The Sisters Brothers (2018)

Speciale film met een langzaam tempo. Een karakteranalyse van twee gebroeders. Een typische western is dit helemaal niet. Je hebt wel een westerngevoel door de schietgevechten, saloons, dorre landschappen, paarden, etc. Speciaal maar vond het wel enigzins interessant. Zeker met dat product om goud te laten oplichten. Dat blijft wel vaag maar dat het een bijtend product is dat is duidelijk. De film kent een aantal ongewone plotwendingen en dat houdt de film, samen met de puike acting, de hele zit wel boeiend.

Erg fijne western.

Van de regisseur ken ik nog de sterke gevangenisfilm Un Prophete. Zijn talenten zijn niet vergaan.

The Sisters Brothers wist me al vanaf het begin te boeien, en bewees ook dat Westerns nog lang niet uit de tijd hoeven te zijn. We maken kennis met de gebroeders Sisters (ironie?)

De gebroeders Sisters zijn twee authentieke huurmoordenaars ten tijde van de goudkoorts. Deze twee worden erg fraai vertolkt door Jaquin Phoenix en John C Reilly. Hoewel de twee broers nog altijd samen werken, verschillen ze gigantisch van elkaar. Charlie is een beetje een opvliegerig type terwijl Eli vaak overkomt als een oude chagrijn. Samen trekken ze erop uit om ene Warm op te speuren; iemand die lucht heeft van goudbronnen. Ze gebruiken Warm's collega Morris voor informatie. Jake Gyllenhaal lijkt soms de rollen van de twee broers te stelen. Ook Warm zelf heeft een beetje een karikaturale imago. Het duurt ook niet lang totdat de gebroeders Sisters en de twee andere heren vrede zouden moeten sluiten. Wat volgt is toch wel een erg fijn, sfeervol en indrukwekkend en soms speels avontuur. De plezier spatte er vaak genoeg vanaf.

Hierbij weet de film ook met het moment steeds beter te worden en nergens te vervelen. Het acteerwerk is toch wel iets wat terecht genomineerd zou kunnen worden. Alles blijft lekker luchtig en ook aan de decoratie en sfeer is een hoop gedaan. Opmerkelijk ook dat deze film ook in Spanje is opgenomen. De regisseur wist dus wel waar hij zijn mosterd vandaan halen moest. Dat dit een internationale productie is, maakt het er misschien ook naar, hoe secuur de uitwerking is. Alles wat een western zou moeten hebben is aanwezig: Outlaws, de sfeervolle stoffige dorpjes, de bossen (ipv een woestijn), de bezigheden op de achtergrond. Enkele memorabele scenes zoals met die spin en die gekte in dat bordeel en nog enkele andere interessante zijwegen. De zonsondergangen tijdens die ritjes op het paard, met zo'n rustige typische soundtrack eronder (of stilte). En ja... ook... dat je de term goud'koorts' wel letterlijk moet nemen.

Ja... dit was echt een western naar mijn hart. Erg door verrast.

5,0*

Het eerste uur werd voor een simpel verhaaltje ietwat slordig en onduidelijk verteld. De humor was ‘t hem ook net niet altijd.

Vanaf het moment dat de twee duo’s samenkomen in de tweede helft wordt de film een stuk sterker. De humor verdwijnt langzamerhand en maakt plaats voor een treurige karakterschets. Iets wat Audiard altijd goed doet in zijn films; de personages vorm geven en tot leven brengen. Vooral het personage van Phoenix maakt een indrukwekkende verandering door.

Wel hadden Morris en Hermann misschien nog iets meer aandacht mogen krijgen, zo was er een moment waarop het leek alsof Hermann een oogje op Morris had. Maar al snel volgde daarna het ongeluk wat het eigenlijk juist sterk maakte. Hun ideeën om een utopische wereld te creëren verdwenen. Vanaf dan wordt ook alles een stuk triester. Het vredige einde bij hun moeder is dan ook een mooie afluister van het avontuur.

Uiteindelijk zaten er genoeg mooie, treurige en weirde scenes in. Voor de eerste helft 3* en voor de tweede helft 4.5*. Dankzij de mooie plaatjes van Debie krijgt hij het voordeel van de twijfel.

Aangenaam kijkstuk met naast de fraaie, cinematografie een mooi evenwicht tussen de keiharde wereld van goudzoekers, machthebbers en huurmoordenaars en een flinke portie humor - vaak van cynische aard - die eigenlijk door de ganse film is verweven en in het slot zelfs een sentimenteel cachet meekrijgt.

De vier hoofdrolspelers zijn om ter best. Ook de muziek is erg genietbaar.

Overvloedig bediend aan Césars waaraan de nationalitiet van de regisseur en co-productie niet vreemd zijn. Ook de gebroeders Dardenne vernoemd als medeproducenten.

akkoord; 3 topacteurs die de hoofdrollen voor zich nemen, maar daarom is de casting nog niet geslaagd vind ik. Dat is toch echt een minpunt in deze overigens veel te langdradige en uiterst saaie film.

Heel aparte western, die toch best vermakelijk is ,..

langzaam, maar toch een prima verhaallijn.

3.0 ***

De cast heeft 3 grote namen in de hoofdrollen, namen die al bewezen hebben dat ze topacteurs zijn.

Maar deze film is zo traag, zo saai, dat ook zij hem niet naar een hoger niveau kunnen tillen.

Voor mij is deze western een teleurstelling.

Ieder zijn maning natuurlijk, maar ik heb er weinig of geen plezier aan beleefd.

Originele western die helaas nergens spannend of echt goed weet te worden. De top cast en de onvoorspelbaarheid zorgen ervoor dat het allemaal best prettig wegkijkt. Vind het daardoor moeilijk m te beoordelen. Ergens rond de 3,5 dan maar.

Wel bizar dat Hauer in een van zijn allerlaatste rollen in een open doodskist eindigt. Zou hij het toen al geweten hebben?

De tijd dat ik graag westerns zag ligt inmiddels ver achter mij, een paar uitzonderingen daargelaten. Ook deze film wist mij amper te boeien. Regisseur Jacques Audiard heeft wel betere films op zijn naam staan.

Vraagje: is het uniek dat een acteur, die enkel een lijk speelt toch genoemd wordt bij de credits?

Bijzondere, langzame, western met anti-helden.

Heb het een beetje gehad met dat leuk geschreven dialoog (geleuter) een mager verhaal moeten zien te liften. "Victimization"... wow, big deal. Irriteerde me ook al bij de Coen Brothers' True Grit. Daar had Jeff Bridges het gewoon over "that didn't pan out". Een gangbare uitdrukking van pas de laatste decennia. Geen waardering omdat ik ervoor koos om de Britse TV serie Manhunt op de Belg uit te zien. Wie realistischer dialoog in een Western wil horen (stroperig, beeldend, ofwel mensen die stomweg niks zeiden) moet zeker Ang Lee's Ride With The Devil gaan zien.

Beetje aparte western, zeker niet cliché en het verhaal gaat niet zoals je verwacht...

Maar het voelde voor mij nogal "random" aan.

Niet echt een aanrader imo, desondanks de acteurs wel goed acteren...

Een krappe voldoende.

Niet slecht, niet slecht. De dialogen zijn scherp, het verhaal is lekker rechttoe-rechtaan en de vier hoofdacteurs spelen uitstekend. Reilly en Phoenix hebben bovendien veel onderlinge chemie (no pun intended), net als het duo Gyllenhaal en Ahmed.

Verder bevat The Sisters Brothers alle ingrediënten van een moderne western. Zo durven de cowboys al eens over hun gevoelens praten. Er wordt ook ingezoomd op enkele maatschappelijke thema’s van toen; op dat vlak biedt deze film wellicht een correcter tijdsbeeld dan het werk van Leone. Als kers op de taart verschijnt er ergens halverwege nog een transgender ten tonele, ik geef het maar even mee.

En oh ja, het gaat er bij momenten bijzonder ruig en goor aan toe. Da’s uiteraard niet altijd aangenaam om naar te kijken, maar het sluit wellicht wel goed aan bij de leefwereld van de 19de eeuw, toen een mensenleven niet al te veel waard was (hoewel we tegelijk de opkomst van de tandenborstel meemaken, met cowboys die nogal klungelig hun mond staan te schrobben, best een geinig detail).

3,5*

Wat aan de trage kant. Zeker geen film om nog een tweede maal te zien!

Film met hoogtes en laagtes. Weet je niet steeds te boeien. En de trage verhaallijn zorgt er voor dat je als kijker afgeleid geraakt

Aardig.

Niet de beste western die de laatste jaren gemaakt is. Daarvoor is het wat onevenwichtig en is niet alles even interessant. Het is me ook iets te gelikt om echt dat zweterige, ruige gevoel van die tijdsgeest te benaderen. Het is wel een western die, zoals de laatste jaren de hype lijkt te zijn, het genre 'uitkleedt'. De bordkartonnen typetjes van weleer lijken al enige tijd niet meer voor te komen.

Met een flinke dosis zelfbewustzijn banen Joaquin Phoenix en een aangenaam acterende John C. Reilly zich een weg door goudzoekersland. Hun dynamiek is beter dan die tussen Jake Gyllenhaal en Riz Ahmed, die niet per se de mindere acteurs zijn maar wel minder tijd en ruimte krijgen om er iets van te maken. Wanneer de twee verhaallijnen samensmelten had ik wat meer onderhuidse spanning verwacht, maar het is misschien net de bedoeling dat de film wat op twee uitersten hinkt: enerzijds die spanning, anderzijds de vreemde samenwerking. Dat het uiteenvallen van hun gezelschap uiteindelijk nogal lullig is, past binnen dat uitkleden van het genre.

Blijft aan het einde van de rit een originele, ietwat onevenwichtige western over. Verre van de beste die ik de laatste jaren gezien heb, maar niettemin eentje die z'n plaats heeft tussen al die andere westerns die het genre steeds willen heruitvinden. De knap vormgegeven openingsminuten verdienen m.i. nog een late vermelding.

3

Ik sluit me aan bij Sergio hieronder/boven.

Aardig, ja. Vermakelijk, ja. Goed geacteerd, ja. Onvergetelijk, nee.

Leuk dat het verhaal hier en daar andere weggetjes inslaat dan die je zou verwachten, maar na 2 weken moet ik mijn hersenen al gaan afschrapen om er nog iets fundamenteel inhoudelijk van te herinneren.

Heb eigenlijk nog het meest genoten van Joaquin Phoenix die hier voor een keertje eens geen getormenteerde ziel moet neerzetten (wat hij doorgaans briljant doet), maar gewoon een ongecompliceerde, onversneden hufter. Dat je desondanks voor deze agressieve klootzak en moordenaar (toch) sympathie kan opvatten is zoals steeds zijn verdienste.

En dan is er nog de bizarre acteerprestatie van Rutger Hauer. Well done, Rutger. In al zijn afwezigheid heerst hij toch ergens over de film

Wisselende film. Sinds heerlijk onderkoeld en humoristisch dan weer saai en vervelend.

Precies dat. Maar wel goed acteren.

mooie film

prachtige beelden

goeie acteurs

prima in orde!!

Eerste helft is nogal rommelig en komt niet helemaal uit de verf. Daarna herpakt de film zich, maar er had meer ingezeten. En hoewel er prima wordt geacteerd, vond ik de casting niet altijd even gelukkig…if that makes sense.

Ik ben met een Rutger Hauer inhaalslag bezig (natuurlijk de echte klassiekers gezien zoals bladerunner soldat van Oranje Sin City etc) en kijk zoveel mogelijk films met hem die mij de moeite waard lijken. Deze is tot nu toe verreweg de beste haha typisch dat Hauer hier nauwelijks schermtijd heeft. Desondanks speelt hij een grote rol als machtfiguur ergens hoog in een mooi gebouw in de stad. Terwijl de film zich afspeelt aan de grenzen van de beschaving en in de wildernis.

Dit is een western zoals je ze niet vaak ziet. En ik smul ervan, het is grappig het is triest en het zet alle karakters neer als mensen. Met fantastische acteurs. Een aanrader dus.

Met The Sister Brothers aan de westem en in die zin een titel die al even vaak op de radar verschenen is als ook weer afgevallen voor een aanschaf omdat ik twijfelde over de film. Fijn dat de BBC uitkomst bood met een uitzending die ik dan ook aangreep voor een kijkbeurt. Een onverdeeld succes werd The Sister Brothers toch zeker niet waarop ik bevestigd kreeg dat mijn twijfel terecht was.

Fraai begint de film toch zeker met de belegering van een boerderij, een geweldig gefilmde schietpartij in het donker, bruut en rauw geweld en een al even gruwelijk als mooi gemaakte afloop met de brandende schuur en de paarden. Voeg daar Phoenix aan toe en John C. Reilly die ik de afgelopen jaren, vooral na Stan & Ollie, steeds meer ben gaan waarderen. Wat kan hier nog misgaan...? En gedurende het eerste uur lijkt er wat dat betreft geen vuiltje aan de lucht met een tocht met hindernissen, heerlijk gekibbel tussen de twee broers, prachtige natuur, mooie locaties zoals het mistige en drekkige stadje met de loopplanken en de aanwezigheid van nog zo'n sterke acteur in de vorm van Gyllenhaal. Nogmaals geen vuiltje aan de lucht, en een film die goed vaart op een traag maar niet minder interessant verhaal.

Grappig is daarnaast de frontier die langzaam terrein verliest tegen de civilisatie. Goud en gelukzoekers, gokkers en revolverhelden, langzaam verandert het 'Wilde Westen' in die zin met de moeilijke woorden van John Morris, en de opkomst van de tandpasta en een toilet die doorspoelt, een wereldwonder aan de reactie van Eli te zien. Best aardig is de aankomst in San Francisco en de verdere zoektocht. Maar dan gebeurt het onverwachte, de film stort voor mij heel plotseling in elkaar en wordt heel erg oninteressant. En dat gebeurt rond de samenkomst van de vier aan de beek. De angst en stress van de jacht en achtervolging is weg, zo ook de vraag wat er gaat gebeuren, en plots draait het om samenwerking. Fraai is nog wel even de schietpartij met de mannen van Mayfield, maar vervolgens gebeurt er voor mijn gevoel niets of weinig bde fasen daarna en slaat de film qua spanning en gebeurtenissen op onvoorstelbare en teleurstellende wijze dood. De vraag is wat er de komende 45 minuten nog moet gaan gebeuren. Maar gelukkig veert het geheel een beetje op met het vervolg rond de gewonde Charlie en de thuiskomst waaruit de killers ook maar gewoon twee jongens blijken die de zorg van hun moeder waarderen, het zijn net mensen.

Maar helaas is het waar wat ik hier boven van andere gebruikers lees dat The Sister Brothers een film is van hoge pieken en diepe dalen. Goed geacteerd wordt er wel, de muziek is uitstekend, net als de locaties en natuur, en filmisch zijn er een aantal prachtige momenten. Toch glijdt de film net wat teveel onderuit op het uitermate saaie moment tussen het quartet aan de rivier en het is die fase die de film net wat teveel pijn doet en de algehele kwaliteit en waardering net teveel onderuit haalt. Een drie voor nu maar misschien dat er nog wel eens een herkijk inzit met een beter cijfer.

The Sisters Brothers wekte vooral mijn nieuwsgierigheid door de indrukwekkende cast. Met het westerngenre heb ik niet zo heel veel, uitgezonderd enkele grote klassiekers. Uiteindelijk vond ik het een onderhoudende film, met wel een wat stroef eerste uur. Pas zodra de twee 'kampen' samenkomen wordt het een stuk interessanter en komt ook de humor wat beter uit de verf.

Zoals verwacht spelen John C. Reilly, Joaquin Phoenix en Jake Gyllenhaal erg goed, al had ik dus wel op nog wat meer interactie gehoopt. Riz Ahmed was mij onbekend, maar ook hem vond ik een prettige toevoeging. Daarnaast zijn de locaties bij vlagen schitterend, maar wat de film vooral parten speelt is het trage tempo. Op zich natuurlijk gebruikelijk voor dit genre, maar ik kan niet zeggen dat ik elke minuut van het eerste uur er moeiteloos bijbleef. Er waren diverse momenten waarbij ik me afvroeg waar ik eigenlijk naar zat te kijken en het is ook verrassend hoe weinig er van dat deel van de film, slechts twee dagen later, is blijven hangen. Dan vond ik het tweede deel van de film een stuk memorabeler, met name doordat het natuurlijk op een gegeven moment gruwelijk misgaat. Ook het einde zorgde gelukkig eens voor een prettige afsluiting, daar ik de laatste tijd vooral ervaar dat films een wat onbevredigend einde kennen.

The Sisters Brothers is dan weliswaar bij lange na niet mijn ideale film, toch kijk ik er met een positief gevoel op terug. Voor fans van het genre dan ook wat mij betreft zonder enige twijfel een aanrader.

3*

een wat merkwaardige film was het eerste dat ik dacht nadat ik de film had gezien. Westerns hebben de glorietijd natuurlijk achter de rug en we kunnen nog steeds genieten van de grote klassiekers. Deze film zal daar niet toe gaan behoren. Het is een wat vreemde eend in de bijt met een verhaallijn dat soms wat komisch aandoet en dan weer grof neerschieten van tegenstanders. Hoe de personages zich presenteren en qua karakterdiepgang ben ik niet erg onder de indruk. Riz Ahmed is in dat opzicht nog 1 van de meest intrigerende figuren, bij John C. Reilly doet men ook een serieuze poging om de andere kant van de revolverheld te laten zien, terwijl dat beter bij Joaquin Phoenix had gepast in mijn mening. De film is soms wat traag maar weet de aandacht toch vast te houden. Het einde is weer leuk gevonden en een goed einde ook. Al met al niet echt een topper, er had meer ingezeten maar voor een keer best te pruimen.

Aardige film, daar niet van, maar ook nergens heel bijzonder. Sfeertje is oké, de beelden ook wel fijn, Phoenix doet het prima. Maar Reilly vond ik dan weer minder sterk gecast, de film weet nergens echt te imponeren en kabbelt net iets te veel vooruit. En zoiets als de sfeer: die is als gezegd wel oké maar recent in de nieuwste van Costner (Horizon) is de sfeer gewoon echt veel pakkender. Ik miste vooral een beetje het belang van deze film en richting het einde wordt de film ook wat vreemd. 3,0*.

Deze film heeft natuurlijk niets van een Western. Het verhaal interesseerde mij geen lor. Gaaaaaap. Na een half uur gestopt .