Revenge (2017)

een echte mannenfilm die je met een korreltje zout moet nemen! 3*

Goed!

Het was soms wel eens even wennen dat er voornamelijk Frans in werd gesproken. Mede dankzij de locatie denk ik en aangezien Frankrijk er hier, op bepaalde acteurs na, nergens deel van uitmaakt.

Mathilda Luz speelt de bloedmooie Jen die door haar geliefde (later overspeler) Richard, wordt meegevoerd voor een romantisch uitje in de Grand Canyon, met als doel: jagen. Even later arriveren er twee andere vrienden en lijkt het alleen maar gezelliger te worden. Totdat Richard eventjes weg is en Jen door een van de vrienden verkracht wordt. Je zou bij terugkomst van Richard kunnen rekenen op een commotie onder de vrienden... maar nee, Richard is helemaal nog niet zo lief als dat ik had gedacht.

Ze wordt voor dood achtergelaten, maar Jen overleeft een vrij dodelijk ongeval, wonder boven wonder. (Tsja, het blijft een film). De drie vrienden blijven echter argwanend om het feit of ze wel daadwerkelijk dood is. En dat was een slechte keuze, want Jen laat het er niet bij zitten.

En dit levert een schitterende, stijlvolle en voornamelijk broeierig kat en muisspel op, waar de jagers eigenlijk doelwit worden van een jager... en andersom. Maar ze hadden het niet op Jen voorzien. De film weet subtiel te blijven, kabbelt rustig voort, is niet specifiek over de top... maar werkt zich wel toe naar het uiteindelijke noodlot. En dat is zeer beklemmend en knap gedaan.

Ook leuk om erachter te komen dat Richard gespeeld word door die acteur die ook Kenneth speelde in D'Ardennen.

Ja, dit was (weer) een fijne wraakfilm.

4,0*

Deze film stond al een tijdje op mijn kijklijst, en nu kwam het er dan eindelijk van. Op aandringen van John Milton, die me ook waarschuwde dat ik mijn suspension of disbelief aan moest zetten. Nou, daar had ie in ieder geval gelijk in. Revenge heeft een typisch I Spit On Your Grave-verhaal, waarbij een vrouw bruut wraak neemt op haar verkrachters. Er gaat vervolgens in deze film best wel wat goed, maar ook een aantal dingen bepaald niet, en ik kom dan ook niet verder dan een krappe voldoende.

De twee leads acteren prima, waarvan ik Matilda Lutz helemaal niet ken, en ik tot mijn verbazing Kevin Janssens recent heb gezien als Patrick in De Patrick. Ik had 'm in ieder geval niet herkend, wat een compliment voor hem is, denk ik. De twee andere acteurs (er zitten maar vier acteurs in de hele film) zijn wat minder, maar soit. En visueel ziet de film er goed uit, met ook mooie omgevingen én behoorlijk veel harde actie en bloedige gore. Zover, dikke prima, maar hoewel ik al gewaarschuwd was, is dit plot zelfs met de nodige karrenvrachten zout nog steeds wel aan de flauwe en voorspelbare kant. Dit had meer suspension of disbelief nodig dan ik zo op een gemiddelde dinsdagavond op kan brengen, blijkt, en ook met suspension of disbelief blijft het nogal simpel en voorspelbaar. Ondanks die geregelde irritatie maakte het visuele aspect en de sterke actie/horrorscenes het toch weer deels goed.

een Zesje.

Njah, komt íe dan maar weer, je hebt het aan jezelf te danken:

Woland, je bent een karige Harrie

Bijna een 6.5

Vooruit dan

Maar.

Daar is em weer met zijn metoo boodschap

Betekent dat dan automatisch dat mannen vaker in hun blootje moeten worden gezet? Als de kijker vindt dat vrouwelijk naakt kan weggelaten worden als het niet functioneel is, daar kan ik me volledig in vinden (al ben ik wel voorstander van gratuit vrouwelijk naakt maar wel das natuurlijk mijn persoonlijke voorkeur );

Maar het mannelijk naakt hier was hier evenmin functioneel en leek meer op een tegenreactie (van een vrouwelijke regisseur) op het vele vrouwelijke naakt dat meestal in dit soort films aanwezig is. Misschien dat mevrouw Fargeat als doelpubliek vrouwen had (en vooral metoo dames dan) de film wordt natuurlijk ook door veel mannen bekeken. Al denk ik dat het probleem zich vooral situeert dat de film totaal onrealistisch is (fragiel meisje wordt een heuse vechtmachine). Het rape gedeelte staat ook totaal niet in verhouding met het revenge gedeelte. Dit is geen genre dat artistiek of plots op een splatter moet gaan lijken, dan neigt het naar comedy.

Ik juich zulke projecten zeker toe en van mij mag Fargeat nog zo een rape revenge film maken maar op zo een kluchterige manier als het nu is dan gaat de bedoelde boodschap aan mij toch grotendeels verloren. Het hoeft daarom geen 2de I Spit on your Grave te worden maar meer in die stijl en je hebt er een fan bij in mij.

Die vond ik op zowat alle denkbare vlakken minder. Gewoon ok.

Het zijn dan ook films met een compleet ander uitgangspunt. Het verhaal mag gelijkenissen vertonen, maar de aanpak is compleet verschillend. I Spit is een bittere film, eentje die wil inhakken op z'n publiek. Revenge is een sappige genreoefening, waar alles met een dikke vette knipoog neergezet wordt.

Grootste verschil vind ik dan dat Revenge slaagt in z'n opzet, terwijl I Spit er eerder bekaaid vanaf komt. Althans, als de originele bedoeld wordt.

Dan zal het wel liggen aan persoonlijke interpretatie en beleving. Als we het niet zo serieus moeten nemen dan is het dus meer een stijloefening en puur vermaak dan echt een boodschap brengen. Zo vat ik het dan toch op. Niks mis mee, maar ik heb er geen boodschap aan

Leuk.

Gegeven is niet nieuw maar uitwerking is inderdaad naar behoren. Ziet er lekker fris uit met een mooie lead. Vooral ook fijn dat het ook is wat het is. Je kan als maker te graag willen dat je film gewichtiger is dan goed is voor je film. Door van alles extra erbij te gooien. Sociaal commentaar of heel graag terug willen naar het verleden (Mandy). Nu is dat tot een minimum gelaten en wil het helemaal niet ouderwets zijn. Je kan met de Amerikaanse reclame en het feit dat het door een vrouwelijke regisseur is gemaakt nog wel een analyse loslaten maar het staat de film niet in de weg.

Enige nadeel zit een beetje in het midden van de film. Dan is het telkens eentje omleggen, het verliest dan even wat momentum. Daar had ze iets meer variatie kunnen inzetten. Er komt nog genoeg leuks langs en voor een debuut smaakt dit naar veel meer.

3.5 sterren.

Een simpel wraakfilmpje, als je niet veel diepgang verwacht dan is dat wel dik oké! Eigenlijk verdient deze film maar een 3,5* maar omdat de lead actress mij de hele speelduur zo kon bekoren, geef ik een half puntje extra. Matilda Lutz is echt een lust voor het oog! Revenge begint sterk, ik was meteen in het verhaaltje mee. De film is wel erg kleurrijk, ik heb het kleurenpalet op mijn beeldscherm zelfs moeten aanpassen. Het middenstuk had alleen wat spannender kunnen zijn, maar het slotstuk is toch weer een spektakel. Wat een massa bloed op de vloer van die villa, heel grappig ook dat Matilda uitglijdt in de liters bloed van haar slachtoffer! Dat ze die val overleefde was wel heel erg ongeloofwaardig. Had ze die drugs (wat was het ook weer, een soort paddo denk ik?) eerder ingenomen, dan had dit nog een verklaring kunnen geweest zijn hoe ze die pijn kon verbijten.

Frisse wraak film .

Natuurlijk vaker gedaan , maar hier totaal anders , geen mega power woman zoals Beatrice in Kill Bill .

Of een ander verhaal met een wel overwogen wraak idee .

Maar de omloop van omstandigheden , en wat je er mee kunt .

Vaak niet realistisch , maar een paar scènes staan me zeker bij , zoals de vogel tattoo, en de voet glas scène .

Die laatste was heftig pijnlijk , maar zeker geen torture porn zoals ( ja die ligt nogal gauw om de hoek ) I spit .

Komt bij kijken dat het allemaal waanzinnig mooi geschoten is . Fel blauw , druppels bloed op een mier .

Het was allemaal net even anders , en dat maakte een uiterst mooi geheel .

Jammer dat regisseur Fargeat hierna nooit meer van zich heeft laten horen , maar wie weet ?

Erg goed .

Dikke 4 * .

wat een hoge score voor dit ( zoveelste) revanche filmpje.

de special effecten waren inderdaad oké, maar verassend is het ook niet omdat het zo voorspelbaar is hoe de film zou aflopen.

misschien zijn er ( voorlopig) teveel van dit soort films verschenen, en moet er eens eentje komen met een echt verassend plot of een twist met een ander eind.

Deze wijkt in uitvoering toch wel af van genre genoten.

Wat een ongeloofwaardige film is dit. Slechte acteurs en super veel foutjes in edit. Kortom niet om aan te gluren.

Kevin Janssens in een glansrol. Zalige wraak horror met hier en daar wat komische noten. Instant cult dankzij heerlijke over de top personages en fantastische beelden. Matilda Lutz is perfect gecast als sexy stoeipoes die wraak neemt en de liters ketchup maken het af. Meer van genoten dan 'I spit on your grave'.

De hele tijd zat ik: 'ja maar hij lijkt op Kevin Janssen, dat kan 'm toch niet zijn?' Jawel dus, en mijn mond viel open toen ik er op het einde achter kwam. Erg grappige verrassing.

Ik kon me heel moeilijk over het feit heen zetten dat zij die hele moordpartij overleeft, zeker de manier waarop het hier gebeurt. Stijl boven inhoud ik snap het, maar toch... Lastig te verteren voor me. Oh ja, en ik zou zweren dat zij geen sportbeha aan had na die verkrachting - ook een raar foutje.

Blijft over de meest fantastische combinatie van adembenemend kleurgebruik en muziek wat ik heb gezien sinds The Neon Demon en Spring Breakers. En dan natuurlijk dat krankzinnige einde, en nachtmerrie-achtige scenes die ik erg mooi vond om te zien. Jammer dat het soms meer vorm boven inhoud was - een aantal scenes duurden soms echt heel erg lang - maar het was een fijne verrassing.

3,5*

Wow, prachtige film. Visueel geweldig, best hard en soms goor en over de geloofwaardigheid moet je inderdaad niet nadenken.

Fijne kille woestijn gruwelfilm.

Van verkrachting is praktisch niks te zien, daar ga ik dan maar vanuit dat dat is gebeurt. Die val had wat geloofwaardiger gemogen, een val van die hoogte overleef je niet. Het wraak gedeelte was wel aardig maar niet echt spannend en al zeker niet grof of hard.

Ja, dat was het. Een uitstekende pijnstiller, zo blijkt!

Slecht geacteerd, leeg filmpje waarin het op de een of andere manier (waarschijnlijk door de redelijke ‘Gore’) je aandacht tóch weet vast te houden

Goede film. Wel style above substance. En typisch een film die me ligt. Lekker sfeertje en de woestijn draagt daar aan bij. Niet heel erg realistisch maar zeker vermakelijk.

Ach ja, hij was vermakelijk.

Geschreven en geregisseerd door een vrouw....

En? Toch ook veel "vrouwenfilms" die geregisseerd/geschreven zijn door een man?

Lijkt erop of zij het zelf in ieder geval anders ziet

Apart from a few notable exceptions, genre films overwhelmingly reinforce the dominant (male) gaze. With this in mind, how did you approach the film using your female gaze?

Metaphorically, I wanted to create a really strong message that would make people think about how differently, compared to men, women are talked about and represented, and how this has to change. What I like about genre is the way in which one can talk about serious matters in a very powerful, artistic and entertaining way.

One example is male nudity in the film, especially in the climactic scene, which I included because this type of representation is extremely rare in film, and I wanted people to think about how often we see female nudity by comparison and how this shapes societal attitudes towards women, in terms of objectification, sexism and so on. Art and media strongly influence attitudes towards gender, which are largely unconscious and have become deeply rooted, and I wanted people to question this process.

Hangt er maar vanaf hoe je bepaalde terminologie interpreteert.

Aangezien ze wil aanzetten tot denken lijkt me dat ze in eerste instantie toch vooral een mannelijk publiek wil bereiken. Voor vrouwen zal deze boodschap een stuk logischer/evidenter moeten zijn. Daarvoor gebruikt ze dan ook een type film dat klassiek gezien meer mannen lijkt aan te spreken.

Mannenfilms zijn doorgaans toch horror, actie en scifi (de oergenrefilms), vrouwenfilms gaan meer de romcom/dramatisch kant uit. In hoeverre die classificatie nog steeds klopt, daar mag je best een vraagteken bij zetten, maar de originele opmerking is een doodnormale.