Ghost Stories (2017)

Helemaal top man....ik ben blij jouw een beetje te hebben geholpen aan leuke filmavond

niet supergoed maar wat mij betreft toch wel goed

leuke spookfim!

Mooi sfeervol gefilmde griezelfilm en is het verhaal traag opgebouwd, maar eigenlijk gebeurd er niet zo gek veel en was het net als die hoofdpersonage gewoon erg saai. Pas tegen het eind wordt het interessant met enkele spannende scenes en zat die ontknoping wel geinig inelkaar. Kortom, veel te laat.

Documentary, mockumentary of weer een paranomaal filmpje dat niets toevoegt aan het genre? Laat ik toch maar voor het laatste kiezen, want hier krijg ik weer zo een verschrikkelijk deja vu gevoel mee. 10 jaar geleden had ik dit soort film wellicht briljant gevonden nu vind ik het gewoon tijdverlies. Uiteindelijk zijn de verhaaltjes en personages niet zo belangrijk en zijn ze slechts symbolisch, gedachten en hersenspinsels van een of andere getraumatiseerde kwibus die deze gebeurtenissen zelf heeft meegemaakt en die reflecteert op personen rondom hem. Iets anders kan ik van dit misbaksel niet maken. Het is dan ook nog op goedkope, duistere en saaie manier gefilmd, dus zelfs daar kan ik geen punten voor geven. Dit heb ik al vaak genoeg gezien en zit ik niet meer op te wachten.

Een aardige film die de balans tussen griezel en humor goed weet te bewaken. Daar waar horrorkomedies vaak de uitersten opzoeken in gore en komedie, doet deze Britse film dat veel bescheidener. De humor is nooit over de top en voornamelijk droog en ironisch van toon. Het griezelgedeelte is vooral suggestief en sfeervol met slechts hier en daar een jumpy uitbarsting.

Een griezelanthologie. Dat is de Britten wel toevertrouwd. Al uit 1945 stamt het onvolprezen Dead of Night (1945). En in de jaren 60 en 70 deden de studios Hammer en Amicus (waarvan het fundament trouwens Amerikaans is) in grote mate aan anthologieën. Daarna zakte het Britse aandeel in en lieten de Amerikanen flink van zich horen met films als Cat's Eye (1985) en Creepshow (1982). Helemaal uit beeld verdween de anthologie ook na 2000 nooit, maar de hausse aan anthologieën nam wel wat af. Zo af en toe verscheen en verschijnt er nog wel eens eentje.

Zoals deze Ghost Stories. Gebaseerd op een toneelstuk van Jeremy Dyson en Andy Nyman, die van hun toneelstuk deze film maakten en meteen ook de regie in handen namen. Toneelstuk en film zijn een hommage aan de Britse anthologieën uit de jaren 60 en 70, las ik.

De centrale figuur of verbindende factor in deze raamvertelling is een professor (gespeeld door Nyman) die drie paranormale gevallen onderzoekt. De drie verhaaltjes zijn geen van alle uitzonderlijk. Niet eng. Niet origineel. Wel sfeervol en leuk humoristisch. Bovendien nemen ze niet veel tijd in beslag. Na een uurtje film is het al gedaan met de pret, waarna je je afvraagt wat de film met de resterende tijd gaat doen.

Wat daarna gebeurt is best leuk. In het laatste deel van de film worden de verhaaltjes op een ludieke manier met elkaar verbonden. Dat extra halve uurtje staat wat mij betreft in spanning en originaliteit iets boven de drie losse vertellingen en levert de film alsnog een voldoende op.

Ben fan van een goede horror film, maar deze vind ik één van de slechtste die ik ooit gezien heb. Het acteren vind ik barslecht, ben nochtans een liefhebber van Marin Freeman maar deze rol is niets voor hem.

Ok.

Best een prima Brits horrortje dit eigenlijk. Alleen weet het niet echt top te zijn, maar desondanks verdient dit zeker een voldoende omdat het wel enkele sfeervolle en spannende momenten kent die de film doen opleven.

Het lijkt nogal standaard te beginnen, met enkele mensen die natuurlijk zichzelf voor gek zetten in hun aanraking met "het paranormale". En daar lijkt het het eerste uur ook naartoe te werken, en dat was allemaal prima, maar in het laatste stuk gaat het allemaal een beetje de mist in.

Het eerste verhaal was het beste, dat was overduidelijk het meest sfeervolle en spannende verhaal. De locatie was goed gekozen. Het tweede verhaal was al een stukje minder, omdat dat al snel stompzinnig werd. Het laatste verhaal (met Freeman!) was te kort om spannend te zijn.

Ondanks de sfeervolle momenten en soms originele wendingen weet dit filmpje me niet volledig te overtuigen. Dit komt vooral omdat het al snel wat stompzinnig wordt waardoor je het allemaal niet echt serieus meer neemt. En dat gaat dus ten koste van de score. Een leuke cast, met prima acteerwerk en sfeervolle momenten, maar dit had beter gekund.

Leuk!

Het zal me niks verbazen dat ik één van de weinige ben die juist het einde best kon waarderen en de eerste helft wat spannender had verwacht. Niet dat de eerste helft niet spannend was want er zaten zeker een paar heerlijke spannende en sfeervolle scene's in. Maar misschien door vele berichten dat de film zo onwijs spannend zou zijn dat mijn verwachtingen net wat te hoog lagen.

Ik heb me goed vermaakt met de film. Het einde is leuk gedaan. Nee, het is niet echt iets nieuws, zulk gelijke eindes hebben we wel vaker gezien maar alsnog zag ik het niet aankomen en daarom best verrassend.

Prima vermaak.

3,0*

Ik heb deze film Ghost Stories vandaag nog eens een keer opnieuw gekeken en ik dacht dat ik het de eerste keer niet veel vond. Maar na een 2e keer kijken ben ik toch van mening veranderd. Ik vind het zelfs een hele aardige film. En een horrorfilm hoeft voor mij echt niet vol te zitten met gore. Ik wil dit nou ook niet echt horror noemen, al valt het natuurlijk wel onder het horror genre. Ik vind dit eerder griezel of spook films, maar zeker niet slecht, integendeel. Na een 2e keer kijken kan ik me bijna niet voorstellen dat ik het eerst een slechte film vond

Het is een van de beste (spook)films die ik in de afgelopen jaar heb gezien. De Haunting of the Hill House en It's follows na. Zit aardig vol van filosofische subtekst en allegories.

Inhoudelijk goede griezel hoeft van mij echt niet vol met opvallende schrikmomenten te zitten, wel moet hij sfeervol en geheimzinnig zijn. En dat is dus Ghost stories.

Philip Goodman [Andy Nyman] is sceptische academicus en televisiemaker die zich heeft gespecialiseerd in het ontmaskeren van mensen die zich voordoen als spirituele mediums. Philips ontmoeting met zijn inmiddels stokoude idool loopt uit op een deceptie wanneer die aangeeft dat geesten wel degelijk bestaan. Philip gaat vervolgens de uitdaging aan om drie onopgeloste spookmysteries te ontrafelen. De drie mysteries leveren weinig opzienbarends of angstaanjagends op. De beste momenten zitten in het laatste kwartier waarin Philip ontdekt hoe de vork werkelijk in de steel zit.

Redelijke film waarbij Nyman en Freeman hun rollen prima vertolken. Ook de climax zag ik niet aan komen en zat best leuk in elkaar. Waar de film tekortschoot voor mij was dat het over het algemeen totaal niet spannend wist te worden. Het 2e verhaaltje was de enige die nog wel creepy momenten had maar de andere 2 waren zo flauwtjes, ik had gehoopt op veel meer spanning daar. Ook was het verhaal eromheen ondanks dat het zeker originele elementen had niet constant boeiend.

2,5*

Lekker ouderwets griezelvermaak dat het meer van sfeer en suggestie moet hebben dan van bloed en geweld, en met een paar prima acteurs om de rillingen over het voetlicht te brengen. Jammer dat de drie verhalen te kort zijn om echt veel indruk te maken, dat ik bij de eerste twee door de donkere fotografie af en toe gewoon niet kan zien wat er gebeurt, en dat ze alledrie een echte climax missen. Bovendien is de uiteindelijke onthulling bijna net zo flauw als wanneer in een horrorfilm een personage door een monster achterna wordt gezeten in een scène die plotseling een droom blijkt te zijn geweest. Eigenlijk zat ik gedurende de hele speelduur vergeefs te wachten op het moment waarop de film zijn belofte zou gaan inlossen.

Herzien! Toch ga ik mijn stem verhogen met een 0,5*.

Dit is toch wel een sterk werkje horror. Goede spannende momenten, prima acteerwerk en een leuk misterieus verhaal.

3,5*