Der Goldene Handschuh (2019)

De film is een stomp in je maag maar waanzinnig. Fatih Akin zegt net zo veel over de hoofdpersoon, de seriemoordenaar, als over diens omgeving. Het feit dat hij het leven van Honka hierin breder heeft getrokken maakt de film zinnig, waarachtig en onvergetelijk.

Niks voor mensen met smetvrees.

Der goldene Handschuh is viezigheid voorop. Een kleine twee uur kijk je over de schouder van Honka en word je ondergedompeld in zijn (kleine) wereld, gevuld met plakkende haren, volle asbakken, vergeelde muren, glazen die kwistig en slordig vol schnapps geschonken worden en oude, vlekkerige kleding, waar je de geur van oud zweet bijna in kunt ruiken. En net als de setting hangen ook de personages van de laatste restjes verlopen eigenwaarde aan elkaar. De kroeg uit de titel wordt goed bezocht, maar je wordt al depressief van de gedachte er tussen te moeten staan.

Honka is misschien wat jonger en minder verlept dan zijn medestamgasten, hij past er perfect tussen: vettige huid en kromme rug met een gemankeerd loopje en kinderlijke intelligentie. In de openingsscene moet hij zich ontdoen van een lijk in zijn krappe zolderkamer en zijn klungeligheid zou bijna aandoenlijk kunnen zijn, alsof de dame in kwestie per ongeluk aan haar eind gekomen is. Niet dat Honka een berekende, intelligente moordenaar is. Of eentje met idealen, hoe scheefgegroeid ook. Uit zijn wandaden spreekt een moedeloze onmacht en frustratie, met zijn beperkingen en alcoholverslaving als belangrijkste katalysatoren. Akin heeft zijn best gedaan om hem weinig houvast voor sympathie mee te geven en Dassler speelt simpelweg perfect.

Het maakt Honka als spil en de film als geheel tot een intrigerende maar naargeestige inkijk. Boeiend, en op weerzinwekkende wijze fascinerend om naar te kijken, maar voelt tegelijk ook een beetje doelloos. Ook de registratie is droog, sober en doet op een ijzige manier wel recht aan de walgelijkheid van zijn daden maar soms zou je willen dat bijvoorbeeld de soundtrack of montage het wat meer schwung zou geven. De Duitse smartlappen willen aanvankelijk nog wel een droogkomische noot verzorgen; het is duidelijk niet de kant die Akin op wil. Hoogstens zijn er nog een paar situaties die komisch aandoen, maar dan lijkt het toch vooral een neveneffect te zijn, het is voornamelijk droefgeestigheid en walging wat de klok slaat. Zo zwartgallig als een Seul Contre Tous wordt het niet, maar ik moest er vaak aan denken.

Volledige inzet op smerigheid in verschijning, het geeft de film een vol punt extra. Verwacht geen gore en al helemaal geen spannende kills - heel goed dat horror niet als genre vermeld staat -, dit is eerder een macabere en onhygiënische variant op Man Bijt Hond met onderbegaafde moordenaar-om-de-hoek als onderwerp. Fascinerend om te zien maar (hoeveel moeite er ook gestoken is in de psychologische aansturing in plot) ook een beetje leeg en onopgesmukt. 100% de bedoeling, maar je moet er wel van houden. 4*

Een verfilming van het gelijknamige boek over de Duitse seriemooordenaar Fritz Honka die begin jaren ’70 in Hamburg een paar prostituees vermoordde. Wat opvalt is dat Honka, zoals afgebeeld in de film, geen psychopaat is zoals we die uit de Amerikaanse geschiedenis en films kennen: Honka is geen gladde versierder die erop kickt mensen te vermoorden en daartoe geraffineerde plannetjes maakt. Honka is simpelweg een loser die er niet eens in slaagt in de buurt van vrouwen te komen – hij is zo ranzig dat zelfs prostituees hem afwijzen (al geeft Wikipedia een andere verklaring waarom hij alleen de oudste en lelijkste prostituees naar huis nam: hij zou geen fellatio durven ontvangen van een vrouw die haar eigen tanden nog heeft…) – en die zwaar verslaafd is aan de alcohol welke alcohol hem (nog meer) ontremt en gewelddadig tegen prostituees maakt.

Het verhaal is niet zo bijzonder – het vertelt simpelweg het verhaal van deze dronkaard – en de film grossiert bovenal in ranzigheid want Honka was bepaald geen nette man (waarvan bv. zweetplekken nog het minste is). Hetgene wat erbij is verzonnen (zijn obsessie voor het jonge meisje Petra, vermoed ik) geeft wel wat variatie in de anders wat eentonige film maar een echte climax komt er niet. Evengoed is de film wel aldoor onderhoudend en de film slaagt vooral in het geven van een tijdsbeeld van de jaren ’70 en het ruige milieu in de rosse buurt van Hamburg in 1970 met z’n asociale zelfkant en de commerciële uitbuiting van de seksuele revolutie met Playboy-foto’s aan de muur, peepshows en verlepte prostituees in matrozencafés waar iedereen op schlagers danst en zich in coma zuipt.

Met een interessant einde dat de film of spannend of betekenisvol had kunnen maken had ik de film vier sterren gegund maar dat zat er niet in.

Ranzig en luguber, maar ook sterk gemaakt, de jaren 70 sfeer vind ik goed uitgebeeld en het acteerwerk en de casting vind ik erg goed. Ik vond het best spannend en het hield mijn aandacht vast. Qua gruwelijkheid was het voor mij iets te. Ik kan er meestal wel tegen (wat films betreft), maar ik vind het niet het fijnst om naar te kijken. Daarom een 7. 3,5*

Sehr schmutzig aber sehr gut!

4dx eat your heart out, dit was pas een ervaring voor de senses.

De scènes in de kroeg alleen deden me al gruwelen. Die mensen, allemaal zo vies, verlept, verloren, en verslaafd. Net of ze echt tegenover je zaten met een een drankwalm uit al hun poriën. Maar niets erger dan dat huis van Honka, een lichte paniek trad toe als ik daar weer mee naar toegenomen werd. Die hele inrichting was om naar van te worden en de lijkengeur sloeg je in je gezicht. Merkwaardig hoe je brein dat zo invult maar dit is ook zeker te wijten aan het vakwerk van Akin.


Na het zien van deze film voelde ik de neiging om een verzameling unicura en schuursponsjes in te slaan, maar daar was geen tijd voor, ik had namelijk een etentje. ?

Qua ranzigheid van hetzelfde kaliber als Bad Boy Bubby of Taxidermia, maar nóg heftiger omdat je weet dat dit alles gebaseerd is op echte gebeurtenissen.

Ik ben er zo 1, zo'n maf met een fascinatie voor seriemoordenaars. Ik kende Fritz Honka al wel maar was er nog niet helemaal ingedoken. Blij toe want dat heb ik bij deze gedaan, en hoe.

Vorige film van Akin, Aus dem Nichts, was ik ook al zeer over te spreken. Ga deze regisseur zeker in de gaten houden vanaf nu. Gegen Die Wand stond al tijden op mijn watchlist maar stijgt aanzienlijk, moet er ook maar eens van komen. (Zal wel heel wat anders zijn qua film natuurlijk).

Later nog even op Wikipedia lopen koekeloeren en was echt verontwaardigd. Er is Honka maar 1 moord aangerekend, voor de overige moorden kreeg hij 3 x doodslag omdat ze hem ontoerekeningsvatbaar verklaard hadden. Deze freakshow heeft maar 15 jaar gezeten, echt bonkers! Gelukkig heeft hij niet lang van zijn vrijheid kunnen genieten, hij is maar 63 geworden, en verbleef na zijn vrijlating 5 jaar in een verzorgingstehuis onder een alias (Peter Jensen).



Wanneer ga jij deze bekijken John Milton? Erg benieuwd wat jij ervan vindt.

renzoroy jij moet deze ook echt gaan zien hoor.

Heerlijke gedurfde film. De ranzigheid druipt van het scherm en de voornaamste horror komt niet zo zeer van de vrij brute moorden, maar van de personages en de staat waarin ze verkeren. Neem de grootste en meest treurige low lives die je kent en zak dan nog eens dubbel zo ver naar beneden en je belandt in de Goldene Handshuh. Knap ook hoe Akin hier toch nog je sympathie voor weet op te weken en de treurigheid, zowel pijnlijk als hilarisch maakt.

Zeer sterk op alle vlakken.

4,5

Interessant filmpje, dat vaak voor ongemak zorgde. Der Goldene Handschuh volgt Fritz Honka dicht op de huid, en dat is zelden een prettig gezicht. Niet alleen Honka zelf is vies, treurig, lelijk en een verlepte alcoholist, maar eigenlijk geldt dat voor iedereen in z'n omgeving. En ook voor het ranzige hol waar hij woont, en de bar vol kanslozen in de Hamburgse rosse buurt, Der Goldene Handschuh.

Met regelmaat lijkt het over the top te gaan, en wordt Honka een soort van karikatuur. Het wordt ook wel eens grappig op een zwarte manier, al voelt het af en toe ook wel een beetje als een mongooltje uitlachen. Maar dan zie je aan het einde de foto's van de werkelijke Honka, van zijn huis, van zijn bargenoten, en dan lijkt de film toch bijzonder minutieus de sfeer te hebben opgepakt. Ik wist af en toe niet echt wat ik met de film aanmoest, maar ik heb toch wel geïntrigeerd zitten kijken.

Van het smoezelige café in de rosse buurt van Sankt Pauli tot de troosteloze randfiguren die via alcohol wanhopig naar escapisme zoeken. En van de afzichtelijke rotkop van hoofdpersonage Frits Honka tot de manier waarop 'Fiete' zijn seksuele frustraties op hoeren botviert. Werkelijk alles is ranzig in deze film, dus daarin is regisseur Fatih Akin zeker geslaagd. Los van dit soort ongemakkelijke confrontaties voelt het gros van de film toch ietwat repetitief en saai aan.

Moralisten zouden een hele kluif hebben aan deze 'problematische' serial killer flick die in de eerste plaats een wervelende 70's period piece (die belichting! die subplot met de twee tieners!) wil zijn en vervolgens geobsedeerd lijkt met het minutieus nabootsen van de plaats delict. Je voelt Akin blaken van trots bij zijn creatie, bij zijn 'tempel van vunzigheid', tot in die mate dat hij zelfs de nood voelt om een kijkje in het echte appartement van Honka te verschaffen tijdens de eindcredits. Wat kan het mij schelen dat de echte Honka daadwerkelijk 73 vergeelde prentjes van blote tieten aan zijn muur had, of dat er echt vijf beschimmelde knakworsten op het aanrecht lagen? Het voelt als een nerdy bezigheid, maakt de film steriel en zorgt er in ieder geval voor dat de smerigheid nooit 'echt' choqueert, maar slechts een goedkope, esthetisch gemotiveerde pose blijft.

Nu, ik mag niet te kritisch zijn, ik ben al lang blij dat de film kijkbaar en genietbaar blijft en geen 'afdaling in de krochten van een zieke geest' à la Angst is. Akin heeft zijn uiterste best gedaan om de film zo aangenaam mogelijk te maken en dat verdient een pluim. De problemen van Honka zijn niet bevreemdend of eng, maar lijken juist erg alledaags en herkenbaar. Het verloop is dat van een gezapig melodrama, incluis een moment waar Honka zich gemotiveerd voelt om z'n leven te beteren. Gedaan met schnaps zuipen en afzichtelijke hoeren vermoorden! Een nieuwe baan, een leuk meissie en de wereld ligt aan je voeten. Maar arme Fritz can't catch a break! Het is bijna een soort bildungsroman, de éducation sentimentale van een joelende gek. Ik ben het dan ook allesbehalve eens met de ronkende referenties die jullie oplijsten (tip: niet elke Duitse film waar een matrone voor zich uit staart, is meteen 'Fassbinder-achtig'), ik vond het eerder een Duitstalige versie van Psycho III geïnfuseerd met wat Claude Berri-achtige lege glamour.

Der goldene Handschuh is een ranzige film geworden waarbij je zo goed als elke scène kokhalzend moet doorspartelen. Niet zozeer de moorden zijn shockerend, het is de context, de omgeving, die het zo ongelooflijk vies en vulgair maakt. Het contrast met de mooie onbereikbare blonde deerne kon niet groter zijn.

Nu, de eerste scène van de film zette meteen de toon. Toch wel de meest brute scène van de film. Zelfs Honka had enige moeite om tot zijn daad over te gaan. Met wat schnaps ging het ‘gelukkig’ beter. Akin geeft een perfect staaltje weer van de vieze ranzige omgeving waarin Honka vertoefde. Zijn leefhol was afgrijselijk, maar was kenmerkend voor een marginale zatlap uit de jaren 70 (al denk ik niet dat er zoveel verschil is met ene uit deze tijd).

De wijk Sankt Pauli zet de trend verder. Uitgeleefde personen doorzopen met schnaps en alcohol. Treurig eigenlijk, om medelijden mee te krijgen, net als het personage Honka zelf als je dieper ingaat op zijn motieven... Hunkerend naar een vrouw, naar liefde en seks, maar gewoonweg niet meer kunnen. Uitgelachen worden omdat hij zo lelijk was, vernederd omdat hij hem niet meer in stelling kon brengen. Hij reageerde zich af op het vrouwelijke geslacht en vernederde hen. Het was zijn enige manier om controle en macht uit te oefenen.

Knappe film van Akin. De film ademt haast letterlijk de lijkgeur en dranklucht uit, de sfeer en setting is geweldig. De film zakt na Greta Voss wat in, maar blijft boeiend om volgen. Deed me hier en daar wat denken aan The house that Jack built van von Trier, maar deze van Akin is ondanks de gruwel subtieler en doordringender. Deze blijft toch meer hangen. Knap!

Een echt hele goede film. Het gevoel van die tijdsgeest is echt perfect uitgevoerd. Ranziger kon het niet worden in die pauperwijk waar de prostitutie welig tierde. Het cafe werd bevolkt door overtuigende personages. Qua acteurs verdienen ze allemaal een prijs. De personages en verleden kwam echt tot uiting. Ze hebben veel moeite gedaan om de zolder van Honka zo realistisch uit te laten zien. (mbv de foto's van toen) Honka kwam erg goed over als een simpele ziel. Liet zich leiden door fantasie en veel drank. Verstopte de lijken in zijn eigen huis. Hij was niet echt een bewuste berekenbare seriemoordenaar. Deed veel slechte dingen onder de invloed van drank. De bewuste acteur van Honka. Pas 23 jaar? Ik was totaal verbaast! Dit laat zien waartoe de Duitsers in staat zijn. Wat dat betreft meer van deze kwaliteit. Een dikke 5.0; helemaal verdient.

Jonas Dassler speelt een zeer overtuigende Fritz Honka in deze zeer rauwe op perverse af film.

De jaren 70 setting is inderdaad echt om van te watertanden net zoals de uitmuntende soundtrack die was echt schitterend. De film is zeer hard en vrouw onvriendelijk net als Honka een waar monster. Een dikke acht dus 4*.

Jonas Dassler acteert geweldig als een zielige, weerzinwekkende, verknipte creep inclusief een

wonderlijke, sjokkende motoriek. Tal van wansmakelijke en onthutsende scenes komen voorbij

soms zodanig heftig of idioot dat je er bijkans van in de lach schiet. Bij uiterst troosteloze

omgevingen, waaronder de kroeg Der Goldene Handschuch dat grauw-realistisch uitsluitend lijkt

te worden bevolkt door getormenteerde, kansloze zielen, volgen we een zieke geest die de

moorden overigens vooral impulsief schijnt te plegen, ingeblazen door seksuele frustratie. Al de

acteurs spelen voortreffelijk in deze ongewone film naar een waar gebeurd verhaal. Indringend

en bizar drama dat mij ademloos aan de buis hield gekluisterd, en dan vooral dus door het

uitstekende acteerwerk.

Erg goede cast en de viezigheid druipt van het scherm. Hier is geen 4D voor nodig. Ongewassen haren, gore kroeg en wegrottende lijken. Ik heb de hele film lang onbewust door mijn mond in plaats van door mijn neus geademd.

Het grote nadeel vind ik dat de film na een tijdje wel erg in de herhaling valt. Op een gegeven moment was het een kwestie van “en nog een prostitué vermoord. En weer een. En nog een.“ Het magere subplot over de aantrekkelijke scholiere was te matig uitgewerkt om daar verandering in te brengen.
Uiteraard snap ik dat de filmmaker maar een zeer beperkte vrijheid had, omdat hij zich baseert op een waargebeurd verhaal.

Al met al niet mijn meest comfortable zit en ik weet ook niet of ik naar deze film was gegaan als het niet de beurt van mijn vriend was geweest om de film te kiezen. Toch krijgt hij van mij voor de cinematografie een ruime voldoende.

Mijn god... wat een ranzigheid in deze zwartgallige maar tegelijkertijd droogkomische film over de stuntelige seriemoordenaar Fritz Honka, die begin jaren '70 een aantal vrouwen vermoordde in zijn woonplaats Hamburg. Prachtig tijdsbeeld, goed gemaakt en gespeeld, maar zeker niet voor tere zieltjes. En het zijn nog niet eens de moordpartijen die de film zo smerig maken. Nee, het is het hele milieu, de onderlaag van de samenleving die hier tot in het meest naargeestige detail tot leven komt. Knap gedaan, maar ik werd er herhaaldelijk wel een beetje onpasselijk van. Aanbevolen dus!

In één woord: geniaal!!! Ofwel kots je alles onder ofwel je lacht je een breuk. Dat laatste viel mij gelukkig ten deel. Hahaha, hier kan Tarantino nog iets van leren. Wat een zootje en een paar fantastisch neergezette karakters. En die muziek: meesterlijk! Voor mij was dit eindelijk weer eens een topfilm

Prachtige film over een zonderlinge man die oudere vrouwen naar zijn woning lokt en ze daar vermoord. Het troosteloze milieu waarin deze film zich afspeelt is sterk neergezet (de bezoekers van de bar zijn op het randje van karikaturen). Een boeiend hoofdpersonage die hier indringend wordt neergezet door Jonas Dassler. Een paar behoorlijk brute scenes waarbij het geweld compromisloos en in alle lelijkheid in beeld gebracht wordt.

Wat een grauw werkje met zulke lelijke mensen, mistroostige setting en die heerlijke Duitse muziek. Film begint smerig en houdt dit tem het eind gewoon zeer sterk vast. Misschien dat ik later nog wel meer ga schrijven hierover, maar voorlopig nog even laten bezinken, woorden zijn misschien niet sterk genoeg om deze film te beschrijven. Ik ben grote fan.

In één woord fantastisch !

Eindelijk kan ik nog eens de volle 9 geven op een film. Dat is toch wel een tijdje geleden. Deze film verdient dat ook gezien het grauwe concept dat op een meesterlijke wijze uitgewerkt wordt. Nu de regisseur Fatih Akin heeft al meermaals met zijn films sterk gescoord bij mij. Denk maar aan de sublieme film Gegen die Wand (2004) en ook de film Auf der anderen Seite (2007). Aus dem Nichts (2017) was wat minder, maar ook nog altijd een film die goed wist te scoren. Bij Der Goldene Handschuh had ik ook weer hoge verwachtingen gezien de goede recensies, het speciale gedurfde concept en natuurlijk de regisseur.

Maar zo sterk had ik deze film nu ook weer niet verwacht. Magistrale uitvoering op gebied van tijdsbeeld, de kansloze onderlaag van de samenleving, de brutaliteit, de lelijke setting van de achterbuurten en het goed opgebouwde verhaal dat op ware feiten is gebaseerd. Zien om te geloven !

De aanwezige muziek zorgt voor een heerlijk onpasselijk sfeertje. De kroeg Der Goldene Handschuch (die dus ook echt bestaat) lijkt alleen maar een troosteloze plaats waar kansloze zielen elkaar ontmoeten en waar dus het hoofdpersonage zijn kans ziet om de oudere vrouwen te proberen te verleiden met schnaps en drank om vervolgens bij zijn thuis hen te vermoorden. Die moorden lijken overigens vooral impulsief ingeblazen door seksuele frustratie en drank. Onder die kansloze zielen zijn er heel wat boeiende karakters die sterk neergezet worden. Maar wat te zeggen van het acteerwerk van het hoofdpersonage Fritz Honka gespeeld door de jonge acteur Jonas Dassler. Dikke pluim voor de mensen die voor de make-up hebben gezorgd. Man man...wat een geweldige performance van deze acteur, zijn gedragingen, manier van lopen, zijn brutaliteit, ... . Je krijgt als kijker een indringend portret van zijn zieke geest in een grauwe, smerige, lelijke wereld. Een intense, bizarre film dat voor mij één drama is gezien het troosteloze milieu en dat door de onpasselijke misdaden van een zieke geest naar horror leidt. 9/10

Van Fatih Akin zijn we dit soort films niet gewend. Als je bedenkt dat hij ons vlinders in de buik gaf met zijn super romantische film "Im Juli" dan begeeft hij zich hier aan de hele andere kant van het spectrum. Zijn film over de vieze vadsige dronkaard en serial killer Honka schetst een marginaal milieu dat ontstond na de instorting van het dritte reich, toen een deel van de bevolking door werkloosheid, verveling en doelloosheid in een comateuze toestand raakte. Een ranzig milieu vol schimmige alcoholverslaafde wrakken. Honka is niet eens de stereotiepe kwaadaardige killer maar een man die uit seksuele frustratie, onmacht en zwakheid ongecontroleerd moordt. Akin's film is wel vreselijk voyeuristisch en laat ons uitgebreid "meegenieten" in deze waanzin. Het is zeker een shocker van een film, vooral die laatste brute moord gaf me wel een ongemakkelijk gevoel. Ik moest eerder aan een film als "Ex-Drummer" denken, ook zo'n vieze boel. Toch steekt een beetje humor de kop op: die ex-officier die op die jonge gast gaat zeiken en hoe één van de dames Honka een lesje leert met mosterd .

Hoe dan ook, ik was erg onder de indruk van de fysieke transformatie van de jonge acteur Jonas Dassler in een twintig jaar oudere man. Dit was meer dan geslaagd en de acteur zet een onvergetelijke prestatie neer in navolging van Charlize Theron in Monster. Goldene Handschuh is een klein meesterwerkje in wansmaak.

Een gefictionaliseerde bewerking van de gruwelijke daden van de Hamburgse seriemoordenaar Fritz Honka die in de jaren 70 verscheidene vrouwen zijn woning binnenlokte, hen verkrachtte en vermoordde en hen vervolgens ergens in zijn krappe woonstee verstopte.

Een film die niet gemakkelijk verteerbaar aan het netvlies voorbij trekt. De film toont een vieze wereld. Een schemerwereld met sjofele personages, die zich in een vicieuze cirkel van zelfdestructie bevinden. Een wereld waarin een permanent rookgordijn gevoed door immer brandende sigaretten, een heldere blik onmogelijk maakt. Een wereld waarin notoire kroeglopers zittend op afgebladderd meubilair een poging doen hun onlesbare dorst te lessen. Gehuld in haveloze vodden hangen zij met hun vraatzuchtige blik treurig gebogen over glazen bier en flessen Schnaps. Een wereld waarin treurnis, melancholie, desillusie en grauwheid hoogtij vieren.

In die wereld valt Honka niet op. In die wereld is Honka even normaal als ieder ander. In die wereld heeft Honka de beschikking over een grote voorraad aan afgeleefde vrouwelijke slachtoffers, die bereid zijn om voor een paar glazen drank de aanwezigheid van de schele Honka met zijn kromme neus en zijn slechte gebit te accepteren.

In zijn woning op de zolderverdieping van een vervallen flatgebouw met aan de wand foto’s van naakte vrouwen en op de salontafel lege flessen en volle asbakken, doet hij zich aan het vrouwelijke vlees te goed. Een huiveringwekkende en vunzige bende, die bij mij bepaald geen vrolijke stemming teweeg bracht.

De film is een merkwaardige mix van tragikomische, ranzige en moordlustige scènes. Het is moeilijk om in dit gevarieerde decor een solide en standvastige positie in te nemen. De ene keer gniffel je om het idiote gedrag van de personages in het algemeen en dat van Honka in het bijzonder. De andere keer huiver je om de afschuwelijke uitzichtloosheid van hun bestaan. Op weer andere momenten gruwel je om de doodse koelbloedigheid waarmee Honka zijn slachtoffers te lijf gaat en hen als een steriel stuk vlees bewerkt en toetakelt.

Prachtig camerawerk. Beklemmend camerawerk. De kijker wordt door de camera in de rol van de buitenstaander geduwd. Op afstand moet hij machteloos toekijken hoe Honka zijn weerzinwekkende handelingen verricht. De verfilming van zijn daden is in het geheel niet plastisch en gedetailleerd. Geen splatter. Geen bloed. Het bloederige werk van Honka wordt juist verheimelijkt weergegeven en speelt zich steeds net buiten het zichtbare bereik af. Het shockerende element zit ‘m in de onpersoonlijke registratie ervan. Het zit ’m in de terloopse onverschilligheid waarmee de camera de daden waarneemt. Het zit ‘m in de afstandelijke weergave die heel effectief de kille vanzelfsprekendheid vangt waarmee Honka bij het volvoeren van zijn walgelijke daden is getooid.

De film is realistisch, walgelijk en extreem absurd. Er komt veel aan bod. Nauurlijk vertelt de film in de eerste plaats het verhaal van een seriemoordenaar, maar achter dat verhaal verschuilt zich veel meer. Dus gaat de film ook over een minderwaardigheidscomplex. Over falende mannelijkheid. Over misogynie. Over geweld. Over verslaving. Eigenlijk over alles waar de zelfkant van de samenleving zijn bewoners mee opscheept.

Het was een fantastische en verschrikkelijke film. Na afloop was ik zeer onder de indruk, maar voelde ik me toch ook lichtelijk onaangenaam geraakt door alle uitzichtloze gruwel. Het kostte enige tijd om de penetrante grauwe sfeer van de film van me af te laten glijden.

Horror heet dat, geloof ik.

Wat speelt die Jonas Dassle een goede rol zeg....een overtuigende viezige smeerlap word hier neergezet.

Je hebt echt het idee dat deze film een op een met de werkelijkheid is over genomen...en met een beetje onderzoek en gewoon de film kijken blijkt dat ook zo te zijn.

Een heerlijk vieze brute film

Hm, hier had ik toch nog niets neergepend!? Enfin deze film baseert zich dus op een gelijknamige bestseller die handelt over het waargebeurd relaas over de gruweldaden van de Duitse seriemoordenaar Fritz Honka. In de jaren zeventig maakte hij Hamburg onveilig en vermoordde meerdere prostituees. En blijkbaar is de film bij verschillende pers nogal controversieel. Ophef over dat de film ranzig en weerzinwekkend zal zijn? Dat de film geen enkele ambitie toont om de gruweldaden te verklaren en dat ook nog door hun zo geliefd regisseur de Duits-Turkse Fatih Akin? Kortom de critici waren geschokt.

Na het kijken van de film is de conclusie; critici zijn gewoon niets gewend! De gewelddaden in de film zijn enorm afgezwakt. En oké vervreemdend is het wel; het afzagen van een hoofd, domweg buiten beeld, met schlagermuziek op de achtergrond. Verder toont de film door ietwat uitvergroting de leefwereld van een gemiddelde seriemoordenaar. De film valt niet bij iedereen in de smaak, maar is uitvergroting van de realiteit niet het wezen van drama? Fritz Honka is hier niets meer dan een sneue, lelijke, niet al te intelligente man die bijna per ongeluk moorden pleegt.

Vorig jaar (2019) in april werd op Imagine Film Festival de film (een publieksfavoriet) beschreven als "horrorvariant op Jiskefet" En daarmee lijkt de film vooral voor de genreliefhebber, niet voor de casuele kijker. Mijn enige puntje van kritiek op de film is dat regisseur Akin, het niet helemaal is gelukt om zijn sociale engagement mede door zijn achtergrond , achterwege te laten.

Ok.

Na het zien van de trailer had ik hoge verwachtingen, maar het uiteindelijke resultaat valt dan toch helaas wat tegen. Destijds in KINO misgelopen vanwege een lange vakantie, maar dankzij de horror K.O. toch maar gekeken. Het was 1 van de filmpjes die ik graag wilde zien, maar het valt dan toch wat tegen.

Kende Fatih Akin niet als regisseur nog Jonas Dassler als acteur. Maar beide laten wel zien dat ze talent hebben. Dassler doet het vaak erg goed als moordenaar Fritz Honka en speelt een lekker goor karakter met erg geestige make-up.

Ik hoorde van links en rechts dat de film heel erg vies, goor en smerig zou zijn. En dat de gore extreem zou zijn. Maar dit is weer een film geworden waarvan de toon gewoon kil licht en daarom het geweld weleens harder wil binnenkomen.

Maar de film is voor de rest ook gewoon erg vies. Vieze sigaretten, kots en sterke drank vliegen om je oren. Het zorgt voor een regelmatig weerzinwekkende sfeer. Maar het mist toch die harde gore om een volledig harde impact na te laten. De gore was namelijk helemaal niet zo hard. Wat gezaag en wat snijden off-screen en dat was het dan wel.

Het geweld ligt qua toon wel wat harder, maar de kills zijn vaak off-screen. De regisseur bespaart je de ultiem gore beelden en laat zich vooral gaan op de smerigheid in de omgeving. Die bar ziet er bijvoorbeeld wel echt geweldig uit.

Wat de film wel mist, is betere montage. Zo'n Jeunet benadering had de film in mijn opinie echt geweldig kunnen staan. Want visueel is de film best in orde, maar het mist wat vaart. Bovendien duurt het allemaal ook wat te lang en heerst er weinig spanning rondom de moorden of het karakter Honka.

Op een gegeven moment had ik het ook wel gezien, en toen moest ik nog door 25 minuten heen. De film mist een paar memorabele momenten. Maar voor de rest wel een verzorgd filmpje met sterk acteerwerk en een vieze sfeer. Daarvoor dus nog voldoende.

Waanzin(nig).. zo donkere sfeer, en onvoorspelbaarheid.

toch waardeer ik de hoge waardering (3.5) ***

Een film die gelijk begint met een vrouw in bed met achterwerk op slipje na bloot. Verder gaan we zien: in elkaar geramde gezichten, bloot, sex in probeer situaties, gescheld tot op een zeer oncomfortabel niveau: "stoephoer, stopcontactneuker enz..."

U ziet het, leest het en raakt mogelijk gechoqueerd maar het is (net als de hoofdrolspeler doet) een kwestie van doorzetten en incasseren. Bij mij waren regelmatig de traanbuizen open vanwege de gore humor, vriendin vond het nu en dan te ver doorgaan. Heren, kijk mogelijk alleen of kijk met een vrouw die voor het kijken naar goor gedrag niet terugdeinst.

Nu en dan had ik het gevoel dat het prima was dat er niet te veel in mijn buikje zat, zo goor was dat huis en de hoofdpersoon met zijn vriendenschare.

Een 8, waarvan 1 punt voor het gedurfde

Bijna twee uur ondergedompeld in een Hamburgs delirium. Een in grauwe kleuren geschetst milieu waar een zich verbijsterend verhaal heeft afgespeeld, de stank moet ondraaglijk geweest zijn te huize Honka. Zijn woordgebruik is vrij formeel maar zijn daden zijn ronduit ranzig. Wat een leven.

Sterk is dat je het verhaal wordt ingezogen door de aankleding en acteerprestaties en je je toch enigszins kunt inleven in de personages.

Memorabele en ijzersterke rol van Jonas Dassler, een film uit het oogpunt van een trieste seriemoordenaar en hoe gek het ook klinkt dat zet hij fantastisch neer en het camerawerk past daar perfect bij. Er bovenop, smerig en niet wegdraaien bij heftige stukken. Niet voor iedereen, dat zie je ook aan de scores her en der maar dat heeft meer met het zwakke maag gehalte te maken denk ik.

Fascinerende film over een seriemoordenaar in Hamburg jaren '70. Een marginale kerel in een donkerbruin café waar praktisch alleen mensen komen die de maatschappij al lang vergeten lijkt te zijn. Waar ook geen vragen worden gesteld, zolang je maar niet dood gaat op een barkruk, kan het niemand schelen wie je bent en hoe je er uit ziet.

Het is gebaseerd op waargebeurde feiten en toch lijkt het door de grote marginaliteit eerder een parodie te zijn. Tot je de historische foto's vergelijkt met de moordenaar, de slachtoffers en de setting. Dan zie je dat d werkelijkheid niet moet onderdoen. Uiteraard in een vorm gegoten voor de film. Het levert alvast een interessante film op.

Jawel... weer een daadwerkelijk bestaand persoon... en nu lijkt het erop om tegelijkertijd de mosterd te halen bij The House That Jack Built.

Faith Akin was bekend om zijn Turkse roots die hij veelvuldig toebracht in de Duitse cinema. Nu stort hij zich op deze omstreden zaak die schijnbaar in de jaren 70 in Hamburg plaatsvond. Deze Fritz Honka was de Duitse Jack the Ripper en wordt hier echt fenomenaal neergezet door een acteur die slechts 22 bleek te zijn. Hoe dan? Je zou toch echt denken dat Fritz Honka door een veertiger wordt neergezet.

Ja, ik mag het eigenlijk niet zeggen maar Der Goldene Handschuh wist me, net zoals The House that Jack Built, geregeld op mijn lachspieren te werken. De gigantische lompheid van Honka, zijn perverse blikken en dronkemanschap, en dan met kers op de taart; die lompe moordrituelen die hij er op nahoudt, terwijl er een oubollige Slaghermuziek op de achtergrond zeurt in zijn ronduit smerige appartement vol naaktfoto's en waar de ellende en de smerigheid van de muren afdruipt. Hoe over de top wil je het eigenlijk nog hebben.

En dit is niet het begin van alles. De uitzichtloosheid en smerigheid wordt hier met een zodanige cynische ondertoon weergeven dat deze film soms erg op een slapstick lijkt. Neem bijvoorbeeld dat café waar Honka vaste klant van is; met zijn karikatuur aandoende klanten (een ex SS-er, een paar vunzige oude mannetjes, en dan ook nog allerlei uitgerangeerde pafferige oude dames waarvan de zelfmoordplannen op hun gezichten zijn af te lezen. Maar deze dames, ware het niet voormalige prostituees vallen toch wel in de smaak van deze zekere Honka. Hij neemt ze mee naar huis voor zijn perverse taferelen, domineert ze en wanneer hij het nodig vindt, vermoord hij ze.

Enkele personen mogen ook kruizen; die kantoormedewerkster en die scholiere. De jaren 70-sfeer is hier uitstekend weergeven en weet je mee te slepen. De dronkemansschappen, de dialogen (het is de schuld van de Griekse onderburen dat het hier zo stinkt), de verknipte personages, overal is rekening mee gehouden. En die hele woonkamer is bijna op detail nageboost; gezien de archieffoto's bij de aftiteling. Ook die scene met Fritz broer en die Grieken zijn erg leuk.

Ik heb hartelijk genoten van deze geschiedenisverwerking.

4,5*