Hou Lai De Wo Men (2018)

Vanaf juni te zien op Netflix

"The film was a huge box office success in China. Us & Them has shattered the box office record for female directors in China." (Netflix)

Die is snel op Netflix. Succes was volgens mij best een verrassing.

De Nederlandse release is uitgesteld, hopelijk geen afstel. Aangezien de pagina en Nederlandstalige beschrijving wel zijn aangemaakt komt de release hopelijk toch nog.

Hij staat er nu op!

Opvallend lage cijfers tot nu toe, maar soms word je gewoon geraakt door een film, dat was bij mij bij deze film. Een heel aardig sfeerportret doorheen een aantal jaren vaak rond Chinees nieuwjaar met twee geweldige spelende en sympathieke hoofdrolspelers die absoluut een zekere chemie hebben onderling. Fijne sfeerbeelden van de stad, mooie losse korte verhalen achter elkaar eigenlijk en op momenten hartverwarmend, zeker in de scènes in het dorp van de ouders. En de flash forwards (ik noem ze maar zo, die zijn in zwart-wit) geven ook nog een zekere emotionele diepte en zweem van nostalgie mee. Het einde werd misschien iets te lang gerekt en melodramatisch, maar verder erg van genoten. 4,0*.

Pakkend, sfeerrijk romantisch drama over onachtzaamheid en gemiste kansen. Vanwege de sterke chemie tussen Dongyu Zhou en Boran Jing, die beiden topprestaties neerzetten, hoop je tegen beter weten in dat het toch nog goed komt. Een bijzonder boeiende film, die je van lieverlee helemaal beetpakt. Naar mijn bescheiden mening een van de beste Chinese films van de laatste jaren. Erg mooi.

Ik weet het niet helemaal.

Over het geheel genomen is het een mooie film, maar er zaten ook stukjes in waar ik niet zoveel mee kon of die ik niet helemaal begreep. En met name in het begin had ik even verwarring over de chronologie.

Wat de film mooi laat zien is hoe zwaar het leven in China is als je naar de grote stad gaat 'om het te maken'. Vooral die kleine vieze kamertjes waarin ze leven is 'leuk' om te zien. Het liefdesverhaal is daarnaast ook best aandoenlijk en leuk gedaan, vooral bepaalde scenes springen eruit, maar ik vond het ook een beetje lang uitgesponnen en op den duur wat al te dramatisch worden. Vooral alles in het zwartwitte heden vond ik daarin wat stroef. Het is echt zo'n film waarin je het onderlinge sentiment moet begrijpen, en dat had ik niet altijd, en dan zit je dus naar huilende of ruziënde mensen te kijken zonder dat je 100% begrijpt wat er nu precies is. Deed me ergens een beetje denken aan bepaalde Japanse animaties, waarin er ook reuze gewichtig en dramatisch wordt gedaan over verloren jeugdliefdes en dat soort dingen.

Maar verder zeker niet slecht, regelmatig ook mooi geschoten en een interessant inkijkje in China, eigenlijk nog zelden films in/uit dat land gezien.

3,5*

Fijn.

Rene Liu nu eens achter de camera, ze brengt het er best goed vanaf in haar eerste film. Al zit er in de credits een naam verborgen die de kenner sowieso al meer vertrouwen geeft: Yibai Zhang, koning van de Chinese romantische film.

Dongyu Zhou is sowieso vaak fijn, ze vindt hier een goeie tegenspeler in Boran Jing. Maar de meest opvallende naam is toch Zhuangzhuang Tian (de vader), in China kunnen ze het toch niet laten om zowel voor als achter de camera vanalles en nog wat te willen doen. Leuk om hem een keer aan het werk te zien, maar hij zou beter zelf nog eens wat regisseren.

De film zelf zit netjes in elkaar. De flash forwards zijn stijlvol, het chronologische verhaaltje is best lief. Soms misschien net iets te slick en sentimenteel, vooral in de muziekkeuze en wat te functionele visuele stijl, maar het wordt nergens vervelend en na verloop van tijd weet het drama ook echt wel aan te slaan.

Het is een goeie film voor mensen die nog niet echt bekend zijn met de Chinese cinema, aangezien het soms net iets dichter aanleunt bij de Westerse variant. Maar toch ook nog steeds genoeg eigenheid te ontdekken hier. Een leuk tussendoortje, mensen die het leuk vonden moeten vooral ook eens op zoek naar de films van Yibai Zhang.

3.5*

Mooie film - Onderhond en vooral Ste* hebben me de woorden uit de mond gehaald.

Ik vond de film te lang duren: ik dacht dat de film bijna afgelopen was maar toen stonden er nog twintig minuten op de teller. De chronologie in het verhaal ontging me ook af en toe. Daar tegenover staat wel die prachtige pianomuziek, de sfeervolle beelden en het - voor de Westerling - leerzame kijkje in de Chinese jongerencultuur: inderdaad de viezige kamertjes, afscheid moeten nemen omdat je ouders werk voor je hebben gevonden, en de lokroep van Peking.

Te lang, maar ook nu is dit weer een fijne verrassing.

3,5*

De film is wat te formulaisch voor mij, de opzet elk Chinese Nieuwjaar gedurende een periode van 10 jaren af te spelen dwingt de makers telkens iets te bedenken, en dat lukt af en toe, maar even vaak lijkt de relatie en hun perikelen zich wat te herhalen. Dat mag eventueel realistisch zijn, maar deze film was beter geweest met wat minder jaren en dus een kortere speelduur.

Mooie tearjerker over twee plattelandsjongeren die elkaar ontmoeten op weg naar de grote stad. Lin Jianqinq (Jing Boran) en Fang Xiaoxiao (Zhou Dongyu) vinden herkenning bij elkaar en delen soortgelijke dromen over rijkdom en maatschappelijk succes. En dat terwijl ze samen een band houden met het dorp waar ze nog jaarlijks terugkomen om Chinees Nieuwjaar te vieren. Maar het leven is weerbarstiger dan de romantische liefde, en hun liefdesrelatie krijgt barstjes als successen uitblijven en de frustraties zich opstapelen. Het aardige aan 'Us and Them' (2018) is dat het op een speelse manier omgaat met flashbacks en flashforwards, waardoor 't steeds sprongetjes maakt in de verschillende fasen van deze liefdesgeschiedenis. De romantische liefde als een bitterzoete mijmering over een Chinese droom van tradities eren en offers brengen op weg naar een glorieuze toekomst.

Zeker ok. Niet helemaal mijn soort film, maar wel vakkundig en met liefde gemaakt.

3,2