Emma. (2020)

Vanaf 27 februari 2020 in de bioscoop (Universal Pictures International)

Die punt achter de titel Emma blokkeert de zoekfunctie. Tussen alle Emma’s is deze niet te vinden. Lijkt mij niet handig. Toch gevonden.

De zoveelste verfilming van een verhaal van Jane Austin die ik heb gezien en waarvan je weet waar het van te voren allemaal op uit gaat draaien. Het speelt zich allemaal af in de upper class van England en van armoe is er in het wereldje van Austin nauwelijks iets te bekennen. Aantrekkelijke goed geklede dames en hun liefdesperikelen, tja daar gaat het in de verhaaltjes van Austin meestal om en zo ook in deze zoveelste verfilming van Emma. Of het mij stoorde, neen beslist niet maar het ligt er natuurlijk wel aan hoe het gebracht wordt. En daar is in deze film niets mis mee wat toch hoofdzakelijk te danken is aan de zeer aantrekkelijke Anya Tailer Joy die de rol van ijdeltuit Emma met verve vertolkte. De tijd waarin het verhaal zich afspeelde werd trouwens mooi uitgebeeld. Sommige scènes waren op visueel vlak zeker om van te smullen maar verder is het natuurlijk allemaal voorspelbaarheid troef. Wel enigszins jammer natuurlijk maar niettemin heb ik mij toch aardig geamuseerd met deze Emma verfilming die ik wat speeltijd betreft wel enigszins aan de lange kant vond.

3,5*

Ik wist van tevoren dat de film qua genre niet mijn soort film is maar ik besloot toch te gaan omdat de kitscherige, mierzoete beelden van de trailer mij wel een pervers genot gaven. Welnu, de beelden van de film zijn inderdaad prachtig (op een kitscherige manier) en bovendien blijken de personages welbespraakt maar dat is dan ook het enige aangename van de film. De humor is flauw en het verhaal is even saai als voorspelbaar en behelst niets anders dan het gekoppel van Emma waarbij natuurlijk ook zij de ware zal vinden en al snel begrijp je eigenlijk al wie dat zal zijn. Je mag het waarschijnlijk tegenwoordig niet meer zeggen maar dit is nou echt een vrouwenfilm. Als het je van nature niets kan schelen wie met wie gaat of wil, hetgeen denk ik opgaat voor praktisch elke man, dan heeft deze film niets te bieden, behalve fraaie beelden maar die zijn uiteindelijk niet genoeg om de aandacht erbij te houden.

Emma 2.0 (de versie voor de selfie generatie)

Je ziet het de hoofdrolspeelster zo doen, een influencer in haar eigen eeuw.

Het was voor mij lastig (net als bij Little Women) neutraal naar de film te kijken, de lange versie uit 2009 van O Hanlon met een weergaloze Romola Garai als Emma, heb ik minimaal 5 keer gezien en in het hart gesloten. Dat verhaal zit dus in je hoofd gestampt. En dan zijn er nog de andere versies van Emma.

Deze nieuwe versie is zeer eigentijds en modern. Hij is bij vlagen ook erg grappig, subtiele humor. De locaties,fotografie en decors zijn echt schitterend en ook de cast is prima op dreef. Anya Taylor-Joy is geen Romola Garai, maar slaagt toch met vlag en wimpel. Lekkere attitude, ijdel en arrogant. Geslaagde nieuwe versie dus en het blijft toch bizar dat die oude romans van Jane Austen maar succesvol verfilmd blijven worden. En dat voor een volle zaal bezoekers. Er zijn weinig schrijvers die dat haar na doen. Op naar de volgende versie maar.

Waar-de-loos!

Er wordt slecht geacteerd. De personages zijn volkomen oninteressant. De meeste acteurs hebben een uitstraling van 0,0. Emma zou een mooie dame moeten zijn, maar deze actrice is dat absoluut niet. Het zou een komische film moeten zijn, maar als je meer dan 1x kunt glimlachen, heb ik respect voor je.

Werkelijk nog nooit zo'n slechte Jane Austen verfilming gezien.

Sla deze maar over.

Jane Austens geliefde boek heeft zeker komische elementen, maar is vooral een scherpe satire op de Britse moraal van rond 1800. Regisseur Autumn de Wilde gebruikt hier echter een benadering van humor die meer weg heeft van Mack Sennett dan van Ernst Lubitsch. Het mechanisch ogende, vaak slapstickachtige acteerwerk komt vooral op het conto van de regisseur, die in ieder geval consequent is maar daardoor wel afleidt van de scherpe monologen die het boek zo onvergetelijk maken. Bovendien hoef je dat boek niet gelezen te hebben om vanaf het begin te weten hoe het allemaal gaat eindigen. De acteurs spelen het spelletje helaas mee, waardoor alleen de fraaie locaties, de kostuums en make-up en een fraai gefilmde dansscène. overblijven als positieve elementen. En waarom die punt achter de titel? .

Mr. Woordhouse (Bill Nighy) en Mrs. Bates (Myra McFadyen) zijn met afstand de grappigste personages in deze film, maar de rest van de cast mag er ook zeker wezen. Anya Taylor-Joy als Emma, met haar prachtige grote ogen, acteert ook zeker goed. (die bloedneus, hilarisch!) De film ziet er fantastisch uit, de hele sfeer, de kleuren, de omgeving, kleding, rijkelijk gedekte eetkamers, wat een supermooie cinematografie. JP Jeunet-achtig maar op veel momenten zelfs nóg veel mooier!

125 minuten lang puur genieten met een smile van oor-tot-oor! Heer-lij-ke film! Ga dit zien.

Zelden zo’n saaie film gezien. Bill Nighy geeft deze film enige lichtpuntjes, maar daar hield het bij mij mee op. Wel goed geacteerd overigens, maar het verhaal is o zo saai en voorspelbaar.

Het genre is in dankzij films als The Favourite of Little Women. Maar de verfilmingen van Jane Austen zijn uiteraard altijd al een succes geweest. De beste verfilmingen van haar verhalen zijn die films waar het verhaal gewaardeerd wordt en centraal staat, verfilmd door iemand met een liefde voor de boeken en met voldoende budget voor zowel waardige acteurs als passende decors en kostumering. Films als Sense & Sensabily en Pride and Prejudice nemen je mee in enkele van de mooiste verhalen. Je kan Jane Eyre en Wuthering Heights van Emily Brönte misschien wel in dezelfde categorie zetten. Al zijn de verhalen van Jane Austen veel romantischer en warmer.

Emma. (met het puntje achter) werd al eerder verfilmd. Voor mij de eerste versie die ik zie, maar het zou me al verwonderen dat er nog een betere versie bestaat die dan blijkbaar ook onder mijn filmradar gebleven is. Regisseur Autumn de Wilde koos voor het punt (a period) achter de titel omdat ze er echt een periodfilm (tijdsfilm) van wou maken. De film straalt ook die tijdsgeest uit met prachtige kostumering en decors. Heerlijke kleuren die fris ogen. Het geheel is stijlvol maar ook vrolijk en zacht. Humor zonder slapstick. Romantiek zonder meligheid.

De film mist net dat beetje meer van die andere Jane Austen verfilming Pride & Prejudice (2005) dat je echt bij de keel grijpt. Maar Emma. zal hopelijk nog lang blijven nazinderen en later in vele gevarieerde lijstjes komen te staan van beste Jane Austen verfilmingen.

Toegegeven, ik heb het boek niet gelezen, maar wederhelft Miss Milton is praktisch afgestudeerd op Austen; dus hoewel ik niet direct een fan van period pieces ben, werd wel verwacht dat ik deze met haar zou kijken bij de eerste de beste gelegenheid. Gelukkig kijk ik erg graag naar Anya Taylor-Joy (ik snap niets van Pollypeachum1 hierboven) en vond ik haar ook hier weer erg sterk acteren.

Autumn de Wilde heeft van Emma. (2019) allesbehalve een stoffig en belegen kostuumdrama gemaakt en gekozen voor een frisse, eigenzinnige benadering. De film is mooi geschoten, heeft een fijne score en wist iemand die niets met dit genre heeft, moeiteloos 2 uur te boeien. Ik zal ergens in de komende anderhalve week dat de vrouwelijke regisseurs challenge nog duurt ook Clueless (gebaseerd op hetzelfde boek) maar eens kijken. Schijnbaar een flink hiaat in mijn filmkennis dat ik die nog niet heb gezien, als ik Miss Milton moet geloven. Zij geeft deze verfilming overigens een 9/10. Ik ben iets minder scheutig, maar afkomstig van mij is dit heel wat.

3,8*

Goede acteer prestaties en er is een verhaal, maar het is gewoon niet mijn ding.

De debuutfilm van Autumn de Wilde, een pop-fotograaf en videoclip-regisseur, is een herinterpretatie van het aloude verhaal van Jane Austens ‘Emma’ en speelt zich af in de negentiende-eeuwse Regency-periode in Engeland. Een film waar je als fan van kostuumdrama alleen maar blij van kunt worden! Denk dat je dit wel een 'guilty pleasure' van me kan noemen, want mits goed uitgevoerd kan ik er erg van genieten!

Met een boek van bijna 500 pagina’s en een overvloed aan personages is er uiteraard genoeg ruimte voor eigen inzichten, zo was het een wens van regisseur Autumn de Wilde en scriptschrijver Eleanor Catton om in deze verfilming meer de nadruk te leggen op de vriendschap tussen vrouwen. Zodoende krijgt Harriet (Mia Goth) een grotere rol als beste vriendin van Emma (toch wel weer een fijn spelende Anya Taylor-Joy). Niet dat er geen mannen zijn te vinden, ze zijn onontkoombaar in een Austen-verhaal, vertolken ze op George Knightley (Johnny Flynn) misschien na alle meer een bijrol. Mr Elton (Josh O’Conner) en Mr. Woodhouse (Bill Nighy) zorgen voor een komische noot zodat het ook lekker luchtig blijf.

De kracht van deze nieuwe film zijn vooral de filmlocaties en kostuums. Je kijkt je ogen uit bij de scenes die binnenshuis plaatsvinden, want de extravagantie van de kamers is om van te watertanden. De beelden zijn prachtig en gehuld in warme pastelkleuren. En kostuums (ontworpen door Alexandra Byrne) zijn oogverblindend mooi!

Iets nieuws met verhaal doet de film niet maar als je zin hebt in een licht verhaal in een historische setting met een lange spanningsboog. Waarvan de cast het top en luchtige vertolkingen geeft, ideaal voor het materiaal waarmee werken. Dit is een film die niet boven zichzelf uit zal stijgen maar wel erg goed is voor wat het is.

Prachtige film! Heerlijk! Mooie kostuums, mooie schilderijen, mooie landschappen, mooie maaltijden, mooie muziek, mooie vrouwen & mooie mannen (het duurt even, maar uiteindelijk zie je dat alle mensen - uitzondering misschien mr. Churchill - mooi zijn). En ergens in al dat moois, ligt er ook nog een mooi verhaal besloten over liefde, vriendschap en trots. Niets anders dan een sitcom voor volwassenen

Degelijk.

Sowieso geen fan van Jane Austin verfilming, of kostuumdramas in het algemeen, dus het feit dat deze film eigenlijk nog redelijk vlot uit te zitten was is een compliment. Of dat wil zeggen dat de fans van het genre het dan een geweldige film zullen vinden, da's geheel iets anders natuurlijk.

Het drama en de romantiek deden mij nog steeds erg weinig. Het is allemaal best stoffig en wollig. Maar de personages zijn wel lekker aangedikt en er hangt een zeer luchtig sfeertje, waardoor het een halve comedy wordt. Het feit dat Miranda Hart gecast is voor een film als deze klinkt misschien wat vreemd, maar het is een perfecte indicatie van de toon van deze film.

De rest van de cast doet het ook wel goed en visueel is het ook wel aardig kleurrijk en vrolijk, hoewel wat mij betreft de film op alle gebied nog véél verder had mogen gaan. Maar voor een keertje was het dus best wel te doen. Geen film die ik opnieuw zou kijken, maar als er meer van dit soort vrolijke Austin verfilmingen waren zou ik het genre een stuk aangenamer vinden.

2.5*

Ik had beter naar De filosoof kunnen luisteren, kan me goed in zijn mening over deze film vinden.

Nou ja, ik ben er met mijn dochter heen geweest en met unltd pas kost het me ook niks, dus een leuk uitje met mijn dochter was het dan weer wel.

Die vond het best aardig, maar wel wat lang.

Voornaamste pluspunt is dat het er mooi uitziet en dat het een beeld van de upper class in die tijd geeft.

Maar voor de rest ga ik toch liever naar een Tarantino of Guy Ritchie film.

Goeie film over een jonge vrouw die het op zichzelf heeft genomen om als koppelaarster op te treden. Een kostuumdrama dat redelijk vlot van toon is. De muziek en het ietwat dik aangezette acteerwerk dragen hier aan bij (zonder dat het belachelijk wordt). Een prachtige aankleding en een aantal mooie plaatjes. Het wat wellicht wat korter gekund, maar de amoureuze ontwikkelingen worden vermakelijk gebracht.

Nooit iets gelezen van Austin en dan is deze film wel een verrassing. Aangename kitch!

Dit drama eens bekeken en het was niet mis. Het beroemde verhaal had ik nog niet gelezen of een eerdere verfilming van gezien, maar deze was nog goed te pruimen.

Er was gelukkig nog een luchtige toon, mede door de muziek, die de film redelijk toegankelijk maakte.

De cast deed het prima, alleen mocht de film misschien een tikkeltje korter geweest zijn.

Ik kwam maar moeilijk in deze film moet ik zeggen. De aankleding is magnifiek in alle opzichten (je kan ook echt zien dat Autumn de Wilde een achtergrond in fotografie heeft), maar hoe vermakelijk de vinnige dialogen, de manipulatie en het opgeblazen drama onder de verveelde rijken ook mogen zijn, de humor klikt niet altijd even goed, uitgezonderd wat momenten van meer subtiele humor. Het ligt voornamelijk aan een deel van de acteurs denk ik. Niet iedereen zit zo op de specifieke komische golflengte van de film als Nighy in zijn scènes stelende bijrol.

Gelukkig slaat de film halverwege een andere richting in. Als we Emma dankzij een weer sublieme Taylor-Joy een geloofwaardige transformatie zien ondergaan wordt de film ook steeds serieuzer van toon. De grote omslagpunten in de film zijn het moment datde vonk overslaat tussen Emma en Knightley (een best leuke Johnny Flynn, met wie Taylor-Joy behoorlijke chemie heeft) en de scène waarin een belediging van Emma gericht aan Miss Bates als een bom inslaat. Heel de film vind je Bates vooral irritant, maar plots is dat moment heel pijnlijk. Dat de scène zo goed werkt is voor een belangrijk deel te danken aan het goede spel van Hart, die, hoe toepasselijk, echt je hart breekt op dat moment.

Mia Goth is ook heel innemend in een rol die dat onmogelijk niet kan zijn, en wat deze film uiteindelijk onderscheidt van andere weelderig aangeklede historische kostuumfilms van dit soort is dat deze niet zo afstandelijk of overdreven serieus is als dit soort films nog wel eens willen zijn. De voor tachtig procent luchtige en satirische toon doet uiteindelijk het drama ook heel goed werken, en de verrassende score en frisse cinematografie vol pastelkleurtjes helpen ook. 3.0*.

Aardige film. Het is interessant om te zien hoe de mensen in die tijd leefde. Best wel een saaie bedoeling, geen pretparken, bioscopen, cafés, clubs/disco's, internet, netflix, etc. Aan de andere kant. Ook wel lekker rustig.

Het verhaal stelt niet veel voor. Maar iedereen acteert goed en vooral de hoofdrolspeelster. Dit meisje heeft prachtige ogen en alleen haar non-verbale uitingen zijn mooi in beeld gebracht.

Leuke bijrol ook van Miranda Hart. In het begin zie je en hoor je haar komedie series personage, maar op een gegeven moment geloof je haar personage.

Niet bepaald mijn favoriete genre al zijn er wel uitzonderingen. Dit was geen uitzondering. Ware het niet voor Anya Taylor-Joy geweest, ik had de film links laten liggen. Dergelijke films vat ik voornamelijk aan om de vaak meer dan degelijke cinematografie te bezien, net als de kostuums en rest van het decor. Ook het acteerwerk is vaak prima en dat is hier niet anders.

Alleen inhoudelijk bleef ik op mijn honger zitten. Die amoureuze ontwikkelingen en perikels zijn niet echt aan mij besteed. En voor de rest gebeurt er bitter weinig. Een lange zit bijgevolg.

Is er trouwens een reden waarom er een punt achter de filmtitel staat?

Nieuwe verfilming van het gelijknamige Jane Austen roman over een koppelaarster, die zichzelf regelmatig voorbijloopt. De aankleding en enscenering zijn weliswaar fraai, maar die kunnen niet verbloemen dat dit een van de minst aansprekende verhalen is van de Engelse auteur. Gelukkig is een zwijgzame Bill Nighy van de partij om de boel op fijnzinnige wijze af en toe te verluchten op een manier waarop hij patent lijk te hebben.

Het zal vast op goed bronmateriaal gebaseerd zijn, maar uiteindelijk vond ik deze film vooral nergens over gaan. Regisseuse Autumn de Wilde brengt vooral een indrukwekkende cast bij elkaar om het beeld mee te vullen, maar includeert weinig dat de kijker actief bij zal blijven. Niettemin oogt de productie verzorgd, ondanks het weinig energieke camerawerk en de wat kale filters. Het zijn vooral de talrijke details die indruk maken, net als de hoofdrol van Anya Taylor-Joy en de bijrol van Mia Goth. Links en rechts maakt de film doeltreffend gebruik van droogkomische humor, maar zowel de romantiek als dramatiek zijn weinig imponerend. Onder de hoofdlagen van het verhaal zullen vast wat satirische noten zitten, maar mijn gebrek aan interesse voor het inhoudelijke gebeuren heeft ervoor gezorgd dat het me eigenlijk niet zoveel kon schelen. Na een uur kon ik mijn aandacht er moeilijk bijhouden en dan blijkt een speelduur van 124 minuten een behoorlijke uitdaging.

Ik hou van dit genre maar in mijn ogen was deze prent een flop.

Indrukwekkende cast, que namen dan toch, maar ik begin me toch af te vragen of Jane Austen niet een beetje tuttig en out-of-date geworden is.