The Sisters Brothers (2018)

Een roadtrip te paard.

Dit is niet een western in de traditionele zin, het leek eerder een reisverslag waarbij de prioriteiten van de personages op een gegeven moment verschuiven. Gekke details zoals de tandpasta en de spin in de mond zorgen voor een humoristisch tintje. Maar een zwarte komedie wil ik het toch niet noemen. Ondanks de verder prettige cast werd ik toch niet echt door het geheel gegrepen.

John C Reilly

Dubbele gevoel bij deze film. Het is een opvallend fijn voortkabbelende film met een geweldige cast. Ik wist dat Gyllenhaal erin zat maar ik was blij verrast Riz Ahmed ook mee doet. Ondanks vier geweldige acteurs is het Reilly die de show steelt. Door zijn flauwe komedies vergeet je wel eens hoe goed hij eigenlijk is.

Enige wat wel erg jammer is, is dat het een film is met star power, en een lastig budget in Hollywood van rond de 40 mil. En dan komt het met zo een verhaaltje aanzetten. Niet dat het slecht was, maar wel erg inwisselbaar. Daardoor is het wel een film die uiteindelijk in mijn geheugen zwaar gaat worden ondergesneeuwd. Het voelde allemaal te gezapig aan. En dat is in het klimaat dat we moeten vaak moeten kiezen tussen Disney/Marvel of een met moeite geproduceerde indie jammer dat Audiard niet met meer noemenswaardigs komt behalve een geweldige Reilly.

3 sterren

Interessante film van interessante regisseur. Had inhoudelijk wel iets meer ingezeten en het wordt een beetje afgeraffeld. Maar de film is zeker vermakelijk en goed gemaakt. Mooie beelden, goede muziek, hier en daar leuke humor maar vooral een ijzersterke cast. Duidelijk dat ze er zelf ook wel plezier in hadden.

3.5*

De film speelt zich af in het Wilde Westen in 1851 dat echter niet meer alleen maar wild is want de beschaving rukt op, hetgeen onder meer wordt geïllustreerd met de nieuwe gewoonte om je tanden te poetsen. De twee broers Charlie en Eli Sisters, de protagonisten van de film, zijn huurmoordenaars en dus afkomstig uit het oude, ‘echte’ Wilde Westen waar het leven draait om geweld en materieel hebzucht. Maar ook voor hen blijkt de vooruitgang onvermijdelijk: niet alleen doordat ook zij leren tandenpoetsen maar ook omdat ze in aanraking komen met Warm die staat voor de beschaving en die zelfs een nieuwe maatschappij wil bouwen op basis van respect en idealisme in plaats van geweld en hebzucht. Verandering is het thema van de film.

De film maakt vooral in eerste instantie een bevreemdende indruk doordat Eli – uiteindelijk de echte held van de film – een ‘sneeuwvlokje’ is zoals dat tegenwoordig wordt genoemd: hij praat als een typische 21ste eeuwse millenial en de film is vanwege hem voor een groot deel gevuld met postmodern leutergesprekjes over taalgebruik, gekwetste gevoelens, de verwerking van jeugdtrauma’s, etc. Op allerlei manieren worden hedendaagse thema's als politieke correctheid en genderneutraliteit (onder meer de naam van de broers c.q. film verwijst daarnaar) in het 19de eeuwse Wilde Westen gelegd. Dat past natuurlijk helemaal niet bij stoere cowboys/huurmoordenaars in de 19de eeuw; het heeft wel een licht komisch effect maar ik geloof dat het ook een serieuze bedoeling heeft, al weet ik niet of de film in die zin beoogt mee te geven dat onder het stoere gedrag van cowboys in het Wilde Westen ook overgevoelige jongens zaten die leden aan trauma's en alleen maar hard deden omdat ze een moeilijke jeugd hebben gehad, of dat omgekeerd de overgevoelige millenials de echte helden van onze tijd zijn die de vooruitgang belichamen.

Misschien klinkt dit allemaal - neerkomend op een western met 'softe' cowboys - wel interessant maar ikzelf vond deze vreemde mix niet goed werken omdat de verschillende aspecten elkaar meer in de weg zitten dan dat ze elkaar aanvullen: de film is best om aan te zien, maar als western vond ik ‘m niet serieus en geloofwaardig genoeg, als komedie vond ik ‘m niet grappig genoeg, als politieke boodschap vond ik ‘m niet overtuigend genoeg en als film vond ik het verhaal niet spannend genoeg.

Anno 1851 zijn Eli [John C Reilly] en Charlie Sisters [Joaquin Phoenix] huurlingen in dienst van The Commodore [Rutger Hauer] en hebben ze flink wat mensen gedood. Hun nieuwste slachtoffer is John Morris [Jake Gyllenhaal], een goudzoeker die onderweg is naar San Francisco. Eénmaal daar aangekomen ontdekken Eli en Charlie dat de beschaving is doorgebroken in het Wilde Westen en dat zet met name Eli aan het denken over een toekomst waarin ze hun gevaarlijke werk achter zich kunnen laten en een leven van luxe en comfort kunnen leiden. Maar Charlie ziet dat bepaald niet zitten.

Reilly en Phoenix zijn uitstekend gecast in de titelrollen en regisseur/co-scenarist Jacques Audiard heeft er duidelijk plezier in de bandieten kennis te laten maken met moderne innovaties als stromend water en toiletten. De film zakt zo nu en dan even in, maar deze onconventionele western heeft genoeg verrassingen en goed uitgevoerde actiescènes om liefhebbers van het genre bij de les te houden.

Vreemde eend in de bijt binnen het Western-genre. Aan de sterke cast, enerverende setting en heftige shootouts ligt het in ieder geval niet. Toch schiet de regisseur hier en daar uit de bocht door met verschillende invalshoeken te experimenteren en het een ietwat onsamenhangend geheel wordt. Kakt ook hier en daar in, waardoor het gevoel van 'hier zat meer in' overheerst.

The Sisters brothers is geen gewone westernprent geworden. Twee broers die op zich erg weinig raakvlakken hebben, willen voor een laatste keer nog eens samen een laatste opdracht aanvatten. Charlie is grootste "cowboy" van de twee en schuwt het geweld niet. Eli, daarentegen, de oudere broer van Charlie, is het bloedvergieten beu en snakt naar rust en kalmte. Oorspronkelijk zou ik deze film links laten liggen, maar alleen al voor de geweldige cast - een Gyllenhaal laat ik nooit aan me voorbij gaan - wou ik deze zien. John C. Reilly is een bekend en gerespecteerd acteur die voornamelijk sterke bijrollen vertolkte - te veel om op te noemen eigenlijk. En ook Joaquin Phoenix is de laatste 2 decennia een monument in Hollywood. Aan Jacques Audiard twijfelde ik wat, want zowel Dheepan (2015) en De Rouille et d'Os (2012) stelden me teleur. De Battre Mon Cœur S'est Arrêté (2005) is voor vanavond of morgen, maar legde ik vorige week al vroegtijdig naast me neer...

Ook hier bij deze The Sisters brothers loop ik niet helemaal warm voor Audiard. Prachtige cast, dat wel, maar puur inhoudelijk, puur als verhaal zijnde bleef ik op mijn honger zitten. Het script kabbelt rustig verder op de stap van de paarden: gemoedelijk en onbezorgd. Hier en daar probeert Audiard er wat schwung in te krijgen door wat actie-elementen toe te voegen of een 'komische' noot te brengen met die spin, de grappige titel of leuke conversaties tussen Eli en Charlie. Maar ik miste vooral de pit om er een topper van te maken.

De sterkste scènes lagen voor mij naar het einde toe met het goudzoeken in de rivier en gevolgen die daaruit voortvloeiden. De chemische brol blijkt erg effectief te zijn en de pijnen die de mannen moesten doorstaan was hels. Vooral de emotionele beladenheid met Charlie was groot toen hij zich al kreunend in slaap wiegde terwijl de camera gericht was op de ogen van Eli. Al bij al een redelijke film waarvan ik sowieso meer had van verwacht. Ik miste niet het geweld, maar wel de betrokkenheid die ik op het einde wel ervoer. Voldoende dus, niet meer

Een atypische western die speelt met verwachtingen. 1851: Amerika is in de ban van de goudkoorts. De broers Eli (John C. Reilly) en Charlie (Joaquin Phoenix) Sisters krijgen de opdracht om Hermann Kermit Warm (Riz Ahmed) op te sporen omdat hij iets van grote waarde bezit. Zij worden daarbij geholpen door William Morris (Jake Gyllenhaal). Een klassiek westernverhaal zou je zeggen. De uitwerking is echter van een heel andere orde: de vele contrasten zorgen voor een frisse wind in het genre. Regisseur Jacques Audiard laat de broers kibbelend op hun paard door de woestijn trekken en toont nadrukkelijk ook de zachte, welbespraakte en (teer)gevoelige kant van de hoofdpersonen. Dat levert soms ook grappige scenes op, al waren die goed voor niet meer dan een glimlach of een aanzet tot een lach. In die zin sluit ik mij aan bij De filosoof, die stelt dat de verschillende aspecten elkaar meer in de weg zitten dan dat zij elkaar aanvullen (en de film dus in dit geval als komedie niet echt grappig is). Toch heb ik mij wel vermaakt bij deze film, juist ook door die contrasten. En daarbij komt dat The Sisters Brothers ook veel mooie beelden kent (fraaie cinematografie) en dat het plezier waarmee deze film gemaakt lijkt te zijn van het scherm spat.

Een fijn tussendoortje die mij soms zelfs lichtelijk wat aan de Bogart klassieker The Treasure of the Sierra Madre deed denken.

John C. Reilly & Joaquin Phoenix spelen goed op elkaar in en halen het beste in elkaar naar boven, zichtbaar met plezier en met een fijne en realistisch aanvoelende chemie.

Het acteerniveau is ook duidelijk wat deze film zo genietbaar maakt, het verhaaltje is vrij rustig en aan de slome kant maar dat vind ik in het geval van The Sisters Brothers alles behalve een nadeel, personages worden uitgediept en als kijker leer je bij iedere scène meer om de personages geven.

Fijn bioscoop bezoek!

3,5*

Ietwat aparte Western met een mix van ruwe en grappige momenten. Het is een rustig verhaal en ergens heb ik het idee dat het iets te rustig is. De cinematografie maakt veel goed en de broeders hebben een goede chemie. Heb er zeker van genoten, aldaar het ook weer niet zeer geweldig was.

Wij, als niet al te grote fans van westerns, vonden deze erg leuk vanwege het verhaal en de invulling hiervan in het beeld. Het gaat zoals in de beschrijving over de gebroeders Sisters, die in de tijd dat het toen nog kon, bountyhunters (premiejagers) waren en daar goed geld mee verdienden.

Charlie is degene die het ook belangrijk vind dat men hen herkend aan de naam en stelt zich dan ook altijd voor, maakt niet uit wie voor hen staat.

Eli is meer de denker, degene die op den duur ook nog wel eens andere plannen heeft, zoals een winkel openen en daar de kost mee te verdienen.

Twee outlaws en een deel van hun geschiedenis, prima acteurs en een goed verhaal. Dat laatste ontbreekt te vaak in westerns. Te vaak maken we kennis met iemand die goed met het jongleren van een revolver is en een hele straat en de straat erachter met een paar schoten leeg schiet.

In deze film gaat het meer om de persoonlijkheden van onze twee broers en degenen die ze achter na zitten. Wij hebben ons prima hiermee vermaakt en waarderen de film dan ook vanwege de originaliteit met een 8!

Niet geheel geslaagd naar mijn mening, Audiard heeft in het verleden met zijn Europese films aangetoond dat hij veel beter kan. Trage bedoeling, meer een soort van karakterstudie dan een echte western. Althans een western zoals we die doorgaans zien, wellicht is dit een realistischere weergave van die periode maar dan doordrenkt met een alledaagse saaiheid die bij cinema niet lekker werkt. Lijkt wel alsof de regisseur op zoek is naar een soort van poëzie a la Malick, maar daar blijft hij gelukkig ver van. Heeft wel voordeel van de aanwezigheid van acteurs als Phoenix en Gyllenhaal, mannen die van een mager geschreven rol toch nog iets weten te maken. Ook Reilly doet het trouwens meer dan behoorlijk en onze eigen Rutger heeft werkelijk de kortste rol uit zijn carrière te pakken. Audiard zoekt het meer in beelden en vorm dan in een echt verhaal met inhoud en daar moet je van houden. De setting en de fotografie daarvan zijn vaak schitterend, toch jammer dat daaromheen zo weinig dynamiek is verzonnen. Te veel een allegaartje en geen coherent geheel met een duidelijk visie, volgende keer beter.
Onbedoeld grappig einde trouwens, alsof men wil zeggen: we waren maar beter bij moeder thuis gebleven, en dat geld dan niet alleen voor de broers, maar eigenlijk ook voor de bioscoopbezoeker.

Regisseur Jacques Audiard kennen we van Franse pareltjes als Un Prophète en De Rouille et D’os. Vorig jaar verraste hij menigeen door met een heuse western op de proppen te komen: The Sisters Brothers. Met een cast met namen als John C. Reilly, Joaquin Phoenix en Jake Gyllenhaal en Benoit Debie achter de camera kunnen we ons opmaken voor een op zijn minst bijzondere western. Of The Sisters Brothers dat ook is...?

The Sisters Brothers komt in het begin nog over als een traditionele western, maar gaandeweg ontpopt de film zich meer en meer tot een auteursfilm. Audiard kiest ervoor de film in tweeën te splitsen, waar we enerzijds de gebroeders Sisters volgen en anderzijds de relatie tussen de personages van Gyllenhaal en (Riz) Ahmed. Rode lijn is de goudkoorts en de zoektocht naar rijkdom, maar Audiard geeft er een andere draai aan door die zoektocht beetje bij beetje naar de achtergrond te drijven en meer op de onderlinge relaties te richten.

Cameraman Benoit Debie is minstens zo belangrijk als de personages want zijn fotografie maakt de film uiteindelijk tot wat ie is. Nergens zien we zulke uitgesproken beelden als in films als Irréversible of Enter the Void, maar de look van de film plaatst The Sisters Brothers makkelijk buiten de doorgaans bekende westerns van de afgelopen jaren. Mooiste voorbeeld is de schitterende scène in de rivier.

In tegenstelling tot de gemiddelde western neemt The Sisters Brothers geleidelijk in spanning af om in volledige rust te eindigen. Voor sommigen wellicht een anti-climax, maar een gewaagde keuze van Audiard en alleen daarom al opmerkelijk. Opvallend is overigens de wel erg kleine rol van Rutger Hauer, die heel even in het begin en het einde van de film zien.

Blu-ray recensie: The Sisters Brothers (Jacques Audiard) - It's Only a Movie - itsonlyamovie.nl

We're the Sisters brothers. S-I-S-T-E-R-S, like sisters

Als er één genre is dat de laatste decennia onderbelicht is geraakt, dan is het toch het Western genre. Musicals worden vandaag de dag ook niet meer zo veel gemaakt, maar daar krijg je af en toe nog wel eens een alom gelauwerde film voorgeschoteld zoals La La Land. Voor een Western moet je eigenlijk bijna teruggaan naar The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford maar die is ook alweer 12 jaar oud. Dan maar eens The Sisters Brothers proberen.

Op papier een erg interessante film met onder andere de aanwezigheid van Joaquin Phoenix en Jake Gyllenhaal, maar ik wou vooral zien wat regisseur Jacques Audiard in zijn Engelstalig debuut hier van ging maken. Het resultaat is beetje een vreemde film. Een volbloed Western kun je dit niet noemen, maar het is wel een mooi tijdsbeeld van het einde van een tijdperk en de opbouw van een nieuw. De goudkoorts is nog oppermachtig, stadjes ontstaan bij de vleet en we volgen de gebroeders Sisters die op zoek zijn naar een man met Hermann Kermit Warm als ronkende naam. De zoektocht doorheen het Wilde Westen die daardoor ontstaat is boeiend om te zien en het is interessant dat Audiard zijn film eigenlijk halverwege omgooit. Geen idee in hoeverre dit een getrouwe verfilming is van het gelijknamige boek van Patrick deWitt, maar het zorgt wel voor een atypische touch. Dat werkt echter niet altijd even goed en zeker de confrontatie met de fameuze Commodore loopt uiteindelijk met een sisser af.

Gelukkig is er dan nog wel een degelijke cast om hier verder nog iets van te maken. The Sisters Brothers is geen volwaardige komedie en daardoor oogt het in het begin wat vreemd om John C. Reilly als Eli, één van de twee broers, te zien. Reilly fungeert echter ook als producent (en kocht de rechten van het boek in hetzelfde jaar als het uitkwam!) en hoewel hij niet over de gehele lijn overtuigt, speelt hij wel een degelijke rol als de de broer met het geweten. Dan is de rol van Joaquin Phoenix als Charlie wat makkelijker, maar hij speelt dit trouwens wel erg leuk. Hij zuipt en vloekt erop los en dat blijkt een kolfje naar de hand van Phoenix te zijn. Ook Jake Gyllenhaal doet dit trouwens erg goed en het lukt hem zelfs om Riz Ahmed (die nog redelijk inspiratieloos was in Venom) naar een hoger niveau te brengen. Verder nog een aantal indrukwekkende beelden en daar mogen we Benoît Debie voor bedanken.

Ietwat anders dan verwacht dus. Voor degene die een typische Western verwachten met veel cafégevechten, shootouts en personages die larger than life zijn, komen wat bedrogen uit. Dat neemt echter niet weg dat The Sisters Brothers een interessante film is. Hoewel dit typisch Amerikaans aanvoelt, is dit trouwens volledig buiten Amerika (maar wel in Frankrijk, Spanje en Roemenië) gefilmd. Benieuwd welke richting Audiard nu gaat uitgaan. Verder naar Hollywood of terug naar Frankrijk..

3.5*

Sterke western zoals je die niet elke dag ziet. Mij vielen vooral de sterk uitgediepte karakters op. Weg met de karikaturale gunslingers; hier heb je mannen die hard worstelen met hun bestaan en vaak traumatische verledens met zich meezeulen. Soms eens grappig dan weer rauw en hard. En ik vergat ook inventief te zeggen: wat moet het geweest zijn om voor de eerste keer een WC te zien en voor de eerste keer een tandenborstel (met handleiding!) in je handen te houden? Daarnaast zorgt Audiard er ook voor dat de film de typische kenmerken van een western behoudt: shootouts, gold rush, de saloon en natuurlijk de prachtige landschappen. Dit was werkelijk een western om van te genieten Redelijk atypisch door het trage tempo en de daarbijhorende karakteranalyse van de broeders. Reilly schittert en overklast Phoenix. Doe er ook voor mij nog een drie en een halfje bij.

Goeie film waarin twee huurlingen op zoek gaan naar een goudzoeker. Niet direct een standaard western, daarvoor is de toon soms te afwijkend. Het duurt even voordat de film goed op gang komt, maar het verhaal wordt gaandeweg steeds beter. Vooral tijdens de eerste helft komt het hier en daar grappig uit de hoek. De interactie tussen de twee broers is goed uitgewerkt (deels door de dialogen en deels door het acteerwerk van John C. Reilly en Joaquin Phoenix).

Mooie rollen van Joaquin Phoenix en John C. Reilly in deze niet bepaald doorsnee western. De plot kent bijvoorbeeld een aantal bizarre wendingen en verloopt heel anders dan je aanvankelijk verwacht. Het sterke spel van de cast en de fraaie onderkoelde dialogen zorgen ervoor dat de boel op de rails blijft. De film komt wat moeizaam op gang maar wordt gaandeweg steeds beter.

Driewerf hoera voor de locations scouts die de prachtige plekken in Roemenië (of all places!) Frankrijk en Spanje voor de opnames wisten te vinden.

De cameraploeg wist daar dankbaar gebruik van te maken.

Het resultaat is oogstrelend en doet zeer Amerikaans aan.

Aan soms erg donkere beelden valt ook hier niet te ontkomen.

Maar dat schijnt zo te moeten tegenwoordig.

Het is dan raden naar wat er zich op het scherm afspeelt.

De aparte muziek stond mij, na enige gewenning , ook wel aan.

Voor John C. Reilly is mijn waardering alweer gegroeid.

Die had al een boost gekregen bij het zien van "Stan & Ollie"", maar gaat nu nog wat de hoogte in.

Hij draagt deze western wat mij betreft.

Aanvankelijk pakte het verhaal mij niet echt, maar dat trok later wel wat bij.

Voor mij had het wel korter gemogen.

Misschien bekijk ik de film over een aantal jaren (bij leven en welzijn) nog wel eens, maar bij de westerns die ik met graagte vaker, en zonder sleet, bekijk zal hij zeker niet terecht komen.

The Sisters Brothers dat zoiets betekent als De gebroeders zusters. Moest er even inkomen en haalde sommige personen nog even door elkaar. Maar uiteindelijk had ik 'm door. Het is een western met veel details die best leuk zijn. Een keertje wat anders. Nog nooit je tanden gepoetst met een tandenborstel? Hier krijgen we het te zien. Een wc doorspoelen? Kijken het begin van een nieuwe wereld. Dat is eigenlijk ook een beetje de kern van deze film. Een wetenschapper, een natuurkundiger en twee broers waarvan de een nogal gewelddadig is en nogal naief en de andere die met hem meeloopt om 'm enigszins te beschermen, al gaat ie toch wel zijn gang. Dat levert opvallende wendingen op. Voorspelbaar is hij zeker niet. Soms wel wat saai met nogal saaie nietszeggende te lange dialogen, maar voor het overige is hij goed te pruimen. Soms serieus soms komisch. Het verhaal loopt aardig door. De thuiskomst bij ma had voor mij feitelijk niet meer gehoeven, maar toch was ie wel geinig. the boys waren hun bed inmiddels uitgegroeid.

Opvallend vond ik het moment van dat paard. Het was alsof hij gekozen had voor zelfmoord. En misschien was dat ook wel zo.

Afijn ik vond het toch uiteindelijk wel een boeiende aparte western die soms wat saai was, maar verder wel genoeg punten had om 'm net bovengemiddeld te beoordelen. Vond het alleen jammer dat ze een soort van soft lens hadden gebruikt voor deze film. Geen sprankelende mooie heldere beelden, maar wat blurry. Daar moeten we dan maar letterlijk doorheen kijken.

Film 3.5
Beeld 3.5
Geluid 4.5
Extra's geen

Speciale film met een langzaam tempo. Een karakteranalyse van twee gebroeders. Een typische western is dit helemaal niet. Je hebt wel een westerngevoel door de schietgevechten, saloons, dorre landschappen, paarden, etc. Speciaal maar vond het wel enigzins interessant. Zeker met dat product om goud te laten oplichten. Dat blijft wel vaag maar dat het een bijtend product is dat is duidelijk. De film kent een aantal ongewone plotwendingen en dat houdt de film, samen met de puike acting, de hele zit wel boeiend.

Erg fijne western.

Van de regisseur ken ik nog de sterke gevangenisfilm Un Prophete. Zijn talenten zijn niet vergaan.

The Sisters Brothers wist me al vanaf het begin te boeien, en bewees ook dat Westerns nog lang niet uit de tijd hoeven te zijn. We maken kennis met de gebroeders Sisters (ironie?)

De gebroeders Sisters zijn twee authentieke huurmoordenaars ten tijde van de goudkoorts. Deze twee worden erg fraai vertolkt door Jaquin Phoenix en John C Reilly. Hoewel de twee broers nog altijd samen werken, verschillen ze gigantisch van elkaar. Charlie is een beetje een opvliegerig type terwijl Eli vaak overkomt als een oude chagrijn. Samen trekken ze erop uit om ene Warm op te speuren; iemand die lucht heeft van goudbronnen. Ze gebruiken Warm's collega Morris voor informatie. Jake Gyllenhaal lijkt soms de rollen van de twee broers te stelen. Ook Warm zelf heeft een beetje een karikaturale imago. Het duurt ook niet lang totdat de gebroeders Sisters en de twee andere heren vrede zouden moeten sluiten. Wat volgt is toch wel een erg fijn, sfeervol en indrukwekkend en soms speels avontuur. De plezier spatte er vaak genoeg vanaf.

Hierbij weet de film ook met het moment steeds beter te worden en nergens te vervelen. Het acteerwerk is toch wel iets wat terecht genomineerd zou kunnen worden. Alles blijft lekker luchtig en ook aan de decoratie en sfeer is een hoop gedaan. Opmerkelijk ook dat deze film ook in Spanje is opgenomen. De regisseur wist dus wel waar hij zijn mosterd vandaan halen moest. Dat dit een internationale productie is, maakt het er misschien ook naar, hoe secuur de uitwerking is. Alles wat een western zou moeten hebben is aanwezig: Outlaws, de sfeervolle stoffige dorpjes, de bossen (ipv een woestijn), de bezigheden op de achtergrond. Enkele memorabele scenes zoals met die spin en die gekte in dat bordeel en nog enkele andere interessante zijwegen. De zonsondergangen tijdens die ritjes op het paard, met zo'n rustige typische soundtrack eronder (of stilte). En ja... ook... dat je de term goud'koorts' wel letterlijk moet nemen.

Ja... dit was echt een western naar mijn hart. Erg door verrast.

5,0*

Aangenaam kijkstuk met naast de fraaie, cinematografie een mooi evenwicht tussen de keiharde wereld van goudzoekers, machthebbers en huurmoordenaars en een flinke portie humor - vaak van cynische aard - die eigenlijk door de ganse film is verweven en in het slot zelfs een sentimenteel cachet meekrijgt.

De vier hoofdrolspelers zijn om ter best. Ook de muziek is erg genietbaar.

Overvloedig bediend aan Césars waaraan de nationalitiet van de regisseur en co-productie niet vreemd zijn. Ook de gebroeders Dardenne vernoemd als medeproducenten.

De tijd dat ik graag westerns zag ligt inmiddels ver achter mij, een paar uitzonderingen daargelaten. Ook deze film wist mij amper te boeien. Regisseur Jacques Audiard heeft wel betere films op zijn naam staan.

Vraagje: is het uniek dat een acteur, die enkel een lijk speelt toch genoemd wordt bij de credits?

Aardig.

Niet de beste western die de laatste jaren gemaakt is. Daarvoor is het wat onevenwichtig en is niet alles even interessant. Het is me ook iets te gelikt om echt dat zweterige, ruige gevoel van die tijdsgeest te benaderen. Het is wel een western die, zoals de laatste jaren de hype lijkt te zijn, het genre 'uitkleedt'. De bordkartonnen typetjes van weleer lijken al enige tijd niet meer voor te komen.

Met een flinke dosis zelfbewustzijn banen Joaquin Phoenix en een aangenaam acterende John C. Reilly zich een weg door goudzoekersland. Hun dynamiek is beter dan die tussen Jake Gyllenhaal en Riz Ahmed, die niet per se de mindere acteurs zijn maar wel minder tijd en ruimte krijgen om er iets van te maken. Wanneer de twee verhaallijnen samensmelten had ik wat meer onderhuidse spanning verwacht, maar het is misschien net de bedoeling dat de film wat op twee uitersten hinkt: enerzijds die spanning, anderzijds de vreemde samenwerking. Dat het uiteenvallen van hun gezelschap uiteindelijk nogal lullig is, past binnen dat uitkleden van het genre.

Blijft aan het einde van de rit een originele, ietwat onevenwichtige western over. Verre van de beste die ik de laatste jaren gezien heb, maar niettemin eentje die z'n plaats heeft tussen al die andere westerns die het genre steeds willen heruitvinden. De knap vormgegeven openingsminuten verdienen m.i. nog een late vermelding.

3

Eerste helft is nogal rommelig en komt niet helemaal uit de verf. Daarna herpakt de film zich, maar er had meer ingezeten. En hoewel er prima wordt geacteerd, vond ik de casting niet altijd even gelukkig…if that makes sense.

Ik ben met een Rutger Hauer inhaalslag bezig (natuurlijk de echte klassiekers gezien zoals bladerunner soldat van Oranje Sin City etc) en kijk zoveel mogelijk films met hem die mij de moeite waard lijken. Deze is tot nu toe verreweg de beste haha typisch dat Hauer hier nauwelijks schermtijd heeft. Desondanks speelt hij een grote rol als machtfiguur ergens hoog in een mooi gebouw in de stad. Terwijl de film zich afspeelt aan de grenzen van de beschaving en in de wildernis.

Dit is een western zoals je ze niet vaak ziet. En ik smul ervan, het is grappig het is triest en het zet alle karakters neer als mensen. Met fantastische acteurs. Een aanrader dus.

Met The Sister Brothers aan de westem en in die zin een titel die al even vaak op de radar verschenen is als ook weer afgevallen voor een aanschaf omdat ik twijfelde over de film. Fijn dat de BBC uitkomst bood met een uitzending die ik dan ook aangreep voor een kijkbeurt. Een onverdeeld succes werd The Sister Brothers toch zeker niet waarop ik bevestigd kreeg dat mijn twijfel terecht was.

Fraai begint de film toch zeker met de belegering van een boerderij, een geweldig gefilmde schietpartij in het donker, bruut en rauw geweld en een al even gruwelijk als mooi gemaakte afloop met de brandende schuur en de paarden. Voeg daar Phoenix aan toe en John C. Reilly die ik de afgelopen jaren, vooral na Stan & Ollie, steeds meer ben gaan waarderen. Wat kan hier nog misgaan...? En gedurende het eerste uur lijkt er wat dat betreft geen vuiltje aan de lucht met een tocht met hindernissen, heerlijk gekibbel tussen de twee broers, prachtige natuur, mooie locaties zoals het mistige en drekkige stadje met de loopplanken en de aanwezigheid van nog zo'n sterke acteur in de vorm van Gyllenhaal. Nogmaals geen vuiltje aan de lucht, en een film die goed vaart op een traag maar niet minder interessant verhaal.

Grappig is daarnaast de frontier die langzaam terrein verliest tegen de civilisatie. Goud en gelukzoekers, gokkers en revolverhelden, langzaam verandert het 'Wilde Westen' in die zin met de moeilijke woorden van John Morris, en de opkomst van de tandpasta en een toilet die doorspoelt, een wereldwonder aan de reactie van Eli te zien. Best aardig is de aankomst in San Francisco en de verdere zoektocht. Maar dan gebeurt het onverwachte, de film stort voor mij heel plotseling in elkaar en wordt heel erg oninteressant. En dat gebeurt rond de samenkomst van de vier aan de beek. De angst en stress van de jacht en achtervolging is weg, zo ook de vraag wat er gaat gebeuren, en plots draait het om samenwerking. Fraai is nog wel even de schietpartij met de mannen van Mayfield, maar vervolgens gebeurt er voor mijn gevoel niets of weinig bde fasen daarna en slaat de film qua spanning en gebeurtenissen op onvoorstelbare en teleurstellende wijze dood. De vraag is wat er de komende 45 minuten nog moet gaan gebeuren. Maar gelukkig veert het geheel een beetje op met het vervolg rond de gewonde Charlie en de thuiskomst waaruit de killers ook maar gewoon twee jongens blijken die de zorg van hun moeder waarderen, het zijn net mensen.

Maar helaas is het waar wat ik hier boven van andere gebruikers lees dat The Sister Brothers een film is van hoge pieken en diepe dalen. Goed geacteerd wordt er wel, de muziek is uitstekend, net als de locaties en natuur, en filmisch zijn er een aantal prachtige momenten. Toch glijdt de film net wat teveel onderuit op het uitermate saaie moment tussen het quartet aan de rivier en het is die fase die de film net wat teveel pijn doet en de algehele kwaliteit en waardering net teveel onderuit haalt. Een drie voor nu maar misschien dat er nog wel eens een herkijk inzit met een beter cijfer.

The Sisters Brothers wekte vooral mijn nieuwsgierigheid door de indrukwekkende cast. Met het westerngenre heb ik niet zo heel veel, uitgezonderd enkele grote klassiekers. Uiteindelijk vond ik het een onderhoudende film, met wel een wat stroef eerste uur. Pas zodra de twee 'kampen' samenkomen wordt het een stuk interessanter en komt ook de humor wat beter uit de verf.

Zoals verwacht spelen John C. Reilly, Joaquin Phoenix en Jake Gyllenhaal erg goed, al had ik dus wel op nog wat meer interactie gehoopt. Riz Ahmed was mij onbekend, maar ook hem vond ik een prettige toevoeging. Daarnaast zijn de locaties bij vlagen schitterend, maar wat de film vooral parten speelt is het trage tempo. Op zich natuurlijk gebruikelijk voor dit genre, maar ik kan niet zeggen dat ik elke minuut van het eerste uur er moeiteloos bijbleef. Er waren diverse momenten waarbij ik me afvroeg waar ik eigenlijk naar zat te kijken en het is ook verrassend hoe weinig er van dat deel van de film, slechts twee dagen later, is blijven hangen. Dan vond ik het tweede deel van de film een stuk memorabeler, met name doordat het natuurlijk op een gegeven moment gruwelijk misgaat. Ook het einde zorgde gelukkig eens voor een prettige afsluiting, daar ik de laatste tijd vooral ervaar dat films een wat onbevredigend einde kennen.

The Sisters Brothers is dan weliswaar bij lange na niet mijn ideale film, toch kijk ik er met een positief gevoel op terug. Voor fans van het genre dan ook wat mij betreft zonder enige twijfel een aanrader.

3*

Aardige film, daar niet van, maar ook nergens heel bijzonder. Sfeertje is oké, de beelden ook wel fijn, Phoenix doet het prima. Maar Reilly vond ik dan weer minder sterk gecast, de film weet nergens echt te imponeren en kabbelt net iets te veel vooruit. En zoiets als de sfeer: die is als gezegd wel oké maar recent in de nieuwste van Costner (Horizon) is de sfeer gewoon echt veel pakkender. Ik miste vooral een beetje het belang van deze film en richting het einde wordt de film ook wat vreemd. 3,0*.