Gerald's Game (2017)

Deze ook eens bekeken en het was niet mis. Voor een Stephen King was het eens een meer toegankelijk verhaal die ook wel echt kan.

Het is ook veel meer drama dan horror. Ik vroeg me al af hoe ze de film gingen vullen, maar ze hebben het toch goed gedaan. De focus lag uiteindelijk minder op het ontsnappen zelf, maar eerder op jeugdtrauma's.

De cast deed het goed en verder zag het er prima uit. Toch de moeite om gezien te hebben.

Als liefhebbers van één van de topschrijvers in het griezelgenre, Stephen King, vallen de films ons vaak iets tegen.

Wat King betreft, de films hebben vaak niet de goede weergave van de boeken is ons opgevallen. "The Shining" uit 1980 is een prachtige uitzondering. Helaas worden de boeken de laatste 20 jaar anders van opzet, het griezelige wordt steeds vaker mysterieus.

Deze "Geralds Game" kwam goed door. Het zal je maar gebeuren wat de vrouw meemaakt, man gaat dood en jij kunt geen kant op. Inmiddels is het al even geleden dat we deze hebben gezien maar indruk maakte het totaal wel.

Een mooie 7!

Wat een vreselijke film, in het begin dacht ik, leuk concept, maar met alle psychologie van de koude grond en dan aan het eind alsnog die wending in het verhaal denk ik, zonde van mn tijd. Jammer. Maar heb eigenlijk nooit echt iets van Stephen King kunnen waarderen. Verbaas me er altijd over dat die voor een topschrijver doorgaat.

Het laatste wat je wilt bij een SM-experiment is dat je partner een dodelijk hartaanval krijgt nadat hij je met handboeien heeft vastgemaakt aan het bed. Zeker niet als je dat doet in een afgelegen vakantiewoning, ver van de bewoonde wereld en bij voorkeur ook niet als er een uiterst hongerige herdershond in de buurt rondzwerft. Het overkomt Jessie [Carla Gugino] die moet proberen te bedenken hoe ze uit haar netelige positie kan komen. Diep verstopte herinneringen komen bovendrijven en wanneer honger en dorst toeslaan, probeert ze wanhopig psychisch overeind te blijven. Flanagan weet et statische gegeven, gebaseerd op het gelijknamige boek van Stephen King, op geslaagde wijze open te breken en maakt er een visueel en mentaal prikkelende kijkervaring van. Over de gehele linie voortreffelijk geacteerd, ook door 'onze' Carel Struycken in een rol die hem op het lijf is geschreven.

Gerald's Game heeft zijn goede en akelige momenten, maar duurt minstens een kwartiertje te lang, en Flanagan maakt richting het einde enkele domme keuzes (of die fout ligt wellicht bij Stephen King, die daar wel om bekend staat, maar het boek heb ik nooit gelezen). De meest bizarre keuze vond ik om die zogenaamde Grim Reaper/representatie van de dood te onthullen als een reële persoon. Vreemd, en haalt ook meteen alle creepiness en ambiguïteit uit de prent. De film heeft wel wat momentjes waarin het geheel opleeft (de flashbacks vond ik bijvoorbeeld interessant, en vormden af en toe een verademende afwisseling van locatie), en over de acteerprestaties kan niets in negatieve zin gezegd worden. Carla Gugino is misschien af en toe wat eentonig in haar gezichtsuitdrukkingen, maar dat is het dan ook. Het grootste hekelpunt is dus het einde, en het feit dat dit verhaal in een compactere speelduur verteld had kunnen worden. Handel dit in tachtig minuutjes af en dan heb ik er nog wel een 3* voor over. Nu helaas een halfje minder. Persoonlijk vind ik regisseur Flanagan tot nu toe een stuk beter in zijn serie-werk (Hill House) dan in zijn films.

Aardige thriller, om hun relatie weer wat pit te geven gaan Jessie en Gerald beide goed gespeeld door Carla Gugino en Bruce Greenwood. Een weekend samen naar een afgelegen huisje, daar gaat het dus vreselijk mis en moet Jessie zich zien te bevrijden uit die situatie ook daarnaast moet ze haar innerlijke demonen bevechten. Het boek van Stephen King is beter dan de film maar dat mag de pret niet drukken, want wij vonden hem prima te doen.

Aangezien ik de series van Flanagan erg kan waarderen, deze film van hem ook maar eens opgezet.

En zijn hand is regelmatig zichtbaar. Geralds Game heeft ook echt wel sterke momenten. En de door Stephen King bedachte opzet is zeker interessant. Maar alsnog is deze thriller grote delen simpelweg saai.

Dat ligt niet aan de acteurs die het prima doen, maar meer aan het materiaal waarmee ze het moeten doen. Het boek van King lijkt simpelweg niet geschikt voor een lange film. Wellicht had een short beter gewerkt.

Horror Challenge (2024) registratie #19

Werk van Mike Flanagan zie ik graag. Zo ook deze film. Enkele acteurs die hierin speelde ken ik ook van andere films/series van Flanagan. Dat deze film gebaseerd is op een boek van Steven King, leerde ik pas tijdens de intro. Ik was voor de film onbekend met dit verhaal.

De film heeft wat mij betreft was opstart problemen. Tijdens het eerste kwartier vroeg ik me af of deze film aan mij besteed was; een stel dat opzoek is naar componenten om hun seksleven een nieuw leven in te blazen doet mij al snel denken aan Fifty Shades of Grey. Wel zien we al een hond die later een symbolische betekenis in het verhaal krijgt. Zodra Gerald een hartaanval krijgt, begint de film meer vorm te krijgen.

De horrorfilm die er dan volgt bestaat uit twee componenten. Enerzijds moet ze zien te overleven, anderzijds spelen en psychologische onderdelen. Tijdens het eerste kwartier reageert het hoofdpersonage heftig op het woord 'Daddy'. Een woord dat ik zelf ook niet serieus kan nemen (vooral niet in deze context). Later leren we dat hier een traumatische gebeurtenis aan ten grondslag ligt. Het heden, de herinneringen, en de hallucinaties gaan door elkaar heen spelen hetgeen het psychologie horror aspect versterkt. Meer gerelateerd aan het overlevingsaspect, is het omgaan met de beperkte hoeveelheid water. Ook wanneer ze later haar hand opensnijd om te ontsnappen valt onder deze noemer. Auw, die voelde ik!

Niet mijn meest favoriete werk van Flanagan, maar zeker niet verkeerd. Dikke voldoende. 3*

Van Mike Flanagan. Naar een boek van Stephen King. Twee klinkende namen en dat schept een bepaalde verwachting over de film alsmede een bepaalde nieuwsgierigheid. Immers, het boek bestaat grotendeels uit innerlijke monologen in dialogische vorm. De lezer neemt niet deel aan een lineair avontuur maar zit gevangen in het hoofd van hoofdpersonage Jessie. Prachtig boek, maar de verfilming van de psychotische hersenspinsels van een vrouw gevangen in een precaire situatie, lijkt me op voorhand niet eenvoudig.

Flanagan lost het goed op. Welke truc hij daarvoor gebruikt, kan de potentiële kijker beter zelf ontdekken. Flanagan maakt in ieder geval een uitstekende horrorfilm van een statische situatie. Jessie is vastgeketend aan haar bed en kan geen kant op. Dat is de situatie. De film maakt goed gebruik van de benarde positie van Jessie en ontwikkelt een fijne beklemmende sfeer. Daarnaast speelt er nog iets anders. Iets dat met Jessie zelf heeft te maken en de film voorziet van dramatische momenten. Gerald’s Game gaat verder dan enkel de kwestie of Jessie zich uit haar benarde positie kan bevrijden. Het verhaal zoekt continu andere richtingen op.

De film blijft daardoor verrassend afwisselend terwijl de slaapkamer als beperkende factor strikt genomen nooit wordt verlaten. Er gebeurt verrassend veel. Realiteit en verbeelding lopen door elkaar. De stemming wisselt ook. Van treurig naar zwarthumoristisch. Van zenuwtergend naar mysterieus. Het spanningsniveau is behoorlijk hoog en wordt goed bewaakt. De afloop valt helaas wat tegen. Het einde voelt toch wat langgerekt aan en Flanagan maakt het allemaal wat explicieter dan nodig is, wat mij betreft. Goeie rol trouwens van Carla Cugino die veel te verduren krijgt en daarbij een breed scala aan emotionele vaardigheden demonstreert.

Nou niet alleen de 'Shining' is een uitzondering. Je vergeet namelijk 2 hele grote titels, want 'Shawshank Redemption' en 'The Green Mile' horen toch heel zeker in het rijtje uitzonderingen thuis dacht ik zo. En ik ben er van overtuigd dat jij als liefhebber dat volledig met me eens bent. Maar ik begrijp natuurlijk wat je probeert duidelijk te maken. Het is gewoon zo dat de meeste King verfilmingen vele malen zwakker zijn dan de boeken. Trouwens 'Misery' en '1408' vind ik ook wel aardig maar niet het niveau van de vorige 3 titels.

Misery, was toch een veel betere film dan deze vond ik. Ik werd dat gepraat en geneuzel nogal snel moe. En iedereen weet toch wel wat je kan proberen in deze situatie zou ik denken.

Ik zou dat ook wel eens willen proberen met mijn vrouw. Maar dan in de vroege uurtjes, en dan maakte ik ze pas s'avonds los, dan kon ik eens lekker film en voetbal kijken zonder een verhaal dat ik al vijf keer gehoord heb

Even meegepakt op Netflix want een King verfilming doet het altijd wel goed vooral als er ook nog een lekker wijf als Carla Gugino in meespeelt. Bovendien kwam de film voorbij in een of ander artikel, waarschijnlijk de filmkrant, waar de film positief onder de aandacht gebracht werd. Maar dit viel uiteindelijk toch best wel tegen.

Aanvankelijk lijkt het idee nog niet zo slecht met de dame vastgeketend aan het bed overgelaten aan haar lot waren het niet dat het deel met de hartaanval dan toch weer eerder kolderiek overkomt dan eng of indrukwekkend. Desondanks is het niet slecht maar nog wel interessant met de eerste schrik en stress lichtelijk onder controle en de conclusie omtrent de hond. Maar daarna wordt de film al vrij snel vervelend en flauw met de zogenaamde conversaties die Jessy heeft met de twee 'verschijningen' vanwaar het alleen maar minder wordt. Even veer ik op als de hond aanslaat en er sprake is van een andere aanwezigheid maar daar wordt dan weer ontstellend weinig mee gedaan qua dreiging en spanning.

Sterker nog, de film verzandt in semi intellectuel psycho prietpraat in ellenlange totaal niet interessante dialogen met de hallucinaties. En dan is er nog dat extreme moeilijke gedoe rondom water, hoe ze zich zelf bevrijd met haar hand, jaja natuurlijk, en dan ook nog als een gek rijden. Een echte poging om uit te breken en dat bed te slopen komt nooit. Dat de film achteraf veel dieper wil dan getoond met jeugdtrauma, dieper onbesproken letsel en projectie komt er totaal niet uit en komt sowieso aan het korte eind waar het verleden en wat er broeit wel interessant is, die domme gesprekken met haar hallucinaties dienen als katalysator maar zijn zo slap dat daar de film bij voorbaat op doodbloed. Ik kan dan ook niet anders zeggen dan dat Gerald's Game voor mij volkomen mislukt en daarom dan ook geen voldoende.

Psychologische thriller/horror verhaal gebaseerd op boek van Stephen King.

Een vrouw gaat met haar oudere echtgenoot naar een afgelegen vakantiewoning vr een weekendje plezier.

De man wil een SM spelletje spelen en bind haar vast met handboeien aan het bed om het "spannend" te maken, halverwege krijgt hij een hartaanval en sterft. De vrouw is nu vastgeketend aan het bed, ze overdenkt haar leven en hoe ze uit haar levensbedreigende situatie kan geraken.