Get Lost! (2018)

In 2011, nog net voordat de smartphone echt doorbrak (en je soms een week geen reception had en internet moest zoeken bij Peterpans) in een wereld zonder hashtags ben ik ook een paar maand wezen backpacken, maar dan in Australië. Ergens speelde wel de gedachte gewoon dat een weekje in Amsterdam te doen. Ik had gehoopt iets van die sfeer van het backpacken hierin mee te krijgen, maar dat viel tegen. De backpackers in deze film zijn eerder wat meer hippieachtig volk en de scene zelf komt nauwelijks in beeld. Jammer, want ik zag weinig herkenning.

Verder wel een vlot verteld verhaaltje, maar te vlot om te beklijven. Deze film had goede ideeën, maar had ook zeker een halfuur extra nodig. Zeker rond de persoon van Anna Raadsveld. Een beetje cliché met haar quarterlife crisis - en an sich wel goed materiaal, alleen wordt dat allemaal afgeraffeld. Het is dat Raadsveld zo'n leuk persoon neerzet (en ze heeft trouwens wel een prachtig figuur) dat je toch wel met haar meegaat, in tegenstelling tot die zak stront van een vriend. Sowieso vond ik dat stuk met die relatie verre van interessant. Leuke soundtrack verder met zelfs Taylor Swift, al is dat wel met een minder nummer van haar. 2,0*, vooral door teleurstelling.

Een redelijk vermakelijke film. Het kijkt makkelijk weg en het verhaal vind ik best leuk en origineel. Het acteerwerk vind ik prima en het beeld ziet er goed uit. Prima speelduur. Wat mij betreft geen hoogvlieger. Wel een fijn tussendoortje. 3*

Blote borsten bij de EO. Waar gaat dat naartoe in deze wereld?

Een nog luchtiger niemendalletje dan 'Lost & Found' (2018) waarin de vrije geesten elkaar nu ontmoeten in de backpackers-scene van Amsterdam. Hoe #ironisch allemaal dat Anna Raadsveld haar reis naar India simuleert en zichzelf herontdekt in haar eigen stad. Vlotte montage-overgangen en sfeershots van toeristisch Amsterdam. Een lekkere soundtrack met een onbezorgd party-sfeertje. Dit is de zoveelste kluchtige telefilm van deze lichting, maar er zitten net genoeg sterke grappen in. Raadsveld heeft ook enig komisch talent, al zijn de situaties waar ze in terechtkomt voorspelbaar en geforceerd. Wonderlijk trouwens dat deze titel bij de EO vandaan komt, want buiten de voorspelbare moraal (weet welke schepen je verbrandt voordat je gaat soul searchen) heeft het verder niks te maken met het Christendom. Als zelfs onze evangelische Heren Broeders meer bezig zijn met lifestylespiritualiteit dan met de religieuze doctrine...

wat een overdreven mierzoete film.

Op zich is het verhaallijn leuk genoeg om er een leuke film van te maken, maar de cast/acteertalenten maken dat met deze versie niet leuk.

De hippies / backpackers zijn enorm overdreven en zetten geen van allen leuke types neer.

Ik denk ook dat er veel hippies/ backpackers teleur gesteld zijn als ze in Amsterdam aankomen als ze echt serieus denken dat Amsterdam / Nederland zo is als hier in deze film word uitgebeeld, en het in Nederlandse hostels ook zo aan toe gaat als in oosterse / aziatische landen

Blij dat ze niet voor Rotterdam hadden gekozen

ben verbaast van de EO dat ze dit hebben uitgezonden !

Simpel filmpje voor tussendoor. Niet echt hoogdravend en zeker niet typisch EO!

Prettige film om naar te kijken dankzij Anna Raadsveld.

Femke [Anna Raadsveld] krijgt onverwacht een vast contract aangeboden bij de werkgever waar ze eigenlijk zou vertrekken en haar vriend Yorrick [Willem Voogd] vraagt haar ten huwelijk. Maar angst om een leven te leiden dat volledig uitgestippeld is, brengt haar tot het impulsieve besluit om in haar eentje naar Mumbai af te reizen. Wat een zelfontdekkingstocht door India had moeten zijn, wordt een zelfontdekkingstocht dichter bij huis wanneer ze de vrolijke vrijbuiter Mike [Set Sjöstrand] en diens entourage ontmoet en besluit dat ze daarmee het avontuur tegemoet wil gaan. Het scenario van Anke Boerstra boort interessante thema’s, heeft vermakelijke momenten en Sjöstrand is uitstekend als de vrijbuiter. Jammer genoeg lukt het De With niet om Raadsvelds overdreven spel te beteugelen.

Een heel braaf filmpje. Met soms een klein geslaagd grapje, maar over het algemeen is het humor waar niet om te lachen valt.

Omdat het camera werk en de locaties (Amsterdam) wel mooi in beeld wordt gebracht is het nog net de moeite waard.