Beautiful Boy (2018)

Mooie film. Was er met name benieuwd naar door de regie van Felix van Groeningen. The Broken Circle Breakdown vond ik een erg mooie en indringende film over een heftig onderwerp, en dat is deze film eigenlijk ook weer. Ondanks het ‘ver van je bed onderwerp’ toch heel menselijk, emotioneel en realistisch verfilmd, natuurlijk ook omdat de focus vooral ligt op hoe het een gezin en met name de ouder(s) raakt als een kind een drugsverslaving heeft. Mooi geschoten met ook weer veel aandacht voor de soundtrack.

Ik was ook benieuwd naar Timothée Chalamet, die toch wel een van de meest boeiende en goede acteurs is van zijn generatie en hij zet inderdaad een zeer bewonderenswaardige rol neer.

Films over drugsverslaving zijn natuurlijk allang niet meer nieuw en clichés liggen dan ook op de loer, maar deze film weet toch 2 uur lang boeiend te blijven door de sterke regie en hoe het (ook door zijn structuur met flashbacks en dergelijke) in elkaar zit.

4*

Opnieuw bekeken op Canvas, maar nog steeds niet onder de indruk, behalve van het acteertalent van Timothée Chalamet. Steve Carell vind ik veel minder overtuigend, en als geheel vind ik de film langdradig, rommelig, onstabiel en door dat alles weinig overtuigend.

Ook ik had deze film wat dramatischer verwacht.

Wat meer schokkende en dramatischere scenes, maar alles bleef er net wat braaf uitzien.

het uiterlijk en lichamelijke aftakeling werd niet echt duidelijk in beeld gebracht en Nick bleef er ondanks zijn verslaving aan de Chrystal Meth behoorlijk knap uitzien, geen wondjes, kloofjes, haaruitval e.c.t. op te merken voor iemand die op straat zwerft.

Het acteerwerk is verder prima, de scenes en emoties ook, maar toch allemaal net iets te braaf.

Maar niet slecht voor deze jonge Belgische regisseur .

Prachtige film, rustig, evenwichtig, geen dramatische gebeurtenissen erbij gesleept, de jongen glijdt ongemerkt eenverslaving in en zo lijkt het in werkelijkheid ook vaak te gaan. Er is geen reden voor een verslaving zoals zo vaak gedacht wordt en toch gebeurt het en het tast de hele omgeving aan. En , hard maar waar, de verslaafde moet zichzelf redden en de omgeving kan dit niet.

Prima acteerwerk. Steve Carell ook eens in een serieuze rol en de jonge Chalamet is fantastisch.

Voor een thema dat er wel in zou mogen hakken, hakt deze film er eigenlijk helemaal niet in. Ik heb 'm drie dagen geleden gezien en ik moet al in mijn geheugen graven waarover het alweer ging… veeg teken. Mooie fotografie, dat wel… enkele keren geshazammed wat voor mooie muziek er nu weer bij de scène geplakt werd… maar ondersteboven? Nergens, helaas.

Mooie film. Niet spectaculair maar rustig en realistisch verteld. Ik kende iemand met een verslaving en zie zeker gedragingen van die persoon terug in Nic.

Als ouder moet dit toch verschrikkelijk zijn om je kind te zien afglijden en te verworden tot iemand die je niet meer herkend als je eigen kind. En om dan ook nog te moeten zeggen dat je hem niet meer kan en wil helpen. Je hart breekt.

Film die mij geboeid heeft tot het eind.

Knappe film. Zeer goede acteerprestaties van Chalamet en natuurlijk Steve Carrel. Sommigen vinden dit mss langdradig en van de hak op de tak, maar dat is nu net ook zo bij een drugsverslaving.

Is zware drugsverslaving dan geen constante, vinejo, die je geestelijk en lichamelijk gestaag doet aftakelen?

En wat bedoel je met "natuurlijk Steve Carrel"?

Ik denk dat nu net de ups en downs bij een drugsverslaving zo kenmerkend zijn. Pogingen om ervan af te raken, opnames, opflakkeringen, hervallen,...En langdradig, daar zijn we het wel over eens denk ik...

En Steve Carrel, tja, sedert de Amerikaanse Office kan die bij mij niks verkeerd meer doen

Mooi getoond hoe moeilijk het is om je kind los te laten. Hoezeer en hoeveel pijn je ook aangedaan wordt. Het blijft je kind. Deze boodschap kwam sterk over. Wat een sterke film

Sterke film over drugsverslaving en de gevolgen, die deze met zich mee brengt. Mooie acteerprestatie van Timothée Chalamet!

Dit vat het vrij goed samen in feite. Chalamet kan duidelijk wel acteren maar overall vond ik dit een relatief slappe hap, er wil teveel verteld worden, de flashbacks zijn wat mij betreft te aanwezig en zorgde er mee voor dat ik nooit echt een geweldige band kreeg met de personages of voeling met de film, beetje rommelig vond ik de film inderdaad. Heftig onderwerp maar, wat mij betreft, zeker geen heftige film. Wel nog een leuke en goed gekozen soundtrack en degelijk tot goed acteerwerk van Chalamet en ook nog wel van Carell maar al bij al maar matig in zijn geheel qua film.

Super fijne film, een thema wat mij ook wel aanspreekt. Mooie scènes en goeie soundtrack. Wie de aftiteling af kijkt wordt nog beloond met het hele gedicht van bukowski

Lastige onderwerp, lastige film. Geprobeerd vanwege de goede waarderingen, niet zo zeer vanwege het onderwerp, hoewel een goed drama altijd welkom is. En hoewel Beautifull Boy zekere interessante elementen heeft, en er zat is om na de tijd over na te denken, raakt de film me toch over de gehele duur niet zoals ik gehoopt had.

Ten eerste verbaas ik me altijd over Steve Carel die met drama's als deze uitstekend uit de voeten kan, zo ook het geval met The Big Short en vooral Foxcatcher. Waarom dan altijd die vreselijke flauwe comedy shit terwijl de man kennelijk zoveel meer in zijn mars heeft. Maar goed...de film, in het kort, overprotectieve vader probeert de drugsverslaving van zijn dromerige, creatieve, vrije losbol van een zoon in goede banen te leiden. Iets dat de gebruikelijke problemen en wrijving in de relatie oplevert en in ups en downs wordt gevolgd.

Kernpunten van dit verhaal draaien duidelijk om bescherming, loslaten, acceptatie wanneer iemand niet geholpen kan of wil worden, en het besef wanneer het jezelf ten gronde richt. Interessant punt vind ik toch altijd dat je iemand wil beschermen met de door jouw reeds geleerde lessen, punt is helaas dat het ervaren minstens de helft van de les is. Bovendien zoekt ieder mens iets anders, heeft andere wensen en dromen. Wat de ene als destructief zal ervaren is voor de andere het ultieme gevoel van leven. Dan is er de ongelooflijke lastige wisselwerking tussen helpen en bemoederen, of verzorgen of verstikken. Wanneer moet iemand leren en om hulp leren vragen, of zelf uit een dal klimmen, en waar is het punt dat je iemand moet of kunt redden zonder hem van je af te drijven? Dilemma's waar simpelweg geen antwoorden op zijn maar die deze film wel op intelligente wijze toont. Zo laat de film tevens het verhaal van beide kanten zien. Enerzijds de bezorgde familie die er onder lijdt, anderzijds de worstelende jongeman die een gevoel probeert te volgen en niet tot last wil zijn en zeker niet betutteld wil worden.

Het acteren van Chamalet en Carell is uitstekend, zo ook gekozen locaties en filmische momenten als het surfen en is de soundtrack heerlijk met muziek van Massive Attack, Nirvana, David Bowie, Sigur Ross en Neil Young. Toch is het vlak waar de film me minder raakt sowieso de fascinatie van mensen/jongeren met drugs. Even lijkt de film een hele duistere kant in te slaan wanneer benadrukt wordt hoe ernstig een Crystal Meth verslaving is. Een fase overigens waar ik ook vrij snel daarna de feeling verlies met Nic en alleen maar meer medelijden met de familie krijg en de logische keuze die zal moeten volgen. Iets anders maakt de film nog wel los bij mij, namelijk dat we slagen, succes en ouder worden toch maar al te vaak als vanzelfsprekend beschouwen. Maar hoe zwaar moet zoiets zijn als ouder je kind zo door de goot opgeslokt te zien worden? Beautifull Boy heeft daarom een wisselende uitwerking op mij waar ik zekere bepaalde dingen in zie en het zichtveld verbreedt. Interessant en leerzaam voor een keer.

Voor een film met crystal meth-verslaving als onderwerp blijft hij erg braafjes, maar toch stoorde dit me nauwelijks. Mooi en ontroerend, mede door de knappe acteerprestaties.

Fraai drama, dat zeker grauw is maar nergens té rauw wordt. Verwacht geen film waarin je iemand ziet experimenten met drugs of in een verslaving ziet groeien. Dit gaat vooral over de aftakeling van een persoon, de kleine lichtpuntjes en de terugval.

Ik heb een verslaafde van dicht bij meegemaakt en zag daardoor veel herkenbare dingen terug komen in deze film. Liegen, smoesjes, bedriegen, mooie praatjes, woede. Vooral de machteloosheid en de frustratie bij de mensen om de verslaafde heen staat mij ook nog zeer goed bij.

Anyway. Sterke prestatie van Carell. Het is toch echt meer dan een funny guy.

Chalamet laat hier z'n veelzijdigheid zien. Overtuigende rol en hij trapt niet in de val om het te dik aan te zetten. Carell weet niet de diepte in z'n spel te leggen waar de rol wel ruimte voor bood. Of de structuur van Beautiful boy helemaal geslaagd is betwijfel ik, net als anderen hier, maar anderzijds zou een strikt chronologische vertelling te saai zijn geweest. De balans tussen het afbeelden van de verslaafde en van de impact op diens naasten is in elk geval goed gedaan, tot in de bijrollen toe.

Weer eens een film over een drugsverslaafde. Maar deze keer vanuit het oogpunt van de vader die er alles voor overheeft om zijn zoon te helpen. Maar ja, het verloop staat al vast zoals het altijd gaat met drugsverslaafden. En in die zin is het geen bijzondere film die ook niet echt iets nieuws toevoegt aan het genre. Al komt de machteloosheid wel over in deze film. Het is natuurlijk ook verschrikkelijk als je je kind onder je handen weg ziet glippen.

Prachtig, eerlijk drama wat het verhaal vertelt van een vader die strijdt voor zijn drugsverslaafde zoon. De film is perfect ge-edit: van jong, naar puber, naar adolescent en dat alles door elkaar, zonder dat het ergens verwarrend wordt. Deze film laat duidelijk zien hoe een heel gezin kan lijden onder een verslaving van iemand waarvan je houdt. Het enige wat je kunt doen is loslaten, maar als ouder(s) doe je dat niet snel. Prachtig geacteerd, prachtig gefotografeerd, nergens valse emoties. Gekeken vanaf Blu Ray. Vier sterren.

Van Groeningen in Amerika. Veel van zijn stijl en thema’s blijven gehandhaafd. Een realistisch drama over een familie in verval. Dicht op de huid gefilmd, veel handheld. Een prachtige soundtrack en dito sound design. Goed gespeeld en rake regie.

Toch doet deze film mij veel minder dan zijn Belgische werk (voor zover gezien). De personages zijn in deze erg rationeel, waar ze in Helaasheid en Broken Circle juist overliepen met gevoel. Dat maakt het drama wat afstandelijker. Haast documentair en op het eind ook wat te belerend.

3,5

Een wat teleurstellende film. Gelet op de thematiek had ik een aangrijpende film verwacht, maar dat viel wat tegen. Ik kwam nergens goed in het verhaal, mede door de nogal fragmentarische vertelwijze. Het valt allemaal wel goed te volgen, maar mede door deze structuur kreeg ik geen band met de personages. De lotgevallen van vader en zoon worden nergens echt aangrijpend. Carell en Chalamet acteren overigens degelijk, al vind ik Carell beter in een komische rol. Had hier een stuk meer van verwacht.

Redelijk, waargebeurd drama over journalist David Sheff (Steve Carell) en diens verwoede pogingen om zijn zoon Nic (Thimotée Chalemet) van een crystal meth-verslaving af te krijgen. Mooi gespeeld en verraderlijk subtiel qua aanpak, waardoor de emoties op bepaalde momenten juist extra hard binnenkomen. Uiteindelijk speelt regisseur Felix Van Groeningen helaas iets teveel op safe en valt hij een beetje in de valkuilen van het genre, waardoor de film net niet de benodigde stootkracht bezit.

Ik zag mensen hier schrijven dat ze geen echte reden voor hem vonden om verslaafd te geraken. Die is er meestal maar hoeft er blijkbaar niet in alle gevallen te zijn.

Ze tonen de vader ook rokend, zuipend en snuivend, daar laten ze mee zien dat hij ook wel eens dingen 'verdoofd' en dit soms ook genetisch kan zijn. Bij zijn zoon gewoon uit de hand gelopen.

Mijn filmvoornemens 2023 - take six

Schitterende film. Een van de grootste angsten van een ouder, me dunkt. Je kind groeit op met liefde en alle kansen en op een dag ontdek dat je kind afgegleden is naar de vernieling. Wat doe je ? Zoals Carell zegt in de opening : je kind dat je al die jaren hebt opgevoed en plots is die een ander die je niet meer kent. De machteloosheid van een ouder – dat is wat FVG wil vertellen. Cineast van Groeningen neemt de POV van de vader waardoor eerste helft zeer sterk is. De soundtrack en montage zorgen voor die parallel tussen jeugd (beautiful boy) en nu (verslaving). Reden dat de zoon naar drugs grijpt, wordt niet expliciet gezegd maar ik had het gevoel dat de film hintte dat de druk om die perfecte zoon te zijn teveel werd. Het universum van een welgesteld gezin, vader – zoon relatie dat zeer hecht is, de zoon is een intelligent meevoelend persoon ... niet direct alarmbellen voor een drugsverslaafde. Toch verlaat van Groeningen een kaar keer die POV : bij de studies (dan neutraal op de zoon), bij de trip met de vriendin en wanneer de zoon bij zijn moeder woont.

Paar dingen die het sterker hadden gemaakt : de POV van vader blijven hanteren zodat de verslaving nog meer ongrijpbaar wordt (waar is hij, wat doet hij), de vader beter beschrijven (zijn job, zijn vrienden, zijn omgeving). Het is nu een beperkt radius (gezin : vader met stiefmoeder, de moeder aan de andere kant). Teveel beladen met songs, hoe goed ook maar soms kan stilte beter werken bij een drama. Het einde is hoopvol en dat is een keuze maar meer impact als de film stopte bij de OD.

Beautiful boy is krachtig drama die geen zwart wit is en waarin je het gevoel hebt dat dit iedereen (zowel aan de kant van de ouders als de kant van de kinderen) kan overkomen. Het wordt nogmaals benadrukt door Amerika anoniem te portretteren. Overal en altijd. Immers, het thema is universeel.

Chalamet speelt hier op een zeer hoog niveau. Hij zet zijn rol van Nic als drugsverslaafde erg indrukwekkend neer. Ook de combinatie Chalamet-Carell werkt uitstekend. De chemie tussen hen is heerlijk om te zien en de vader-zoon relatie levert enkele sterke scènes op.

Het verhaal wordt best aangrijpend verteld, maar na verloop van tijd is het misschien iets teveel van hetzelfde. Nic probeert te herstellen van zijn drugsverslaving en zijn vader probeert er alles aan te doen om hem hierbij te helpen. We zien verschillende ups en downs in het herstelproces van Nic, waardoor je toch ergens het gevoel krijgt van een déjà vu. Ook ontbrak er naar mijn gevoel ergens een hoogtepunt in de film om het naar een hoger niveau te tillen.

Zeker geen verkeerd werk van Van Groeningen, maar het is toch vooral de combinatie Chalamet-Carell die deze film maken.

3.5*