De Stelling van Foreest, een Schaakfamilie (2017)

Al jaren schaak ik met enige regelmaat, en vind het een leuk en boeiend spel.

Al tijdens het kijken van deze documentaire kwam het in me op: eng, en dan in de betekenis van zowel bekrompen als griezelig.

Ben een gepassioneerd schaker, en een beetje op de hoogte van de familie Van Foreest. Heb zelf al eens tijdens een NK snelschaak van de kleine Machteld verloren. Maar toch altijd een vreemd gevoel gehad bij de Van Foreestjes. Er hangt een verkeerd gevoel van "verhevenheid" omheen. Toch aan de andere kant presteren Jorden, en ook Lucas, heel goed. Maar om om een paar goed sportende kinderen een hele docu te zetten zit me wat tegen. Toch maar eens zien. Mijn gevoel kan ook gewoon vooroordeel zijn.

@Darbie, ik snap dat bekrompen niet helemaal. Ik vond het juist wel leuk om te zien hoe ze met elkaar zich bezig houden met schaken. Ik krijg niet de indruk dat er op een rare manier druk op de kinderen wordt gezet. En ik kon me wel vinden in het verhaal over het thuisonderwijs.

Predator: Geen druk op de kinderen zegt U. ???????????????????????????

Dan heeft U deze documentaire niet begrepen.

De kinderen vonden het toch leuk om te schaken?! En de oudste twee waren toch relaxed? Het huiswerk maken vonden ze soms niet leuk, maar dat lijkt me normaal bij kinderen.

Blijf me toch wel verbazen over de relatief hoge cijfers bij dergelijke documentaires. Want dit stelt eigenlijk weinig voor. Men neme een wat verlopen schaakfamilie en zet daar een paar weken zo af en toe de camera op, c'est tout. Totaal oninspirerende beelden en ook weinig inzichtelijk (wat willen de makers?). Zal misschien voor de schaakenthousiast interessant zijn, ik als leek kon er niks mee.

Natuurlijk is er druk op de kinderen uitgeoefend, dat is onontkoombaar in zo'n familie: geen enkel klein kind oppert op een zekere dag: ik wil graag schaken leren...Uit zichzelf en spontaan, dat is ondenkbaar.

En waarom zijn deze kinderen niet gewoon naar school gegaan? Gezelligheid met vriendjes, soc. vaardigheden en feestjes met anderen? Ik noem maar een paar voorbeelden....heel gewoon, maar niet voor deze kinderen. Het onderwijs is er voor alle kinderen, niet specifiek voor bep. talenten,

daar zijn de ouders voor. Het onderwijs is al topzwaar en gecompliceerd, met of zonder corona.

Maar kinderen thuishouden op deze manier is een ernstig falen als ouders.

Het lijkt er erg op, dat deze kinderen het uithangbord van familie en traditie zijn, niks eigen wil. Hersenspoeling, zoals een geloof, een sekte of politieke overtuiging die je aan moet nemen in je jeugd. Zeer ongezond en afgericht worden door ouders.

Want de ouders hebben de z.g. schaakopleiding, zoals ze dat noemen, geforceerd, opgelegd.

Vorm van kindermishandeling en waar waren de instanties nu?

Nee, natuurlijk niet: familie met geld, aanzien, invloed en dan doet men het niet.....Arme kinderen!

Ik ga niet in op een ev. discussie, dit is mijn visie.

Thomas Doebele en Maarten Schmdt volgden in 2016 de familie Van Foreest. Ouders Nicky en Sheila besloten hun kinderen thuis te scholen. Belangrijkste reden? Zo kunnen ze tijd inbouwen om hun kinderen te trainen in hun gezamenlijke passie: schaken. Dat maakt deze familie weliswaar uniek, maar deze documentaire is daardoor ook wat eentonig: het hele gezin is namelijk constant bezig met schaken en daar lijken ze zich wel goed bij te voelen. Het is fijn dat deze schaakfamilie zonder zorgen het leven door kan gaan, maar het gebrek aan dramatiek is niet erg stimulerend voor de kijker. Het wordt wat interessanter wanneer de Nederlandse topschakers Jan Timman en Loek van Wely ten tonele verschijnen, maar meeslepend wordt het nooit. Nicky en Sheila werpen interessante kritische vragen op over de beperkingen van ons onderwijssysteem en Jorden is een charismatische verschijning. Wanneer de ontwapenende 8-jarige Machteld begint te stralen wanneer ze vertelt wat er zo leuk is aan schaken, kan ik me voorstellen dat je die schaakset, die al jaren stof staat te vangen in een zelden gebruikte kast, toch weer eens gaat afstoffen.

Al vrij in het begin van deze docu laat de moeder zich denigrerend uit over het onderwijs in Nederland (ze stelt vast, dat ze het zelf beter kan en zo meer tijd over houdt voor het collect. schaakprogramma van de familie). Als dit geen stelling van Foreest is... Kinderen leren niet alleen leervakken die nodig zijn in het leven, basisvaardigheden, maar vooral ook de sociale, psychologische context op school: ze leren zichzelf beter kennen en ook anderen en met allerlei soorten kinderen, volwassenen en situaties omgaan, onontbeerlijk in het leven. Voor mensen die een bep. levensbeschouwing hebben, zijn bijv. Montessori-, Vrije Schoolonderwijs geschikt, maar zij scheert alles over één kam. Bovendien doen we zoveel meer in het onderwijs: gymen, zwemmen, tuinieren, uitstapjes, theater, muziek, dans enz. met materialen die thuis vaak ontbreken: glijbaan, klimrek, skelter, poppenhuis, knutselspullen, heel veel mooie boeken, instrumenten enz. Maken kinderen vriendjes en leren ze spelenderwijs heel veel facetten van het leven kennen. Met haar eenzijdige visie gaat ze voorbij aan het eigen karakter van ieder kind, de nat. ontwikkeling en geaardheid en vooral de vrije wil en stopt elk kind in dezelfde mal, harnas. Oud DDR-systeem.

Dat hier een docu van gemaakt is, is al te veel eer, want het is een ernstige vorm van kindermishandeling om kinderen zó te dresseren. Dat het een passie zou zijn van hen, is kolder,

want hier is niets natuurlijks aan en zéker niet alle kinderen. Het is de dwang van de ouders.

Dat de kinderen soms stralend achter het schaakbord zitten, is kinderen eigen:

ze zullen vaak alles doen om hun ouders blij te maken, maar vrije wil staat hier haaks op.

Veel sporters en musici uit zo'n gezin zijn er ernstig beschadigd uitgekomen, met grote gevolgen voor hun latere leven. Daar kan geen kampioenschap, geldprijs, eer of roem tegen op.

Waar was/is de onderwijsinspectie, die zich al roert als een kind één dag zonder bericht afwezig is op school? Veel ouders in coronatijd stelden vast dat lesgeven een vak is, een gecompliceerd vak met heel veel kanten. Een prachtig vak, vinden wij.

In haar tijdtechnische visie en militaristische dwang, gaat de moeder ook hier volledig aan voorbij. Arme, arme kinderen...