The Grandmother (1970)

Dat klinkt best leuk! eens opzoeken. Bedankt voor het toevoegen leatherhead

Vroeger al eens gezien en was toen erg onder de indruk herinner ik me, doet vooral aan Eraserhead denken. Binnenkort even herzien voor een cijfer.

Zieke trailer hoor. Typisch Lynch.

Blijft nog steeds een serieus creepy filmpje en duidelijk een blueprint voor Eraserhead. Mensen die dat al niks vonden zou ik deze dan ook zeker afraden, The Grandmother is namelijk nog net wat ontoegankelijker. Al scheelt het natuurlijk dat deze maar een halfuurtje duurt. Verder niet heel veel over te zeggen behalve dat het 30 minuten hallucinante Lynch weirdness op zijn weirdest is. Dikke 4*.

Ik kan mij nog herinneren dat ik deze kortfilm van Lynch duiding probeerde te geven, maar ik kwam

er niet uit. Maar hoe dan ook was ik visueel onder de indruk. Volgens mij destijds bijna gelijkertijd

gezien met zijn Rabbits. Een combi? Ik weet het niet meer. Rabbits is natuurlijk ook tamelijk weird

en volgens mij stiekem met kritisch commentaar op het intellectuele toneelgebeuren (Wanneer hoor je

te lachen...), en waarvan ook gedeeltes zijn verwerkt in zijn Inland Empire, dan weer een speelfilm

met een erg lange speelduur en al even onconventioneel. Jammer dat we al lange tijd niets meer

van hem vernemen aan het cinema front. Doodzonde!

Gisteren de Lynch expositie in Maastricht bezocht...

Ik kwam helemaal depri het museum uit.

Met nare dromen als vervolg vannacht.

Lynch is duidelijk niet mijn ding.

Fijn.

Vroeger al een keertje gezien, als onderdeel van The Short Films of David Lynch. Die is nooit op MM geraakt (wegens collectie ipv anthologie), maar wie goed zoekt vindt vast nog wel ergens een thread in het forum over deze verzameling Lynch shorts.

The Grandmother was daar duidelijk één van de hoogtepunten, al moet ik weg zeggen dat, zoals met wel meer Lynch films, de versheid van z'n films toch een beetje beperkt is. Ook deze heeft iets teveel ruwe kantjes, waarmee ik dan niet het experimentele karakter van de film bedoel, maar eerder wat slordige afwerking.

Verder inderdaad een inlopertje voor Eraserhead, met een erg gritty look, ongemakkelijk sound design en wat duistere animaties. Kijkt op zich nog wel makkelijk weg en het is een absolute aanrader voor de fans van het werk van Lynch, maar echt overdonderd ben ik niet meer door dit soort producties. Daarvoor mag het toch echt wat zuiverder in elkaar gezet zijn.

3.0*

Eens met Onderhond hierboven. Naast de experimentele aard en ruwe afwerking vond ik Grandmother erg abstract. In tegenstelling tot Eraserhead (1977), die ik nog wel aardig begreep (ook de hele onderliggende emoties), vond ik dat bij deze film lastiger. Desondanks ben ik als liefhebber van het werk van Lynch, en dan met name Lost Highway (1997) en de twin peaks collectie, blij dat ik dit debuut gezien heb.

Een bijzondere film van Lynch met een vleugje horror en mystiek. Vond het niet altijd even subliem uitgewerkt, maar in zijn geheel vond ik het zeker geslaagd. Voor mij deed het vooral de creepy sound die vrij angstaanjagend was. Maar ook de beelden van de groeiende aardappel in een smurrie van modder en slijm waren knap.

Het plot is eigenlijk eenvoudig waarbij een jongen wordt mishandeld en verwaarloosd door zijn waardeloze ouders. Door de stress en angst is de jongen op de koop toe een bedplasser, iets wat zijn situatie er niet op verbetert. Hij heeft nood aan zorg en liefde en vindt die in de vorm van de grootmoeder die ook iets mysterieus over zich heen had, dat monkellachje ...

Niet elke scène kwam even goed binnen bij me. Met die animaties bijvoorbeeld had ik niet veel. En het geforceerde gedrag van die ouders was er soms wat over. Maar zeker tevreden om dit eens gezien te hebben!

Zou ik The Grandmother in de stoel van Bram Bakker zetten dan zou ik zweren dat het om zaadlozingen ging. De wereld keerde binnenste buiten toen de kleine spruit zijn natte dromen kreeg. Hij kon er met zijn ouders niet over praten. Zo onbegrepen en verloren had hij zich nog nooit gevoeld, als een wezen dat een totaal andere taal spreekt. De dood van zijn oma, met wie hij wel zinnige woorden kon wisselen, bracht hem op het spoor van de wonderbaarlijke fantasie uiteraard in het geheim in de verborgen bovenkamer. De ultieme troost om het onmogelijk waar te maken; uit de dood opstaan, opnieuw geboren worden.

Kijk, dat deze korte film geen schoonheidsprijs verdiende, was bij de conceptie al duidelijk, maar de grenzeloze uniciteit van Lynch stond er wel door in de schijnwerpers.

Uit de aarde worden een man en vrouw geborenz ze krijgen een kind. Het kind is eenzaam en wordt slecht behandeld. Daarom plant hij een boom of liever gezegd cactus in zijn bed. Daaruit wordt een grootmoeder geboren. Volgt u het nog?

Ik kon hier weinig mee. Deels animatie deels live action. Het is bizar, experimenteel en surrealistisch, maar ik vind het vrijwel nergens goed gedaan en rommelig geschoten. Zie niet het talent of de verbinding met zijn latere werk. Of het moet de gekke boomconstructie zijn.

2,5