F.C. De Kampioenen 3: Kampioenen Forever (2017)

Was gisteren op de Vlaamse tv, Inderdaad, prima geschikt voor kleine kinderen en demente bejaarden.

Deze film werd mijn eerste in 2020. Laat ons hopen dat dit werkje meteen ook het zwakste is wat ik te zien krijg, anders wordt het wel heel matig.
Als absolute fan van de eerste jaren van de serie, trok ik al bedenkelijke gezichten bij wat men met de personages deed in de latere jaren. Doortje was bv een verlegen vrouw die over zich heen liet lopen en wordt dan plotsklaps een religieuze fanaticus die dat zonder gene aan de wereld toont. Geschreven voor kinderen, was de verklaring die je kreeg en die indruk kreeg ik bij deze film opnieuw, maar dan met weinig respect voor wat kinderen moeten verteren.
De absolute dieptepunten dan maar om er nog wat over te zeggen:
- Xavier die een krokodil tot handtas verwerkt (jumping the shark reinvented)
- Pascal die ik me als een fiere vrouw herinner en hier met een flets kapsel opgevoerd wordt
- het hele Afrika stuk kan perfect weggelaten worden en je krijgt dezelfde uitkomst
- DDT die veranderd is en 10 minuten in de film dat alweer kwijt is, zonder aantoonbare reden
- Zuid-Afrika is een enorme continuity error: Pol vertelt zelf in de serie dat hij in Ouagadougou (Burkina Faso) werkte

Met voorsprong de slechtste van de ondertussen 4 films. Dit is echt veel meer belachelijke humor dan in de andere films en meer voor kinderen gericht heb ik het gevoel. Ik heb er echt verveeld naar zitten kijken. Dieptepunt is die scene met Xavier en die krokodil. Voor de rest redelijk saai en voorspelbaar. Het einde was ook volledig overboden. Door veel aandringen me toch naar deel 4 gesleept naar de bioscoop en moet zeggen dat het een verademing was tegenover deze F.C. de kampioen Forever. Best dit derde deel overslaan en een natuurdocumentaire over Afrika gaan kijken. Was sowieso al niet te grootste fan van Verheyen.
1.5/5

Het hoogtepunt van de film was toch wel de aftiteling. Jammer dat dit meer dan 100 minuten duurt eer deze begint. Wat een bagger, hoe kan men zich over laten halen om aan zoiets mee te doen.

Nu te zien op VRTeen, als eerbetoon aan de overleden Johnny Voners.

Misschien niet de juiste keuze als ode aan hem, maar het zal waarschijnlijk een haastige beslissing zijn geweest, en zijn heengaan zonder eerbetoon voorbij te laten gaan zou ook niet kies zijn.

Ik zou kunnen zeggen dat ik me schaam als Vlaming, maar ik schaam me vooral omwille van mezelf. Ik wist wel dat ik deze film geen kans moest geven, maar soms heb je zo'n vuil goestje om naar iets slechts te kijken, iets waar je je in opjaagt en misschien toch nog even om kan lachen. Maar nee...

Als Vlaming ben ik vooral vol woede en vol ongeloof, over de kwaliteit van de humor en ook over het, niet eens zo, latente racisme.

Schande! Een half sterretje te veel voor deze.

Zoals kon worden verwacht: flauw.

Alleen al om ze uit hun gewone "habitat" weg te trekken is een risico, al behouden ze natuurlijk allemaal hun overgekende karikaturale streken.

Een amoureuze hulpcoach en een père Maurice konden me even doen glimlachen, maar voor de rest was het wachten op dat slot waarin alles weer in de "sacoche" komt.

Slapstick voor kindjes. Haalt zelfs het niveau van de Suske en Wiske-grappen niet. Comedy om bij te wenen van ellende. Foei!