The Miracle Season (2018)

In 1991 kwam Caroline Felt om bij een brommerongeluk. Ze was de captain van het collegevolleybalteam, gerespecteerd in haar sport en geliefd in haar woonplaats. Deze film richt zich op de manier waarop drie belangrijke personen worstelen met hun leed en met pijn en moeite proberen de draad weer op te pakken. Carolines vader Ernie [William Hurt], die kort na Carolines dood ook nog het verlies (na een lang ziekbed) van zijn vrouw [Jillian Fargey] moet verwerken; boezemvriendin Kelley [Erin Moriarty] die nu ook nog de last van het hele volleybalteam moet dragen; en Carolines betrokken coach Kathy [Helen Hunt], die uit alle macht probeert haar team te motiveren om hun sport weer op te pakken. In verkeerde handen had dit een sentimentele draak kunnen opleveren, maar Moriarty houdt zich goed staande tussen het vakwerk van veteranen Hurt en Hunt. En in de paar scenes die ze heeft laat Danika Yarosh een onuitwisbare indruk achter als Caroline. Na een sterk eerste uur volgt de voorspelbare ontknoping, maar McNamara weet de volleybalscenes (zelden vertoond in een film) te voorzien van een visuele dynamiek die de aandacht voldoende vasthoudt. Blijf tijdens de aftiteling even zitten voor archiefbeelden van de hoofdpersonen in dit inspirerende sportdrama.

“Live Like Line”. Dat zou volgens mij een meer passende titel zijn geweest voor deze sportfilm, die een eerbetoon is aan de verongelukte aanvoerder van een hogeschool volleybalteam. Het is een typisch Amerikaans drama, dat regelmatig sentimentele grenzen opzoekt. Ik heb dat overigens niet als storend ervaren.

Ondanks het drama is deze film zeer zoet. Dat is best jammer wat met iets meer diepgang had dit een interessant drama kunnen zijn. Zoals we gewend zijn word met kazige muziek aan ons als kijker gedicteerd hoe we ons moeten voelen. Maar ik, doorgaans gebeurt het toch met enige regelmaat dat ik een goed traantje wegpink.

Echter deze geforceerde Hollywoodfilm slaagt er niet voor. De ellende snijdt niet diep genoeg en de overwinning van het team die puntje scoort tja het is wat dun om echt om emotioneel in deze film te raken. Dat is jammer want de acteurs zijn goed het verhaal is interessant alle ingrediënten voor een bovengemiddelde film waren aanwezig.

De regie van de volleybalwedstrijden dat was wel goed gedaan en die wedstrijden werden zo nog best spannend. Prima drie sterren filmpje dus.