Under the Silver Lake (2018)

Ik zou eerder The Long Goodbye & Blue Velvet noemen. Of Inherent Vice.

Eerste horror inderdaad.

Een heerlijke film om te herzien bij deze tropische temperaturen. Een fijne moderne neo noir met surrealistische trekjes en een fijne soundtrack. Voortgekomen uit het dna van films als Rear Window, Vertigo, The Long Goodbye Mulholland Dr. En tal van andere Hollywood klassiekers.

Wat mij betreft een van de beste films van de afgelopen 10 jaar.

Wat een heerlijke film, met ne zalige Andrew Garfield, waarbij ik toch meteen aan Spiderman moest denken. Maar was zeer goed in deze rol en totaal ander soort film. Misdaad-thriller, daarmee doe je eigenlijk tekort als genre beschrijving, 't is gewoon veel meer. Hoort blijkbaar in het 'neo film noir' segment, 't kind moet ne naam hebben e. Ik hou enorm vh veelal paranoïde, nihilistishe, melancholische, imorele,...sfeertje, doorheen de film, dit was wel smullen. Gewoon bėre goeie film, die me zoveel deed ervaren, nadenken, met totale beleving en daarom, de bijbehorende max score 10/10.

https://youtu.be/M2ZUJFhZz1s

Ondertussen drie keer gezien, maar ik kan het nog steeds niet erg worden met deze film. Niet dat het allemaal slecht is of zo, verre van - maar beslist ook nergens origineel, nergens opzienbarend, nergens bijzonder.

Sowieso al de zoveelste film waarin Hollywood weer wat aan het meta-navelstaren is. Kap daar nou eens mee, denk ik dan, er zijn echt belangrijkere dingen dan je fascinatie met jezelf. En als je er dan niet van loskomt, doe dan iets wat een beetje dapperder is in plaats van zoiets anoniems en vrijblijvends - ik roep maar even een OUATIH. Ook niet de mooiste film ooit, maar daar weet ik over een halfjaar nog wél van waar het over ging.

Wat ook meespeelt zonder enige twijfel is dat ik de afgelopen jaar echt elke denkbare tolerantie voor onduidelijke theorietjes en gekkigheid kwijt geraakt ben. Klaar mee, die mensen zijn af en mogen wat mij betreft gewoon nooit meer meedoen. Het absurde verhaal irriteert me daarmee in een aantal opzichten behoorlijk, zowel inhoudelijk als de malle combinatie van wappieparanoia en stoner mentaliteit die er af en toe overheen ligt.

Verder is er niet zo heel veel te 'like'en aan de film eigenlijk. De acteurs zijn niet beslist slecht, maar ook absoluut niet indrukwekkend. Narratief is het allemaal niet zo bijzonder buiten waar ik het hierboven al over had, cinematografisch is het allemaal enorm nikserig, en de soundtrack is op een of twee momenten na ook erg weinig opzienbarend. Een speciale prijs voor drie weken mooi zonnig weer in California, zo komt het op me over, maar als geheel is de film gewoon een enorme teleurstelling, een lege doos van onvervulde beloftes. Dat deden ál die films waarnaar zo 'creatief' verwezen wordt toch een stuk beter.

Misschien moet je het nog een 4e kijkbeurt gunnen...? Misschien ook niet. In elk geval heeft níemand wat aan dat ge***l over (zie jouw 3e alinea, ik vrees ervoor het te herhalen).

Normaal kan ik er niet zo goed tegen als een film over een historische gebeurtenis de feiten niet volgt, maar daar is OUATIH een uitzondering in - en om twee redenen: iedereen kent de feiten wel, dus daar gaat het dan niet meer zo om; Tarantino kiest in plaats daarvan een meer sprookjesachtige benadering, 'hoe je zou hebben gewild dat het gegaan was'.

Ja, dat zie ik dus echt niet zo. Los van elke realiteit en link naar de werkelijkheid kan je ongestraft ins blaue hinein, zonder dat iemand daar aanstoot aan kan nemen. Hoe is dat anders dan anoniem en vrijblijvend? Hoe biedt dat de nieuwe perspectieven die je noemt, en waarop?

Waarbij ik maar even aarzelend de derde alinea oproep: als je zonder enige last en verantwoording alles bij elkaar verzint, dan blijf je dus noodzakelijkerwijs op het niveau van sprookjes zitten. Dat kan en daar is ook een plaats voor, maar laten we daar dan ook niet meer van maken dan het is.

Een vierde kijkbeurt, die komt er ongetwijfeld, maar geef me even een jaartje of tien of zo. Tot het zover is, fijn dat we niet allemaal hetzelfde naar alles kijken, want dat zou enorm saai worden. We leren tenslotte alleen als we het niet alleen maar met elkaar eens zijn.

Uhm, ja, wat valt er te zeggen? Kijken en je vind deze goed of helemaal niet goed. Kan zomaar alle kanten op.

Een film met een hoog David Lynch karakter, die je eigenlijk twee keer zou moeten zien. Je moet er van houden. Voor mij werkt het niet zo. Het kijkt best lekker weg, maar er blijft na afloop niets hangen. En als je je afvraagt waar je nu precies naar gekeken hebt, kun je geen antwoord geven. Misschien ben ik gewoon te dom voor dit soort films.

Dit is duidelijk niet mijn genre.(neo-noir blijkt dit te zijn)

Bleef toch kijken omdat ik toch benieuwd was naar de afloop.

Allemaal heer raar,mysterieus,kon er geen touw aan vastknopen.

Sektes,geheime boodschappen,weet het allemaal niet meer.

Allemaal heel vreemd