Downsizing (2017)

Geweldig idee, visueel prachtig uitgewerkt. Qua scenario helaas een stuk minder. Het begin is leuk en mooi, het hele eerste uur nog steeds oke, maar het laatste uur is zoetsappig, plat en bijna kinderlijk.

Toch 3,5* dankzij de vondst, de vormgeving en het eerste uur.

Vreselijk wat een slechte film is dit. Net gezien in de Sneak. De eerste 3 kwartier gaat nog wel maar dan verzand de film in een soort Amerikaanse Family Ties achtige moralistische brij. Mijn god dit kan je een publiek toch niet voorzetten. Maar wat ik nog veel erger vind is dat je gewoon belazerd word. Juist de ietwat leuke stukjes uit de trailer zitten geen eens in de film. (Bijvoorbeeld de scene met de grote waterfles). Conclusie: het is een leuk gegeven dat heel slecht uitgewerkt is, waarbij zelfs een topacteur als Christoph Waltz, de film niet kan redden. Advies is, links laten liggen en en over een half jaar een keer op zondagmiddag op de bank gaan kijken.

Vrij desastreus inderdaad. Christoph Waltz doet het - van wat ik van hem gezien heb ongeveer voor het eerst zonder Tarantino - best leuk, maar de rest van de cast heeft vooral last van de vreselijk eenzijdige karakters. Vooral Matt's Aziatische love interest is een stereotyp waar Wendy van Dijk van zou schrikken. Als Payne er dan in de derde akte ook nog eens een apocalyptische twist tegenaan gooit waar de honden geen brood van lusten is de boel helemaal niet meer te redden. Alleen de speelduur viel me nog wel mee, ik vreesde er vooraf nogal voor, maar de 135 minuten gaan in een gestaag tempo voorbij.

Ik ben blijkbaar 1 van de weinige die nog nooit van deze film gehoord had. Volgens Pathé was de Sneak Preview van gisteravond een 16+ film. Nou, dat leek mij wel wat. Ja, en toen begon dus Downsizing. Tot ongeveer 45 min hield ik stug hoop dat het misschien nog spannend of interessant ging worden. Maar na een uur wilde ik eigenlijk weggaan. Toch helemaal uitgekeken en ik wil deze film nooooooooit meer zien!

Het feit dat ik deze film niet zo goed vond, komt door deze twee grootse fouten:
- verkeerde marketing: de film is niet zo grappig als de trailers doen geloven. Er zit humor in (de eerste helft van de film), maar het is meer een dramafilm.
- De tweede helft van de film is saai en ook is het niet volledig duidelijk waar de film naartoe wilt. Dat maakt ook dat de film langdradig aanvoelt. De film had zich beter kunnen richten op het terugwinnen van zijn vrouw óf op het zich omhoog werken (en daarmee gelukkig worden) in deze nieuwe samenleving. Helaas kiest de regisseur voor een ietwat suffig, langdradig verhaal.

Sommige scenes zijn ook gewoon overbodig en langdradig en ik vond het hele gedoe met de Vietnamese vrouw niet zo heel sterk. Ze kwam de hele tijd over als een gekkig vrouwtje en als dan vervolgens blijkt dat ze een relatie krijgen en er een enorme diepe band ontstaat, dan voelt dat gek aan. Het paste niet....

Christoph Waltz en Matt Damon doen echt hun best en zeker Christoph zet weer een prachtig personage neer, maar het verhaal zakt na de eerste helft te erg in om de film te redden. Jammer, het had potentie!

2.5/5

Bijzonder teleurstellende film is niet te categoriseren en dat is ook meteen het grootste manco. Het basisverhaal, rondom een stel [Matt Damon en Kristen Wiig] dat zich wil laten verkleinen om te voorkomen dat de wereld ten onder gaat aan de overbevolking, biedt volop ruimte voor satire. Het scenario van regisseur Alexander Payne en Jim Taylor slaat de plank echter volledig mist en slingert van matige satire naar matige komedie, relatiedrama, romantiek en eco-drama. Het resultaat is dan ook dramatisch, waarbij de racistisch overkomende stereotypische vertolking van Hong Chau - je zou bijna hardop vragen: "What do we get for ten Dollars?" - en een volstrekt ongeloofwaardig romantisch subplot de grootste tekortkomingen zijn. Een satire die niet goed weet wat het thema is, een komedie die niet grappig is en een drama met oppervlakkige, oninteressante karakters. Christoph Waltz en Matt Damon doen wat ze kunnen, maar het scenario zit vol met zaken die simpelweg niet kloppen. Het vaststellen en/of optellen van die hiaten is eerlijk gezegd een stuk leuker dan deze - gezien de veelbelovende premisse en het talent voor én achter de camera - enorme deceptie.

Erbarmelijke film. Het plot heeft/had potentieel (denk aan een goede Black Mirror aflevering), maar de uitvoering is desastreus (De trailer is inderdaad misleidend).

De vreemde mix van genres en rare wendingen, racistische stereotypes, losse eindjes, platte karakters en gebrek aan (goede) humor maken het een oninteressant en bijzonder saai geheel. Het is bijna zo slecht, dat het weer leuk wordt. Maar dan net niet.

De enige pluspuntjes zijn het originele idee en de goede cast (ook van de figuranten: mooie EN lelijke gezichten, het enige 'realistische' van de hele film)

Jeetje, wat een opvallend negatieve recensies, zeg. De film valt tijdens de derde akte inderdaad een beetje uit elkaar maar de twee voorgaande aktes zijn uitstekend, met een glansrol voor nieuwkomer Hong Chau. Lees veel reacties ie haar rol als te 'stereo-typisch' bestempelen en in sommige gevallen zelfs ronduit 'racistisch' beschouwen. Kan 't niet meer oneens hiermee zijn, als 't een rol was ie enkel aanwezig was om de lachspieren te masseren was ik 't er volmondig mee eens geweest, echter weten scenaristen Payne en Taylor haar niet alleen de meeste diepgang te geven (ten koste zelfs van de overige acteurs); ze geven haar zelfs de twee meest emotionele hoogtepunten van de film. 't Vergt een begaafde actrice om zo'n rol te balanceren die idd. makkelijk in 't Breakfast-at-Tiffany's-territorium had kunnen vallen, maar Chau weet de nuances perfect te bewandelen.

Niet het niveau van Nebraska, maar vind de reacties wel wat overtrokken. Heb mij goed vermaakt met deze film. Het is uiteindelijk wel meer komedie dan drama, en daar viel zeker nog terrein te winnen. Beetje jammer is dat de karakters van Sudeikis en Wigg zo beperkt uitgewerkt worden. Maar gelukkig is daar Hong Chau die geweldig speelt. Wat een leuke vrouw zeg.

3.5*

Het mag duidelijk zijn, de trailer is misleidend en als je van te voren een beetje research doet kom je dit al snel te weten. Ik was dus ingesteld op alles, ik ging met een open mind de film in. Alexander Payne die eerder About Schmidt en mijn top 10 film Sideways regisseerde heeft al vaak genoeg laten blijken een goede regisseur te zijn en Downsizing is ook niet gelijk slecht, het gaat alleen een totaal andere richting op dan je verwacht en niet alles was even geslaagd.

De regisseur neemt een gokje en dat kan ik dan wel weer waarderen, waarom hij Matt Damon hier voor vroeg is mij verder een raadsel? Hij was geen storende factor maar er zijn tal van acteurs te noemen die beter hadden gepast in dit verhaal. Misschien was Matt Damon ook niet de eerste keuze voor de rol?
De positieve uitschieter was voor mij toch wel Christoph Waltz, dit lag duidelijk niet alleen aan zijn rol maar ook aan zijn komische timing, de manier hoe hij in de lach schiet als hij Paul(Matt) samen met de schoonmaaksters ziet liet mij zelfs hardop lachen in de bioscoop. Ook de gezichtsuitdrukking die hij heeft als Paul seks heeft gehad was erg droog.

Laat ik dan nu maar over de punten beginnen die het voor mij geen goede film maken, de rol van Hong Chau die pas in de 2de helft verschijnt hadden ze wat mij betreft drastisch in mogen korten. Het is niet alleen de rol die mij weinig doet, maar ook het gebrek aan geloofwaardigheid. Ze wist niks emotioneel los te maken bij mij, het leek eerder een vorm van overacting.
En dan vervolgens het einde, waar Payne opeens voor een wel heel cheesy en super voorspelbaar en cliché vol einde kiest was mij wederom een raadsel.

Laten we afsluiten op een positieve noot, de party scene was toch wel een hoogtepunt! De film is door uitschieters hier en daar nog best vermakelijk en soms zelfs best grappig en interessant, maar als je meer diepgang in een personage wilt hebben waarom kies je dan voor een acteur als Matt Damon? Comedy en actie kan hij duidelijk prima, maar voor de echte diepgang zijn er toch genoeg andere keuzes?
(Edit: Alexander Payne had originally wanted Paul Giamatti to play the Matt Damon role.)

Geen doorn in het oog dus, maar ook geen super film.
2,5*

Door het volledige gebrek aan een juist tempo gleden m'n gedachten nogal eens weg, of ging ik letten op andere zaken. Zo is er een scène als Damon op zijn werk zit. Ik kijk naar de telefoon en denk: die hebben wij ook op het werk. Ach ja, ik moest ergens voldoening uit halen.

Vreselijke film met een geweldig idee maar volstrekt mislukt in de uitvoering. De film mist ritme en flow en een algehele spanningsboog, scène volgen elkaar op maar lijken zonder veel gevoel gewoon achter elkaar geplakt te zijn. Sommige scènes worden ook nog eens uitgerekt en de film gaat allerlei kanten uit waardoor deze uiteindelijk nergens heen gaat. Ik heb me dood verveeld. Damon is er als de man zonder eigenschappen, maar vind hem net iets te sullig spelen. Die Aziaat is lange tijd irritant en gewoonweg niet grappig, pas later met wat meer gevoel wordt het beter. En van Waltz weet ik nog niet wat ik ervan moet vinden, maar sowieso het enige lichtpuntje. Af en toe is er een leuk moment en hoe de wereld is uitgewerkt is ook best geinig (vooral de Spaanse enclave buiten de muren is sfeervol), maar de goede muziek uit de trailer zit er niet eens in. 1,0*.

Heel leuk. Al die negativiteit rond deze 'Downsizing' kan ik persoonlijk niet echt plaatsen. Alexander Payne heeft hier een bijzonder vet idee in handen en werkt het wat mij betreft gewoon erg leuk en vermakelijk uit.

Wat als je jezelf kan laten krimpen? En vervolgens kan leven als een rijkaard? Damon krijgt in ieder geval niet het luxe leventje wat hij verwachtte. Er volgen wat weinigzeggende scenes in Leisure Land, een ontmoeting met de vrolijke, drukke Waltz en een ietwat ongemakkelijke romance met Hong Chau - die op haar plaats weer verantwoordelijk is voor zowel één van de sterkste scenes van de film, als wat kleine irritatiepuntjes.

Al met al vond ik het prima werken als geheel. Elk personage zorgt voor een beetje licht in de tunnel en ik had echt constant het gevoel in de kleine wereld te zitten. Payne duikt nergens diep in de (levens)vragen die gesteld lijken te worden, maar ook dat heeft in dit ietwat vreemd en komisch drama ook weer z'n charme.

Gemiste kans en uiteindelijk de minste film van regisseur Alexander Payne tot nu toe. Het concept is veelbelovend en het eerste uur zijn er veel sterke momenten, vooral visueel. Helaas gaat het script op gegeven moment volledig de mist in, met de introductie van een reeks flauwe personages en een aantal nietszeggende ontwikkelingen. Daarna komt het niet meer goed. Matt Damon is ook erg vlak in de hoofdrol.

Toch beter dan ik op basis van de recensies hier gedacht had. Een film waar je even over na moet denken, en hoewel de opbouw van Downsizing ook wat onhandig en te weinig doordacht is, voor mij wel duidelijk bovengemiddeld. Payne blijft een regisseur die prikkelende cinema maakt, en daarin stelt hij ook nu niet teleur. Eerste gedeelte is schitterend, film zoals film eigenlijk bedoeld is. Visueel ijzersterk en de contouren van een opwindend verhaal welk onderhuids kruipt. Halverwege wordt het wat onduidelijker met de komst van de irritant spelende Chau, ogenschijnlijk een rol die grappig bedoeld is maar precies averechts werkt....totdat je beseft dat dit ook de bedoeling is! In het laatste gedeelte laat Payne het verhaal over die kleine mensjes een beetje bruut en slordig los(die beelden in de eindscène dat die gekrimpte mensjes in vol ornaat in een groot vliegtuig zitten kan echt niet) omdat hij ons, iets te nadrukkelijk misschien, wat wil vertellen over de zwakte en onvolkomenheden van de mens. Dat doet hij weinig subtiel en ging bij een meesterwerk als Sideways een stuk toegankelijker, maar de boodschap is ook nu overduidelijk, indringend en ook wel grappig. Ben het er wel mee eens dat dit een mindere film van de regisseur is, maar zelfs een mindere van hem heeft genoeg originele invalshoeken om het boeiende cinema te vinden.

“Can I get a normal-sized beer for a normal-sized guy?”

Downsizing heeft een Intrigerend uitgangspunt, maar de uitvoering laat jammer genoeg veel te wensen over. De trailer geeft het beeld van een luchtige sci-fi/komedie die echt het stempel van Payne draagt, maar de film zelf is veel serieuzer. Matt Damon is zeer matig, maar dat ligt ook een beetje aan zijn suffe rol. Waarom ik toch iedereen aan zou raden om deze film te gaan kijken is Hong Chau. Weergaloze acteerprestatie, en ze is grappig maar weet ook de juiste emotionele snaar te raken. Waltz is Waltz, wat begint te vervelen. Er had veel meer in dit intrigerende verhaal gezeten, en hoogtepunten en sterke scènes/personages zijn spaarzaam.

Teveel hooi.

Payne is wel een critici lieveling. Niet zo gek dat je dan wel eens denkt dat je tot alles in staat bent. Dat hij dat niet is maakt downsizing wel duidelijk.

Begin van Downsizing is zo slecht nog niet. Gegeven is leuk genoeg. Waar Payne zijn kracht ligt is bij de kleinburgerlijke blanke man. Daar leek hier ook in eerste instantie de focus te liggen. Helaas gaat het al vrij snel na het verkleinen mis. Damon is te jollig, bijrollen zorgen niet voor de comic relief die ze hadden moeten verzorgen. De Vietnamees is ook veel te veel. Denk niet dat Hong Chau het per se slecht bedoelde, maar het had wel iets minder gemogen voelde iets te stereotiep allemaal.

Vooral de humor blijft wat achterwegen en doordat geen enkel personage echt wat heeft, blijft een emotionele impact ook vrijwel helemaal uit.

Enige wat ik Payne altijd wel moet geven is zijn liefelijke sfeertje. Ondanks het mij weinig deed allemaal vond ik het toch wel prima wegkijken.

Gelukkig is deze neergesabeld, volgende film van Payne zal wel weer wat kleiner zijn en waarschijnlijk dan ook beter.

2.5 sterren.

Zoals eerder aangegeven wou ik deze Downsizing ook achter de kiezen slaan. Mijn vijfde Payne tot dusver en ook de meest ontgoochelende jammer genoeg. Zoals hier op MM al meermaals beschreven begint het inderdaad allemaal prima. Het concept is werkelijk top. Ook de neveneffecten op de wereld op ecologisch, maar ook op financieel (micro en macro), economisch (minder productie), politiek (stemrecht en andere rechten?) en sociaal vlak worden aangehaald met een aantal leuke items of vondsten. Ook de angst en twijfel voor het onomkeerbare onbekende wordt mooi verwerkt in het verhaal wanneer de vrouw van Damon terugkrabbelt. Ook dan merk je dat rijkdom en een onbezorgd leven niet het enige is wat telt in het leven. Jezelf verkleinen betekent eveneens je hele vorige leven achterlaten: ouders, familie, vrienden ... In dat opzicht gaat het ook wat verder dan het komische luchtige "Honey, I shrunk the kids".
Ook aan het proces van het verkleinen besteedde Payne voldoende aandacht zoals de verwijderen van de protheses en haarbegroeiing (al miste ik wellicht de reden van dit laatste). Paul Giamatti werd eerst gecast voor de rol van Matt Damon vernam ik. Giamatti volledig kaal, toch liever niet denk ik zo ...

Ik verwachtte - nuja, eigenlijk niet na de gelezen recensies - dat Payne zou verder gaan in de neveneffecten van downsizing, maar dat gebeurde dus niet. In de plaats daarvan neemt de film een totaal andere wending en was het voor mij een aftellen tot het einde en dat was nog 75 tot 90 minuten. Nieuwe (vreemde) personages deden hun intrede in Damon's leven en deze plotlijnen spraken me hoegenaamd niet aan. Ze waren ook nietszeggend. Ze irriteerden me zelfs, jammer voor Waltz en die Vietnamese. Ook de trip naar Noorwegen naar die commune sloeg op niets. Giet er nog eens een romantisch clichésausje over en je komt van een kale reis terug. Jammer, want er zat zo veel potentieel in deze film. In principe in zijn geheel nog een 3,0* voor het concept en de uitwerking het eerste uur (dikke 4,0* waard), maar de ontgoocheling is toch te groot.

Downsizing verhaalt over een Noorse techniek om mensen te verkleinen naar een lengte van 12 centimeter (5 inch). Het idee is dat je als klein mens, een kleinere carbon footprint hebt, dus minder belastend bent voor het millieu en dat het leven als miniatuur mens gemakkelijker en goedkoper is. In de film laat Paul (Matt Damon) zich verkleinen.

Een film met een heel groot potentieel, dat helaas niet wordt benut. Het verhaal is leuk en onderhoudend in het eerste deel, in het tweede deel zakt het hele verhaal onderuit en wordt het één groot fiasco. Eén groot probleem met de film is dat men een loopje neemt met de natuurkunde.

Uiteraard, ervan uitgaande dat het mogelijk zou zijn om zo klein te worden en dit geen problemen zou opleveren (wat overigens niet zo is, je zou direct sterven door onderkoeling en je brein dat fysisch niet kleiner kan worden zonder neuronen te verliezen, zou resulteren in zware mentale retardatie) heeft de regisseur onvoldoende getracht een aantal natuurlijke constanten te eerbiedigen in de film.

De grootste en belangrijkste hiervan is oppervlaktespanning van vloeistoffen, zoals water en wijn. In de film zien we mensen water en wijn drinken. Ervan uitgaande dat mensen heel klein zijn, hebben zij ook kleine glazen met relatief weinig vloeistof hierin, maar de relatieve oppervlaktespanning van deze vloeistoffen blijft ongewijzigd, wat erin resulteert dat de adhesieve werking van water en wijn veel duidelijker zichtbaar moet zijn. Ook zien we een vrouw roken in de film, het verkrijgen van een vlam vergt een bepaalde kritische minimale hoeveelheid aan energie om een vlam te kunnen produceren, dit betekent dat een vlam behoorlijk groot zal zijn voor iemand van 12 cm (5 inch) groot. Ook de rookontwikkeling van deze sigaret komt overeen met onze normale omgeving, echter een minisigaret zou binnen de korste keren uitgaan want de vlam is te klein en de rookontwikkeling zou onvoldoende zijn om écht te kunnen roken.

Hierbij is onvoldoende nagedacht bij de productie van de film en dat is erg jammer. De film zou heel erg veel meer kunnen doen met het contrast tussen klein en groot, maar in plaats daarvan krijgt de kijker een portie ecologieporno voorgeschoteld, waar ik niet op had gerekend en waar ik ook niet op zat te wachten.

Helaas is het acteerspel van Matt vlak en niet uitnodigend. Matt, de mooie sexy man wordt óók ouder en in deze film is dat helaas erg goed zichtbaar.

2,0* ; oordeel: teleurstellend

Deze Komedie / Drama film begon opzicht nog wel leuk, maar vanaf het moment (na circa 50 minuten) dat Christoph Waltz in beeld komt, slaat het verhaal om van komedie naar drama en krijgen we uiteindelijk ook nog een flauwe boodschap (einde van de mensheid) voor onze kiezen, waardoor deze film helaas niet meer is geworden dan een flauwe en langdradige bedoeling.

In dit verhaal ontdekken Noorse wetenschappers hoe ze als oplossing voor overbevolking, mensen kunnen laten krimpen tot een lengte van bijna 13 centimeter. Het plan is om dit in 200 jaar tijd wereldwijd in te voeren. Al snel komen mensen erachter dat ze in een miniatuurwereld meer waar voor hun geld kunnen krijgen, zoals het echtpaar Paul Safranek (Matt Damon) die een ergotherapeut is en Audrey Safranek (Kristen Wiig) die dolgraag in een groter huis willen wonen, die zich willen laten verkleinen uit financiële overwegingen.

Zoals aangegeven begon het verhaal nog best leuk, met als absolute hoogtepunt (na circa 30 minuten) het verkleiningsproces bij de mens, waarbij eerst al het haar wordt afgeschoren, daarna worden ze verdoofd met medicijnen en wordt er bij hun een een soort van buttplug ingebracht (waarom is me eigenlijk onduidelijk), waarna hun vullingen uit tanden en kiezen worden gehaald (want die zouden weleens kunnen ontploffen in de verkleiningsmachine). Vervolgens gaan ze met z’n allen een gigantische verkleiningsmachine in zonder kleding en met één druk op de knop wordt het onomkeerbare verkleiningsproces in werking gezet. Met spatels halen de verpleegsters de kleine mensjes vervolgens van hun reusachtige ziekenhuisbedden af, om hen naar miniatuur verkoeverkamers te brengen. Dat hele proces wordt met evenveel fascinatie als afschuw als verbijstering gedurende 5 minuten fraai in beeld gebracht.

Tot zover het komedie gedeelte van het verhaal, want vanaf het moment dat Paul als kleine man alleen (zijn vrouw Audrey besluit namelijk tijdens het kaalscheren om zich alsnog niet te laten verkleinen) verder moet in het leven, raakt de film zijn focus kwijt en slaat het om naar een flauw en langdradig drama, met ook nog een vleugje romantiek.

Daarbij maakt Paul o.a. kennis met zijn nieuwe rijke (smokkelen van luxe goederen) en feestende Servische buurman Dusan Mirkovic (Christophe Waltz) en de manke (loopt met een prothese) Vietnamese schoonmaakster Ngoc Lan Tran (Hong Chau), die o.a. het huis van Dusan schoonmaakt en een activiste was in haar vaderland en die werd opgepakt en tegen haar wil werd verkleind (ze is Amerika binnengesmokkeld via een televisiedoos, waarbij ze de enige overlevende was en waardoor ze ook mank is geworden), die de ogen opent van Paul en waar Paul ook voorspelbaar verliefd op raakt.

Het laatste gedeelte (na circa 90 minuten) van het verhaal welke zich afspeelt in Noorwegen en waarbij men te horen krijgt dat de mens uiteindelijk zal uitsterven (heeft te maken met methaangas op Antarctica) en waardoor een groep mensen onder de grond gaat wonen als een soort van "Ark van Noach", was zowel tenenkrommend slecht, clichématig, flauw en voorspelbaar en zeker wat betreft de keuze die Paul uiteindelijk maakt.

Ondanks het meespelen van Matt Damon en Christoph Waltz, tilt de cast deze film ook niet naar een hoog niveau, waarbij Matt Damon zelfs een tikkeltje kleurloos is en Christophe Waltz speelt gewoon op de automatische piloot. En Kristen Wiig zien we helaas alleen maar in de eerste circa 40 minuten van het verhaal (besluit op het laatste moment om zich niet te laten verkleinen en laat zich uiteindelijk ook scheiden). Het is juist de onbekende Hong Chau, die nog het meest weet te overtuigen als de kloeke Ngoc Lan Tran. Ook Jason Sudeikis in de kleine (zowel letterlijk als figuurlijk ) rol van Dave Johnson (oude vriend van Paul, tegen wie hij altijd al heeft opgekeken) deed het nog best leuk.

Het is jammer dat deze film al snel overgaat van een vermakelijke Komedie film naar een Drama film (wat ook nog eens te lang duurt), want anders had ik deze film waarschijnlijk wel leuk gevonden. Nu is deze film maar half geslaagd en vond ik het vooral maar een flauwe en langdradige bedoeling.

Afgelopen zondag dan de lang verwachtte film ‘Downsizing’ maar even opgezet, hier was ik al een tijd op aan het wachten aangezien ik weer uit ging van de trailer, en de film me ontzettend leuk leek. Na aardig wat negatieve berichten begon het toch wel weer te kriebelen van binnen, en vertrouwde ik er niet héél veel van, van mijn gevoel dat deze film goed ging worden althans, en achter af bleek dit ook te zijn. Ik vond de film op komisch vlak zeker erg tegen gevallen en heb zelden echt gelachen of met een glimlach op gezeten, en dat is spijtig. En dan is ‘Downsizing’ me toch wel tegen gevallen zo op het einde.

De film is met zijn 135 minuten akelig lang, en de tijd word steeds frustrerende als de film eigenlijk maar niet op schiet, waardoor hij best saai en vooral traag over weet te komen op mijn beeldscherm, de concentratie er snel van afwijkt en we hem uitzetten om de dag er na weer af te kijken aangezien we gewoon slaperig werden. Dit zijn dingen waar ik niet van houd als ik een film kijk, en zeker bij ‘Downsizing’ had ik nog best wat verwachtingen

De cast is redelijk, ik zelf ben een Matt Damon ‘fan’, niet de grootste maar ik kijk wel graag naar zijn films. Dan ben ik er toch wel over uit dat ik het liefste naar zijn actiefilms kijk waar de beste acteur nog veel potentie in heeft zitten want op komisch vlak vond ik Damon niet echt geweldig als het nogal klunzig overkomende karakter ‘Paul Safranek’. Een dokter in de normale mensen wereld, hoe je precies zijn baan noemt ben ik vergeten, het gaat in ieder geval over houdingen met schouders. Ook Christoph Waltz als Dusan Mirkovic vond ik leuk. Ik zelf vond Hong Chau als Ngoc Lan Tran erg irritant, en deze personage heeft me niet echt aangestaan.

“Friends tell friends the truth. Okay, maybe sometimes I'm a little bit asshole, but the world needs assholes. Otherwise where would shit go out.”

We volgen in het begin van de film een aantal wetenschappers die aan het testen waren hoe ze een verkleiningsmiddel konden creëren. De wetenschappers slagen in dit onderzoek en gaan snel over na het bekendmaken op de wereld, bekendmaken dat verkleiningen mogelijk zijn en een mooi toekomstbeeld zien. De mensheid gaat even later ook mee in de het verkleiningsprogramma en we komen steeds vaker in aanraking met het concept ‘verkleinen’.

De film draait natuurlijk op één onderwerp, die ik in het begin best traag vond. Ik vond de film eerlijk gezegd het eerst half uur tot uur maar niets belovend en nietszeggend. Tot op het moment dat Paul aan zijn vrouw Audrey voorstelt om ook te verkleinen, er zou dan vervolgens veel zorg weg genomen worden bij de twee en ze konden een mooi gelukkig leven leiden in de stad waar de kleine mensen wonen, een mooi, fantastisch en groot huis. Ze gaan samen akkoord op de deal om ook te verkleinen en eenmaal in het proces gaat Paul door maar na een tijdje komt hij er achter dat Audrey op zich laat wachten. Ze blijkt weg gelopen te zijn tijdens de behandeling en het niet meer te kunnen, ze laat Paul vervolgens alleen achter in de mini wereld en gaat er zelf vandoor.

Tijdens het klein zijn leert Paul weer wat mensen kennen waaronder Dusan en Ngoc Lan, Dusan is Paul’s onder buurman die voor nogal wat herrie zorgt. Paul gaat er heen na een date en gaat helemaal los op het feestje waarna hij de beroemde Vietnamese gevangene Ngoc Lan leert kennen maar ziet dat ze super slecht loopt. Paul biedt aan haar te helpen met haar voet, die hij vervolgens sloopt. Paul moet daarna Ngoc Lan gaan helpen met klusjes omdat ze dit zelf niet meer kan, en dit gaat soms hopeloos mis. Paul wil eigenlijk ontsnappen van Ngoc Lan en smeedt samen met Dusan een plan om mee te gaan naar Noorwegen, naar de oorspronkelijke kolonie. Ngoc Lan besluit mee te gaan, en ze zijn nog niet van haar af, aangezien ze de wetenschapper en vinder van het verkleiningsserum Dr. Jorgen Asbjørnsen wil gaan ontmoeten die haar al had uitgenodigd ooit te komen. Ze besluit dus mee te gaan en vanaf dan vond ik zelf de film ook wat interessanter worden.

We komen uit in Noorwegen, met uiteraard een prachtig landschap en zeer fraaie setting. Eenmaal aangekomen horen ze dat de mensheid niet lang meer te leven heeft, en besluiten de Noren over te gaan tot overleven en zich vervolgens in een berg te verschuilen en gaan leven als een ‘Ark van Noach’. Paul hoort dit idee en wil eigenlijk mee gaan in dit idee, alleen weet Ngoc Lan hem tegen te houden en beginnen de twee aan een liefdes verhaal, Paul keert terug van zijn idee en ze gaan samen weer terug naar huis en leven daarna nog lang en gelukkig.

Nee, de film wist me in het algemeen maar weinig te boeien en dat vond ik erg jammer. De film start nogal traag, word na verloop wat leuker en interessanter, zeker als Paul samen met Audrey het verklein programma aan gaan was het nog leuk om te volgen en te kijken. Na een tijd werd ook dit weer wat verkloot en kakte de film al gauw weer in. En dan is ‘Downsizing’ niet geworden dan wat ik er van verwachtte, en was dit ook weer een mislukte stap, werd de film erg langdradig en vooral saai en traag.

1.5*

Qua idee en opzet is het eerste gedeelte best leuk, maar daarna gaat de film als een nachtkaars uit.
De vreemde ontwikkelingen in de verkleinde mensenwereld zijn wel heel bizar en gewoon ook saai uitgewerkt. Daarbij vond ik het personage van die Vietnamese irritant en de relatie met Damon ongeloofwaardig uitgewerkt. En daar bedoel ik niet de liefde mee, maar de hele opzet rond haar met Damon en de trip naar Noorwegen.
Mooie plaatsjes krijg je dan nog wel gepresenteerd, maar ook heel saai. 3/10

Idee goed. Film begint ook goed. Maar tweede helft (na 1 uur) raakt film zijn concept wat kwijt. Is dan nog niet slecht maar mysterie is weg en film wordt eerder plat. Onderhoudend maar ook niet meer. Was niet verveeld maar had iets meer verwacht. Moest niveau eerste uur verder gaan in tweede uur was dit voor mij topper. Helaas... Matt Damon is ook iets te veel sufferd. Is wel rol maar lag me niet. Romance kon me ook niet boeien. Wel lof voor de acteerprestaties van de voor mij onbekende Hong Chau. Top. Ook camerawerk slaagt erin om je gevoel van ‘kleine wereld’ mee te geven.

Uitstekende film waarin de overpopulatie van de wereld wordt opgelost door een deel van de mensen te laten krimpen. Een origineel en leuk uitgangspunt dat vooral tijdens het eerste gedeelte sterk is uitgewerkt met de globale gevolgen en economische effecten. Hierna volgt nog steeds een goede film waarbij het verloop zich niet gemakkelijk laat voorspellen. Van de cast valt Hong Chau het meest op in positieve zin.

I'm Dusan Mirkovic, your neighbor.

Neighbors are friends.

Friends tell friends the truth.

Okay, maybe sometimes I'm a little bit asshole,

but the world needs assholes.

Otherwise where would shit go out.

Verwacht je een film zoals “Honey, I shrunk the kids” of iets gelijkaardigs als “Gulliver’s Travels” dan ga je toch een klein beetje ontgoocheld zijn. Neen, “Downsizing” is geen komedie over gekrompen mensjes. En het is zeker geen sprookje waar kleine mensjes een reuzenmens gevangen nemen. Of toch wel een beetje. Allereerst is “Downsizing” bij momenten toch wel grappig. De hele krimpprocedure en de manier waarop ze samen met de normale mensen reizen zijn toch wel unieke vondsten. Het eerste half uur of zo kijk je er met kinderlijke verwondering naar juist zoals kinderen die voor de eerste keer “It’s a small world” bezoeken in Eurodisney. Vervolgens krijgt de film een kritischer karakter waarbij de ecologie en ons materialistisch denken aan de kaak worden gesteld. Net zoals in “Gulliver’s reizen” dus. Dat stokoud verhaal was ook een satire op de Engelse samenleving en het hof uit die tijd.

Het uitgangspunt is om eerlijk te zijn redelijk geniaal. Heb je een beperkt inkomen en moeite om rond te komen elke maand, zoals Paul Safranek (Matt Damon) en zijn vrouw Audrey (Kristen Wiig) ? Geen probleem. De Noren hebben de technologie om mensen te krimpen geperfectioneerd. Probleemloos en zonder neveneffecten (buiten het volledig haarloos en tandeloos zijn tijdens de startprocedure) kan men je lichaam herleiden tot een mini-mensje van pakweg 13 centimeters. In eerste instantie was het de bedoeling om onze ecologische voetafdruk merkelijk te verkleinen. Maar waar de meesten voor kozen om zichzelf te verkleinen, is het financieel voordeel dat je er van hebt. De kosten van levensonderhoud liggen veel lager en al het materiële kost maar een fractie van wat het in het werkelijke leven waard is. Simpel denkt de ietwat sullig overkomende Paul en hij en zijn vrouw beslissen om de stap te zetten. Ze verkopen hun hebben en houden en kopen een riante villa (Playmobil afmeting) in Leisureland om er dan de rest van hun leven te rentenieren.

Tot daar is het allemaal sprookjesachtig en lollig. Maar dan sluipt de maatschappijkritische sfeer druppelsgewijs in de film. Allereerst is er het bericht over hoe verkleinde immigranten de grenzen van de V.S. makkelijk kunnen oversteken. Dat is waar de Vietnamese milieuactiviste Ngoc Lan Tran (Hong Chau) in beeld verschijnt. Vervolgens wordt de Serviër Dusan (hilarische rol van Christoph Waltz) geïntroduceerd. Een uitgekookte zakenman die luxeproducten uit de gewone wereld in kleinere hoeveelheden laat importeren en op die manier distribueert in mini-mensjes-land. Voila, daar komt dan het aspect macro-economie en kapitalisme al om de hoek kijken. En tenslotte blijkt armoede toch een aspect te zijn in dit miniatuurland waardoor ook hier mensen zijn die een gebrek hebben aan degelijke gezondheidszorg. Het frivole verdwijnt stelselmatig (met hier en daar nog een komische noot) om plaats te maken voor ernstigere onderwerpen.

Misschien dat sommige afknappen op dit tweede gedeelte. Ik vond vooral het romantisch gedeelte nogal geforceerd overkomen. Maar verder vond ik het toch een aangename film. Een film met ups en downs. Matt Damon speelt op een geweldige manier de ingetogen Paul. Maar het is vooral Hong Chau die de show steelt. Een energieke persoon die op een bitsige manier praat en waar het cynisme van afdruipt. Wat een geweldige rol. Uiteindelijk vond ik dat de problematiek van de ecologie en het voortbestaan van onze planeet langzaam maar zeker naar de achtergrond werd verdrongen. En misschien hebben de makers van deze film een overdaad aan ideeën en filosofieën in deze film gestoken. Maar dat heeft dan weer als resultaat dat het bijna onmogelijk is om je te vervelen tijdens deze film. Ik vroeg me echter het volgende af. De verwijdering van haren is een noodzakelijkheid. Maar wat als je last hebt van ingegroeide haren? En krijgen kale mensen dan een reductie? En wie maakt er in godsnaam alle dagelijkse benodigdheden zoals een kam, haardroger of boormachine? Je ziet. Toch geen ridicule vragen, mijn inziens.

3.5*

Best grappige film waar ik me enigszins mee heb vermaakt. Het ging wel alle kanten op en je moet niet denken er enige vorm van betekenis schuilgaat.

Het idee om een 'andere wereld' te creëren d.m.v. het experiment is een leuke uitdaging om daar een goede film over te maken. Helaas is dit niet gelukt met de verwachting die ik had (zonder recensies te hebben gelezen).

Het kwam saai over en wanneer ik dacht nou we gaan een avontuur in, bleef het zeer oppervlakkig. Ik proefde meer een maatschappelijke boodschap door de film heen, dan stevig vermaak.

Een gemiste kans. Overigens was het wel aardig gemaakt. En de cast heb ik ook niets over te klagen. Met dit alles een rating van 2 sterren.

Oei... schiet op bijna alle fronten te kort.

Het drama komt totaal niet uit de verf, waardoor de basis weg valt.

Want een komedie is het zeker niet, laat staan een filosofische sci-fi.

Een aantal miscasts, een gebrek aan chemie tussen de hoofdpersonen, en de algehele sfeer in de film zorgen voor oppervlakkigheid waardoor het geheel langdradig voelt.

Helaas. *2.0

Geen commentaar.

Size matters.

Geen film van formaat. Het begint leuk en fris maar ontwikkelt zich als een draak van een film.

De start is prima met het verkleiningsproces en de filosofische en praktische vragen die dan opgeworpen worden. Wat zijn de positieve danwel negatieve punten bij het klein zijn.

Maar al snel neemt de film een hele rare wending met als dieptepunt de irritante karikaturale Vietnamees die de hele film lijkt te verzieken.

Ondanks dat ik de film uiteindelijk verschrikkelijk vond is het Downsizen-concept an sich wel iets om over na te denken. Interessant.

Inderdaad een schrikbarend gemiddelde. Ik kan me best in de kritieken vinden, want de film begint inderdaad veelbelovend en verliest volledig de focus op het verhaal op het moment dat vrouwtjelief patsboem besluit om niet mee te gaan. Downsizing heeft daardoor veel verschillende tonen: maatschappijkritisch, komisch, romantisch etc en mist daardoor de balans. Het hele tripje naar Noorwegen voelde ook overbodig aan en die tijd had ik liever geïnvesteerd willen zien in de personages of het nog beter uitdiepen en het in beeld brengen van deze wereld.

Payne wil gewoon teveel in 1 film stoppen en misschien (zoals ik al eerder in dit topic hier las) zorgt dit uitgangspunt eerder voor een serie dan een film.
Het smaakt namelijk naar meer. Ik wil meer van deze miniatuurwereld zien en hoe de mensen leven. Ik vond de film dan ook totaal niet vervelend, maar ik had sonmige van de bovenstaande zaken liever wel anders gezien.

3,0*