Revenge (2017)

"Here comes trouble."

Coralie Fargeat levert een eigenaardig debuut af.

'Revenge' valt in de categorie 'rape and revenge', waarbij ik voornamelijk moet denken aan een 'I Spit on Your Grave'. Deze film is alleen overgoten - doordrenkt zelfs - met een gestileerd sausje. De basis blijft wel hetzelfde; een vrouw wordt verkracht en als een soort feniks herrijst ze uit haar as om wraak te kunnen nemen.

Het eerste wat gelijk opvalt, is het visuele aspect. Vanaf de eerste shot wordt er gespeeld met de kleuren en de imponerende cameravoering. Hierdoor komt de broeierige sfeer van de woestijn goed naar voren. Door te focussen op het vrouwenlichaam en de brutaliteiten zinspeelt het geheel ook op de exploitatie, wat een soort van luxe variant op de grind house film creëert.

Qua verloop lijkt het wraakgedeelte enigszins in het water te vallen doordat er vrijwel niets bijzonders gebeurd. In plaats daarvan wil Fargeat je als kijker choqueren door met name grafische beelden te tonen van verwondingen en er zo lang mogelijk bij stil te staan. Dit zorgt voor lekker gruwelijke momenten. Gelukkig herpakt de film zich met een bloederig slot dat je nog wel even bij blijft.

Al met al een prima thriller die wel even op gang moet komen, maar desalniettemin kan vermaken. Ik had dit niet zo snel achter een vrouwelijke regisseur gezocht. Eens kijken waarmee Fargeat hierna komt.

3,0 Sterren.

Er is helemaal niks mis met Revenge, behalve dat we dit al in honderd andere films allemaal hebben gezien. Maar goed, zolang we er plezier mee beleven om een groep nare gasten afgemaakt te zien worden door het slachtoffer is dat helemaal niet erg. De film is ook vrij stijlvol, met mooi camerawerk en een aantal hele gave shots (bijvoorbeeld met de mieren). Ook met de broeierige zon krijgen we regelmatig mooie beelden te zien. Dat, samen met de rauwe en bloederige actie maakt de film ondanks de voorspelbaarheid gewoon erg de moeite waard. De film is ook redelijk leeg, buiten een appartement is het vooral de enorme Grand Canyon met alle natuur erbij wat je in beeld ziet. Goede keuze in mijn ogen. Net als de keuze voor Matilda Lutz die haar rol met overtuiging speelt. Mooie, sexy vrouw en als actrice prima te doen. Ze overleeft haar gruwelijke verwondingen misschien iets te gemakkelijk, maar daarna is ze wel lekker bad ass. Als je je niet stoort aan het feit dat je dit al tig keer in films hebt gezien, dan is het gewoon een aanradertje.

3,5*

Sterke thriller. Het verhaal is niet bijzonder, maar de uitwerking is prima. De opbouw is goed. De film begint ontspannend en Fargeat bouwt het langzaam op naar een nagelbijtende climax. Klein minpunt is dat het niet altijd even realistisch is, maar dat wordt teniet gedaan door de fraaie style van filmen en originele camera shots. De soundtrack is eveneens dik in orde. Het acteerwerk is verder okay. Uitstekende genre film voor niet al te tere zieltjes. 4.0

Best een tegenvaller eigenlijk. Heb hem alleen maar afgekeken omdat ik op het moment niks anders bij de hand had.

Op zich wel vermakelijk, maar de film word onnodig lang uitgerekt, en de gebeurde dingen zijn meer dan eens te ongeloofwaardig. Heb heel wat betere wraakfilms gezien.

“You’re not my type. That’s all.”

Heerlijke wraakfilm. Ik ben wel van een fan van dit soort films, en regisseur Coralie Fargeat (ongelooflijk dat dit haar eerste film is) heeft er ook een feest van gemaakt om naar te kijken. Stijlvol, hard, gruwelijk en bloederig, precies zoals ik dit soort films graag zie. Dat het allemaal onrealistisch is stoort geen moment, en het hoort ook bij het genre. Dit is het artistieke zusje van I Spit On Your Grave (zonder ellenlange verkrachtingsscene en heggenschaar), en audiovisueel is dit gewoon ruim anderhalf uur lang genieten geblazen.

Matilda Lutz is ook perfect gecast als naïeve jonge vrouw die transformeert tot een genadeloze wraakengel. Jen’s wraakmissie verloopt niet perfect en ze maakt gelukkig ook fouten. Ze is geen robot of zombie, en dat zorgt er uiteindelijk voor dat je nog meer met haar gaat meeleven. Kevin Janssens speelt ook een heerlijke klootzak, en het laatste gedeelte in het huis (schitterend gefilmd) smaakt dan ook extra zoet.

Heb ik ergens iets gemist als men zegt 'soms niet heel realistisch', ik bedoel iemand valt op een 10 cm dikke spies, blijft daar op hangen maar weet nog wel even een aansteker te pakken en zonder zelf ge-bbqed te worden de tak door te branden en dan ook nog precies achter haar rug.. En wat was dat met die schorpioen in een plastic zakje ofzo, die niet alleen hallucinerende krachten had maar ook mega helend want hoe lang zijn ze naar haar op jacht geweest? 3 dagen? maar geen schrammetje meer, nadat ze een complete boomstronk door haar lijf heeft getrokken, alleen een afdruk op haar buik van het bierblik dat in spiegelschrift had moeten staan, maar zelfs dat (overigens wel weer grappige) detail klopte niet.. En nou heb ik er geen ervaring mee, maar zag de eerste gewraakte er niet een béétje erg opgeblazen uit voor een lijk dat 1, 2, 3? dagen in het water heeft gelegen? Enige haha-moment was de huishoudfolie als instant wondenwonder, dat was grappig...En dan nog dat enorme kanon dat ze gebruikt, de eerste keer dat ze schiet ligt ze 3 straten verder op van de terugslag maar op het eind heeft ze op blote voeten in een poel van bloed volledige controle over het wapen: knap!

Ohja, dan hadden we ook nog de voet. Ze slaat de zaklantaarn met 4 mm glas er in (?) stuk en het glas valt op de grond bijna ónder een rotsblok, daar rent de bad guy langs en op intrigerende wijze trapt hij met zijn RECHTERvoet in het glas dat dus links van hem tegen een rots op de grond ligt.. Prima.. kán

Als je voet volledig open ligt, doet dat pijn, da's duidelijk en dan de rem van een auto intrappen om te kunnen starten, geen feest, maar hoezo is het starten zelf dan opeens zo moeilijk en waarom zou je niet je andere voet gebruiken om de rem in te trappen? Gas geven ging overigens wel prima met rechts (dat kan je niet je linker voet) en hoe die auto gemakshalve 5 meter voorbij haar tot een volledige stilstand kwam: shoot me! Een automaat blijft doorrijden zolang je niet remt, laatste keer dat ik er in zat..

PS: wanneer had ze eigenlijk tijd om haar haar van hoog blond naar diep brunette te verven?

Misschien heb ik het genre verkeerd ingeschat, was het in de living dead niet dat iemand op een rots valt en z'n schedel zelf weer dicht duwt en verder wandelt? Dat was iig nog humoristisch dit is alléén maar onmogelijk..

Om toch nog iets positiefs te zeggen, ja het camera- en kleurwerk was heel leuk, deed me een beetje denken aan Dusk till Dawn maar verder vond ik het in geen enkel genre ok, tenzij (en gezien de dikke 6 waardering op imdb moet het wel zoiets zijn) er een genre is dat ik nog niet kende en dit een toppertje in is, het genre 'aaneengeregen leuk gefilmde onzin met veel splatter' misschien?

Een aanrader voor als je knetterstoned en stom lazerus met een groep vrienden een whoohoo! film wilt!

Ach zo leuk.

Op zich een genrefilmpje dat zich braaf schikt naar de clichés van het rape/revenge gebeuren. Maar wie verwacht dat de film het daarbij houdt, die gaat een vervelender avond tegemoet. Want Fargeat heeft vooral veel lol met haar film.

Wanneer geloofwaardigheid in de weg gaat staan van de fun die uit een film als deze gepuurd kan worden, gaat Fargeat resoluut voor het plezier. Met de bier-tattoo als hoogtepunt natuurlijk, maar zo zijn er nog wel een aantal scenes die nergens op slaan, maar wél erg cool zijn (die stronk in de fik steken bijvoorbeeld)

Audiovisueel ook ver bovengemiddeld, met dan aan een Belgische cinematograaf. Die doen het vaak toch erg goed in Franse films. Ietwat abstractere scenes en nog resten van 80s synth doen in het tweede deel wat aan Refn denken, maar de film weet toch vooral een eigen sfeer te creëren.

Geweldig mee geamuseerd, Fargeat is duidelijk een talent.

4.0* en een uitgebreide review

Zwaar gestileerde, in ieder opzicht dik aangezette wraakfilm, onderhoudend maar niet veel meer dan dat. Daar zijn script en personages toch wel wat te dun voor. Regisseuse Coralie Fargeat speelt wat met de verwachtingen en de cliché's van het genre, maar te weinig om echt te kunnen verrassen. Maar goed, hoofdrolspeelster Matilda Lutz gaat er helemaal voor en er zijn voldoende extreem bloederige momenten om de aandacht er bij te houden.

“Even for your tiny little oyster brain, it shouldn’t be too difficult to understand.

So, I'll ask you again.

Did my height change since yesterday?”

Ik was al een tijdje “Revenge” aan het kijken en zat me de hele tijd al af te vragen waar ik die Richard in godsnaam van kende. Blijkt het verdoeme toch wel Kevin Janssens te zijn die hier al jaren schittert op de Belgische televisie in bekende Belgische TV series zoals “Vermist” en recent “Salamander”. Ik was toch eventjes van mijn melk om deze Belgische acteur te zien in een sadistische, Franstalige wraakfilm à la “I spit on your grave”. Dat is dan ook het eerste waar ik enthousiast over was. Maar om eerlijk te zijn vond ik de film redelijk bij de haren getrokken op bepaalde momenten (wat dan wel past bij dit type films).

Voor velen is een verkrachtings-wraak filmpje niet direct iets waar ze naar uitkijken. Persoonlijk vond ik “I spit on your grave” te walgelijk om naar te kijken en werd de verkrachtingsscène iets te realistisch uitgewerkt. In feite is deze laatste choquerende film op te splitsen in twee delen. Het wraakgedeelte is bijna equivalent in tijd als het vreselijke eerste deel. Op dat vlak vond ik “Revenge” draaglijker en is het vrouwonvriendelijk gedeelte beperkter in tijd. Het survival en wraakgedeelte neemt de grootste hap van de film voor zijn rekening. Maar dit deel zit zo volgestouwd met ongeloofwaardigheden en overdreven acties dat het nogal lachwekkend overkomt.

Ben je van mening dat door Quentin Tarantino gemaakte films zoals “Kill Bill” of “From dusk till dawn” een belachelijke hoeveelheid bloed op het scherm toverde ? Wel dan staat je toch een verassing te wachten. De hoofdpersonages beschikken over een indrukwekkende hoeveelheid liters bloed. Ik ben er zeker van dat medewerkers van een bloedbank in tranen uitbarsten bij het zien van al dat verspild levenssap. Vincent Castiglia zou er een mega-oeuvre mee bijeen schilderen. Het bloed vloeit dermate dat ik van mening was dat ze allen best wat teenslippers aandeden zodanig dat ze niet al glijdend hun nek zouden breken. Toegegeven, ik hou wel van films waar het er nogal bloederig aan toegaat. Maar dit was toch een beetje teveel van het goede.

En dat was niet het enige waar ik vol ongeloof naar keek. Op een bepaald moment leek het wel alsof ik gekatapulteerd was naar mijn jeugd en een episode van “Roadrunner” gepresenteerd kreeg, met Jen (Matilda Anna Ingrid Lutz) in de rol van de arme Wile E. Coyote die telkens weer het onderspit moest delven. Om het even wat deze tekenfilmfiguur ook te verduren kreeg (een kist dynamiet die in zijn handen ontplofte of een gigantische rotsblok die hem tot een dubbeltje plette), de dekselse coyote liep het volgend fragment weer ongeschonden rond. Zo ook Jen, die een voor mij onmogelijk te overleven val maakt. En de gruwelijke wonde, die voor de meeste slachtoffers fataal is, deert haar niet echt blijkbaar. Laat staan hoe ze dit pijnlijk euvel verhelpt. Maar deze, en andere, misselijk makende, bloederige scenes zorgen voor dat tikkeltje realisme.

In se is “Revenge” niet echt een film die alleen draait rond wraak nemen. Voor Jen is overleven en uit handen van de meedogenloze jagers blijven het belangrijkste. Dat deze macho's uiteindelijk aan het kortste eind trekken, ook wel vanwege hun overmoedigheid en het onderschatten van hun vrouwelijke tegenstander, is doordat Jen’s zelfverdedigingsinstinct in werking treed. Ik vond het ook fantastisch hoe de film mijn visie over Jen compleet transformeert. Van een wulps, schaars geklede en verleidelijk voortbewegend zelfbewuste jonge vrouw naar een gewond en hevig terug vechtende vrouwelijk Rambo-figuur met een killerinstinct om u tegen te zeggen. Van seks object naar een van zich afbijtende Lara Croft. Matilda Lutz, een voor mij totaal onbekende actrice, paste perfect in beide rollen.

Van wraakfilms moet je nu ook niet verwachten dat ze zijn volgepropt met intellectualistische dialogen en een magistrale verhaallijn. Het principe is doodsimpel. Een individu wordt op een bepaalde manier misbruikt. Weet aan zijn of haar belagers te ontsnappen. En neemt vervolgens op zo’n wreed mogelijke manier wraak. Het enige waar zo’n film zich mee kan onderscheiden vergeleken met gelijkaardige films, is de creativiteit en gorigheid die bij de wraakacties gebruikt wordt. “Revenge” heeft nog een bijkomende troef. En dat is de wijze waarop alles in beeld gebracht werd. De zinderend hete, goudkleurige, bruine woestijn dat in schril contrast staat met blitse kleuren. Het roze en blauwe raam in het weekendhuis. De lichtblauwe lederen jekker van Richard (Kevin Janssens) en rode sexy bikini van Jen. Maar vooral het rijkelijk vloeiend helrood bloed. En dit alles gebracht gebruikmakend van een subtiele montage van korte close-up fragmenten zoals een rottende appel, mieren die zich weg haasten voor druppelend bloed, het kauwen op een reep chocolade, de schaduw van rijdende jeeps en het urineren op een woestijninsect. Kortom, een lelijk verhaal verwerkt in een stilistische omkadering. In deze tijd van aanklachten tegen seksueel grensoverschrijdend gedrag zal “Revenge” wel voer zijn voor discussies. ’t Is te hopen dat de leden van de “Me Too” bewegingen niet deze praktijken gaan toepassen op hun belagers.

3.5*

Wat een heerlijke film.

Vernieuwend is het qua verhaal nergens, maar tegelijkertijd is deze film van debuterend regisseur Coralie Fargeat meer dan een standaard rape-revenge horrorthriller. Qua benaderingswijze is de film met zijn gendercomponent en male gaze omdraaien bijzonder actueel in dit jaar van Weinstein en #metoo. Toch voelt Revenge nergens als een preek, omdat de rollen en de blik die daarbij hoort, langzaam aan en steeds meer worden gekeerd. Fargeat heeft er geen enkele moeite mee ons fijntjes op de eigen blik te wijzen, en doet dat door Jen (Matilda Lutz) een fantastische karakterontwikkeling door te laten maken. Niet alleen fantastisch in de zin dat het heerlijk is om naar te kijken, maar ook dat realisme hier niet het hoogste doel is, wat tijdens de film meermaals blijkt.

Revenge ziet er erg goed uit. Het camerawerk van Robrecht Heyvaert (Black, D'ardennnen) is erg gestileerd en er is een fijne long take in de laatste akte. Kevin Janssens die hier de alpha male speelt, kennen we overigens ook nog uit D'ardennen. Toch bepaald geen slecht acteur, zonder die chin dimple zou je bijna niet denken dat dit dezelfde man is. Vergelijk zelf maar. Onderhond kaartte al aan dat de synth score wat aan Refn doet denken nu en dan, en dat had ik ook. Toch was het hier wat meer achtergrond dan bij NWR, en voelde het voor mij niet aan als jatwerk. Het past er bovendien goed bij.

Revenge is een van die films die het bij filmcritici beter lijkt te doen dan bij het publiek, met een metascore van 81 en RT versgehalte van 92%, terwijl hij op IMDb niet verder komt dan een 6.4 en op MM ternauwernood boven het zesje hangt, met een 3,06* op moment van schrijven. Wat mij betreft veel te laag, maar ik twijfel er niet aan dat Revenge via mond-tot-mond reclame toch zijn publiek zal vinden.

Veelbelovend debuut.

4*

De film die The Bad Batch (2016) had moeten zijn. Dat is, een stijlvolle revenge-flick in een desolaat woestijngebied met een sterke - en schaars geklede - female lead, ondersteund door onheilspellende muziek die wordt afgewisseld met fleurige tracks op daartoe passende momenten. Weet de volle duur de aandacht vast te houden, mede door het visuele genot dat we zowel aan regisseuse en crew als Matilda Lutz en haar leuke verschijning te danken hebben, om met een daverend slotstuk te eindigen.

Instant classic.

*****

Voor het oog is dit misschien best een vermakelijk filmpje, een loszinnige stoeipoes op de wraaktoer rondhuppelend in een weinig verhullende outfit is niet onaangenaam om naar te kijken. Echter, er is ook ontzettend veel mis met deze prent. Er zijn erg veel dingen gewoon ronduit belachelijk te noemen en het overmatig gebruik van bloed stoot mij ook wat af. Daarom geen voldoende.

De degelijke middelmaat zal ik maar zeggen. Revenge is redelijk nasty maar met een lachwekkende ongeloofwaardigheid, en dat voor een film die zich erg serieus lijkt te nemen. Want het moet overkomen als een feministische fantasie in tijden van MeToo hashtag, een film met een niet mis te verstane boodschap naar de mannen toe?

Overdreven is het ook wel. Sowieso het overleven van een dergelijke val plus verwondingen lijkt me onmogelijk. Er lijkt ook wel 50 liter bloed in het lichaam van deze figuren te zitten, met de kilometerslange bloedsporen die ze nalaten. Geen paniek echter: tegen het einde is Jen bijna genezen: in ieder geval loopt ze al energiek rond met een zwaar jachtgeweer . Ook met Kevin Janssens op het einde was het overdrijven geblazen. De finale in de villa was dan wel weer spannend.

In handen van een minder competente regisseur was dit twee keer niks geworden, nu schiet er toch nog een gestileerde film over die visueel aanslaat (doet me qua kleurgebruik denken aan het foute "Hobo with a Shotgun"): dit openingsshot met de zonnebril van Janssens was prachtig.

Uiteraard een paar pijnlijke scènes die al menig maal zijn aangehaald en waarbij ik mijn best moest doen om niet weg te kijken, zeker die met de glasscherven in de voet en het gaspedaal die hij dan met die bijna half opengereten voet moet indrukken (**kots**). Maar het kon allemaal korter: films met zo'n dun plotje kun je gerust in 80 minuten afronden. Ergens tussen 2,5* en 3*

Film die de tijd neemt. Bijzonder voor een wraakfilm. Meestal zijn die vol gestampt met sadistische wraakacties, spannende scènes en voorzien van een fors tempo. Deze niet. Hier lange takes. Lange close-ups. Lange long shots. En veel non-actie. En dat alles met veel gevoel voor kleur en perspectief. Prachtig beeldmateriaal. Het kijken waard. En langzaam. Het deed me af en toe denken aan een western van spaghetti oorsprong. Die zijn visueel ook likkebarend mooi en heerlijk stroperig in de voortgang.

Mager verhaaltje. Dat wel. Het visuele feestje is wel nodig om de duur van 108 minuten kijkbaar te houden. Hoewel de actie prima in orde is, is er weinig van. De actie is duidelijk ondergeschikt gemaakt aan de vorm. De settings zijn belangrijk. Een strakke modelwoning. Een verlaten woestijn. Kale bergranden. Zij vormen het kleurige decor voor al dat moois.

Weinig actie dus. Wat schotenwisselingen. Wat handgemeen. Ik vond het te weinig. De gevolgen van de actie worden vervolgens wel langdurig in beeld gebracht. De slepende shots van kleurig vlees en bloederige wonden zien er uit als mini kunstwerkjes. De unheimische muzikale klanken eronder zorgen voor een versterkend psychedelisch effect en hebben een ongemakkelijke impact. Hoe vies ook mooi kan zijn, ofzo. Ja, het is echt een film die geconstrueerd is rondom het thema schoonheid. De regisseuse zoekt de schoonheid in alles, lijkt het wel. Naast de prachtige landschapsbeelden vallen ook de nare rauwe schotwonden en de met druipend bloed getooide lichaamsdelen onder de wetten der esthetica.

Een esthetische schoonheid is actrice Matilda Lutz ook. De transformatie van ondergeschikte prooi naar gelijkwaardige jager geeft zij mooi vorm. Met weinig spraak en veel fysiek acteertalent. Schoon ook. Ze neemt wraak en ondanks haar verkenning van het beest in zichzelf, behoudt zij te allen tijde haar vrouwelijkheid. Wel zo esthetisch.

Het slepende karakter van de film ging op zeker moment vervelen. Knal er nu maar eens wat harde onverantwoorde en smerige actie in zonder vertragende kaders, dacht ik. Ik kan blijkbaar maar een beperkte mate aan verantwoorde schoonheid verdragen, dacht ik meteen daarna. Het zij zo.

Ieder zo zijn mening en als je alle series en goeie films al heb gezien en er is niks op tv of netflix, dan kun je altijd nog deze film kijken. Een wel hele goedkope film met afgekeurde acteurs, menselijke lichamen die wel 50 keer meer bloed in zich hebben als het mijne en ga zo maar door. Een beetje een mix van Rambo en Tomb Raider (met alle respect voor deze 2 films), maar dan van het laagste niveau. Ik zal niemand deze film aanraden, maar als jullie denken dat ik een beetje overdrijf, moet je hem zeker gaan kijken.

Snap sommige reacties hier helemaal niet
Wat verwacht je nu gezien het concept en de titel Revenge.....een sterk verhaal ? Komaan zeg.
Het verhaal is heel simpel, maar de rest wat je voorgeschoteld krijgt, is gewoon top.
En dat is ook cinema. Wat een heerlijk bloederig festijn krijg je hier en de manier waarop is gewoon fantastisch gefilmd. Zin voor realisme is hier ook helemaal niet aan de orde, zoals bij zoveel films in dit genre. Hier wordt het nog min of meer gecamoufleerd door de zeer sterke soort drugs dat ze op een bepaald moment gaat innemen, maar dan nog zijn vele scènes met een knipoog zoals die bier-tattoo.

Het camerawerk is verbluffend en de muziekscore sluit goed aan bij het geheel. Alleen dat openingsshot al met die helikopter en de kennismaking met het huis is meteen sterk. Verder zijn de locaties subliem en zijn de actiescènes prachtig in beeld gebracht ( bv de eindscène in het huis)
De mooie Matilda Lutz is geweldig want ook na heel wat bloederige taferelen ( waarbij zij ook niet ongeschonden uitkomt) blijft ze in haar outfit een soort sexy wraakengel spelen die je alle wraak gunt.
Heerlijk filmpje ! 8/10

Betekenis Revenge: Wraak.

En dan zijn er mensen die beweren dat de titel niet klopt? En dat het allemaal zo traag gaat?

Ach, ga snel naar de winkel (of Bol.com), koop een film waarin mannen meteen op vrouw springen en er gelijk weer af.

Daarna zie je dat ze in 2 minuten verhaal komt halen bij mannen en dat was dan jouw film van maximaal 5 minuten.

Dan onze indruk van de film: leuk qua actie, loopt als een trein maar de logica ontbreekt. Hoe iemand een val overleefd met een tak dwars door de rug heen en uitstekend bij de buik. Normaal ben je dan dood na enige minuten door de lekkage. Buikwonden zijn ook vaak dodelijk, tenminste deze die achter de buik inging en voor er weer uitkwam. En ook grappig is dat je onder invloed van een hallucinerende drug jezelf kunt reparen. Het bloedspoor bevatte enige liters bloed en toch.......

Maar zoals gezegd, leuk filmpje met regelmatig actie in het verschiet en in het begin wordt er door de companen van haar vriend echt aanstekelijk geacteerd.

Gewoon kijken en niet teveel nadenken, dan is deze film best te doen!

Een ruime 7,5.

Een hallucinante trip richting hel. In Revenge volgen we Jen (Matilda Lutz) die als buitenechtelijke 'scharrel' is meegenomen door de welgestelde Richard (Kevin Janssens) naar zijn buitenverblijf in de woestijn voor een weekendje seks en jagen. Dat blijkt al snel een al te mooie voorstelling van zaken zodra twee jachtgenoten van Richard aansluiten en Jen niet meer blijkt dan een lustobject dat niets heeft in te brengen en na bruut geweld voor dood in de woestijn wordt achtergelaten. Jen overleeft echter op wonderbaarlijke wijze en opent de jacht op haar belagers, opdat haar wraak zoet zal smaken.

Revenge is geen film voor tere zielen en zwakke magen. Het geweld wordt zeer expliciet in beeld gebracht, waarbij schaamteloos wordt ingezoomd op wonden en niet kinderachtig wordt gedaan met bloed. Hoewel de plot wat ongeloofwaardig is, heeft de film veel moois te bieden. Revenge is visueel een lust voor het oog, met een bijzonder oog voor detail en een kleurstelling die het hallucinante karakter van de film versterkt. Dit geldt ook voor de auditieve component, met een score die zich in je hoofd nestelt als een opkomende migraineaanval. Het desolate woestijnlandschap, dat mooie plaatjes oplevert, doet de rest. Met name Matilda Lutz zet een geweldige tweezijdige rol neer: aanvankelijk de wat naïeve en verleidelijke vrouw die de mannen het hoofd op hol brengt en later de nietsontziende, taaie vrouw - een soort mix van Lara Croft in Tomb Raider en "The Bride" in Kill Bill - die uit is op vergelding. Ze heeft daarbij weinig woorden nodig. De film lijkt, zoals al door anderen genoemd, op een passend moment te komen gezien de #MeToo perikelen, waarmee de film ook enige urgentie meekrijgt. Conclusie: een zeer geslaagd filmdebuut van Coralie Fargeat!

Er zijn best een hoop dingen goed aan deze film. Maar die wegen wat mij betreft niet op tegen de talrijke momenten dat deze domme film volledig uit de bocht vliegt. Ik heb me met regelmaat zitten ergeren. En dat is bij mij nooit de bedoeling bij het kijken van een film.

Leuk filmpje dat een overtreffende trap van Tarantino’s stijl laat zien: men neme een simpel pulpverhaaltje vol seks en geweld in de vorm van een mooie babe die de hele film sexy in ondergoed rondloopt en die het moet opnemen tegen drie mannen op leven en dood waarbij elk raak schot minstens vier volle emmers nepbloed de ruimte in doet laten slingeren. Wel jammer dat de titel van de film gelijk het verhaal weg geeft zodat de ontwikkelingen niet bepaald verrassend zijn; desondanks weet de film toch een zekere spanning vast te houden. De film is ongeloofwaardig en volledig over the top maar (daardoor) wel intens en onweerstaanbaar lekker.

Tussen drie-en-een-halve en vier sterren.

Kippenvel!

Dacht (gezien de algemene waardering) een wel redelijk revenge-thrillertje te gaan bekijken. Wordt ik dan compleet uit m'n sokken geblazen...

Plot is, zoals het genre betaamt, vrij simpel. De uitvoering ervan is echter behoorlijk geniaal. Platgetreden paden met een verrassende en originele insteek, de fantastische locaties, het sterke camerawerk, haast perfect gecaste acteurs en een smakelijke en hedendaagse electronische soundtrack die helemaal aansluit op de film.

De stijl deed me enigszins aan Gaspar Noé denken. Beseffend dat het een debuterende vrouwelijke regisseur betreft doet mijn lof nog wat meer stijgen. Allô Allô Coralie Fargeat!

Zeer fraai in beeld gebrachte thriller! Beetje een ongeloofwaardig verloop (dat Jen met een brok cactus in haar buik dit nog allemaal weet te bewerkstelligen mag je met een flinke korrel zout nemen!), dat wel, maar de film blijft beklijven en er mooi uitzien zowel in gore als stilistisch. Coralie Fargeat moest ik maar eens in de gaten blijven houden, al is het alleen maar om mijn vrouw tevreden te stellen met een 'vrouwvriendelijke' film?

De laatste 'kill' was behoorlijk spannend met gewoon het simpele gegeven van in cirkels achter elkaar aanlopen!

Jachtseizoen geopend

Revenge is een aardige actiethriller waarbij er met name in de eerste helft wel verwacht wordt dat de kijker de hele situatie met -zeg maar gerust- een vrachtwagen zout neemt, i.p.v. met slechts een korrel. Ik begrijp dat het de bedoeling is dat je als kijker Richard, Stan en Dimitri moet gaan haten, maar iets minder eendimensionaal hadden de karakters ook wel gemogen.

Stan die de minnares van zijn maat besluit te verkrachten na een avondje lol met haar en zijn maten aan het zwembad, en Dimitri die heel de situatie gadeslaat waarbij het hem niks doet, vond ik een beetje te makkelijk. Vervolgens is het overleven van de val van Jen natuurlijk te bizar voor woorden, maar het is minstens zo bizar dat ze, terwijl ze is doorboord met een stuk hout, nog zo lang rond kan lopen en een volwassen kerel om het leven kan brengen. Het was bijvoorbeeld al iets geloofwaardiger geweest als de drug, die Jen later neemt om het hout te verwijderen, op een eerder punt had genomen, wat in ieder geval nog iets van een verklaring was geweest waarom ze zo lang rond kon blijven lopen.

De film wordt een stuk beter, op het moment dat Jen Stan begint op te jagen en tot slot natuurlijk Richard. Dit over the top gorefest waarbij Matilda Lutz gewoon een absolute bad ass neerzet vond ik erg tof gedaan. De inspiratieloze en gemakkelijke opzet maakte me vanaf dit moment niet meer uit. Het was enorm bevredigend op de manier waarop de film afgerond werd en hierdoor begrijp ik het enthousiasme van sommige mensen wel.

In mijn beoordeling wil ik alleen toch niet hoger dan 3 sterren gaan zitten omdat ik me wel enorm aan de opzet geërgerd heb. Hij was te simpel. Het script had echt geen Oscar hoeven te winnen, maar had wel wat vindingrijker mogen zijn dan nu het geval is geweest. Deze staat nu bol van de ongeloofwaardigheden. Blij toe dat ik door heb weten te zetten, maar in zijn geheel had hier meer ingezeten dan dat er nu uitgehaald is.

3,0*

Bruut!

Stuitte geheel toevallig op deze film na het aanschouwen van Mandy, waar deze film warm werd aanbevolen. Blijkt hij ook nog een stevige tand beter te zijn!

De cinematografie is van hoog niveau, felle kleuren sieren het woestijnlandschap lekker op. Wat een gezeur trouwens van mensen hier over dat de film niet geloofwaardig is, mijn minste zorg bij een actiefilm. En het is ook geenszins de boodschap geweest van de regisseur, anders hadden we de film na een klein half uur al af kunnen vlaggen. De film behelst als geen ander het vreemde gevoel van plezier tijdens overlevingsdrang over te brengen; humor wordt afgewisseld met vlotte actie.

Het jachtseizoen is geopend en niemand zal gespaard worden. Rijke CEO jongens worden aardig in het nauw gedreven wat leidt tot hachelijke en lachwekkende taferelen. Compromisloos, gedurfd maar vooral een grote rush die resulteert in een spectaculaire bloedige finale tussen zichtbaar uitgeputte hoofdpersonages die hun ziel hebben gegeven voor deze heerlijke verrassing van een film.

Pretentieloos vermaak. 4,5* Dik verdiend!

Of deze film geloofwaardig is of niet, is eigenlijk niet zo'n boeiende discussie. Wat wel interessant is, is het feit dat er wederom geprobeerd wordt om een misbruikte vrouw wraak te laten nemen. We zien het de laatste tijd wel vaker en soms werkt het en soms ook niet. Op zich is deze film verhaaltechnisch niet zo heel erg bijster intelligent. De actie wordt mijns inziens op een hoog ketchupgehalte bijzonder in elkaar gezet. Ik was er niet vies van, het is weer eens een mooie poging tot. Het is er zo eentje die je gerust kunt kijken, maar als je het niet doet, mis je niks.

Aardige film waarin een vrouw voor dood wordt achtergelaten nadat ze misbruikt is. Qua verhaal stelt het niet veel voor en het is hierdoor ook wat langdradig en eentonig. Maar soms wel spannend op een sfeervolle manier en de film bevat een aantal brute en bloederige momenten. Verder een mooie locatie en Matilda Lutz zet een bad-ass rol neer.

Visueel een vaak letterlijk kleurrijk spektakel(wat dat betreft geeft Fargaet bijna filmles), maar emotioneel, ondanks het heftige begin, gaandeweg een behoorlijk lege film. Bordkartonnen, stripfiguurachtige personages met wie je weinig affiniteit voelt of wil voelen. Overdrijven is ook een kunst, maar wel een kunst die de makers niet volledig beheersen, met name de mannenrollen zijn belachelijk slecht geschreven en gespeeld. Een Tarantino had dan nog wat bitter noodzakelijke over the top humor toegevoegd, maar Fargeat brengt het allemaal ook nog zo serieus dat je het nauwelijks nog serieus wil nemen. Spannend wordt het ook niet echt, de filmtitel verraad eigenlijk al hoe dit afloopt. Alleen interessant voor degene die vorm boven inhoud prefereert. Toevallig gisteren M.F.A. gezien met hetzelfde uitgangspunt maar een veel scherpere uitwerking, een klasse beter dan dit.

Verrassend sterke film waarbij de spanning voortdurend te snijden was en die mij regelmatig op het puntje van de stoel hield. Behalve de zeer mooie beelden van de achtervolging en de killings mag toch niet onvermeld blijven de verschijning van de zeer aantrekkelijke Jen uitstekend gespeeld door Matilda Lutz. Tja, net zoals de heren in de film werd ik toch ook wel even bloedgeil bij het zien van deze aanlokkelijke dame. Het verhaal mag dan wel ongeloofwaardig zijn, maar laat ik dat vooral bij horrorfilms meestal totaal onbelangrijk vinden. Het gaat bij mij bij dit soort films puur om de sfeer en die was bij deze film meer dan uitstekend. De titel geeft wel een enorme spoiler weg, dat wel, want je kunt van te voren al invullen hoe het gaat aflopen. Een minpuntje dus.

4,0*

Zo, deze klapte goed binnen. ‘Revenge’ is een film die al enige tijd wel op mijn lijst stond, en nadat ik zag dat hij op ‘Film 1’ stond kon ik eigenlijk niet echt meer wachten om de film aan te knallen. Ik wist van te voren al wel dat dit wel een film voor mij zou zijn, aangezien ik ‘I Spit On Your Grave’ ook erg vet vind en dit soort ‘wraakfilms’ mij altijd ontzettend goed aanstaan, kan ik altijd ontzettend erg van genieten! Ook deze film kwam weer onder het daglicht te staan mede dankzij de horror knock-out die gaande is op het forum, altijd erg tof om weer extra herinnerd te worden om de films toch nog eens op te gaan zetten!

Het is allemaal natuurlijk niet echt orgineel, het totale concept hebben we ook wel volledig gezien bij de film die ik al opnoemde ‘I Spit on Your Grave’, en misschien nog wel eerder bij meerdere films. Dus echt heel bijzonder vond ik dat niet, het was toch de sfeer en de setting die het voor mij vaak best goed deden. En natuurlijk een prima cast met de prachtige ‘Matilda Anna Ingrid Lutz’ die een paar keer goed op beeld stond!

De cast was dan wel niet al te groot, iets wat ook wel een keer prettig is. De enigen waar we echt naar keken waren Matilda Anna Ingrid Lutz, Kevin Janssens en Vincent Colombe. Die bleven althans wat langer in de film rond hangen. Kevin acteerde prima, soms zagen we iets te veel van de beste man. Voor de rest was er eigenlijk geen cast, buiten Guillaume Bouchède om die we in het begin zagen maar die eigenlijk als eerste klaar was.

Soms was het bloedgebruik iets te overdreven, dat vond ik ook. Ik heb nog nooit gezien dat iemand zo zwaar aan het bloeden was na schot in zijn schouder, het werd soms te veel. Maar toch, sommige stukken waren ook wel keihard! Zoals het moment wanneer Jen naar beneden word geduwd en vervolgens op een stuk tak terecht komt, heerlijk hoe die tak er door heen zat. Of het moment wanneer Jen moet vluchten voor Stan en en dan een stuk glas kapot slaat. Waarna Stan hier door heen loopt met zijn blote voet, en een gigantisch wond aan zijn hiel krijgt! Toen kreeg ik wel een paar kleine rillingen haha!

Het verhaal vond ik allemaal niet heel bijzonder te noemen. Jen heeft een affaire met Richard. Richard gaat zoals altijd jagen in de Grand Canyon (als ik het goed heb) met twee van zijn vrienden. Helaas raakt Stan geobsedeerd door Jen die haar even later ook verkracht. Na een vlucht poging duwt Richard haar van een cliff af waarna ze haar voor dood achter laten. Jen is helaas niet overleden (helaas voor hun) en richt nu haar pijlen op de drie vrienden, om goeie wraak te nemen. En na wat vecht scenes heeft Jen haar zoete wraak te pakken en eindigt de film vrij snel.

Ja, dit was zeker een geslaagde zit! Erg toffe film, waar ik stiekem altijd wel een beetje van houd. Op naar de volgende, en bijna vakantie dus dan heb ik gelukkig tijd zat!

4.0*

Geloofwaardig en realistisch is deze Actie / Thriller film natuurlijk niet en het voorspelbare dertien in een dozijn verhaal heeft ook weinig om het lijf en dat laatste is ook letterlijk van toepassing op hoofdrolspeelster Matilda Lutz (die ik wel iets vond weghebben van Amber Heard) die in dit verhaal verandert van een dom en sexy blondje naar een Rambo-achtig personage (vanaf dat moment zegt ze ook niets meer en hoor je haar enkel nog wat hijgen, kreunen en schreeuwen), die uit is op wraak.

Maar desondanks weet deze film toch nog enigszins te vermaken en dat komt vooral vanwege de aantrekkelijk uitziende Matilda Lutz en ook omdat het er best regelmatig hard en grof aan toe gaat, waarbij ook nog eens het nodige goor te zien is. Zo is de scène met het stuk glas in de voet van één van de daders niet bepaald smakelijk om te zien en bij die scène heb ik zelfs soms een oogje dichtgeknepen, terwijl ik toch al het nodige goor heb gezien in diverse films.

De film eindigt natuurlijk zoals de titel het al aangeeft, namelijk met wraak.