Aterrados (2017)

Vond hem wel sterk.

Misschien niet bijster origineel, maar er hangt gedurende de film wel een creepy sfeertje. Af en toe ook best wel spannend. Als het acteerwerk dan ook nog eens op niveau is heb ik niet zoveel te klagen.

3,5. Beter dan de gemiddelde horror.

Aterrados 2017

Horror kijkTIP !!! vind ik film staat op Netflix !!!!

De film begint met een koppel in een Argentijnse rustige wijk, de vrouw denkt een stemgeluid te horen in een gootsteen. De vriend gelooft haar niet echt en zegt zal vast door de buurman komen en zijn eeuwig durende verbouwing. Later gaan ze naar bed en de vrouw wordt ergens wakker van en verdwijnt uit beeld (waar heen ?) ook de man wordt wakker door bonk geluid op de muur van de buurman en klopt terug, later gaat hij naar buiten. om de buurman te waarschuwen te stoppen.

Wat je denkt de buurman te zijn is allerminst de waarheid!! De waarheid is veel meer creepy en duisterder.

Het vervolg is met andere karakters en een onderzoek in meerdere huisjes. een Onderzoek waarnaar ??

De specialeffecten zijn goed, er hangt een beklemmende en duistere sfeer, af en toe moet je behoorlijk schrikken, de acteurs doen het ook prima. de speelduur is lang genoeg om de volle aandacht erbij te houden. en het einde is een mooi anders dan je zou verwachten. Deel 2 ?

Ik zeg horrorfan ? kijk en check deze dan snel

Erg fijn.

Zo'n film die origineel weet te zijn binnen een erg beperkte niche. Het is geen film waarvan je iets compleet nieuws of origineels moet verwachten, anderzijds heeft Rugna wel erg z'n best gedaan om niet gewoon de klassieke haunted house onzin door de mangel te halen.

Zo'n scene met het dode zoontje is daarvan een ideaal voorbeeld. Niet wereldschokkend, maar de manier waarop het is uitgevoerd is gewoon erg effectief en creepy. Net zoals het Botet-achtig monster. Ondertussen al zo vaak gezien, maar iets verheft het toch boven de middelmaat, waardoor die scenes toch weer effectief worden.

Creature design is gewoon erg goed, weinig subtiel maar toch goed gebruik gemaakt van de soundtrack, camerawerk in orde en een film die nog eens gewoon ouderwets spannend is. Tussen de horror door ligt het niveau wel iets lager en die overgangen zijn soms een beetje bruusk, maar er valt toch echt wel genoeg te beleven. Zeker een aanrader voor liefhebbers van het genre.

3.5*

Net een Argentijnse steak, lekker maar soms ook wat te veel.

Veel personages met ieder een eigen eng horrorverhaal waarbij de maker goed heeft gekeken naar de diverse horrorgenres. Het doet een beetje rommelig aan, maar echt cliché is het gelukkig niet geworden en zorgt soms voor effectieve schrikmomenten. Vooral de badkamerscene en het dode zoontje aan tafel was zo'n sterk beeld dat ik bang ben dat ik er vannacht over ga dromen...

Persoonlijk vraag ik mij echt af waar ik naar gekeken heb. Het verhaal is mij duidelijk, alleen vond ik het gewoonweg nergens op slaan.

Het verhaal bevat wel clichés. Het is niet een horrorfilm met een vernieuwend concept. Daarbij is het wisselende perspectief van protagonist niet echt een pluspunt, het kan eerder verwarring veroorzaken.

Om niet te beginnen over de special effects, het zijn wederom "creatures" die je al eerder bent tegengekomen.

Misschien ligt het wel aan mij, zeker nu ik veel lovende reacties zie, maar ik vond het echt een van de ergste horrorfilms die ik tot nu toe heb gekeken. 1*

live on the dark side

Ik had genoeg positieve verhalen gehoord om deze horror van Argentijnse bodem een kans te geven en hoewel ik iets meer duidelijkheid had gewild over de soort van schaduw wereld, en waarom de wezens juist deze wijk, en deze mensen terroriseerden stoorde dit gebrek aan uitleg mij allesbehalve. Het is ook een deel van de charme, en niet alles hoeft altijd wetenschappelijk onderbouwd te worden.

Het verhaal is vlot opgebouwd waarbij er meerdere casussen van paranormale activiteiten bij elkaar komen.Het dode jongetje, vond ik daarbij het meest creepy en deze liet de haren op mijn rug dan ook meerdere keren recht overeind staan. De bombastische soundtrack kan door sommigen als te overdreven gezien worden, maar in deze film was deze precies op zijn plek, en zette het de schrikmomenten kracht bij.

Het einde smaakte bij mij naar meer, ze zouden hier met gemak meer films uit kunnen gaan halen waarbij je als kijker (tot op zekere hoogte) steeds meer te weten kan komen over de schaduwwereld waar deze levens wezen. Wanneer dit niet het geval is, dan is dat ook goed, maar de film zal, of er nu wel of geen vervolg komt, ongetwijfeld bij veel mensen in het hoofd rond blijven spoken..Als je van goede horror houdt, en je wil eens een keer wat anders kijken, dan is Terrified een krachtige, frisse wind, waarvan ik er graag veel meer zie.

3,5*

Puike genrefilm en tegelijkertijd een fijn voorbeeld van hoe de Zuid-Amerikaanse producties binnen dit genre de laatste jaren een (nog) duidelijker eigen gezicht hebben gekregen. Want hoewel het gegeven alles behalve origineel is, pakt het overtuigend z'n momenten. Spaanstalige horror heeft de reputatie om vooral erg zweverig te zijn en de sfeer meer in het lage tempo te zoeken. Argentijnse producties zijn dan weer over het algemeen (met pas 12 titels op de teller voor mij, vanaf de jaren 90) een stuk directer in hun aanpak. Ook hier liegen de scares er niet om; visueel een hoop rottende narigheid. Dit soort films (van deze productionele kwaliteit en met een tikkeltje eigenheid) zijn nou eenmaal schaars en ik kan me dan ook lastig voorstellen dat genrefans hier niet enthousiast van worden.

Nog iets anders om enthousiast van te worden; op de officiële site van Demian Rugna zijn al zijn films gewoon gratis te vinden. Ben zelf wel benieuwd naar The Last Gateway (2007) en Malditos Sean! (2011) . Meestal zijn dat soort obscure/vroegere films onmogelijk te vinden, dus dit is een gouden zet van Rugna.

Leuk.

Toch wel weer een leuk horrorfilmpje uiteindelijk, waarbij het me helemaal niets uitmaakte dat dit niet uit de Amerikaanse handen kwam. Ik denk dat het beter is dat dit uiteindelijk door een Argentijnse regisseur gemaakt is, want die wist duidelijk wel wat hij deed.

Alhoewel de horrorfilm best simpel is qua opzet, is de uitwerking gewoon leuk. Het eerste deel deed me heel erg denken aan enkele urban legend verhaaltjes. Het had een bijna sprookjesachtige sfeer erdoorheen vermengt waardoor het een vreemd, fantasierijk charme over zich heen had.

Rugna heeft geen hoogstaande horrorfilm gemaakt, maar wel 1 die spannend is soms en ook vermaakt. Er zijn genoeg interessante stukjes in vermengt waar er enkele van leuk zijn uitgewerkt. De schaduwbeeld had wel iets meer belicht mogen worden, maarja.

Acteerwerk was prima. De film zelf begint aardig akelig en soms wordt het ook spannend. Alhoewel er heel veel horror is en weinig drama, blijft de film boeien. Zo zie je maar dat je niet onnodig veel drama of komedie erin hoeft te plaatsen om een filmpje af te leveren die volop voor horror gaat. En deze moest ook gewoon alleen voor de horror gaan.

Veel berichten spreken hun lof uit over dat kindje en de beginscenes, maar ik vond de allerlaatste scène een perfect voorbeeld van goed opgebouwde horror. Veel dreiging, waardoor het echt spannend is. In het algemeen vond ik het een geslaagd horrorfilmpje dat niet te lang duurt, vermaakt en spannend is.

They were human voices.

What did they tell you?

That they were going to kill me.

“Aterrados” op zijn Argentijns. “Terrified” op zijn Engels. Gewoonweg “Doodsbang” op zijn Nederlands. En ja, sommigen zullen doodsbang zijn terwijl ze deze meesterlijke horror bekijken. Ik weet niet echt goed te beschrijven waarom het zo een uitmuntende horror is. Nochtans worden er geen wereldschokkende, nieuwe ideeën geïntroduceerd. Als je het in zijn geheel bekijkt, lijkt het wel een samensmelting van verschillende topics uit andere horrorfilms. Neem specifieke scènes uit “[Rec]”, “The Conjuring” en “Paranormal Activity”. Rammel deze allemaal een beetje door elkaar. Overgiet het allemaal met een Argentijns sausje. En je krijgt het eindproduct “Aterrados”. Het grootste verschil met deze willekeurige opsomming van horrorfilms (met bezeten huizen als centraal onderwerp) is dat het in “Aterrados” niet over een geïsoleerd geval gaat. Nee hoor. De angstaanjagende fenomenen spelen zich af in meerdere huizen tegelijkertijd.

Ik had nog nooit gehoord over deze film. ’t Is per toeval dat ik het tegenkwam toen ik mijn Netflix aanbod van horrors aan het bekijken was. Echt veel verwachte ik er niet van. En toen één van de vrouwen in de film begon te bazelen over stemmen die ze hoorde in de afvoer van de gootsteen, vreesde ik al dat het zo’n absurde film zou zijn als “Deep Dark”. Tja, daar vergiste ik me toch wel grondig in. Voor ik het wist zat ik naar een zo’n choquerende scène te kijken dat ik het niet kon nalaten om de rewind-functie te gebruiken. Magnifiek in beeld gebracht en voorzien van tot de verbeelding sprekende geluidseffecten. Je hoort als het ware het inbeuken van slap, dood vlees inclusief begeleidende geluiden van krakende beenderen. Op dat moment besefte ik dat “Aterrados” niet zomaar een horror was. En geloof me, vanaf dat momenten is het een rollercoaster van schrikmomenten en paranormale gebeurtenissen.

Verwacht echter geen verklaring over de gebeurtenissen. Of een uitleg over de wezens die zowel Clara (Natalia Senorales) en haar man Juan (Agustin Rittano), als de buurman Walter (Demian Salomon) het leven zuur maken. Als de drie wetenschappers de huizen beginnen te onderzoeken om alzo bewijs te vinden van paranormale fenomenen, komen ze op de proppen met een niet al te zinnige verklaring. Iets met dimensionele vlakken, sinaasappelpartjes en water. Maar echt wijzer word je er niet van. Dat de gebeurtenissen zich afspelen op verschillende locaties vond ik een pluspunt. Je kan het zien als drie “The Conjuring” films met elk hun eigen bezeten huis, samengeperst in één film. Dat zorgt dus voor de nodige afwisseling qua schrikmomenten en opduikende, creepy entiteiten.

Wie al een enorme hoeveelheid horrors met paranormale activiteiten en spookhuizen heeft verwerkt (“Poltergeist”, “Paranormal Activity”, “The Amityville Horror”, “The Entity” …. Teveel om op te noemen) zal niet omvergeblazen worden door deze film. Daarvoor is het te gekend terrein. Maar de manier waarop het in beeld wordt gebracht en de subtiliteit van de spanningsopbouw, is toch wel lovenswaardig te noemen. Het tempo is over het algemeen erg hoog (behalve halfweg vertraagt het een beetje) en de schrikmomenten volgen elkaar in sneltempo op. En het is vooral de timing die bij momenten gewoonweg perfect is (die subtiele kleine beweging van het jongetje aan de eettafel bijvoorbeeld). “Aterrados” is een spookachtig verhaal, vol angstaanjagende beelden en een creepy sfeer. Misschien is het narratief moeilijk te volgen en krijgt men niet echt uitsluitsel wat er aan de hand is (Waren het nu paranormale gebeurtenissen of gewoonweg zaken die iedereen ervaarde vanwege een zekere angst?). Misschien vind je het open einde niet echt je ding. Maar uiteindelijk heeft “Aterrados” maar één ding voor ogen en slaagt het daar wel degelijk in. En dat is ervoor zorgen dat je met de daver op het lijf voor je beeldscherm zit. Wedden dat je ’s avonds niet onder je bed durft te kijken!

4*

Flauw en bijzonder rommelig. Geen probleem hoor om onder mijn bed te kijken ... Om me zo zenuwachtig te krijgen is er toch meer voor nodig dan dit onbegrijpelijke broddelwerkje. Straf dat sommige websites zoals bloody-disgusting hier zoveel in zien. De eerste twintig minuten waren nog de beste en een paar scènes waren best creepy maar missen dan toch nog hun effect... daarna stort het snel in en snapte ik er hoe verder hoe minder van. Een soort andere dimensie die binnensijpelt ... zoiets. Er zat potentieel in, er werd helaas niks interessants mee gedaan.

Horrorfilm met een geinig verhaal zeker omdat ik me enigszins kan verplaatsen in de inspecteur die gewoon doodsbang is. Zitten ook een paar sterke schrikmomenten in. Door het vrij lage tempo duurt met name de finale gevoelsmatig nogal lang.

Ik ben een beetje de horror films van Netflix aan het afstruinen en kwam zo ook op deze. Wat ik jammer vind aan deze film is dat ik de onderzoekers erg interessant vond en ze in de loop van de film een beetje dommig worden afgeschilderd. De film had een hoger punt kunnen score als er meer verdieping in de drie onderzoekers in zou hebben gezeten. Misschien nog voor een spin off ooit. Veder kijkt de film lekker weg en zitten er wel een paar spannende momenten in

Uit Argentinië komt deze spookhuisfilm, die zich amper met de introductie van personages bezig houdt, maar zich meteen in de paranormale actie stort. De film speelt zich af in een buitenwijk van Buenos Aires. In een aantal naast elkaar gelegen huizen gebeuren vreemde dingen. De film springt van gebeurtenis naar gebeurtenis en heeft in die zin wel iets van een episodenfilm.

De film besteedt zijn eerst helft aan de kennismaking met het buurtje, met de bewoners en vooral met de vreemde gebeurtenissen. De film is op dat moment nog in een beschouwelijke fase. Pas daarna worden de hoofdpersonages actief betrokken bij de gebeurtenissen. Die worden verdeeld over twee huizen, waar de film beurteling naar overschakelt. Een verteltrant die dynamiek in de film brengt. Met de camera dicht op de personages en meebewegend met hun waarnemingen, ontstaat een sterk gevoel van beklemming. Sinister. Onaangenaam.

Regisseur Rugma weet met zijn trukendoos een hoge en constante spanningsboog te creëren. De constante factor wordt soms alleen lichtjes onderbroken door een jumpscare. De kijker denkt na zo’n moment even van het spanningsveld verlost te zijn, maar merkt al snel dat de lucht daarmee niet geklaard is. De spanning is door de jumpscare niet opgelost, maar is gewoon onaangeroerd gebleven. Een vreemde ervaring. Ik hou toch meer van golfbewegingen, denk ik.

Aan de andere kant geeft de constante factor de film een vorm van authenticiteit. De duistere sfeer en de angst die dat gevaar bij de personages opwekt vormen de as van de film. Er spelen nauwelijks dramatische plotlijntjes die direct aan de personages zijn gerelateerd. Geen afleiding daar. Persoonlijk drama speelt een onderliggende rol ten opzichte van het paranormale gevaar.

De spanning is constant. De beeldspraak niet. Dieper in het verhaal vertoont de film steeds meer surrealistische trekjes. Net even subtieler, maar eveneens met een effectieve werking op spanning en sfeer. Een sfeer die overigens een filmlang ook nog eens heel trefzeker wordt gevoed met verontrustende dissonante muzikale klanken en opgesierd door een zeer ingetogen sounddesign. Ze voorzien de film van extra ongemak en duistere sfeer en zijn daarom zeker vermeldenswaardig

Vreemd genoeg stelt het einde van de film teleur. De film eindigt met een clichématige knal, die haaks staat op de geraffineerde sfeer die tot dan toe consequent werd toegepast. Dat voelde niet goed.

Ondanks deze teleurstelling is de rest van Aterrados een fijne duistere beleving.

Aardige Pulp Fiction-achtige puzzel waarmee antwoorden op het paranormale raadsel binnenkomen via verschillende perspectieven in tijd en plaats. Het doorbreken van de continuïteit draagt ook bij aan de horror dat er niet één huishouden te maken krijgt met bovennatuurlijke verschijnselen, maar dat iets zich als een inktvlek aan het verspreiden is over een buurtgemeenschap. Zowel buurtbewoners, politie-inspecteurs als wetenschappers proberen een betekenis te geven aan de tegennatuurlijke krachten die ze in werking hebben gezien. Is het persoonlijke gekte of massahysterie, of is er werkelijk sprake van een paranormale entiteit? Wel jammer dat 'Aterrados' (2017) nogal onevenwichtig van toon is. Het ene moment ijzingwekkend goede horror met gedegen creature design en effectieve schrikeffecten, maar het volgende schijtlollige intermezzo's met pseudowetenschappers die aan de haal gaan met rare machientjes en cryptische spreuken. Om dan vervolgens van de ene domme beslissing naar de andere te hobbelen. Daar komt bij dat de grote onthulling nogal een anticlimax blijkt, omdat de film te vroeg al z'n kaarten op tafel heeft gelegd.

Sterke, oprecht doodenge argentijnse horrorfilm die elementen van Poltergeist en Paranormal Activity combineert. Qua plot is het allemaal erg dunnetjes en er wordt weinig verklaard, maar feitelijk draagt dit flink bij aan de naargeestige, beklemmende sfeer. Goed gemaakt, met veel inventieve visuele vondsten, maar wat de film echt doet uitstijgen boven de meeste genregenoten is een grote reeks bloedstollende momenten, waarbij de rillingen me over de rug liepen. Respect!

Aterrados sprak me voornamelijk aan door de prachtige poster. Ik ben volledig blind de film ingegaan en wastoch wat teleurgesteld dat het allemaal nogal braafjes was. Uiteindelijk was dit een simpele haunted house-film zonder al te interessante personages of boeiend plot. Echte scares werden afgebroken door dubieuze editing en de muziek was allesbehalve subtiel. Wel kan ik het creature design enorm appreciëren. Die zagen er erg goed en iets origineler uit. De eerste 15 minuten van de film zijn top notch horror, daarna jammer genoeg dertien in een dozijn.

2*

Heb niet zoveel met spookfilmpjes en het vaak clichématige spookgebeuren, maar deze ligt me wel. In plaats van (te) veel bombastisch gedoe zijn er lekker eenvoudige, benauwde locaties, vrij gangbare personages en een paar nare momenten.

Althans, die momenten zijn vooral in de eerste helft van de film, zoals het jochie dat netjes aan tafel zit, de kerel onder het bed en de vrouw die tegen de muren geslingerd wordt.

Op zich niets bijzonders, maar de manier waarop het rustig en kleinschalig in beeld wordt gebracht, maakt het ongemakkelijk. Het tweede deel van de film waarin men op onderzoek uitgaat, vind ik minder. Beetje rommelig en niet meer dat rustieke karakter.

Verontrustend horrorpareltje uit Argentinië. Vanaf het allereerste begin waar griezelig gefluister uit de afvoer van een gootsteen komt, weet je het eigenlijk al, dit gaat een enorme hoeveelheid griezeligheid en plezier opleveren! Het deed zijn naam zeker eer aan! Je bevind je eigen in een buitenwijk in Buenos Aires die getroffen wordt door een golf van gruwelijke gebeurtenissen. Al snel besluiten drie wetenschappers en een politieagent de mysterieuze gebeurtenissen te onderzoeken. Ze geloven dat deze sterfgevallen allemaal verband houden met paranormale wezens.

Terwijl het met de horror helemaal goed zit, springt het met de plotstructuur nogal onhandig tussen personages. Vooral aan het begin had ik wat last om te volgen hoe het nu zat. Gelukkig werd dat beter als de oudere onderzoekers hun intrek nemen in de bezeten huizen. Uiteindelijk wordt daar zelf een soort verklaring gegeven voor de bron van deze paranormale activiteit. Deze aanpak scheidt hetzij marginaal van andere ‘bovennatuurlijke horror’, maar het maakt het plot er ook niets ingewikkelder en onzinniger op. Alles bij elkaar leverde dit een geslaagde film op met goede schrikmomenten, heerlijk freaky en onvoorspelbaar.

Vorige week zaterdag had ik de aparte Argentijnse horrorfilm "When Evil Lurks (2023)" van regisseur Demián Rugna gezien die me goed beviel. Daarom was ik op zoek gegaan naar een andere horrorfilm van hem en toen kwam ik al snel uit op deze "Aterrados" (Spaans voor doodsbang), waar het kwaad lurkt in de gootstenen, leidingen, bedden, kasten en muren van huizen. De film bevat een aantal geslaagde schrikmomenten als men in bed ligt te slapen, dus wees voorbereid op slapen met het licht aan

Als er vreemde en angstaanjagende dingen beginnen te gebeuren in een drietal hazen in een wijk in Buenos Aires, starten drie paranormale onderzoekers, te weten Jano (Norberto Gonzalo) Mora Albreck (Elvira Onetto) en Rosentock (George L. Lewis), en een ex-agent, te weten Funes (Maximiliano Ghione), een huiveringwekkend onderzoek in de ogenschijnlijk behekste huizen.

Door veel aan de kijker te laten en voortdurend te wisselen van hoofdrolspeler, de echte hoofdrolspeler zien we ook pas na circa 25 minuten in beeld, onderscheidt het freaky en onvoorspelbare "Aterrados" zich van de doorsnee horrorfilm en dat is iets waar regisseur Demián Rugna goed in is. Het is een horrorfilm met paranormale situaties en vreemde monsters / wezens. Centraal staan verschillende bizarre zaken die te maken hebben met het bovennatuurlijke, zoals een onzichtbare entiteit die bezit neemt van mensen, een als naakte man uitziend monster / wezen dat zich onder het bed en in een kast verstopt en een dode (wordt overreden door een bus) 10-jarige zoon die plotseling terug thuis komt.

Zeker de eerste helft van de film is sterk en de horror begint ook al gelijk tijdens de eerste minuut van het verhaal, als Clara (Natalia Señorales) 's avonds in de keuken de afwas doet en rare stemmen uit de gootsteen en leidingen van de kraan hoort komen. Ze vertelt het angstig aan haar man Juan (Agustín Rittano) en zegt dat ze heeft gehoord dat ze haar willen vermoorden. Die nacht wordt Juan wakker in bed doordat hij geluiden hoort, die klinken alsof er op de muur wordt gebonkt. In eerste instantie denkt hij dat het de buurman, te weten Walter (Demián Salomón) is, die bezig zou zijn met een verbouwing. Als hij naar buiten gaat om verhaal te halen bij de buurman, krijgt hij geen gehoor en loopt hij weer terug en realiseert hij zich dat de geluiden niet afkomstig zijn van de buurman, maar uit de badkamer. Als hij vervolgens de badkamer inloopt, ziet hij dat het zijn vrouw was, die zwevend van de ene naar de andere kant van de badkamer wordt gegooid tegen de muur met haar hoofd, door een onzichtbare kracht. Dat werd ook fraai in beeld gebracht (inclusief het geluid) en zag er ook angstaanjagend uit.

Daarna zien we na circa 8 minuten Juan aan een tafel zitten in een psychiatrische inrichting en wordt hij bevraagd door Jano, Mora en Rosentock, oftewel de drie paranormale onderzoekers. Deze vragen hem o.a. of er iets bijzonders is gebeurd in de laatste twee weken in zijn wijk. Hij zegt daarop een ongeluk met een jongetje voor zijn huis en heeft het over zijn buurman Walter, die erg irritant was omdat hij constant aan het klussen was in zijn huis. We schakelen dan na circa 10 minuten over naar Walter terug in de tijd, die schijnbaar ook last heeft van rare gebeurtenissen in zijn huis. Zijn bed wordt namelijk constant verplaatst, het licht valt steeds uit en hij ziet schaduwen van andere mensen. Om zeker te weten dat hij niet gek is geworden, besluit hij een filmcamera te plaatsen in zijn slaapkamer om te kijken wat er gebeurt. Als hij gaat slapen en waker schrikt en de beelden gaat bekijken, ziet hij een naakte man die onder zijn bed kruipt en in zijn kledingkast gaat zitten. Als hij in de kledingkast gaat kijken zit er niemand, maar wanneer hij zich omdraait wordt hij vermoord door de naakte man.

Daarna zien we de 10-jarige jongen Niño (Matias Rascovschi) in beeld, die zijn voetbal uit de tuin van Walter pakt en water drinkt uit de buitenkraan. Hij wordt dan weggejaagd door Walter, waarbij het jongetje van angst achteruit loopt op de straat en waar hij dan aangereden wordt door een bus na circa 22 minuten. Het jongetje blijkt de zoon te zijn van overbuurvrouw Alicia (Julieta Vallina), die vroeger een relatie had met politiecommissaris Funes en deze belt de slapende Jano, een paranormaal onderzoeker, dat er iets raars aan de hand is en dat hij meteen moet komen. Als Funes dan in de nacht bij het huis van Alicia aankomt, waar Funes buiten op hem wacht, zien we dat het jongetje is opgestaan uit zijn graf (we zien dan ook voetafdrukken op de vloer) en teruggelopen is naar het huis en daar nu dood aan de keukentafel zit met een glas melk en wat eten. Na een overleg waarbij ze schrikken omdat opeens het glas melk over de tafel ligt, besluiten ze het jongetje buiten in een vrieskist te leggen, om hem zo ongezien terug te kunnen brengen naar de begraafplaats. Dit wordt echter gezien door een ander jongetje, te weten Patricio (Lorenzo Langer), die er stiekem opnames van maakt en die van te voren ook Niño aan de keukentafel zag zitten en die zijn gezicht naar hem draaide toen hij op het raam van de deur klopte.

Buiten ziet Jano ook een andere paranormale onderzoeker, te weten Mora Albreck die foto's is aan het maken, en die hij herkent van lezingen die hij heeft bezocht. Mora was op zoek naar Walter, die haar had ingeschakeld vanwege de rare gebeurtenissen. Walter is echter niet aanwezig. Mora en Jano gaan dan samen met Rosentock, een andere paranormale onderzoeker, naar de psychiatrische inrichting, om Juan te bezoeken (wat we dus al zagen na circa 8 minuten). Ze vertellen hem dat ze hem geloven, maar dat ze wel toestemming willen om zijn huis te kunnen onderzoeken en ook dat van Walter en Alicia. Nadat ze toestemming hebben gekregen van Juan na circa 45 minuten, besluiten ze die avond op te splitsen samen met Funes. Rosentock en Funes gaan dan naar het huis van Walter, Mora gaat naar het huis van Juan en Jano gaat naar het huis van Alicia.

Maar gedurende de nacht gebeuren bijzondere dingen. Zo wordt een hand van Rosentock opeens gegrepen door een mes (wat samen met ander keukengereedschappen op een vreemde manier hangt aan de onderkant van een keukenkastje), waarbij hij voelt dat zijn bloed wordt opgezogen door iets in het keukenkastje. Jano raakt opgesloten in een kast met glas in zijn ogen, Mora wordt door een wezen achter een scheur in een muur vastgepakt door een hand en met haar hoofd tegen de muur geslagen en Funes krijgt een hartaanval en valt neer en wordt even later pas weer wakker.

Maar ondanks die bijzonder dingen, is het verhaal vanaf dan wel minder. De film begint dus sterk, boeiend en spannend, maar verliest gaandeweg aan focus. Alles blijft ook vaag en onduidelijk, want wat zijn nou die monsters / wezens die schijnbaar alleen in het donker (is het een kwestie van perspectief zoals Rosentock dat op een gegeven moment aantoont?) zichtbaar zijn en zich voeden met bloed? En ook laat men zien dat ze zich snel kunnen verplaatsen, maar hoe zit dat dan? En waarom komt er een jongetje uit zijn graf om zijn moeder te bezoeken? Als de laatste minuten wegtikken en de films steeds vager wordt in plaats van duidelijker, hoopte ik dat er op het einde duidelijkheid zou komen, maar dat komt niet.

Ergens hint regisseur Demián Rugna dus naar een dieper liggend drama. Funes blijkt een ex te zijn van de vrouw wiens dode zoontje plotseling weer aan de keuentafel zit. En Rugna construeert zijn scenario ook op zo’n manier dat Funes zich dingen kan inbeelden. Sterker nog, misschien zit hij wel achter de bizarre verschijnselen?. Het had van "Aterrados" een schrijnende titel kunnen maken, maar deze suggestie wordt op het einde helaas teniet gedaan.

Het einde was overigens niet slecht (maar zeker ook niet goed), want als Funes weer bijkomt, wilt Alicia hem naar het ziekenhuis brengen met haar auto en blijkt het dode jongetje (wat men weer had begraven) op de achterbank te zitten (Alicia heeft hem dus weer uit zijn graf gehaald), waarna Funes op de vlucht slaat met zijn eigen auto (waar Mora dan nog met een gebroken nek / hoofd op het raam van de auto slaat en tegen Funes zegt "Je hebt nog tijd! Ze martelen ons allemaal! Funes!"). Hij bedenkt zich echter en keert om en ontdekt dat Alica zich heeft opgehangen en zet dan de huizen in de fik.

Daarna bevinden we ons weer na circa 82 minuten in de psychiatrische inrichting en gaat Juan weer aan een tafel zitten en wordt hij ondervraagd door drie mannen van de politie. Dan krijgt Juan te horen dat Funes zijn huis en dat van de anderen in de fik stak met mensen (dus Jano, Mora, Rosentock en Alicia) erin en dat Funes voortvluchtig is. Juan kijkt dan naar iemand anders en vertelt aan hen dat Rosentok achter hen staat. Als ze omkijken zien ze niets en vervolgens vliegt er een stoel door de kamer en is de film afgelopen na 85 minuten.

Visueel gezien mocht deze Argentijnse productie er best wezen en de visuele effecten zien er ook gewoon goed uit. Ook de Argentijnse cast deed het verdienstelijk en met name dan Maximiliano Ghione als politiecommissaris Funes. Hoewel de film sferisch sterk is en sterk begint en Rugna slim speelt met clichés, vind ik "Aterrados" toch iets teleurstellen. Er is een mengelmoes van ideeën bij elkaar gegooid, zonder dat er eentje is uitgewerkt. De monsters / wezens (of wat ze ook moeten voorstellen) blijven vage schepsels met onduidelijke motieven en wat er nou precies aan de hand is? Geen idee.

Ik heb gisteren twee films van Rugna achter elkaar gezien, namelijk When evil lurks en deze. Deze vond ik toch de beste. Heb enorm genoten van deze film, vond hem gewoon lekker spannend. Zeg niet dat hij vernieuwend is, maar dat moet ook niet als je gewoon al de gekende ingredienten neemt en er iets moois van maakt....