El Hoyo (2019)

[quote]patrickvanschijndel schreef:

Ik interpreteer de film zoals ik het wil. Het werkte --letterlijk-- niet in de film. Kijk nogmaals dan.

het einde is jammer

Een eentonige film met een mager verhaal die mij niet helemaal kon bekoren en regelmatigheid aandacht verslapte. De film heeft wel een beklemmende claustrofobische sfeer, had in de eerste 70 minuten vrij weinig actie. Voor eenmalig is deze film best te doen, maar geen voldoende. Een 2.5

Dit is ook zo'n beetje hoe ik er over denk.

Heb de film zeker 3x in een week gekeken zowel met Engelse dub en origineel. Mocht van mij wel wat langer en uitgebreider.

Food for thought.

Wat een geweldig uitgangspunt voor een film. Dat plateau met overvloedig verleidelijk voedsel waar je je onbeperkt aan kunt laven als je op de hoogste etages zit. Voor de laagste etages blijft er alleen maar viezigheid en ellende over.

De mens als egocentrisch wezen komt weer eens niet goed uit de verf.

Enkele idealisten daargelaten zoals in iedere samenleving proberen er nog iets positiefs van te maken maar uiteindelijk wint het eigen belang toch.

Een film die een dag later nog in mijn hoofd rondspookt.

Don't speak to the people below. Why?

Because they're down below.

The people above won't answer you. Why?

Because they're above, obviously.

“El Hoyo” is niet zomaar een beangstigende film. Het is er eentje met een moraal. Een film die je aan het denken zet. Zou je het een horror kunnen noemen? Daarover zou je weer een uitgebreide discussie kunnen voeren. Voor sommigen van de gedetineerden is het verblijf in de gevangenis uit deze film wel degelijk horror. Het ligt eraan op welke verdieping ze terechtkomen na een maand uitvoerig schransen of een maand vreselijk honger lijden. Het eerste dat in me opkwam was “Hey, ze hebben een verticale “Snowpiercer” ontworpen”. Wees gewaarschuwd echter. Het is brutaal. Confronterend. En zoals ik al eerder zei, er sluimert een moraal onder de symbolische oppervlakte.

De opzet van de film is nochtans heel eenvoudig. Men neme een torenhoog gebouw. Een op magische wijze zich voortbewegend platform (vandaar de filmtitel). Een verzameling veroordeelden die men per twee verdeelt over elke verdieping. En als laatste organiseert men een cullinaire afdeling vol keukenpersoneel die allen beschikken over de juiste culinaire skills. En deze afdeling zorgt elke dag met dezelfde dosis enthousiasme, inzet en liefde voor hun vak dat dit platform gevuld wordt met lekkernijen. Van gebraadschotels, fruitschalen en torenhoge taarten tot haute-cuisine gerechten vol langoustines, kreeft en wild. Het vervolg kan je dan ook wel raden. Naarmate het platform zakt, verandert de rijk gevulde tafel in een troosteloze dis vol met lege schalen, potten en in diggelen geslagen servies, waar je zelfs geen kruimel meer op kan vinden.

Ondanks het eenvoudige concept en het feit dat de gehele film zich op één locatie afspeelt, blijft de film boeien tot het einde. Een ontknoping die echter flink teleurstelt. Dat is dan ook de enige domper op deze film. Niet dat alles klaar en duidelijk is in deze film. Waarom dat men deze faciliteit zo heeft ontworpen, wordt nergens uit de doeken gedaan. Is het om mensen een geweten te schoppen? Een psychologisch verantwoord experiment? Of heeft er iemand simpelweg dit briljant idee naar voren geschoven om deze alternatieve strafinrichting te ontwerpen? Het zijn trouwens niet alleen veroordeelden die hier werden opgenomen. Neem Goreng (Ivan Massagué). Dit hoofdpersonage ontvangt een diploma (van maatschappelijk werker?) na het uitzitten van een 6-maanden lange celstraf. Is het een vorm van stage? Of zelfkastijding? Zelfs het mechanisme achter het dalende platform bleef voor mij een raadsel. Maar deze onbeantwoorde knelpunten vormden geen probleem. Spijtig genoeg werd het antwoord op de hoofdvraag, namelijk hoe het systeem te doorbreken, niet gegeven. Of was het net de bedoeling om iedereen in het ongewisse te laten?

Dat het een maatschappijkritische boodschap tracht te brengen, is kristalhelder. In grote lijnen is het een allegorische voorstelling van de huidige maatschappij. Een maatschappij met een oneerlijk verdeling van welvaart en rijkdom. En het overgrote deel van diegenen die beschikken over het welvarende in onze maatschappij, zijn niet direct geneigd om dit te delen met die uit de lagere klassen. En het gesmeek van de minder bedeelden valt in dovemans oren, waardoor ze gedoemd zijn om zich te beroepen op minder menswaardige praktijken. En vanzelfsprekend zijn er natuurlijk de wereldverbeteraars en Sint-Maartens die onder ons leven en verwoede pogingen ondernemen om anderen te overtuigen om mee te werken aan een betere wereld en op te roepen tot solidariteit. Een rechtvaardigere wereld. Hoongelach en bespotting is meestal het resultaat van hun inspanningen. Het enige verschil met de werkelijke leefwereld is dat men van maand op maand qua maatschappelijke klasse wisselt. Ten goede en ten kwade.

“El Hoyo” is een bizar verhaal dat je achterlaat met een beklemmend gevoel. Naarmate de film vordert besef je hoe vreselijk het voor sommigen is in deze grijze, grauwe toren. En deze schrijnende toestanden worden ook expliciet getoond. Verwacht je dus wel aan enkele bloederige en gorige beelden vol buitensporig geweld. Voor sommige zal het beestachtige schransen (wat me deed denken aan “La grande Bouffe”) al weerzinwekkend genoeg zijn. Maar verder is deze originele film vlot te degusteren (om maar bij het onderwerp te blijven). En niet alleen vanwege de toch wel degelijke vertolkingen. Niet voor niets dat de film een groots succes is op Netflix. Zo zie je maar dat dit film-platform occasioneel ook betere films programmeert.

3.5*

Saai, socialistisch drama. Spaanse rothippies.

Die ranzige tranny tetten hadden ze ook achterwege mogen laten. Tetas reales o muerte!

Leuke inleiding om dan nu wat over de film te gaan zeggen.

Ik ben ook wel nieuwsgierig naar het vervolg...

Heftig filmpje toch wel. Het cliché "je moet ervan houden" telt hier toch ook wel, want niet iedereen zal dit type echt kunnen waarderen. De dystopische, surrealistische setting neemt je direct mee. Misschien jammerlijk dat in de eerste minuten meteen al het een en ander helder wordt gemaakt, dat had van mij nog even mysterieuzer mogen blijven (maar wellicht zal dat te maken hebben met een toch onmisbare synopsis). Bijzonder duister en naargeestig, met een aantal scenes waar je geen toastje bij moet eten. Moraal is een flinke leidraad, maar zeker niet zoals in de doorsnee Hollywood-drama. Genoeg 'voer' voor psychologische vraagstukken.
Het is lastig geen vergelijking met Cube te maken (surrealistische 'machine', pogingen tot beat the system en een potentiële escape), maar dat is niet erg en doet het plot wel origineel en gewaagd aan. Nu maar lekker gaan slapen...

Absurdisme....niet mijn ding, kwam er niet doorheen. Ik ben na een kwartier afgehaakt..Wie vindt dit erg?

Ik vond de film zeer origineel. Was bang dat na het begin en de kennismaking met het hol het verhaal zou inzakken. Maar door de verschillende personages viel dat best mee. Als je over de symboliek nadenkt dan wordt het wel een pak minder aangenaam

Prima film met een grauwe, kille setting waar geen ontsnapping mogelijk is. Het hoe en waarom wordt hier vaag gehouden , maar dat je met een apart filmpje te maken hebt, is meteen wel duidelijk.
De personages zijn interessant om te volgen en ieder heeft zijn beweegreden wat hij /zij doet en wat ze in staat zijn om te doen. Het gegeven is origineel en de film heeft zijn spannende momenten, al laat de film naar het einde toe wat kansen liggen. Een slot dat weer voor interpretatie vatbaar is. Redelijk wat gore scènes passeren en het gegeven rond het eten is wansmakelijk. De film is ook een interpretatie naar de werkelijkheid met de tegenstellingen tussen arm en rijk, maar ook op andere gebieden zoals mensen die hulp proberen te bieden aan de maatschappij , maar geen gehoor krijgen en gewoon dat je geluk moet hebben waar je geboren wordt. 7,5/10

Vrij spannend en goed geacteerd. Weet zeker een klein uur wel te boeien, maar het laatste half uur werd het mij allemaal te wazig en het einde vond ik nogal onbevredigend.

3*

Degelijk Spaans filmpje. Een soort Snowpiercer, maar dan in een merkwaardige gevangenis.

Het thema is simpel; alles draait om een dagelijks buffet. Degenen die een streepje voor hebben mogen beginnen... en degenen op de onderste verdiepingen mogen de afgekloven restjes opeten.

Het acteerwerk is erg goed, maar het gegeven is wel een beetje dunnetjes uitgewerkt. De locatie ziet er erg goedkoop uit en op een gegeven ogenblik weet je het wel. Omstreden onderwerpen als kannibalisme komen ook voorbij. El Hoyo had een grootse film kunnen worden, maar het houdt het toch bij een tussendoortje, zo dan niet waar al een hap uit is genomen.

3,0*

Je kunt op verschillende manieren naar deze film kijken. Als ik alleen kijk naar het verhaal en het acteerwerk is de film net een voldoende. Toch vind ik dat de film meer verdient. Het zet aan tot denken. Wat zou ik meenemen, wat zou ik doen in bepaalde situaties. Ook vind ik dat het mooi laat zien hoe lager je op de sociale ladder zit hoe sneller je verkeerde keuzes maakt. Hoe moeilijker je het hebt hoe radicalere beslissingen je maakt. Hoe hoger je zit hoe minder je het kan schelen wat er onder je gebeurd het is jou probleem niet. Ergens zet het aan tot denken groter dan alleen maar het verhaal in de film. Daarom een 8.

In het begin intrigerend, maar de symboliek ligt er wel erg dik bovenop en uiteindelijk kon het verhaal mijn aandacht niet meer vasthouden.

half geslaagde uitwerking van een intrigerend concept.

Ik zat na afloop met een aantal onbeantwoorde vragen die mij cruciaal leken om het geheel te kunnen kaderen.

De protagonist komt zich vrijwillig aanmelden om te worden gevangen gezet voor een vastegelegde periode. Waarna de dame die het intake gesprek voert zich later ook laat opsluiten.

De clou op het einde was zoals velen al aanhaalden een teleurstelling.

Bepaalde zaken heeft de regisseur vermoedelijk met opzet vaag gehouden zodat eenieder er een eigen interpretatie kan op nahouden.

Bij mij zorgde het eerder voor een onbevredigend gevoel na afloop.

De acteerprestaties, actie en gore konden we dan wel weer bekoren.

1 keer ook hardop gelachen toen die neger zich een verdieping hoger wou wagen. Al bij al zeker een sterke film die echter iets teveel onlogica bevat en te vaag blijft om een hogere scoren te kunnen claimen.

Op goed geluk deze eens geprobeerd en vond het eigenlijk wel een goeie film. Omdat ik niet wist wat te verwachten, was het wel even wennen, maar uiteindelijk wel het bekijken waard. Ondanks dat het zich grotendeels in eenzelfde setting afspeelde, wist het toch wel te boeien.

Ook een prima cast en visueel ook wel goed.

Het einde was wel iets minder, maar dit kon de pret niet drukken.

Het hoeft niet altijd te irriteren als sociale kritiek niet subtiel is. El Hoyo probeert het niet eens. De minimalistische setting en de voor de kijker en hoofdpersoon onduidelijke omstandigheden helpen enorm denk ik. Dit een vrij specifiek genre dat echt fijn is altijd. Voor een film die zo bot is wat betreft zijn maatschappijkritiek steekt het allemaal zo dom nog niet in elkaar. Verder is de film ook aangenaam schokkend en ranzig, eigenlijk al vanaf het eerste moment dat het platform met etensresten afdaalt.

Een aantal personages vond ik ook wel heel aardig. Vooral Trimagasi wordt zo heerlijk verwerpelijk neergezet door Eguileor. Dat is er een die je niet snel vergeet. Ik dacht overigens dat de naam Goreng wellicht een spoiler zou zijn maar, nee, op geen moment in de film wordt de hoofdpersoon gebakken. 4.0*.

Interessant verhaal maar bij dergelijke films wil je dan ook wel wat antwoorden en dat krijg je niet. Ze nemen de 'easy way out' door er een lekker nietszeggend eind aan te knopen. 2*.

De film weet te boeien van het begin tot het eind. De film levert een stukje maatschappelijke kritiek maar bovenal is het gewoon een spannende film die goed in elkaar steekt. Ik vond alleen het einde een beetje jammer. Er is hier duidelijk voor de makkelijke weg gekozen en dat doet echt afbreuk op de film. Verder echt een aanrader

Ondanks het bijzonder onwerkelijke basis gegeven dat ook niet bepaald de uitleg krijgt die het verdient, biedt El Hoyo voldoende spanning en stof tot nadenken. En met name op dat laatste lijkt de film heel bewust te mikken. Galder Gaztelu-Urrutia is zeer maatschappij kritisch, voornamelijk ten opzichte van het kortzichtige egoïsme dat de mensheid helaas in zich draagt. Het ligt er erg dik op, maar is andere andere kant soms ook wel in mooie vondsten gevangen.
Alle rollen worden prima vertolkt. En ondanks dat je veel onduidelijkheid in El Hoyo geneigd bent voor lief te nemen (hoe beweegt dat ding in hemelsnaam toch?), waren er ook stukken waarin de ongeloofwaardigheid me iets te veel werd. Zwaar gewond en doodbloedend toch nog tientallen verdiepingen lang het buffet weten te verdedigen bijvoorbeeld.
Origineel en zelfs redelijk gewaagd. En daarmee zeker een voldoende waard.

Spaanse films, ze blijven me verbazen. Dit is ook weer zo een bizarre film, die zijn gelijke niet kent. Middels pervers extreme beelden wordt ons voorgehouden hoe egoïstisch en primitief wij als mens kunnen reageren onder zeer ongewone omstandigheden. De actualiteit in de huidige Corona crisis gaat niet zover, maar toch zijn er paralellen.

De Indonesisch getinte namen Goreng en Trimagasi (Terimah Gasih betekent "dank je" in Bahasa Indonesia) zijn fascinerend. Er wordt sowieso veel symboliek bijgehaald om de boodschap te versterken. Dan is er nog de soundtrack, vol met duistere digitale horror. Die draagt zeker ook zijn steentje bij aan deze toch wel abstracte film met een gitzwart randje.

Ik vond de boodschap er ietsje te dik bovenop liggen en er werd geshockeerd om te shockeren.

Ik heb me dus inderdaad aan bepaalde elementen gestoord, maar nu zie ik in dat ik het geheel niet voldoende overzien heb. Ik ga hem denk ik nog maar een paar keer kijken, totdat ik zie wat een meesterwerk dit is. Want dat schijnt te moeten.

Een interessant concept en eentje waarbij de maatschappijkritiek zichzelf bijna schrijft. Regisseur Gaztelu-Urrutia is dan ook niet bijster subtiel met de materie, maar is dat gelukkig ook niet in de uitvoering; El Hoyo is hier en daar lekker lomp en expliciet. We zien een hoop egoïstische mensen elkaar helemaal gek maken en koste wat kost zichzelf helemaal volvreten. Wat dat betreft is El Hoyo een prima kerstfilm. Grootste minpunt van de film is het laatste kwartier, waarbij de enigszins rechttoe-rechtaan vertelling wordt ingewisseld voor wat meer vaagdoenerij en kunstzinnig gedoe. De simpele toon stond de film een stuk beter.

3,5 sterren.

Spannend, maatschappijkritisch maar ook wel “ah dat hebben we eerder gezien” (Cube, El Metodo, Snowpiercer) en het einde tja... 3* en een beetje

De film inmiddels twee keer gekeken en niet alleen ik vindt het einde super maar dan ook super slecht..

was echt zo van wow wat? Is dit het einde ‘... nahjaaaaa zegg pfff. Wat een afbreuk op de film zeg, want verder was die gewoon goed. Als er een vervolg komt dan geef ik het een voldoende en anders met zo’n einde geef ik deze film een onvoldoende.

De film inmiddels twee keer gekeken en niet alleen ik vindt het einde super maar dan ook super slecht..

was echt zo van wow wat? Is dit het einde ‘... nahjaaaaa zegg pfff. Wat een afbreuk op de film zeg, want verder was die gewoon goed. Als er een vervolg komt dan geef ik het een voldoende en anders met zo’n einde geef ik deze film een onvoldoende.