Benedetta (2021)

5 jaar na Elle gaat Paul Verhoeven nog eens de andere kant op met zijn nieuwste film. Met Basic Instinct en Showgirls in de jaren '90 zorgde hij voor erotische films die uiteindelijk toch meer waren dan de gemiddelde film in het genre. Zelfs als je ze niet top vond, zitten ze nu nog in het filmgeheugen.

Benedetta mag je wel niet zomaar een 'erotische film' noemen met een nonnenfetisj. Op zich wel opvallend dat de combinatie van religie met naakt zelfs nu nog steeds voor wat controverse zorgt. Het verhaal van de non - die echt bestaan heeft - is sowieso al de moeite om te vertellen. Paul Verhoeven dikt het nog wat aan, maar ook als je tussen de lijnen leest zie je toch wel een opvallende pagina in de geschiedenis. Haar levensverhaal is niet alleen die van een verboden lesbische liefde, maar ook over religie versus geloof. Over de machtsverhoudingen in de katholieke kerk en een gemeenschap als een klooster. De status die er bij hoort. En naast de visie op een lesbische non ook de manier hoe werd gekeken naar schizofrenie, bijgeloof, astrologie, ...

De film wordt gedragen door de Belgische actrice Virginie Efira in de titelrol met interessante tegenspeelsters als Daphne Patakia en natuurlijk Charlotte Rampling. Het resultaat is een boeiende film met een vooral interessant verhaal. Mooie aanrader!

Sfeervolle film van Verhoeven die de tijdsperiode en het leven in het nonnenklooster goed tot uiting weet te brengen. Controversieel mja. Er zijn misschien een drietal onderwerpen die in aanmerking kunnen komen.
De lesbische vrijscènes zijn volgens mij vrij stijlvol gebracht. Prima belichting, goed camerawerk, niet te lang en niet te kort. Zoiets moet je Verhoeven niet leren natuurlijk!

De dildo van het Mariabeeldje is langs een kant wel grappig. Het is ook een soort metafoor waarbij geloof en atheïsme elkaar tegenkomen. Tenslotte heb je de Jezusfiguur die te pas en voor mij persoonlijk vooral te onpas ten tonele verschijnt. Die visioenen vond ik het meest zwakke aan de film. Een Jezusfiguur als een soort heldhaftige krijger of als adonis? Nee, vond ik minder geslaagd, zowel technisch als qua plotinvulling.

Gebaseerd dus op waargebeurde feiten waarbij we toch mogen aannemen dat de dame in kwestie erg gewiekst carrière heeft gemaakt. Verhoeven daarentegen creëert geen oordeel en laat het vrijwel in het midden wat er gebeurd is. De pest leidt mooi als een rode draad doorheen het verhaal.

Acteerprestaties prima! Sowieso van de twee mooie nonnendeernes Efira en Patakia, maar ook van Rampling van wie ik normaal niet zo'n hoge pet op heb. Fijn!

Benedetta

Gelovige mensen kunnen hier beter niet naar toe gaan is ieder geval mijn mening, er wordt flink wat aan de haak gesteld aan de keuzes en macht en denkwijze van de kerk. Ik ga me daar verder ook niet aan wagen. Je kunt om veel dingen lachen dat wel.

Mooi camerawerk en je waant je in de tijd van de pest als je de realistische omgeving en straten ziet, door goed gekozen acteurs bepaalt het de sfeer ten goede.

Terzijde van de preutsheid die rond gaat om deze film, het ziet er smaakvol uit kwa bloot en lesbische gedrag, een sensuele gelovige boetedoening van een film.

Als je een nonnenklooster hebt dat om puurheid draait is het dan verstandig om sexuele vrouwen toe te voegen? Soms is het ook een kwestie of alles wel goed werkt in een persoon’s hoofd. k

Benedetta Carlini [Virginie Efira] gelooft als kind al dat ze kan spreken met de Heilige Maagd Maria. Het is dan ook geen wonder dat zij kiest voor een leven als non. Ze komt terecht in de abdij die onder leiding staat van Felicita [Charlotte Rampling] waar ze het opneemt voor Bartolomea [Daphne Patakia], een wanhopige vrouw die wil ontsnappen aan haar gewelddadige echtgenoot. Benedetta en Bartolomea ontdekken seksuele gevoelens voor elkaar te hebben en Benedetta vertoont de stigmata waardoor zij een haast onaantastbare status krijgt. De uiterst onevenwichtige toon doet je de hele tijd afvragen waar dit nu eigenlijk om gaat. Enerzijds heb je de controversiële seksscènes met een aantal momenten die je laten gniffelen (Bartolomea’s cadeau en de verschijning van een komeet, om maar wat te noemen), anderzijds de melodramatische scènes met de stigmata. Uitstekend geacteerd en zeker niet zonder goede momenten, maar alleen het laatste kwart weet werkelijk te boeien.

Kan me wel deels vinden in de reactie van DeRidder hierboven. De film, zoals wel meer Verhoevens, is zeker niet zonder gebreken. De vraag is hoe vergeeflijk je als kijker bent. Benedetta is vooral een lange aaneenschakeling van scenes met een functie, waardoor een bepaalde natuurlijkheid ontbreekt (voor mij) en het soms vrij geforceerd en allesbehalve subtiel gaat.

Voorbeelden:
1. Introductie van Benedetta en een hint op een wonder: een out of the blue verschijning van wat rovers, wat met een Floris-achtige kinderlijkheid gaat.
2. Eerste interactie Bartelomea en Benedetta: douchescene.
3. Eerste avance Bartelomea: een hand die Benedetta van achteren tussen haar dijen grijpt.

Al die scenes hebben een functie: ze stuwen het verhaal voorwaarts. Maar het voelt vaak te snel, te erop gelegd, te ontdaan van subtiliteit en karakteruitdieping, waardoor de indruk nog meer gewekt wordt dat Verhoeven door een typische mannenbril de vrouwenliefde bekijkt en de setting gebruikt om gehoor te geven aan een fantasie die niet iedereen vreemd zal zijn: seks hebben in een kerk. Het contrasteert, het hoort niet, het is spannend. Maar het is ook erg jaren '70 en mist zijn uitwerking op millennials als ik.

Toch is Benedetta meer dan een excuus voor wat lesbische porno in een kerk. Zo speelt Verhoeven met de ambivalentie van 'wonderen' en legt hij de kerkelijke machtscultuur bloot. Bartelomea, eigenlijk een interessanter karakter dan de hoofdpersoon, schittert in een hartverscheurende martelscene. Bovenal is ook Benedetta zo'n Verhoeven die die X-factor heeft, een sfeertje waardoor ik 'm weer wil zien. Dat maakt mij vergeeflijk: 3,5*

Hieronder berichten deridder en De filosoof over de film, in hun beoordeling nogal uiteenlopend (2 versus 4 sterren), en ik ben het met beiden eens. Kan ik hier een punt aan draaien?

De Ridder onderbouwt overtuigend waarom de film een zwakke uitvoering is van een slecht toneelstuk, geschreven en geregisseerd door een oude man die de puberteit niet ontgroeid lijkt te zijn. De filosoof is het hiermee van harte eens, maar legt vervolgens in de film ideeën en motieven bloot die hout snijden.

Wellicht gaat er nu een belletje rinkelen? Eerdere films van Paul Verhoeven zijn vaak uitgemaakt voor banale exploitatiefilms waarin seks en geweld het strijdtoneel vormen van macht. Later verkrijgen ze evenwel een cultstatus en blijken ze bij nader inzien - zelden kan deze uitdrukking beter gebruikt worden dan hier - toch meer diepte te bieden dan een eerste blik verraadt.

En zo zal ook geschieden met deze film, Benedetta, lijken de bijdragen van De Ridder en De filosoof nu al te voorspellen. Voor alsnog neig ik naar De Ridder, maar de toekomst zal mij doen inzien dat De filosoof ook gelijk had.

Vandaag heb ik Benedetta gezien. Persoonlijk vind ik het niet zo'n mooie film. Doordat ik een moviepass heb, ga ik ook weleens naar een film waar ik over twijfel. Soms pakt dat heel goed uit (The Father), maar helaas ook weleens verkeerd. Ik vond het wat langdradig en niet echt een verhaal om zo'n lange film van te maken. Aan het einde vond ik het wel mooi zo dat dorp van een afstand gefilmd.

Ik vond het een lange zit en een hoop gedoe. Het eerste gedeelte vond ik nogal rommelig en ik kon m'n aandacht er maar met moeite bijhouden. De 'echte' Verhoeven krijgen we pas in het tweede deel te zien als hij uitpakt met de pest, de brandstapel en de bevolking die in opstand komt tegen de bisschop. Dan kan Verhoeven pas echt z'n ei kwijt. Het gedoe in dat klooster vond ik nogal langdradig.

De cinematografie is dik in orde. Dat kun je wel aan een vakman als Verhoeven overlaten. Z'n casting is ook niet mis. Charlotte Rampling is een oude rot, die kan alles spelen. Virginie Efira heeft mooie tieten. Van die seksscènes waar zoveel over te doen is geweest was ik niet erg onder de indruk. Er zitten ook nogal wat anachronismen in; in de zeventiende eeuw gingen ze niet onder de douche. Ik weet het, dat zijn de knipogen van Verhoeven, van mij mag hij. .

Nooit vies van controverses gebruikt Paul Verhoeven een waargebeurd verhaal uit de zeventiende eeuw om een film te maken over erotiek binnen de muren van een nonnenklooster. In het licht van aanhoudende stroom onthullingen over seksueel misbruik binnen de katholieke kerk, kun je dat op zich geen verrassend thema meer noemen. Maar goedbeschouwd is dat ook niet het Leitmotiv van deze film. Dat is veeleer de slinkse wijze waarop een non door middel van zelf aangebrachte stigmata zich opwerkt tot overste van de kloostergemeenschap. Door dat verder in te kleuren met een lesbische relatie maakt Verhoeven er een meeslepend geheel van.
Dat is mede te danken aan het optreden van de protagonisten Virginie Efira en Daphné Patakia. Efira is misschien wat te mooi om op geloofwaardige wijze invulling te geven aan haar personage als non, maar Patakia –ook uitstekend op dreef in Djam (2017)– is geknipt voor haar rol.
Ik vind het een mooie film; Paul Verhoeven waardig (in meerdere opzichten).

Ik vond er weinig goeds aan. De verwachtingen waren gewoon te hoog, zoals deze film in het nieuws is geweest. Het kwam bij mij over als een toneelspel met een belabberd slecht decor en met amateur-acteurs, een beetje het low-budget idee. Verhoeven heeft toch véél betere films gemaakt. Het plot van Benedetta, gebaseerd op een historische non-fictie roman, viel me tegen: de rol van de kerk in die periode kennen we inmiddels wel; wat dat betreft wordt er niets nieuws verteld. Op Rampling, die best goede rollen heeft gespeeld, ben ik ook uitgekeken. Helaas, ik ben aan het zoeken naar iets positiefs maar kan er even niet op komen. Toch nog 1,5* van mij, vanwege de dochter van moeder overste: who was the 'father'?

Geile lesbische nonnenporno! Vijf sterren!

Nou, oké. Toch maar een echte review tikken dan. Benedetta is de nieuwste film van Paul Verhoeven, die in zijn loopbaan er niet voor schuwde om tegen heilige huisjes te schoppen en te shockeren en bij Benedetta doet hij het nu letterlijk en figuurlijk.

Ik wist ook niet dat dit verhaal was gebaseerd op een waargebeurd verhaal, waardoor het slot voor mij nog verrassend was dat Benedetta niet op de brandstapel de dood vond. Was op zich een passend slot geweest voor dit tragische verhaal waarin een non met lesbische gevoelens in een tijd leefde en bij een gelovige plek was waar hier geen ruimte voor was en dat is dan nog de nette versie, want naast een erotisch drama is dit ook gewoon een aanklacht tegen de Katholieke kerk wat Verhoeven ons toont. De kerk die er niet voor schuwt om met martelen, verraad en bedriegerij hun doelen te bereiken. Er zitten wel sterke boodschappen in die de film aan de kijker geeft en kritiek op het geloof is er zeker een van. Maar de hoofdmoot blijft het verhaal van Benedetta die steeds verder gaat om haar seksualiteit te ontdekken en dat is op zich al boeiend genoeg. Verhoeven stopt er de nodige erotische spanning en sfeer in die echt overtuigen dankzij de twee mooie vrouwen. Jammer dat deze film slechts bekend staat vanwege de scené met het Mariabeeldje, want Benedetta is wel meer dan dat.

Het is een boeiende, iets te lang durende film in een prima setting en met een goede cast. Een resultaat waar Verhoeven tevreden over kan zijn.

3,5*

Een flinke miskleun van Paul Verhoeven, deze middeleeuwse versie van Showgirls. Al was die heel wat leuker. Hier vooral veel malle, dik aangezette toestanden rond een lesbische non (Virginie Efira) die allerlei onbestendige visioenen heeft en voor controverse binnen haar klooster zorgt. Veel naakt, dat wel, maar het kan de kitscherige en onhandige aanpak van het toch al flinterdunne materiaal niet goedmaken. Verhoeven's regie laat daarnaast flink te wensen over.

Aardig drama. Het verhaal is best boeiend en confronterend. De uitwerking is wat dubbel. Aan de ene kant is het een historische film en aan de andere kant lijkt het soms op een toneelstuk en ziet het er allemaal net iets te gelikt uit. Maar de film blijft boeien tot het eind en bevat een aantal pittige scenes, zowel op erotisch als gewelddadig vlak. Het acteerwerk is erg goed, zeker van beide hoofdrolspeelsters. Visueel zoals gezegd soms wat houterig, maar de make-up daarentegen is erg sterk. 3.5

Niet onaardig. Film duurde wel wat lang en was daarom soms best wel saai. Komt ook omdat te veel scènes zich afspeelden in het klooster. Hoe kun je daar nou in willen verblijven? Maar ja, we hebben het over eind 17e eeuw waar de RK kerk nog zeer veel macht had. Verblijf in een klooster was voor een vrouw nu eenmaal een roeping. Je leven in dienst stellen voor God. Maar genoeg hierover. Van dat vrome gedoe moet deze film het voor mij niet hebben maar hoofdzakelijk van de scènes die zich in zonden afspeelden en dat waren de erotische scènes en die waren zeer mooi. Kan ook gezegd worden van de zeer gewelddadige droomscènes van Benedetta. Zij tilden deze toch wel typische Verhoeven film ver boven het gemiddelde heen. Dikke voldoende dus deze erotisch prent van Verhoeven. Ik heb wel mindere Verhoevens gezien.

3,5*

Ik heb deze film anderhalf keer gezien. De eerste keer na een halfuur wilde de vriendin weg, ze vond het vreselijk. Enkele weken later ben ik zelf nog een keer gegaan. Het is geen wereldfilm, maar wel typisch Verhoeven: puberaal en plat, maar ook met een strak tempo, vermakelijk en ook best oké. Vooral de sfeer is prima getroffen, je voelt de zware houten deuren haast en Verhoeven heeft goed gekeken naar Bergman's The Seventh Seal en heeft zelfs het Dies Irae uit die film overgenomen. Maar de film wil af en toe ook gruwelijk zijn om het gruwelijk zijn, en dat maakt de film eerder bespottelijk dan overdonderend. Jammer, want dat heeft Verhoeven allemaal niet nodig. Ik heb wel verder wel vermaakt, maar niet verwonderd. 3,0*.

Ach nouja ’tis Verhoeven maar he.

En er is wel duidelijk te merken dat hij een dagje ouder wordt, want hoewel hij nog steeds op tenen trapt is hij toch wel een tikje milder dan voorheen. Wellicht bedoeld als contrepoint tegenover de berichten van misbruik in de kerk die we dagelijks in de krant lezen - en nouja, wie denkt dat er in een nonnenklooster ooit alleen maar gezongen is is voor mij misschien wat al te naïef. Laat het maar aan Verhoeven over om dat dan smeuiig in te kleuren - want ja, alle opmerkingen over dat hij de puberteit nooit voorbij gekomen is raken natuurlijk dicht aan de waarheid. Maar dat wisten we ook al langer.

Verder weinig aan de hand, vind ik. Aardig gespeeld, af en toe leuk over the top, en leuk om Rampling nog eens te zien in een rol die haar mooi past. Dat is het ook wel zo’n beetje. En behalve het gebrek aan controversie ook verder niet zo’n heel bijzondere film, als ik eerlijk ben. Je kan dan allerlei diepere lagen gaan zoeken, maar ik moet de afwas nog doen.

Tegen beter weten in de nieuwe Verhoeven gezien. Waar ik Elle nog wel interessant vond, is Benedetta een gemakzuchtige tentoonstelling van platitudes over religie, macht en seks. De ideeën die bijvoorbeeld De filosoof erin ziet met een aantal slim gevonden tegenstellingen en symboliek houden de film nog net overeind qua entertainment, maar erg diepgaand vond ik ze zeker niet. Verhoeven biedt niets nieuws, en toont vooral weer eens zijn bekende obsessies. Zelfs de gemeend provocatieve scènes komen niet erg goed uit de verf; je ziet alles mijlenver aankomen. Het is of hij altijd minstens tien jaar achter de maatschappelijke en culturele ontwikkelingen aanhobbelt, dat vond ik ook het geval in bijvoorbeeld Zwartboek, waar hij 60 jaar na de Tweede Wereldoorlog nog meende te moeten stellen dat het onderscheid tussen de goeden en slechten niet altijd zwart-wit is. Zo dus ook in Benedetta, waar we de rol van macht en kerkpolitiek in religie voorgeschoteld krijgen. Te makkelijk en te laat om relevant te zijn.

Hij blijkt ook filmisch lui geworden, met cameravoering en regie middelmatig op zijn best. Onderhoudend verhaal dus in een leuke middeleeuwse setting, maar niet meer dan dat.

Eén van de mindere films van Paul helaas, kom met pijn en moeite niet verder dan een nipte voldoende. Een film vol met thema's en stijlen die de regisseur na aan het hart liggen en hij heeft de valkuil om dan iets meer afstand te houden niet kunnen omzeilen. Gevolg een biografie die erg ongeloofwaardig is en wel erg de stempel van de persoonlijke obsessies van Verhoeven meekrijgt. Een te lange en ineffectieve film bovendien, onevenwichtig is het juiste woord denk ik. En thematiek welk voor de regisseur belangrijk is hoeft dit niet voor de kijker te zijn, iets wat Verhoeven zich onvoldoende realiseerde. Moet wel gezegd dat het vakmanschap er in de regievoering van af knalt, je krijgt constant het gevoel mee hier naar bijna ouderwets belangrijke cinema te kijken. Daarnaast verveelde ik me geen moment omdat Verhoeven een meester is in entertainen, maar ergens halverwege(waarschijnlijk na de zoveelste seksscène) krijg je toch de gedachte dat dit gewoon een lege film is. De casting was wel perfect, de twee jonge dames in de hoofdrol zijn zeer bewust gekozen, meer fotomodellen dan potentiële kloostervriendinnen(het oog wil ook wat) en het moet gezegd dat de normaal onderkoeld acterende Rampling hier heel gemotiveerd lijkt. Maar al met al: Nuns on the Run was leuker.

Ik vond het net een sterke film. Hopelijk ziet het publiek iets verder dan de provocatieve beeldtaal van Verhoeven en neemt men niet al te veel het vieze woord "exploitatie" in de mond. Benedetta was een op zijn minst controversiële en ambiguë figuur die vast zat tussen haar spirituele roeping en de vleselijke geneugten van het aardse bestaan. De film wil geen antwoord bieden of ze een oplichtster was of de spreekbuis van Christus en zaait liever verwarring met diverse scènes. Haar visioen van een christus aan het kruis die vrouwelijke geslachtsdelen heeft, of Benedetta die na overlijden terug tot leven komt en een beschrijving van het hiernamaals geeft , of de zelfmoord van zuster Christina, smeken de kijker om hier even bij stil te staan. Of is het Satan zelf die bezit neemt van Benedetta en de gelovigen op de proef stelt? Het is minstens een vraag om te overwegen. Niet de makkelijkste van Verhoeven.. maar het heeft me helemaal weten te boeien en bleef in mijn hoofd doormalen. Het mysterie blijft compleet.

Prima film weer van Paul Verhoeven. Zo van die films over het geloof kunnen meevallen maar ze kunnen zeker ook tegenvallen. Deze valt erg mee. Ik snap op zich wel dat er kritiek op geuit wordt vanuit de christelijke hoek. Hier en daar wordt het bijna een parodie. Toch vind ik het een knap verhaal en was ik eigenlijk de ganse film geboeid. Virginie Efira en Daphne Patakia hebben een goede chemie in hun ietwat vreemde lesbische relatie. Ik moest soms zelfs lachen. De gebeurtenissen op zich brengen mysterie in de film en dat maakt het helemaal af. Boeiende film die een keer wat anders brengt dan 10x hetzelfde van Marvel tegenwoordig.

Goeie film over een non in een klooster die een realtie krijgt met een andere vrouw in het klooster. De film speelt zich af in het begin van de 17de eeuw en het ziet er allemaal prima uit. Een aantal goeie scenes, en er worden flink wat themas aangesneden waarbij subtiliteit ver te zoeken is. Niet zijn beste film, maar het is Paul Verhoeven weer gelukt om een provocerende en controversiële film af te leveren.

Benedetta heeft vorig jaar wat stof doen opwaaien in de conservatieve filmwereld, maar wie daar doorheen prikt wacht een behoorlijk slimme film van Verhoeven, gebaseerd op iemand die echt heeft bestaan. De film lijkt allemaal wat over de top, maar wanneer je in de historie van deze vrouw duikt en de documenten die hierover bestaan, dan lijkt alles nogal on point te zijn. De vrouw die het verhaal hierover het boek heeft geschreven is dan ook betrokken geweest bij deze film. Over de wonderen die verricht zijn kan je natuurlijk met een hedendaagse, wetenschappelijke blik genoeg zeggen. Maar dat is het filmelement.

De film an sich heeft best een zwaar thema, maar Verhoeven weet dit op een dusdanige manier te verpakken dat het luchtig voelt. Waar de film vooral in slaagt is het neerzetten van Benedetta. Het blijft toch een mysterieuze vrouw waarvan je niet 100% kan zeggen dat ze de boel bedondert of niet. De Stigmata lijkt in eerste instantie oprecht te zijn, maar daarna zijn er ook veel aanwijzingen dat ze de boel faket. Verhoeven laat goed in het midden wat het nou precies is. Je ziet weinig echt explicitief in beeld gebracht, waardoor je als kijker ook continu aan het denken wordt gezet en je aan het twijfelen wordt gebracht.

Verder kan je natuurlijk altijd je vraagtekens zetten over het gebruik van naakt, maar gevoelsmatig weet Verhoeven de juiste toon te zetten door mensen gewoon te laten zijn zoals ze zijn. Geen strategisch geplaatste dekens of gewaden. What you see is what you get. En tegelijkertijd voelt de productiewaarde wel erg hoog en voelt Benedetta erg Hollywoodiaans aan. Al moet ik wel zeggen dat actrices in de hoofdrol wisselend zijn van niveau, maar een gevierd actrice als Charlotte Rampling is toch eigenlijk nooit slecht?


Erg vermakelijk en de ophef is erg overdreven. Toch is het wel fijn dat zijn films buzz veroorzaken, want anders verdwijnen dit soort films in de vergetelheid.

3,5*

Paul Verhoeven is Paul Verhoeven. Je kunt het smakeloos vinden of recht voor zijn raap. Zoals hierboven al wordt gezegd Benedetta heeft vele lagen. Woke vind ik het zeker niet. Meer an open catcher voor al degene die het katholieke geloof vroom en schoon vinden. Zelf ben ik ook katholiek opgevoed. Niks mis mee maar het celibaat moeten ze afschaffen. Dan hadden veel misstanden bespaard kunnen blijven. Nu geloof ik best dat dit verhaal losjes is gebaseerd op de echte Benedetta maar ook dat verhaal kent geen zekerheden. Wel dat we allemaal onze seksuele behoeftes hebben dus vond ik die lesbische sex best wel te behappen. Had meer moeite met de geselingen. Vond het ook prettig dat Paul de film op zijn manier goed heeft uitgelegd zoals het zien van Jezus zonder penis. Afkomstig van een schilderij. Het idee was dat mogelijkerwijs Benedetta nog nooit een penis heeft gezien. De verbeelding spreekt hier duidelijk. Zoals gezegd een film met vele lagen. Smakeloos of niet hij weet de kijker wel te raken. Vond de film ook mooi gemaakt. Soms wat fragmentarisch; op het eind een beetje Jean 'd Arc, maar met een duidelijk signaal. Ze is overigens nog 70 jaar oud geworden

Filmposter mocht blijven omdat dit geen Maria was


Film 4,0
Beeld 4,0
Geluid 4,0
Extra's interview 4,0

Het gaat natuurlijk over één persoon, maar die heeft twee zulke opmerkelijke eigenschappen (lesbisch zijn in een klooster èn in contact staan met Jezus en daar stigmata aan overhouden) dat ik me toch ga afvragen of die eigenschappen iets met elkaar te maken hebben: ziet Benedetta Jesus omdat ze lesbisch is, komt haar lesbische aard naar boven doordat ze Jezus ziet, of hebben die twee dingen niets met elkaar te maken (maar waarom zijn ze dan in één en dezelfde persoon verenigd?). Hoe dan ook, de ophef hierover deed me denken aan de controverse rondom The last temptation of Christ, maar in déze film wordt er toch geen enkele heilige bespot, hoogstens een heilig symbool, en natuurlijk de Kerk als politieke slangenkuil, maar aangezien de machinaties van dat instituut vrij waarheidsgetrouw zijn weergegeven lijkt me daar weinig op aan te merken, en er zijn natuurlijk de bizarre scènes voor het heilige tribunaal waar niemand zich lijkt af te vragen in hoeverre door marteling verkregen bekentenissen wel geloofwaardig zijn. Uiteindelijk is dit een lange maar redelijk boeiende film, en voor Verhoevens doen toch ook vrij ingetogen wat het geweld en de bloederigheid betreft (hoewel de suggestie van wat Bartolomea overkomt al gruwelijk genoeg is). Charlotte Rampling en Lambert Wilson zijn beiden haast té stereotyp gecast maar leveren wel weer uitstekend werk, en Virginie Efira draagt de film met gemak zonder ooit de belangrijkste troef van de film uit het oog te verliezen, de dubbelzinnigheid van (de motivaties van) haar personage.

Dit was een opmerkelijke film. Het werd wel boeiend gebracht, ondanks de lange speelduur. Gebaseerd op waargebeurde feiten zal wel met een korrel zout moeten genomen worden.

De cast deed het prima.

Jee.

Paul Verhoeven zal altijd mijn persoonlijke waardering krijgen vanwege het brengen van Starship Troopers. Knap dat je met zo'n leeftijd nog onvermoeid doorwerkt. Daarnaast is een film met een 6,7 gemiddeld niet bepaald verkeerd, maar van mij krijgt het echter een dikke 3. Over dat cijfer gesproken, als ik na een filmcarrière als die van Verhoeven nog met een film als Benedetta op de proppen kom ga ik aan mezelf twijfelen of ik überhaupt zelf nog tot 3 kan tellen.

Wat een ongelooflijk lomp gedoe was me dit. Ik had voor een lange tijd totaal niet door dat ik eigenlijk naar een serieuze film aan het kijken was. De visoenen met Jezus deden me in ieder geval denken aan een parodiefilm van Friedberg & Seltzer. Het is me een raadsel waarom Verhoeven een film als deze heeft mogen regisseren, want subtiel is die vent nooit geweest en subtiliteit lijkt me wel iets dat een verhaal als deze nodig heeft. Ik heb gelezen dat Soeteman niet aanwezig was bij de herbewerkingen van het script, maar ik betwijfel of ze wel iets verandert hebben aan zijn eigen script. De theatrale, achterlijke dialogen schreeuwen namelijk de naam ‘Soeteman’ uit.

Het acteerwerk vond ik alles behalve indrukwekkend. Efira speelt een achterlijk personage (en ook achterlijk vertolkt), maar dat is absoluut niet alleen haar eigen schuld. Daar kijk ik ook het script rondom haar personage voor aan. De emotionele uitbarstingen die ze willekeurig krijgt slaan nergens op. Althans, er zal wel een betekenis aan vast zitten, maar die betekenis vind ik weinig meerwaarde hebben. Ik krijg ook het idee dat de makers rondom het personage van Efira nogal ongeduldig en hongerig waren, want de seksuele romance loopt zo snel van stapel dat ik me afvraag of ik haar verhaal benadrukt in Benedetta überhaupt nog serieus hoor te nemen.

Verhoeven vind dat Hollywood te preuts is geworden. Ik vind dat Verhoeven zich niet zo moet aanstellen. Helemaal als je zo nadrukkelijk de controverse opzoekt en niet verder komt dan 30 belabberd geacteerde seksscènes en masturbatie met een Christelijk beeldje. Lekker makkelijk, de gelovigen met vrouwenseks op de kast jagen, maar ik neem aan dat het alles behalve indrukwekkend is voor de doorgewinterde of hedendaagse filmkijker. Dat verder bijna elke vorm van romantiek wordt uitgevoerd door middel van seksscènes bewijst maar weer eens dat Verhoeven de touwtjes stevig in handen had. Wat een krakkemikkige boel.

Tot zover de Klaagmuur. De locaties zijn schitterend gekozen (zag ik daar nou Chapel Vitaleta?), de aankleding is meer dan fraai en de introductie van de "Pear of Anguish" rond de finale deed me even verbazen. Er zit wel degelijk talent achter de film en dat mag ook wel met zo’n curriculum vitae. Toch doet het pijn aan mijn ogen om dit van een man als Verhoeven te zien. Ik dacht dat hij na Showgirls zijn lesje wel had geleerd, maar Benedetta doet een hele schrikbarende gooi naar het overtreffen van slechtste film binnen de indrukwekkende carrière van Verhoeven.

Goh ja.

Er valt wel het één en het ander te zeggen over Benedetta. Het afdoen als een seksueel fantasietje van een ouwe vent is te kort door de bocht. Anderzijds is het ook simpelweg te lomp om écht serieus genomen te worden als aanklacht op religieus fanatisme.

Het eindresultaat is een onevenwichtige film. Een film die schippert tussen enkele thema's maar amper balans kan houden. Benedetta's visioenen zijn niet alleen inhoudelijk armtierig, maar zijn filmisch evenzeer onder de maat. Lachwekkend toneel zijn die scènes. De vraag is dan of dat zo bedoeld is door Paul Verhoeven of niet.

De romance zelf begint te snel en te abrupt. Gaandeweg komt die wat beter tot z'n recht als er wat psychologische lading bij kijken komt. Bartolomea wordt een interessanter personage en Benedetta ook, zij het op een andere manier. Eenmaal die weg is ingeslagen, vind ik de finale best geslaagd. De Kerk wordt niet gespaard.

En zo is Benedetta best een toffe kijkervaring, maar het is m.i. geen grootse film. Daarvoor zitten er toch echt te veel hiaten in. En hoewel ik nog maar een zevental films van Verhoeven gekeken heb, verbaas ik mij toch telkens met wat die man afkomt. Die zijn oeuvre moet toch best gevarieerd zijn?

2,5

Wie was Benedetta Carlini? Een miskend Heilige? Een oplichtster eersteklas die, net zoals de hogere autoriteiten van het instituut waar zij deel van uitmaakte (lees: de hoge piefen van de kerkfabriek), het katholieke narratief voor eigen gewin en machtswellust wist uit te buiten? Of iets daartussenin, bijvoorbeeld een geïndoctrineerd kind met aanleg voor psychotische wanen, kortom een slachtoffer van het geloofsdogma?

Een sluitend antwoord krijgt het publiek niet, en zo hoort het ook. Vijf eeuwen na de feiten is waarheid onmogelijk van verdichting te onderscheiden. Toch lijkt Paul Verhoeven zich enigszins uit te spreken tegen het vermeende mysticisme van Benedetta, zeker in het licht van haar lesbische avonturen met Bartolomea. Daarin ligt het accent eenzijdig op het bevredigen van Benedetta’s verlangens, waarmee de cineast de theorie van een onderliggende persoonlijkheidsstoornis insinueert… Zeker gezien de wel erg dubieuze 'openbaringen', die Verhoeven bizar genoeg ridiculiseert - wat betracht hij daarmee?

Finaal blijft de regisseur jammerlijk op de vlakte, in een film met bordkartonnen psychologie binnen een behoorlijk clichématig tijdsbeeld (help, de builenpest!)... Als geheel te simpel en kitscherig, kortom. Dat critici het dan maar over Virginie Efira bleven hebben, is evident. Van ‘Benedetta’ zal immers nauwelijks iets blijven hangen, behoudens: zij. Miauw!

2,75*

Ik zie hier ook gemengde gevoelens bij de film.... Dat had ik ook : was het echt die visioenen, of toch niet, en hoe zat het met dat lesbische.... Heeft Verhoeven er een zeer vrije interpretatie van gemaakt.... Bij de gruwelijke beelden heb ik het geluid uitgezet... Dat trek ik niet.... Ik ben dus na afloop van de film gaan zoeken op internet en ontdekte vooral ook via Wesleyan University , dat de film eigenlijk zeer getrouw gemaakt is, tenminste van wat er bekend is ... Het is allemaal nogal lastig en dubbel, getruct en bezetenheid kan mede een grote rol gespeeld hebben ... Er is niet vreselijk veel bekend en de boekschrijfster (Brown) was ook tevreden met de film.... Ik na onderzoek ook. In de film ontbreken de laatste 35 jaar waar ze in berouw in gevangenschap in een klooster leefde..... Heftig....

Dus ja wat vreemde film maar zover mogelijk behoorlijk historisch.... Dus toch complimenten...

Knap, zijn 80ste voorbij Paul Verhoeven en toch heeft hij met zijn (hopelijk voorlopig) laatste film zijn beste afgeleverd die ik van hem al gezien heb. Geweldig intense film die nazindert zoals je dat maar zelden hebt.

Ik moet toch echt een aantal andere is gaan bekijken van hem, iedere film die ik voorlopig van hem gezien heb was goed tot uitstekend en deze zelfs echt wel fantastisch. 5*