Critters Attack! (2019)

Acteren beneden peil ? Welk acteren ?

Wisselvallig en licht verteerbaar. De eerste vier Critter-films uit de franchise verschenen in 1986, ’88, ’91 en ’92. En nu na 28 jaar afwezigheid, verschijnen de kleine harige rotzakjes opeens in de vorm van een tv-serie, Critters: A New Binge, en een reboot direct-to-dvd-streaming-film. Er is niets verbluffends origineels, maar dat hoeft niet te zijn. het gaat erom plezier te hebben

Tja en deze film heeft daarin zowel plus als minpunten. Om met het positieve te beginnen; de film is opmerkelijk goorder dan de originele Critters- films al wijkt het ook niet al te wild af van zijn bronmateriaal. En worden de kills op mensen wel regelmatig bewust uit beeld gelaten. Ook was het een goede keuze om het ontwerp van de wezens en de effecten in goede traditie praktisch te houden. Er was zelfs een nieuwe invalshoek want de Critters zijn kwetsbaar voor hoge tonen. De onontkoombare verwijzingen naar het begin van de franchise waren leuk, en lagen er niet heel dik bovenop.

Helaas is dat niet voldoende om de film te redden van een aantal onbegrijpelijk luie plotbeslissingen en gaten. (achteraf was dit niet verwonderlijk aangezien Scott Lobdell met Happy Death Day 1 en 2 ook niet uitblonk in goed schrijfwerk) De dialoog bevestigt voortdurend dat Drea slim is, maar ze moet wel steeds weer hulp krijgen. Uiteraard worden de kinderen niet gelooft als ze vertellen over de buitenaardse aanval maar als je een rugzak draagt waar er één in zit...? En dit kwam niet één maar twee keer voor! Sowieso kom op zeg...een vreedzame en niet-kwaadaardige Critter! Eentje die er net zo schattig uitziet als Gizmo?

Het acteerwerk was niet heel goed maar aardig genoeg. Al zat ik me wel steeds af te vragen; hoe het toch zat met een Blanke oom en twee donkere kinderen. En dan was er nog Dee Wallace de moeder uit deel 1 (en menig andere horror en eveneens E.T.) Helaas is haar nieuwe personage niet erg boeiend en is ze het grootste deel van de filmduur bezig met het beantwoorden van telefoons, plastic gadgets vast te houden en naar de actie te rijden.

De film kan je het beste vergelijken als junkfood het is lekker maar kort erop heb je alweer honger. Critters Attack! is vooral gemaakt voor de fans met de vraag naar meer, maar in hoeverre die ook echt zaten te wachten op deze film..? Al met al zat het hart in ieder geval wel op de juiste plaats... Echter als de fan de keuze krijg de oude films of deze nieuwe, weet ik niet of het deze wel gaat worden?

Kan het voor een groot deel met Joolstein eens zijn .

Pluspunten zijn de practical effects en het ontwerp van de beestjes, helaas overschaduwen de minpunten de pluspunten enorm .

En dat zijn de vaak tenenkrommend geschreven dialogen, de soms feministische woke verhaallijn waarin een aantal mannelijke personages op het idiote af dom en of laf zijn , en de rare interactie tussen personages die zeer kunstmatig aanvoelen maar zijn bedoelt om het verhaal geforceerd een bepaalde kant op te duwen .

Watt een gemiste kans want dit had nog best wel wat kunnen worden als het in handen was geweest van kundige schrijvers .

Het Amerikaanse televisiekabelkanaal SyFy doet een merkwaardige poging om een oude reeks nieuw leven in te blazen en houdt zich daarbinnen redelijk braaf aan de gerespecteerde tradities. Zo kan je ook hier op praktische effecten rekenen evenals dwaze, maar soms komische conceptuele ideeën. Waar je ook op kan rekenen zijn castleden die waarschijnlijk niet meer dan een enkele acteerles in hun leven hebben gevolgd, met een oersaaie hoofdrol van Tashiana Washington als initiatiefnemer. Dee Wallace keert overigens terug op de meest absurde en overbodige wijze mogelijk, die de indruk wekt dat ze pas later aan de productie werd toegevoegd toen alle opnames min of meer al compleet achter de rug waren. De Krites zijn weer wat leuker ten opzichte van het vorige deel en de horror oogt wat minder dwaas, maar uiteindelijk kan het geheel niet de plezierige, humoristische trekjes overnemen van de eerste twee delen. Overigens wel fijn dat de horror nu een wat verdeeldere indruk maakt, in plaats van wéér zo'n nodeloos lange inleiding.