O Que Arde (2019)

In de expositie wordt Amador door het gevangenispersoneel gebrandmerkt als een pyromaan, net voor zijn vrijlating. Hij is een einzelgänger die voor zijn begane misdrijf boetedoening aflegt door als een kluizenaar samen met zijn dierbare moeder te (over)leven in een onherbergzame welhaast dreigende omgeving. Misdaad en Straf, zowaar een allusie naar Dostojevski.

De titel is zowel letterlijk als figuurlijk interpreteerbaar. Hij kondigt de bosbrand aan maar stelt ook op een intrinsieke spirituele manier het innerlijke of passionele vuur voor dat het leed van deze gekwelde ziel verzacht. Namelijk de hoop op wederzijdse liefde. 'Suzanne' wordt niet toevallig op de radio afgespeeld.

Dit is maar een vluchtige analyse, ik wil niet laten uitschijnen dat ik de absolute waarheid in pacht heb.

Het is een bewuste keuze van de regisseur om verborgen inhoudelijke lagen in zijn kunstwerk te stoppen zodat de toeschouwer na afloop voldoende stof heeft om over te reflecteren/filosoferen. Missie geslaagd.

Ik heb het idee dat de makers hier veel meer tijd en effort hebben gestoken in het schieten van mooie, sfeervolle plaatjes dan het vastleggen van een mooi verhaal.

Beelden zijn inderdaad mooi, hier en daar past de typering "beeldschoon", maar soms doelloos of te lang. De moeder die in een holle boom schuilt, de brand, de moeder die door een verbrand bos loopt; het zijn beelden die niets toevoegen en die louter als sfeertekening toegevoegd lijken..

Het verhaal is flinterdun, gespeend van elke spanning of verrassing; min of meer en verslag uit het leven van een eenzame getormenteerde ziel. De mooie beelden zijn voor mij dan te weinig om de film te redden.

Prima film wat te niet wordt gedaan door het vreselijke einde.

Prachtige mooie trage film, in het mooie, grauwe, ruige Galicie, het harde leven verweven met het verhaal van een pyromaan. Fantastisch acteerwerk, en doet er niets toe, maar was blij om Leonard Cohen nog eens te horen...

Bij het lezen van de synopsis had ik de idee een soort film voorgeschoteld te krijgen als in Little Children (Film, 2006) of het lokalere Muidhond (Film, 2019) waarbij een ex-gedetineerde zich terug tracht te integreren in de samenleving hoewel de omgeving daar niet zo tuk op is. Zo’n vaart loopt het hier echter niet. Amador wordt weliswaar gemeden, maar erg vijandig is de film grotendeels niet. Dat lijkt ook niet het opzet van de film te zijn.

De film is erg traag in opbouw en mist een duidelijk plot. Het noordwesten van Spanje is erg ruig, bebost en regenachtig. De setting is erg mooi en lijkt atypisch Spaans. Het plot zelf komt iets te weinig aan bod en het einde verhelpt dit niet echt. Desalniettemin toch genoten van de film.