross. NIETS dus!

Het leven op een boerderij. Wel een vrij idyllische boerderij waar een varken nog gewoon een beetje varken mag zijn, gewoon buiten rondspartelen kan op een groot stuk grond met modder om in te wroeten en te modderbaden, genoeg ruimte voor de biggen zodat de staarten en de oren niet door een broer of zus afgebeten worden en dus niet afgeknipt hoeven te worden. Een varken zoals mijn oom vroeger had, op de boerderij waar mijn vader geboren is.

De werkelijkheid is natuurlijk wel ietsje anders. 99.999% van de varkens ziet zijn hele ellendige korte leven lang nooit daglicht, heeft alleen maar een betonnen vloer om op te liggen - als dat al kan, want de hokken zijn zo klein dat je de vloer niet ziet als er een varken in zit.

Terwijl het zulke leuke en fijne beesten zijn. Wat is de mensheid toch triest. ASMR? Nee, dat is deze film voor mij echt niet. Misschien als alle varkens wereldwijd het zo zouden hebben, of nog wat beter, en dan liever zonder dat einde. Ook als vind dat er vlees op tafel moet komen, het kan toch echt een heel stuk netter dan dit, en ik begin maar helemaal niet over de kiloknallers. Ik begrijp eigenlijk gewoon niet dat iemand dat vlees eten kan.

Ohja, nog iets over de film dan. Fijne beelden, dat zonder meer, en er komt ook best leuk uit dat de dieren best een stuk slimmer zijn dan je als onwetende voorbijganger denken zou. Prettig in zwart-wit, op hoogte van het dier en van dichtbij, de dieren zijn niet cameraschuw. Toch valt me ook op deze 'idyllische' boerderij op dat er wel erg veel geluid van de beschaving aanwezig is - een drukke weg op de achtergrond bijvoorbeeld. De 'beschaving' is niet ver weg.