Gerald's Game (2017)

Hij staat op netflix!

Ga er morgen maar is aan beginnen ben benieuwd.

Is dat geen enorme spoiler blurp194? Dan doel ik op die moonlight man informatie
Had ik liever niet willen weten van tevoren..

Oh je bent niet de eerste lees ik nu. Ik ga hier wel verder lezen als ik de film gezien heb.

Tsja, misschien heb je wel een punt, hoewel er niet heel veel staat behalve dan dat ik het eng vond. Maar ik kan m'n bericht al niet meer aanpassen.

Wat een kut film. Echt een lachertje.

Wel een toffe king verfilming eigenlijk.

Goed acteerwerk door de spelers en er zit ook echt weer zo'n "Stephen King sfeertje"in.

En film die van begin tot eind lekker wegkijkt......een beetje vreemd maar wel lekker.

Aangenaam verrast door deze film. Heb destijds het boek, een psychologische thriller(niet Kings beste, maar wel goed en allesbehalve saai) met veel plezier gelezen, en dacht toen dat dit nagenoeg niet te verfilmen was. Maar Flanagan toont creativiteit en komt een heel eind. Gugino en zeker Greenwood zijn goed, maar met twee echte topnamen in hun plaats had deze prent absoluut ook meer waardering gekregen. Minpuntjes: De bizarre vader-dochter verhouding kwam in het boek een stuk sterker over, het nevenverhaal met die rare griezel komt niet van de grond en had daarom beter weggelaten kunnen worden, en de film oogt soms wat chaotisch en te vluchtig. Zeker geen perfecte kijkervaring dus maar als geheel toch wel de moeite waard en vooral lekker spannend voor zo'n steriel basisgegeven.

Een vreemde film over een vrouw die in een penibele situatie verzeild raakt. Haar fantasie neemt een loopje met haar en ze moet haar innerlijke demonen onder ogen zien. Aan de cast heeft het in ieder geval niet gelegen, Gugino en Greenwood hebben hun sporen inmiddels wel verdiend. Het verhaal is, ondanks alle bizarre scènes, gewoon niet zo sterk. De lol is er eigenlijk al snel af en om de tijd te vullen worden er maar wat oninteressante subplotjes in gepropt. Er zitten hier en daar wat leuke scènes in maar over het geheel genomen vond ik dit niet zo geslaagd.

Het verhaal klonk mij best interessant, maar de uitwerking was matig. Vanaf het moment dat ze (al heel snel in de film) aan het bed werd vastgebonden nam de film een duikvlucht naar beneden. Saai!

Redelijk sterke thriller met een vleugje horror. Het verhaal is best aardig. Het lijkt simpel en saai maar Flanagan weet het aardig uit te werken. De film verveelt geen moment en er is voldoende spanning met enkele smerige scenes. De kijker wordt een aantal keer op het verkeerde been gezet. De twist op het einde had beter gekund, maar is wel typisch Stephen King. Het acteerwerk is best goed. Leuk! 3.5/4.0

Aiii..

Ik ben op zich wel een Flanafan, met driemaal een 3,5*. Hij zal nooit de standaard horrorweg inslaan, en doet alles net even wat anders. Dat is best een bewondering waard, maar hier vergaloppeerd hij zich toch flink. Eigenlijk is Gerald's Game nog het best te beschrijven als een volbloed drama met overdreven en onnodige horrorelementen. Vond deze combinatie hier totaal niet geslaagd en op een paar leuke scènes na had GG gewoonweg te weinig te bieden. Het einde had tevens een kwartier korter kunnen duren, als ze niet per se alles moesten uitleggen. Sonde.

Met pijn in mijn hart: 2*.

Zwolle84, ben jij ook niet een Flanafan of alleen Oculus fan?

Dat eerste gaat me (nog) te ver. Ik vind Oculus een van de all time beste horrors en Hush bewees dat het geen toevalstreffer was. Verder is het een beetje vroeg voor conclusies, maar ik veer wel op bij het horen van zijn naam.

“If anyone ever asks you what panic is, now you can tell them: an emotional blank spot that leaves you feeling as if you've been sucking on a mouthful of pennies.” ― Stephen King

Ik kan me niet herinneren dat ik Gerald’s Game ooit heb gelezen. En ja, ik zou het me herinnerd hebben, zo te zien. King mag dan wellicht geen literair genie zijn, waar het op spanning en memorabele enscenering aankomt, heeft de man altijd indruk op me weten te maken. Als jonge tiener was de naam Castle Rock al in mijn geheugen gebrand.

Wat de film betreft, ging ik er aanvankelijk positief in met Mike Flanagan aan het roer; zowel Oculus (2013) als Hush (2016) bevielen me prima. Ik was dan ook wat verrast dat ik de afgelopen dagen redelijk wat 2* en 2,5* waarderingen zag: dat temperde de verwachtingen enigszins. Maar gelukkig vormen we nog altijd onze eigen mening.

En ik was tevreden. ‘Sekspelletje met handboeien loopt fout’, een simpelere synopsis is nauwelijks denkbaar en voorstelbaar. Het is met name de uitwerking die even wennen is. Ik heb geen idee hoe het op papier werkt, maar filmisch moest ik me er toch wel even overheen zetten, hoe Flanagan Jessie’s interne monologen en tweestrijd verbeeldt. En ik moet zeggen, zodra ik dat deed, werkte het. Al ben ik dat trucje na Dexter en al wat volgde wel een beetje zat. Desondanks was het hier eigen genoeg om het de film niet aan te rekenen. Ook de flashbackstructuur werkt filmisch net niet helemaal, al snap ik de reden, en geeft het wel de nodige afwisseling en achtergrondinformatie.

Het is bij vlagen behoorlijk spannend, en ik merkte dat ik behoorlijk meeleefde, al meen ik nog steeds dat ik met wat lening benenwerk die bedpoten wel kapot had kunnen drukken, of het bed van de muur kunnen krijgen om te kunnen manoeuvreren. Los daarvan, bleef het genietbaar. Carla Gugino speelt uitstekend, en ziet er met haar 46 jaar bijzonder goed uit. Maar het is bizar genoeg (als heteroseksuele man) Bruce Greenwood die op dat vlak nog iets meer indruk maakt, met zijn 60 jaar oude lijf. Holy shit. Mag ik me gaan schamen met mijn net 37 geworden kadaver. Verder komt Flanagan oudgediende Kate Siegel nog even langs, en E.T. of the Fall Henry Thomas in een gewaagde rol. Mocht je je afvragen wie die engerd is, dat is Neerlands trots Carel Struycken.

Al met al, best genietbaar.

3,5*

Vergeet IT, de beste King adaptatie van het jaar is Gerald's Game! Eerder een psychologische karakterstudie, maar wel met erg effectieve horror/thriller elementen.

Hij heeft zich voor mij al bewezen met Oculus, Hush en Ouija maar Flanagan is toch echt wel een van de betere horror regisseurs van vandaag. De man weet goed hoe je spanning moet brengen dankzij slimme editing en maakt bovendien geweldig gebruik van de stilte en wat je visueel ziet en niet ziet. Het blijft gewoon verfrissend om iemand in het genre te zien die dat goed begrijpt en die vooral niet afhankelijk is van dreigende muziek of jumpscares. En sowieso is dat al een mega plus voor mij. Dat shot van de moonlight man in de hoek van de kamer was 10x enger dan alles wat ik in IT heb gezien.

Het was inderdaad even wennen wanneer ze tegen zichzelf begint te praten maar ik zat er best snel in. De flashbacks werkten ook voor mij goed, alleen jammer dat die een voorspelbare afloop hadden. Maar de eclips scenes maken veel goed, vond dat visueel met dat rood erg mooi gedaan. Het einde was dan weer niet voorspelbaar en best verrassend maar leek eerder uit een andere film te komen. Veel van de mystiek gaat hierbij ook wat verloren en ik had het denk ik liever zonder die veel te lange epiloog gezien. Maar damn, een eigen film over de moonlight man wil ik anders nu wel zien.

Al met al een erg vermakelijke spannende film die me toch een paar keer serieuze kippenvel gaf en met een zeer sterk spelende Gugino.

Op deze door Netflix gemaakte Stephen King boekverfilming film, werd ik door Kondoro0614 op geattendeerd om deze eens te bekijken en dat heb ik gisteravond dan ook gedaan en dat mede ook omdat ik niets anders meer voorhanden had. Deze film staat genoteerd als een Horror / Thriller, maar eigenlijk is Horror niet echt van toepassing en is het meer een Drama / Thriller film en dat vanwege het verleden van hoofdrolspeelster Jessie Burlingame in het verhaal.

In dit verhaal draait het dus om Jessie Burlingame (gespeeld door Carla Gugino), die na een misgelopen seksspel met haar man Gerald Burlingame (gespeeld door Bruce Greenwood) die daarbij onverwacht sterft, vastgeboeid (met handboeien) met haar handen op een bed ligt in een afgelegen huisje. Ze wordt daarbij geconfronteerd met vreemde visioenen, duistere geheimen en een grimmige keuze om los te komen uit haar benarde situatie.

Ondanks dat deze film met minimale middelen (speelt zich vooral af op en rond een bed en ook met een beperkte cast) is gemaakt, wist het verhaal me toch wel te vermaken en te boeien en bovendien vond ik het ook niet bepaald een straf om circa 100 minuten te moeten kijken naar de inmiddels op leeftijd (leeftijdsgenoot ) gekomen rondborstige en mooie Carla Gugino. Het verhaal zit eigenlijk ook best aardig in elkaar, met ook een aantal verrassingen, zoals de terugblik naar het verleden van Jessie (oftewel het duistere geheim van Jessie), waarbij haar vader Tom (gespeeld door Henry Thomas), die zijn dochter steeds "Muis" noemt, zich tijdens een zonsverduistering aan het meer tijdens een familie-uitje zit te masturberen, met de aanblik zijn 12-jarige dochter Jessie (gespeeld door de talentvolle Chiara Aurelia), die bij hem op de schoot zit en een kort zomerjurkje draagt.

Ook het einde (welke er zeker mocht wezen) m.b.t. "Death" (fraai gespeeld door onze eigen Nederlandse acteur Carel Struycken, die o.a. ook te zien is in de bekende Komedie / Familiefilm "The Addams Family (1991)" en het vervolg erop "Addams Family Values (1993)"), die ook wel "Moonlight Man" wordt genoemd, vond ik best verrassend en dat omdat hij een echt persoon (wel een behoorlijk ziek en gestoord persoon, die aan grafschending doet en daarbij sieraden steelt en lichaamsdelen afsnijdt en ook de lijken seksueel misbruikt, maar dan alleen maar met mannen) blijkt te zijn en geen verzinsel van Jessie en bovendien heeft hij ook betekenis voor Jessie en hielp hij haar min of meer om er doorheen te komen.

Hier en daar gaat het er overigens wat smerig en grof aan toe en dat bij de momenten dat een hond (die voorheen nog duur eten kreeg van Jessie in de vorm van Kobe rundvlees) het lichaam van Gerald gaat gebruiken als voedsel en ook de manier hoe Jessie met één hand en met behulp van een stuk geslagen glas, zich bevrijdt uit een handboei. Dat laatste werd overigens behoorlijk gedetailleerd in beeld gebracht, waarbij ik zelfs soms even een oogje moest dichtknijpen (omdat het er behoorlijk pijnlijk en smerig uitzag) en ik ben behoorlijk al wat gewend qua harde en zieke films welke ik allemaal al gezien heb.

Overigens vond ik het ook wel leuk gedaan dat Jessie verwikkelt is in een tweestrijd tussen de verbeelde Gerald (die dan al dood is) en een verbeelde haarzelf (een Jessie die zogenaamd weet te ontsnappen uit de handboeien), waarbij vooral de verbeelde Gerald lekker vernederend tegen haar te keer gaat en een vrouw omschrijft als "De beademingsmachine voor een kut", waarbij hij het nog iets later wijzigt naar "Het is eerder de beademingsmachine voor een achterlijk kutwijf", waarbij hij refereert naar zijn vrouw

De cast speelt best goed en overtuigend en vooral natuurlijk de twee hoofdrolspelers in het verhaal, te weten de mooie Carla Gugino en Bruce Greenwood. Gezien het behoorlijk leeftijdsverschil tussen beiden, is het wel wat vreemd dat ze een getrouwd stel vormen, maar maakte het wel overtuigender toen Gerald tegen Jessie tijdens het seksspel zei "Verzet je maar. Papa krijgt zijn zin toch", waarop Jessie heel boos (achteraf gezien heel logisch) wordt en antwoord "Haal die grijns van je kop. Maak me los en noem jezelf verdomme geen Papa". Hoewel Carel Struycken bepaald niet veel zegt, maakte hij wel indruk met zijn uiterlijk, waarbij hij er ook best creepy uitzag.

Ondanks dat deze Drama / Thriller film maar met minimale middelen is gemaakt, is deze film toch wel het kijken waard en niet alleen vanwege Carla Gugino, maar ook vanwege het best aardige verhaal met daarin eveneens aardige verrassingen.

Hoewel het allemaal niet slecht is en Gugino het niet onverdienstelijk doet weet de film me nergens echt te boeien(!).

Echt heel anders dan ik verwacht had. Geen simpele horrorfilm zoals Hush dat is, maar meer een soort drama met horrorelementen over een vrouw die het een en ander te verwerken heeft. Vooral het gedeelte waarin de film een beetje een mindfuck is vol sarcastische dialogen is iets heel anders dan ik me had voorgesteld. Ik vond het wel aardig eigenlijk, en vooral ook een mooie film voor Gugino om op indrukwekkende manier te laten zien wat ze kan (en Greenwood is ook goed), maar dit gaat ook een hoop mensen die pure horror verwachten tegenstaan, en ik had zelf graag ook wat meer suspense gezien.

Overigens is de film als het smerig wordt ook wel echt smerig. De scène met de ontvelde hand is echt heel naar. Een moment dat je niet snel vergeet. Ik vond het moeilijk om te blijven kijken. Bij de scène met de hongerige hond eigenlijk al. Die moonlight man-figuur hadden ze van mij wel weg mogen laten. Vond hem maar weinig toevoegen en het toch al matige en onnodige laatste kwartier van de film wat raar maken. Ik zie de toegevoegde waarde niet. En die incest-flashbacks vond ik wel erg ongemakkelijk hoor. Stephen King blijft een beetje een vies mannetje. 3.0*.

Ferm overroepen filmpje dat eigenlijk nergens over gaat. Om er enigszins betekenis aan te geven, hebben ze het volgepropt met flashbacks, vage herinneringen en hallucinaties. Het personage van de creeper sloeg helemaal nergens op. Zelden zag ik er iets zo bij de haren bij gesleurd worden als dat.

Aardige film waarin een echtpaar met huwelijksproblemen een paar dagen doorbrengen in een afgelegen huisje. Een prima opzet waarbij de gedachten en de innerlijke demonen van de vrouw op een onderhoudende manier verbeeld worden. Zeker wel een aantal spannende scenes (het gebroken glas als hoogtepunt). Maar de spanning wordt niet de gehele lengte vastgehouden en het plot omtrent de moonlight-man had beter achterwege kunnen blijven.

"Overroepen"? Een gemiddelde van 2,84 is nu toch niet meteen indrukwekkend te noemen, toch?

160 stemmen zijn nu niet bepaald representatief. Op IMDB scoort de film bovengemiddeld goed.

Had hier toch meer van verwacht. Het uitgangspunt is erg leuk en de eerste 15 a 20 minuten is de film ook erg interessant. Helaas begint daarna het gepraat, gepraat, gepraat, gepraat en gepraat. Ik had het op een gegeven moment wel gehad met Greenwood's geest die door Gugino's gedachten heen dwaalde.
De film had nog een paar spaarzame momenten dat het echt angstaanjagend had kunnen zijn.
De build up naar de inbreker was wel goed. Carel Struycken is hier wel goed in gecast. Hier had wel wat meer uit gehaald kunnen worden uiteindelijk, want het einde is iets te uitleggerig daarin.

Jammer, want ik vind Hush Ouija 2 Before I Wake en uiteraard Oculus wel echt beduidend betere films dan Gerald's Game.

2,5*

Vond deze toch wel sterk met momenten. Een vrouw die al haar innerlijke demonen ziet passeren en geconfronteerd wordt met innerlijke struggles. Acteerwerk is zeker te pruimen en het verhaal boeide me echt wel. Ik zou deze film niet echt bij horror klasseren, eerder bij drama/thriller, maar ach wat doet dat ertoe, ben aangenaam verrast door dit werkje. Met gemak een 7/10.

Grappig detail dat de zwerfhond Cujo wordt genoemd na een eerder boek van King. Dat glas water op de plank bleef maar vol terwijl er flinke teugen uit werd gedronken. Het verhaal rondom de eclips deed me weer denken aan de verfilming van Dolores Claiborne. Grimmig sfeertje, waarbij ik na 10 minuten dacht hoe ze dit anderhalf uur gaan uitwerken. Met flashbacks en gekibbel rondom de hoofdpersonen een geslaagde verfilming al blijft het boek beter. Hierin worden de demonen van Jessie beter uitgelegd.

rep_robert schreef :

“Isn't this why we came up here? To spice things up and try and push the boundaries.”

Verrassend sterke film. Het concept van Gerald’s Game (naar een boek van Stephen King) is simpel en de film ontvouwd zich langzaam als een ijzersterke psychologische thriller. Seksspelletje tussen man en vrouw loopt uit de hand, waarna de vrouw aan het bed blijft vastgebonden terwijl haar man door een hartaanval dood op de grond ligt.

Dit is de basis, maar daarna begint de film pas echt leuk te worden. Gugino is fantastisch als de vrouw die haar persoonlijke demonen onder ogen moet zien te komen, en ze krijgt bijval van sterke acteurs als Greenwood, Thomas, Siegel en de jonge Aurelia. De regie van Flanagan is speels en eigenzinnig, met Gugino die de hele tijd advies, beledigingen en de waarheid te horen krijgt van zichzelf en haar dode man (hallucinaties). Het is vreemd, maar het werkt. Visueel ziet Gerald's Game er ook fantastisch uit, met vooral de rode gloed door de zonsverduistering als indrukwekkend schouwspel. De film vergeet ook niet om soms lekker gruwelijk te zijn, en vooral de scene met Gugino die haar bebloede hand uit de handboeien wil krijgen springt eruit. Het einde is wat uitleggerig en de Moonlight Man verhaallijn voelt wat overbodig, maar de film blijft wel trouw aan het boek. En dat kan ik alleen maar toejuichen.

Mike Flanagan: met elke film word ik meer fan van hem. Wat een meester in sfeerschepping is het toch. Steeds weer op een iets andere manier, maar toch ook steeds met die eigen, herkenbare stijl. Luguber, diepgaand, emotioneel, verwarrend; stuk voor stuk films die zich voor meerdere herzieningen lenen.

Gedrocht van een film, die wordt gevuld met ongelofelijk saaie en overbodige dialogen. Het predikaat thriller is hij wat mij betreft niet waard, het predikaat horror al helemaal niet.

Carla gugino,ik had nog nooit van haar gehoord I'd een mooie vrouw.het is een typisch king verhaal: spannend en mysterieus.ondanks de beperkte filmlocatie is de film toch sterk,Mede door het acteerwerk. 3.5 stars.

Zonde van de tijd dit. Als je een leuke horror wil kijken laat deze dan maar liggen. Na een uur uitgezet en nog even het einde gekeken. Dat bevestigde alleen maar dat ik een goed besluit genomen had.

Leuk geprobeerd maar gefaald. Typische Stephen King ook: Het start altijd heel goed maar naar verloop van tijd wordt het slechter en het einde is meestal een grote teleurstelling.