Bumperkleef (2019)

Voorpremière gezien: erg beklemmende film. Ongekend voor een Nederlandse film. Absolute aanrader over een gezin dat achtervolgt wordt na een verkeersovertreding. Dit is geen horrorfilm maar een thriller

Bumperkleef is écht goed. Beste Nederlandse genrefilm in jaren.

Origineel, erg geestig, uitstekend geacteerd, met momenten nagelbijtend spannend, strak gedecoupeerd en gemonteerd op het scherpst van de snede. Het slot met de wedergeboorte van Hans tilt dit naar een nog hoger niveau. Crijns heeft duidelijk iets te vertellen, zonder ook maar een moment pretentieus te worden. Deze film verdient een groot publiek.

4*

PS

Zou de proloog met de wielrenner later voor de film zijn geplakt? Voelt als het resultaat van een reshoot, om het gevaar van de verdelger eerder duidelijk te maken.

Ik heb het helemaal niet op Nederlandse films. Ik weet niet precies wat het is. Ik denk dat ik naast dat ik het snel een hoog soapgehalte vind hebben, me ook stoor aan bekende koppen die je kent van reclamespotjes, series of talkshows waardoor de geloofwaardigheid van de rol er aan gaat. Dit is dan ook pas mijn zestiende Nederlandse film, maar gezien deze erg sterk is draait mijn mening misschien nog wel wat bij.

Want wat Crijns hier voor elkaar krijgt is gewoon erg goed, werkelijk niets is mij tegengevallen. De titel, die enorm lelijke titel, laat niets aan de verbeelding over. Hans is een druk man die samen met zijn vrouw en twee kinderen bij familie op bezoek gaat. Dat Hans snel geïrriteerd is blijkt al snel wanneer hij bij het minste of geringste uit zijn vel schiet tegen vrouw- of dochterlief. Het gekibbel in de auto is herkenbaar en is daarom bij momenten best komisch. Dit verandert echter wanneer Hans te maken krijgt met een bumperklever. Vanaf dan wordt Bumperkleef een rasechte thriller.

Toen de Volvo de snelweg opreed werd ik meteen verrast door de sterke score. Sfeervol, duister, industrial-achtig. Wat daarnaast opviel was het sterke acteerwerk van vrijwel de gehele cast. Spitzenberger was erg geloofwaardig als botte lul en de insectenverdelger is een enorme creep waar zeer veel dreiging vanuit gaat, erg goed gecast! En ik erger me snel aan kinderen in film, maar ook de twee kleine dames waren meer dan prima.

Wat Bumperkleef vooral zo sterk maakt is de herkenbaarheid. Gelukkig ben ik totaal niet agressief op de weg, maar iedereen komt wel eens in een situatie terecht waarbij je met hert vingertje naar de ander wijst zonder dat je weet met wie je te maken hebt. Het camerawerk, vaak dicht op de huid, maakt het akkefietje een stuk meeslepender. Hans die paniekerig om zich heen kijkt op zoek naar het witte busje, daarbij heftig transpirerend, schitterend. Maar ook het wegvallen van geluid geeft het geheel een surrealistische feeling waarbij Hans de kijk op de werkelijkheid lijkt te verliezen. Totdat hij emotioneel gebroken is en als ware weer een klein kind is. Wat een kat-en-muisspelletje mentaal wel niet kan doen, en vooruit, ook een beetje fysiek...

We zaten met twaalf man in de zaal en het is dat ik voor de helft van het geld kon, anders had ik deze gewoon laten schieten. Achteraf gezien een schande, want een 'klein' filmpje als dit mag best wat meer bekeken worden. Vanaf nu zal ik in elk geval iets positiever tegen films uit ons kikkerlandje aan kijken.

Heerlijke thriller van eigen bodem! Ik had hier weinig van verwacht en de trailer maakte mij hooguit nieuwsgierig maar het is een aangename verrassing geworden. Hoog tempo, goede opbouwende spanning en een degelijk acteerniveau. Oké het plot mag dan alles behalve origineel zijn maar de uitwerking is gewoon fijn. De bad guy die er in eerste instantie uitziet als een vriendelijke man op leeftijd blijkt er een rare gedachten kronkel op na te houden. Juist dat maakt het idee nog meer interessant. Het einde had wat ongeloofwaardigheden en vond ik persoonlijk ook wat te snel gaan. Maar vooruit, dat zijn kleine dingen. Ik heb zeker genoten.

Graag meer van dit soort vermakelijke filmpjes.
4*

"Hoelang denk je dat jullie nog onderweg zijn?"

Na alle lovende berichten had ik hier eerlijk gezegd meer van verwacht.

Met stress de weg opgaan is nooit een goed idee. In allerijl zie je hoe een gezin te laat van huis vertrekt, waardoor ze vrijwel zeker te laat aankomen bij opa en oma. Vader Hans probeert nog om vol gas op de snelweg alle verloren tijd in te halen, maar stuit hierbij op een wit busje dat zich netjes aan de snelheidslimiet houdt. Het ontvouwt zich in een onhoudbare situatie tussen beide bestuurders.

In dit kat-en-muisspel wordt de spanning gedegen opgebouwd, gesteund door een prima score. Het bumperkleven en de onverwachtse manoeuvres dragen daar enkel aan bij; de stunts zijn indrukwekkend in beeld gebracht. Als kijker blijf je dan ook geruime tijd in het ongewisse welke richting de film opgaat.

Naarmate 'Bumperkleef' vordert, gaat het gezin je wel erg op de zenuwen werken. De hysterie en de domme beslissingen hebben op een gegeven moment hun hoogtepunt bereikt, hoewel ik de - onbedoelde - humor zeker kon waarderen. Met name tegen het einde aan zwakt het hele gebeuren af, zonde. Daarentegen heb je in Willem de Wolf een creepy bad guy te pakken.

Al met al een aardige horror voor tussendoor. Het scheelt dat de speelduur niet zo lang is.

3,0 Sterren.

Bumperkleef is me nog best meegevallen, aangezien ik er weinig van verwachtte. Films uit Nederland doen me vaak niet veel en zeker de horrors en de thrillers niet. Op een of andere manier kunnen ''wij'' zelden geloofwaardige karakters in nagelbijtende situaties zetten. Misschien wat onnodig om daardoor alle producties kritisch te bekijken, maar het is bij mij wel een gevolg van tig van dit soort flauwe meuk te hebben gezien.

Anyway, Bumperkleef. Het doet me best wel denken aan Steven Spielberg zijn debuutfilm Duel (1971), al was Duel wel echt veel sterker. Zelfverzekerde eikel Hans en zijn irritante gezin zijn op weg naar opa en oma en zijn aan de late kant, waardoor Hans harder dan hij mag aan het rijden is en daarmee een wit bestelbusje begint te irriteren. Deze manier heeft zijn eigen methodes om duidelijk te maken dat hij er niet van gediend is. Wat je krijgt is een kat en muisspel op de Nederlandse wegen en woonwijken. Het klinkt veel toffer dan het is, want ik vond het nergens intens of spannend worden, maar het kijkt weer wel aardig weg.

Alleen maakt dat gezin zoveel domme fouten, dat zoiets me gaat storen en ik de film steeds minder serieus kan nemen. Neem nou de eerste grote confrontatie bij de bosrand, waar moeders achter het stuur zit en haar stalker een meter of 20 verderop vrij voor zich heeft. Dan geef je toch vol gas en rij je hem morsdood als hij je man aan het vermoorden is? Nouja, met dit soort onlogische acties zit de film vol. Het slot bij opa en oma deed me ook niet zo heel veel. Ook vreemd dat de stalker helemaal op het einde wel zegt tegen de kinderen dat zij er niet voor hebben gekozen, dat hun ouders de schuld hebben. Waarom pak je dan wel de ouders van Hans aan?

Visueel is de film wel behoorlijk met een paar goed gefilmde momenten op de snelweg. En ook zijn de effecten van het sproeigoedje best wel smerig. Ik ken Lodewijks Crijns verder niet, maar op zich mag hij best eens een echte horrorfilm gaan proberen. Hopelijk wel met een betere cast, want ik was van Jeroen Spitzenberger (lijkt de teksten van een papiertje op te lezen), Anniek Pheifer (redelijk, zonder op te vallen) en vooral die twee constant huilende, schreeuwende kinderen niet zo onder de indruk.

3*

Nederlandse films mijd ik vooral, maar het onderwerp van de titel, namelijk "bumperkleven", sprak me wel aan omdat ik iedere werkdag circa twee uurtjes (heen en terug) moet rijden met de auto, om op mijn werk te komen en onderweg irriteer ik me wel eens aan het verkeer (met name aan personen die onnodig lang links blijven rijden of die niet doorrijden op de linkerbaan) en andersom zal dat ongetwijfeld ook wel zijn (als ik bijvoorbeeld zo'n linksrijdend persoon rechts inhaal). Wat dat betreft waren bepaalde situaties op de weg in deze film best herkenbaar.

Deze Thriller film van regisseur Lodewijk Crijns (van hem heb ik alleen nog "Loverboy (2003)" gezien), past overigens in het rijtje van films zoals "Duel (1971)", "The Hitcher (1986)", "Borgman (2013)" en het oeuvre van Dick Maas en daarbij draait het om het kibbelende echtpaar Hans (Jeroen Spitzenberger) en Diana (Anniek Pheifer), die met hun twee jonge dochters, te weten Robine (Liz Vergeer) en Milou (Roosmarijn van der Hoek), op weg zijn met de auto naar de ouders van Hans. Omdat ze enigszins laat zijn vertrokken en ze ook redelijk gestrest zijn, rijdt Hans nogal verhit en dat is ongelukkig, want onderweg op de snelweg treffen ze een psychopathische chauffeur (Willem de Wolf) in een wit busje, waar Hans dicht op zijn bumper blijft plakken, en die heeft het gemunt op wegpiraten.

Net zoals bepaalde situaties op de weg in deze film herkenbaar waren, start deze film (na de harde opening met de wielrenner en de psychopathische chauffeur) ook met een herkenbaar tafereel, namelijk veel te laat de deur uitstappen, nog allerlei spullen vergeten mee te nemen en nog even controleren of alles is uitgezet. En als vader dan ook nog aan de kinderen vraagt waar mama blijft en die dan antwoorden:

"Die moest poepen."

Dan begint natuurlijk de reis vol stress en ergernis op de weg en zeker ook nog als de kinderen op de achterbank vervelend zijn. En dat is dus precies aan de hand in deze film, waar het geduld van vader Hans op de proef wordt gesteld als hij een wit busje (aan busjes op de weg heb ik overigens een hekel, want die rijden vaak asociaal hard en ontnemen ook je zicht als je er helaas achter moet rijden. Daarom probeer ik dat laatste zoveel mogelijk te mijden op de weg) op de linkerbaan van de snelweg treft, die niet vooruit te branden is. Als ze elkaar daarna treffen bij een tankstation, vraagt de chauffeur van het witte busje aan de kinderen, die een hamburger hebben gekregen van moeder Diana:

"Wat vinden jullie daar eigenlijk van ? Dat jullie papa met alle geweld wil dat ik de maximaal toegestane snelheid overschrijd omdat hij zelf te hard wil rijden ?"

En als het gezin daarna weer wegrijdt heeft hij schijnbaar ook nog het volgende gezegd tegen de kinderen:

"Hij vroeg waarom mama ons zulke rotzooi te eten gaf. Hij zei dat mama zichzelf over 30 jaar nog wel tegenkomt. Als Robine en ik kanker hebben."

De kinderen smijten daarna hun hamburgers door het raam naar buiten (lekker asociaal en slecht voor het milieu) en zien dan dat het witte busje hun volgt.

De snelweg scènes zijn dynamisch en aantrekkelijk gefilmd en alle actie speelt zich af op klaarlichte dag en dat in kneuterige Hollandse decors, zoals het fictieve plaatsje "Stroink" in Twente. Het verhaal begint nog enigszins geloofwaardig en realistisch, maar na circa 35 minuten slaat het dan om naar ridicuul en ongeloofwaardig. Want eenmaal in strijd met de chauffeur van het witte busje wordt Hans net iets te snel paranoïde. En de twee kinderen op de achterbank schreeuwen tijdens de eerste achtervolgingen alles bij elkaar, wat snel op de zenuwen gaat werken.

De chauffeur van het witte busje, een ongedierteverdelger met zijn eigen normen en waarden, was natuurlijk ook niet bepaald geloofwaardig en als iemand eindelijk zijn excuses komt aanbieden bij hem, zegt hij steeds:

"Excuses. De tijd voor excuses ligt achter ons."

Maar hij speelt wel overtuigend. Want ondanks dat hij geen mysterieus persoon blijft, schuilt de spanning in zijn verknipte moraliteit en verregaande acties, waarbij hij ook vergif bij gebruikt (spuit hij o.a. letterlijk in de mond van de wielrenner, in de auto van Hans en zijn gezin en op Hans tijdens de finale). Hij draagt dan ook meestal een uitrusting, welke nu uitermate geschikt zou zijn om het coronavirus niet te krijgen Overigens vond ik Jeroen Spitzenberger en Anniek Pheifer ook verdienstelijk spelen en de laatste had best fraaie benen.

Het hoogtepunt (is namelijk erg grappig) in de film vond ik persoonlijk het scheuren met de auto door het fictieve plaatsje "Stroink", waar men maar 30 km/h en 15 km/h mag rijden en waar ook veel drempels liggen. Als ze daar op een woonerf komen vast te staan, krijgt men het ook aan de stok met de buurtbewoners (die ze ook bijna van de sokken rijden en dat zowel volwassenen als kinderen ), waarbij dan iemand boos op zijn Twents tegen Diana (die op dat moment de chauffeur in de auto is) zegt:

"Doe eens even normaal, kutwief."

Verrassend (of beter gezegd helaas) genoeg speelt "Bumperkleef" zich niet de hele tijd af op de weg, want de finale (na circa 50 minuten) van het verhaal speelt zich vooral af in en rond het huis van de ouders van Hans, waar de psychopathische chauffeur met een slimme truc (heeft zogenaamd de telefoon van Hans gevonden) als eerste aankomt (Hans en Diana rijden namelijk eerst nog naar de politie) en waarbij hij de ouders van Hans, te weten Trudy (Truus te Selle) en de dementerende Joop (Hubert Fermin) die jarig is, hardhandig begint te terroriseren en te ondervragen en op een gegeven moment zegt hij tegen Trudy:

"Heeft Joop uw toestemming gekregen om Hans in u te verwekken ?"

De finale was best spannend en zeker ook vermakelijk en Hans zal uiteindelijk hetzelfde lot ondergaan (je ziet net niets, het beeld gaat dan op zwart, maar je hoort wel nog geluid) als de wielrenner in het begin. En gezien het einde, zal het me niet verbazen als er eventueel nog een vervolg gaat komen.

Al met al is "Bumperkleef" een onderhoudende Thriller film van Nederlandse makelij, die bij vlagen voldoende spannend en komisch is en die maar 80 minuten duurt (kijkt dus lekker weg).

Aardig.

En dat is vooral omdat het lekker vlot gaat, en omdat de mij onbekende Willem de Wolf zo'n heerlijk griezelige bad guy neerzet, en met een absoluut ondoorgrondelijke mimiek zijn absurde quotes uitspreekt en zich fijntjes nergens door laat beinvloeden. Of tegenhouden.

Daar tegenover staat wel dat het gezinnetje wat matigjes acteert, dat het plot wel een beetje rammelt en de situatie een heel klein tikkeltje te geforceerd is. En misschien zelfs dat het gezinnetje toch wat al te over the top etterig is. En dat vind ik dan ook wel wat een gemiste kans - ik had eigenlijk verwacht en gehoopt dat de moordlustige Ed wat meer de sympathie naar zich toe zou trekken, naar het einde toe - een mooi duister extra laagje in het verhaal, zoiets. Maar nee.

Maar toch, het is zeker een aardig filmpje, en voor Nederlandse begrippen erg goed.

Bumperkleef is een leuke en spannende film van eigen bodem. De vaart zit er lekker in en het is knotsgek van aard. Zwaar overtrokken maar het mag. Prima vermaakt met deze productie.

Oke dit was best wel goed eigenlijk...helemaal voor een nederlandse horror/thriller.

Hier en daar een beetje over de top maar dat brengt ook weer het spannende sfeertje.

De film heeft een een lekkere vaart en is eigenlijk best spannend.

Een van de betere nederlamdse films van de laatste tijd.

Deze vond ik zeer vermakelijke thriller, zat goeie vaart in de film, tijd vloog voorbij. Nederland en thrillers zijn vaak geen goed huwelijk, maar deze was echt verrassend goed. Zat echt goed in de film en met momenten op puntje van m'n stoel, er zat goede portie spanning in en best goed geacteerd ook. Ik ben hier fan van. En ook Nederlandse en Vlaamse films geven net dat beetje meer inleving en beleving.

Acteerwerk van vader en moeder is goed, wel wat over de top. De twee dochters (en eigenlijk ook alle andere bijrollen) missen wat aan overtuiging. De bad guy slaat qua karakter de plank wat mis. Te cliché en volledig één dimensionaal. De film zou aan kracht hebben gewonnen als de extremen eraf gehaald zouden worden en vooral de slechterik wat sympathie zou hebben kunnen opwekken omdat de vader natuurlijk ook echt fout was met zijn bumperkleefactie. Ik vond dat een gemiste kans. De film is zeker spannend. En origineel. Af en toe gaat het fout: dan wordt het geheel té ongeloofwaardig. Bv. je telefoon afgeven aan de persoon met je wie je ruzie aan het maken bent, 112 pas zo laat bellen, niet naar de buren rennen voor hulp etc. Het is geen film waar je vrolijk van wordt en je zult vanaf nu anders tegen witte busjes aankijken . Het was een aardige film, maar niet zo mijn genre. Toch 2,5 ster.

Viel dit even vies tegen. Vanaf de 1e seconde al zo'n zenuwachtig, vervelend toontje van Spitzenberger die als een halve idioot denkt te kunnen rijden. Och wat heb ik een haast. En dan Lurch. Met z'n stompzinnige praatjes. De film barst van de knullige en onlogische scenes. Zo'n moment wanneer ze langs de weg staan en vast zitten, tjongejonge. En hoeveel voorsprong ze ook hebben, die witte bus zit binnen de kortste keren weer achter ze hoor. Tja. En dan het achterhalen van de juiste swipe om in de telefoon te komen. Toe nou even. En tuurlijk komt-ie op het einde nog even lekker terug. 'Bumperkleef' heeft helaas niet de juist geregisseerde toon om met dit soort zaken weg te komen. Jammer, want ik had best een vermakelijk filmpje verwacht. Dit was echter niet best. Ik was door m'n zuchten heen op 't eind.

Op zich best een leuke film, maar het had nog spannender gemaakt kunnen worden door volgens mij een paar simpele aanpassingen:

1. Laat de moordenaar zijn pak en masker de hele tijd dragen, een masker geeft meer angst dan een gewoon uitziende man.
2. Ook de ademhaling vanuit het oogpunt van de moordenaar geeft een benauwend gevoel.
3. Ik zou meer in het donker hebben gefilmd, alles was op klaarlichte dag. Met veel mensen die gewoon voorbij rijden en lopen in een drukke woonwijk.
4. Meer afgelegen plekken, bijvoorbeeld waar de ouders wonen van Spitzenberger. Die wonen gewoon in een rijtjes huis of 2 onder één kap.
5. Politie wordt veel te laks neergezet. Die zouden hopelijk in het echt wel beter aanpakken.
6. De kinderen niet mee laten doen of laten ontvoeren door de moordenaar. Die kinderen waren irritant en speelde slecht.

Nou, dat was het wel zo'n beetje. Verder voor Nederlandse begrippen een 'aardig' filmpje.

Goeie film waarin een gezin onderweg in de auto last hebben van een medeweggebruiker. Een simpele premisse, maar prima uitgewerkt. Vooral tijdens de eerste helft is de opgefokte situatie op de weg en in de auto goed voelbaar. De tweede helft wordt het allemaal wel wat hysterischer en minder geloofwaardig, maar het blijft spannend. Een kleine 3.5 sterren.

Goed gemaakte, spannend opgebouwde en leuk gespeelde nederlandse thriller in de stijl van Steven Spielberg's Duel. Vooral de eerste helft is erg goed, daarna wordt het allemaal wel wat meer conventioneel. De scenes op de weg zijn eersteklas, met fraai inventief camerawerk en knappe montage. Fijn om te kunnen constateren dat er in Nederland ook nog iets anders wordt gemaakt dan flauwe romcoms.

Eenvoud siert. De film heeft een heel simpel gegeven en bezit wel wat mankementen, maar weet de volle 85 minuten puur te entertainen op gebied van spanning, ergernis ....een rollercoaster van verschillende gevoelens die bij de kijker passeren. Hans en zijn gezin weten je soms echt te ergeren met bepaalde handelingen, maar ach....uiteindelijk past het wel ergens bij deze film. De maniak was wel geslaagd, heerlijk met zijn wit busje, outfit en sproeiers. Een geslaagd einde overigens. 6,5/10

Gisteren eindelijk via de bibliotheek kunnen ontlenen. Toch wel naar uitgekeken na deze pagina's hier gevolgd te hebben. Degelijke film en me ermee vermaakt, dat is zeker. En hoe langer ik erover nadenk zelfs met een iets diepere boodschap of moraal dan aanvankelijk gedacht.
Misschien wel achterliggend een maatschappijkritische opvatting van hoe we ons gedragen in het verkeer. We hebben steeds de mond vol over de anderen, maar stellen zelden of nooit ons eigen rijgedrag in vraag. Niet de vader, niet de moeder, maar eigenlijk ook niet de seriemoordenaar die eigenlijk rechts moet invoegen of de vrachtwagen(s) gewoon moet voorbijrijden op zo snel mogelijke tijd zonder de regels te overtreden.

Interessant personage toch wel die seriemoordenaar die moordt met een bepaalde modus operandi, namelijk het aanpakken van de ongelikte wegpiraten. Met de openingsscène is het niet geheel duidelijk wat er aan de hand is, maar de fietser zal zich wellicht niet aan de regels gehouden hebben (bvb voorrang van rechts genegeerd, ik zeg maar iets), maar wel vanuit eigen perspectief misbaar hebben gemaakt aan de autobestuurder.
Hij fixeert zich ook enkel op de daders en wenst niet louter de familieleden te vermoorden. Anders waren de grootouders ook het hoekje om geweest, of de kinderen ...

Weinig sympathieke personages ook. Die vader was een bloedirritante macho. Thuis vertrekken met gierende banden als er kinderen op straat spelen? Not done in mijn ogen, even straatracen op de snelweg, bumperkleven ... Mja, niet netjes. Erg fijne scènes wel in de wagen. Ook de paranoia is goed weergegeven!

Met het gedeelte in het huis wordt de klemtoon wat verlegd, maar vond ik niet erg. Wel wat schoonheidsfoutjes met de tijdsmomenten (dat busje kan onmogelijk die auto terug op het spoor zijn), de mogelijkheden om de moordenaar neer te slaan/aan te rijden waren legio). Maar ook in het huis vond ik het wat vreemd. De familie ging zeer behoedszaam naar binnen. Waarom? Alsof men vermoedde dat hij er was? Klopt niet. Ook het feit dat bij de eindscène aan het huis geen wit busje is gevonden in de buurt, is eigenaardig. Rare scène ook overigens met die smartphone. En zo kan ik nog wel even doorgaan

Desalniettemin een leuke film waarbij aan bovenstaande alinea niet te veel stilgestaan mag worden. Is wellicht ook niet de opzet van dit soort film. Genoten ook van de spanningsboog dito geluiden, aanwezig, maar niet overheersend. Leuk!

Ik heb in tijden niet zo’n slechte film gezien. Ik vraag me af of de filmmakers, als de film klaar is de film nog is een keer kijken. Ik heb nog nooit zo veel stomme beslissingen gezien in 85 minuten. Het enige wat je denk tijdens de film is hoe stom kun je zijn. de schrijvers kunnen beter niet meer in de buurt komen van pen en papier.

Wat een fijne film van Nederlandse bodem. Hoewel we het concept natuurlijk allang kennen van films als Joy Ride, Hush en Black Cadillac (waarvan die eerste zelfs nog een aantal vervolgen kende), blijft het een leuk concept voor een vlotte thriller. Dat is dan ook precies wat deze Bumperkleef is. Hoewel Hans, prima neergezet door Spitzenberger, soms net iets te veel een klootzak is en iets meer symphatie voor de hoofdpersoon de film goed had gedaan, leef je toch behoorlijk met hem en zijn gezin mee. Fijne slechterik ook, die met een bepaalde onaantastbaarheid wellicht een tikkeltje ongeloofwaardig wordt neergezet, maar dat met zoveel overtuiging doet dat het plezierig wegkijkt.

Perfecte speelduur ook. Langer heb je niet nodig voor een verhaal als dit.

3,5*

Uitermate slecht......

Tenenkrommende dialogen met belachelijke situaties.

Blijkbaar behoor ik niet tot de doelgroep gezien ik lees dat er serieus mensen zijn die dit een aardige film vonden..

Yummy was een Belgische film en echt vele malen beter. Sowieso zijn onze zuiderburen veel beter in film en acteren. Nou nam Yummy zichzelf gelukkig ook niet zo serieus, wat hier dus gewoon weer fout gaat. Bij sommige dialogen gaan mn nekharen overeind staan en maar niet te beginnen over de enorme lekkages in de film. Vermakelijk ? Ja dat opzich wel, maar de volgende dag ben je deze weer vergeten.

Laatste echt goede Nederlandse "horror" die ik gezien heb was Borgman, die walst hier in alles overheen.

Prima nederlandse film, vooral het bumperkleef gedeelte.

Had het vandaag nog, haal netjes met 100km/h een vrachtwagen in, want harder mogen we niet overdag. En ja hoor, een volvo V70 zat in mijn kont, groot licht en was de vrachtwagen nog niet voorbij of die gast haalt me rechts in. Aanpakken die gasten

Het ergste op de weg zijn bumperklevers én notoire linksrijders. Dan kan die mafkees wel iets roepen over de maximum snelheid, dan nog had hij zover mogelijk rechts moeten rijden en zat hij evenzeer fout. Met z'n moreel verheven gedrag. Ik weet wel wat zo'n iemand stemt.
Enfin, op momenten is de film wel aardig, en ook goed geschoten, vooral die delen als de auto rijdt. Als actiefilmpje telt dit wel, maar als thriller een stuk minder. De personages waren stuk voor stuk ook weinig bijzonder terwijl een thriller het ook daarvan moet hebben. Die psychopaat is vooral raar en niet eng en Spitzenberger vind ik simpelweg irritant. Pheifer is nog wel oké maar mag weinig anders doen dan schreeuwen. Jammer. Vooral ook door soms dom gedrag van mensen of van die typische momenten dat een mobieltje valt. Dat lijkt alleen in films te gebeuren. 2,0*.

Ik had liever gezien dat Ed zijn hobby goed had uitgevoerd. Dit gezin lijkt het bijna te verdienen. Hans die echt een complete lul is tegen gezin en ouders en zijn vrouw die hem niet 1 keer volledig uitscheld voor al zijn hufter gedrag. Hij gedraagt zich echt als een kleinzielig mannetje; wedstrijdje spelen met een audi terwijl zijn gezin in de auto zit. Het script zou werken in een verlaten omgeving, maar overal waar het verhaal zich afspeelt is verkeer, zijn buren of zelfs een bijzonder druk bevolkt woonerf (die mevrouw bijna ontvolkt met de suv). Ed is helaas niet helemaal om van te houden. Hij is gestoord en methodisch, dat is prima. Hij neemt echter veel te grote risico's terwijl hij wel geduld lijkt te hebben. Als methodische psychopaat die vast al meer verzetjes heeft gehad dan een fietser, lijkt het mij leuker om de tijd te nemen en hans later eens te onderscheppen. Het verdict: verteerbare film, maar teveel ongeloofwaardige situaties en eigenlijk hoop je de hele tijd dat hans echt gruwelijk aan zijn einde komt en dat zie je dan weer niet gebeuren.

Leuk.

Heerlijk om weer eens een betere Nederlandse film te zien. Deze film kan zich meteen al meten met een aantal andere films met dit soort onderwerpen. Wel met duidelijk minder budget, maar nog steeds met best overtuigende regie uitgevoerd.

Toen ik de eerste foto's van Bumperkleef zag had ik mijn twijfels, een killer waarvan ik het gezicht al kan zien? Crijns was me echter al voor bij met de opening door de killer (een erg geestige De Wolf) in volle glorie te tonen. Dat zie je niet vaak meer, meestal is het een stille en mysterieuze achtervolger zonder een al te duidelijk motief. Dat maakt Bumperkleef dus leuker, want die heeft dit niet.

De film is niet de meest spannende film die je zal tegenkomen, maar de spanning wordt aardig opgebouwd en uitgevoerd gedurende het eerste uur. De Wolf staat erg goed te spelen. Apart typetje. De familie is een stapje terug, die soms iets te veel neigt naar het zo-praat-niemand acteerwerk. Toch is het niet heel slecht, alleen soms te gemaakt.

De film neemt een best ruime inleiding voordat het gevaar daadwerkelijk op komt dagen, maar daarna sta je garant voor een goed half uur aan spanning. Richting de slotfase begint het allemaal te veel naar het ongeloofwaardige te neigen waardoor de spanningsboog plots daalt, maar daarbij laat het niets van het vermaak schieten.

Wat de film vooral goed doet is de frustratie opbouwen. Soms wil je als kijker gewoon naar het scherm schreeuwen, wat blijkbaar bij een hoop tot irritatie leidt bij medegebruikers. Ik vind het juist goed, want het lijkt me de bedoeling. De film stopt er ook genoeg stiekeme humor bij en het geheel blijft ten alle tijden luchtig.

Of het geloofwaardig is? Misschien de situatie voor sommigen, maar de types die hier rondlopen zijn alles behalve geloofwaardig. Spitzenberger is wel heel opvliegend. Wel grappig dat hij richting het einde gewoon een groot kind blijkt te zijn. De regiestijl is soms wat te traag. Neem nou de auto die door de woonwijk scheurt. De montage daar had echt 2x zo snel moeten zijn. De montage had in het algemeen wel iets sneller gemogen, maar vooral bij die scene.

Ondanks dat blijft Bumperkleef een vermakelijke film die vooral niet lang duurt en een aardig tempo kent. De Wolf is ook vooral een leuke killer. Niet de beste Nederlandse film die er is, maar ik verkies eerlijk gezegd eerder dit dan Maas zijn recente thrillers/horrorfilms.

Normaal geen fan van Nederlandse films omdat ik ze toch vaak erg gemaakt en spastisch vind. Maar deze film heeft me toch wel verrast.

Goed verhaal en een leuke spanning die er continue in blijft zitten. En ergens kon ik me ook wel inleven in de hele situatie van (sociale) druk van gezin/familie en agressie in het verkeer. Niet dat ik het herken, maar kennelijk lukt het de film wel om het enigszins te begrijpen.

Je zou maar zo’n gek tegenkomen zeg. Vond het gedeelte naar het einde toe wat zich allemaal in

/rondom het huis afspeelde wat afgeraffeld.

Wel mooie beelden van ons mooie land.

2,5*

'Hans , een zelfverzekerd man, ...'. Zelden zo'n watje gezien wat betreft de rol die hij speelt, vanaf het begin. Bij de creep moest ik denken aan de man met de cilinder uit No Country for Old Men (2007) en m.b.t. het plot natuurlijk aan Unhinged (2020) waarbij ik me afvraag wie het eerst was. Gezien het jaar van verschijnen was Bumperkleef er eerder dan Unhinged, gok ik. Hebben ze iets van elkaar geweten?

Omdat ik deze twee films vrij kort na elkaar heb gezien, ga ik ze toch vergelijken. Unhinged was een stuk ruwer en spannender. Bumperkleef was wat dat betreft behoorlijk voorzichtig. Helaas ook hier een behoorlijk onwaarschijnlijkheidsniveau wat het geheel voor mij naar beneden haalt, net zoals het voorspelbare slot. De kinderen vond ik trouwens best goed spelen. En er zaten een paar prima actiescenes in.

Een film die zoveel (voornamelijk negatieve) emoties oproept kan nooit goed zijn vinden veel mensen hier blijkbaar. En ik moet ook zeggen. Heb de laatste tijd geen film gezien waarin de hoofdrolspelers( in dit geval het gezin) zich zo dom en irritant gedroegen. (middelmatig acteerwerk vd moeder en kids helpt ook niet mee) Dan kan je de film/ het scenario verdedigen en zeggen dat de schrijver het script het zo heeft bedoeld, maar dat is in mijn optiek gewoon luiheid om alle scènes die de scenarist bij voorhand in z'n hoofd had uit te laten komen. Ik snap dat dat een film eigen iets is maar iets meer logica is echt niet zo moeilijk te verzinnen. Echt Alle cliché irritatie factoren komen langs het continu gejank van de kinderen voordat er überhaupt iets is gebeurd, de vrouw die Gelijk de politie wil bellen als ze worden gevolgd en er nog niks is gebeurt. Die daar later alsnog genoeg kans voor heeft, maar nadat de telefoon word gestolen, niks, de man word mishandeld,niks. Vrouw bijna dood, omstander kan helpen?nope. Niks. de auto met gif wordt ondergespoten.. Niks. en nogmaals een dikke achtervolging en er dan pas weer aan denkt als ze bijna 30 mensen doodrijden in een woonwijk.. Uhhu...heel zwak Ik kan elke scene in de eerste 3 kwartier wel ontleden op deze manier. allemaal om die minuten maar ff te vullen voor de runtime. Echt waar.in Een friday the 13th deeltje 100 zijn de personages geloofwaardiger, more likeable en maken ze logischer keuzes . Reden dat deze film toch kijkbaar ( en stiekem retespannend is) is de bad guy die echt creepier is dan menige die ik recentelijk in films heb gezien. Ook de cinematografie en het gebrek aan overdreven Nederlands praten vond ik fijn.

Al met al een redelijk filmpje, als het acteerwerk wat beter was en de beslissingen wat logischer waren hadden we een Nederlandse topper kunnen hebben. Nu een magere 2,5 sterren voor mij. Niet veel beter.. Wel anders dan de standaard psycho roadchase movies uit Hollywood, maar blij dat we hier toch nog dit soort films maken.


*PS nogmaals een dikke pluim voor mister Bad Guy voor mij persoonlijk had de film hoofdzakelijk uit zijn perspectief mogen worden gefilmd. Ik denk dat je dan je meer had kunnen verplaatsen in de kijker als in: hoe dom zijn deze lui wel niet. Geeft ie me nou echt z'n telefoon nadat ik hem stalk? Wat een idioot, ze kunnen de hele tijd wegkomen maar ze laten me gewoon. . Mjah misschien voor deeltje 2 ooit haha

Toch knap om een soort 'Duel' (1971) te halen uit het Nederlandse wegverkeer, wat niet bekend staat om haar uitgestrekte niemandsland of plekken waar je even flink het gaspedaal kunt indrukken. Alles keurig gestroomlijnd en geordend, zelfs in de chaos van een verkeersfile. Maar 'Bumperkleef' (2019) werkt daar clever omheen door van de seriemoordenaar (Willem de Wolf) een kleurloze figuur te maken in een generiek wit busje. Zo iemand wiens bestaan aan iedereen voorbij zou gaan, ware het niet dat hij het plan heeft opgevat om verkeersovertreders genadeloos hard terug te pakken. Ook zo heerlijk Hollands om een hypercorrecte regelneuker af te zetten tegenover een disfunctioneel koppel als Hans (Jeroen Spitzenberger) en zijn eega Diana (Anniek Pheifer). Hun gekibbel een sluimerende vulkaan van onuitgesproken frustraties, elke steek onder water brengt een scheiding dichterbij. 'Bumperkleef' (2019) laat wel echt momentum liggen als 't te vroeg piekt met een waanzinnig gave achtervolgingsscène. Vanaf dat punt de onbegrijpelijke keuze om de auto's te laten voor wat ze zijn en vooral verder te gaan in een binnenlocatie. Een beetje alsof Leatherface zijn kettingzaag laat liggen als hij een finale achtervolging inzet.