Achoura (2018)

De passie en motivatie kan Frans-Marokkaanse Regisseur Talal Selhami niet ontzegd worden, want Achoura neemt behoorlijk wat hooi op z'n vork. Voor iemand die pas aan zijn derde film begint met een gat van 8 jaar sinds het vorige project is dat best bewonderenswaardig te noemen, maar het eindresultaat zit zo vol met allerlei concepten en ideeën dat het vooral aanvoelt als een erg rommelig gebeuren. Zo wordt er vaak gewisseld met tijdlijnen en beperkt Selhami zich niet tot een enkel horrorconcept. Dat wat wordt uitgevoerd ziet er enthousiast en degelijk uit, maar het hoge tempo weerhoudt Achoura ervan spannend uit de hoek te komen. Bovendien slaagt er geen enkel personage in om zich onderscheidend van de ander op te stellen en moet Selhami zich tot extreme achtergrondverhalen wenden om ze enigszins van kleur te voorzien. De ietwat statische regie laat het verhaal en concept voornamelijk het woord doen waardoor het niet bepaald een sterke regiestempel kan weergeven, maar taai is de film allerminst. Een wat overzichtelijker en minder bomvol script kan voor een eventueel volgende project grote wonderen verrichten.

African horror is niet de makkelijkste categorie om iets voor te vinden als je meest voor de hand liggende titels al hebt gezien, maar met Talal Selhami's Achoura had ik toch een goede kandidaat. Ik had nog niets van hem gezien, maar gek is dat niet; zijn vorige (horror)film Mirages (2009) heeft nog geen enkele stem op MovieMeter. Dan doet Achoura het beter, daar heeft onze Shadowed zelfs iets over geschreven! En daar kan ik me grotendeels bij voegen.

De film gaat over vier jeugdvrienden die wanneer ze elkaar later weer tegen het lijf lopen, het aan de stok krijgen met een Djinn. De producers zelf noemen het de eerste Marokkaanse monsterfilm, maar of dat klopt weet ik zo gauw niet. Hoe dan ook, Achoura ziet er aardig uit met heel behoorlijk camerawerk en de special effects blijven prima overeind, voor wat een bescheiden budget moet zijn geweest. Wel is de film een beetje rommelig en raakte ik nooit echt in de karakters geïnvesteerd. Teveel hooi op de hork is wat mij betreft inderdaad een juiste observatie.

Trailer

2,3*