Raoul Taburin (2018)

Zonder enige informatie vooraf kwam ik terecht bij de opening van de filmfestivalweek in Sain-Bel. Waar is dat, vraag je dan? nou, zo'n 20 kilometer ten weste van Lyon. En ter gelegenheid van de opening dus ook de vertoning van deze film.

In het begin maakte ik me wat zorgen dat het een op Pagnol geinspireerde ode aan het Franse plattelandsleven zou zijn - en dat is vanzelf kansloos, want de vergelijking met een van die films kan haast niet goed uitpakken. Maar al snel wordt het duidelijk dat er voor een komedie gekozen is, nog wel met een soort melancholieke zweem van een Pagnol-achtig plattelandsverlangen op de achtergrond maar zonder dat dat overheerst.

De situaties waar de komedie op drijft zijn erg aardig uitgewerkt, lang niet geloofwaardig vanzelf, maar daar gaat het ook niet om. En al zijn een paar scenes nogal voorspelbaar, de timing waarmee het gebracht wordt is voldoende scherp om het goed te laten werken. Knap gedaan dat de verschillende acteurs voor de karakters in hun verschillende leeftijden behoorlijk overtuigen - en zo makkelijk is het toch niet om iemand te vinden die ietwat op de kop van Poelvoorde lijkt. Maar dat blijkt dan toch te kunnen. Poelvoorde zelf is vanzelf zoals altijd erg goed, hoewel dit type film wellicht wat weinig aanspraak op zijn acteertalent maakt - voor zover ik het begreep, was hij vooral in de rol geïnteresseerd omdat hij de graphic novel waar de film naar gemaakt is leuk vond.

Voor de rest misschien geen overbekende sterrencast, maar wellicht daardoor ook juist leuk. En de kinders, die toch een belangrijk deel van het verhaal te vertellen hebben, zijn erg enthousiast en goed bezig. En dan nog de truc met de fiets. Zoals de regisseur uitlegt, daar was een erg lang en moeizaam castingproces voor nodig. Dat was overigens het hoogtepunt van het vragenuurtje na de film, waar Pierre Godeau met een engelengeduld vragen uit de zaal beantwoordde - en in een tamelijk obscuur dorpje ook nog eens. Een ode op zich aan de bioscoop en de inzet van de vrijwilligers die daar hun jaarlijkse festivalweek mogelijk maken.