The Greatest Showman (2017)

Vanaf 4 januari 2018 in de bioscoop (20th Century Fox, via Warner Bros.)

Trailer geplaatst

Mooie trailer, niet alleen biografie en drama maar dus ook een musical .

Ga hem kijken op 29 december in Avant prémiere ben benieuwd

Alwéér een film over Barnum!

Niet zo'n musical fan, maar toch een goede film. Hugh Jackman is fantastisch en draagt de film. Mooie decors. Aan het einde wordt het allemaal erg sentimenteel, too much for me.

Als je een musicalfan bent, zeker gaan kijken.

Ik denk niet dat je daar bang voor hoeft te zijn hoor. Sowieso al omdat er niets mis mee is om alleen maar met vrouwen in de zaal te zitten, maar los daarvan lijkt me ook geen 'typische vrouwenfilm'.

En anders kun je altijd nog een love seat boeken en constant zuchtend opzichtig naar je horloge kijken.

Bij ons was het wel echt 50/50 man/vrouw

ben benieuwde en ja dat kan

Goed met een korreltje zout . Niet iedereen deed even goed zijn rol. Decors warren prachtig liedjes warren mooi. Zendaya deed het ondermaats vond ik Zac efron heb ik ook al beter zien acteren de rest deed het wel voortreffelijk en met glans . Maar dat einde jongens toch veel te zoetsapig en sentimenteel voor de rest mooie musical

Afgezien van het zoetsappige, was dit een erg mooie film. Zelf ben ik niet zo'n fan van musicalmovies, maar dit heb ik zeker goed kunnen hebben. De liedjes zijn mooi en komen goed tot hun recht, de acteurs doen allen hun best om de film een goede body te geven en de decors zijn prachtig.

Een leuke start van 2018...

Soms loont het om trailers van tevoren te checken: wat een sentimentele draak van een film. Had een andere film gemist dus maar naar de voorpremiere van deze film gegaan.

Wow ik wist niet dat ze in 1850 al tenenkrommende bombastische popsongs gelardeerd met synthesizers en drumcomputers hadden. Nog eens wow.

1,5* you win some, you lose some

Zeker de trailer checken als je niet zeker bent of dit in je straatje ligt!

De helft van de zaal liep weg: OK in dit geval was het een groepje tienerjongens die wat rumoerig waren en die een tijdje nadat ze door een mevrouw vermanend werden toegesproken "dat ze hun bekken dicht moeten houden", eieren voor hun geld kozen en weggingen. Op zich geen onverstandige beslissing.

Piano en zang, voeg strijkers en een gitaar toe, dan elektronische drums erin en werken naar een crescendo... een break en dan snel naar de climax, meestal vol gekrijs. Yep, de soundtrack is overgeproduceerde, bombastische en schreeuwerige kitschpop. De teksten zijn bovendien niet meer dan gezongen dialoog en dus totaal niet creatief. Bijzonder jammer, want het is een behoorlijke smet op een film die verder voortreffelijk is. Hugh Jackman lijkt geboren om PT Barnum te spelen en Michelle Williams uitstekend als zijn echtgenote. Austyn Johnson en Cameron Seely vervolmaken het gezin als de twee dochters die zorgen voor enkele van de leukste scènes in de film. Dit is hoe dan ook een visueel meesterwerk, met prachtig camerawerk van Seamus McGarvey, schitterende kostuums, weelderige sets en oogstrelende montage waardoor regisseur Michael Gracey in een hoog tempo op visuele wijze het verhaal vooruit weet te stuwen. Een technisch perfecte film met een ijzersterk scenario... maar welke idioot kwam op het idee om de film te besmeuren met die oppervlakkige en teveel op elkaar lijkende deuntjes? Zo jammer, want zonder die liedjes was dit ongetwijfeld een meesterwerk geweest.

Visueel geweld

...waar je van moet houden denk ik. En toch probeer ik het steeds weer.

Het zag er allemaal zeker gelikt en perfect gechoreografeerd uit en sommige liedjes waren ook wel catchy, maar met een musicalfilm heb ik als genre gewoon niet zo heel veel.

Na Moulin Rouge! (2001) is er eigenlijk geen film in het genre geweest waar ik van heb genoten. Het mooie liefdesverhaal, de sympathieke hoofdrolspelers, de supporting roles, de humor en de hysterie in laatsgenoemde film en de algehele sfeer deden mij zo veel meer dan in deze film.

Samengevat een mooie uitvoering maar het heeft me niet van mijn stoel geblazen.

Wat een afgrijselijke poster trouwens!

'No one ever made a difference by being like everyone else'

Twee uur. Zo lang duurt The Greatest Showman en zo lang werd ik weggeblazen. Meegevoerd. Verzwolgen. Dit is waarvoor je naar de bios gaat.

Vreemd genoeg zag ik totaal niet aankomen wat een spektakelstuk dit is. Ja, leuke trailer. Musical: altijd fijn. Zeker in de bios. Maar letterlijk vanaf de eerste scène zat ik alleen in die zaal. Voelde ik me als een kleine Zwolle (Assen?) die voor het eerst een Disneyfilm zag. Ogen als theeschoteltjes. Opgaan in de muziek. Tijdens de stille momenten geen slok durven drinken. Wakker geschud worden uit je droom wanneer de eindcredits over het scherm rollen.

Want zo spectaculair is The Greatest Showman. Het verhaal zelf niet eens zozeer - duh, het is een musical. Maar wel de volle overtuiging waarmee het wordt gebracht. Ik meen ergens gelezen te hebben dat dezelfde mensen achter de liedjes zitten als bij La La Land. Zou me niets verbazen, ze zijn minstens zo pakkend en meeslepend.

Opvallend goed gezongen bovendien. Iets té misschien zelfs. Een Hugh Jackman, Michelle Williams en bovenal Zac Efron die zó'n scheur opentrekken? Ik weet het niet hoor, daar is vast aan een knopje of drie gedraaid. Doet er verder ook niet toe; het effect is er zeker. Van je-kunt-een-speld-horen-vallen-intiem tot alles-uit-de-kast-over-the-top-extravagant, ondersteund door de meest uitbundige beelden. Je zou letterlijk niet eens raar opkijken als de hele bioscoopzaal opeens op de stoelen staat te dansen - zó groots is het.

En als ik dan per se op zo'n bioscoopstoel zou moeten dansen, dan zou ik dat graag met Zendaya doen. Ik weet niet wie ze is, maar ze heeft m'n hart gestolen. Wat een levenslust spat er uit die ogen. Dat ze er zo uitspringt tussen de sowieso zeer sterk acterende cast doet vermoeden dat ze een grote toekomst voor haar heeft. Want ook bovengenoemde drie namen overtuigen niet alleen met hun al dan niet gemanipuleerde zangkunsten.

Je zou bijna vergeten dat er tussen al dat visuele en sonische geweld ook nog ergens een verhaal verborgen zit. Over een man die de wereld wil laten zien wat hij in zijn mars heeft, maar daarbij vergeet wie hij zelf is. Over dromen en die dromen durven volgen. En je vooral door niemand tegen laten houden. Tikkeltje cliché misschien, maar je moet ook niet te veel verhaal in zo’n zwaar op je zintuigen inbeukende film stoppen, dat verstikt het alleen maar.

Zijn bovenstaande alinea's zwaar overdreven? Misschien. Is The Greatest Showman vooral een lust voor het oog en het oor? Ongetwijfeld. Maar is dat niet waarvoor je naar de bios gaat: via al je zintuigen geprikkeld worden en met een maniakale smile op je betoverde gezicht naar buiten lopen?

In dat geval: missie meer dan geslaagd!

Zwolle84 Zendaya is de nieuwe MJ in de Spider-Man films. Ze had een kleine rol in Homecoming, maar ze was uitstekend. En ze kan dus goed zingen Zendaya - Rewrite The Stars (from The Greatest Showman) (Acoustic) - YouTube - m.youtube.com

Met een film als dit mag je zeker verwachten dat het zoetsappig wordt en dat is ook zeker niet erg mits het een goed uitgewerkt geheel is en de film je het echte feel-good gevoel mee geeft.
The Greatest Showman is hier voor het grootste deel gelukkig in geslaagd en niet zo beetje ook! Ja, de muziek is niet super maar de beelden en de creativiteit spatten bij deze film van het doek af.

Hugh Jackman straalt helemaal, hij heeft er zichtbaar plezier in en doet uiterst zijn best. Hij speelt het personage niet alleen maar lijkt het personage ook daadwerkelijk te zijn zonder dat je daar als toeschouwer aan kan twijfelen. Hugh Jackman kende ik natuurlijk al lang en wie eigenlijk niet? maar in deze film heeft hij mij echt weten te overtuigen van zijn acteer talenten.

Het eerste gedeelte van de film streeft zonder moeite af op 4 sterren, nogmaals het is zoetsappig(net een sprookje soms) maar het is allemaal goed te verteren en de scenes uit het circus zijn super mooi gefilmd en geregisseerd! Bovendien is het ontroerend om te zien hoe deze mensen die in eerste instantie buiten de maatschappij vallen toch weer een goed zelfbeeld krijgen. Uiterlijk was toen erg belangrijk, een kleine afwijking en je hoorde er niet meer bij en je werd toendertijd een freak genoemd. Ik wou dat ik kon zeggen dat dit vandaag de dag niet meer voorkomt in onze maatschappij maar helaas, de mensheid blijft op dit opzicht kortzichtig en de film is hierbij dus ook nog steeds (nogmaals helaas) relevant.

Toch zijn er ook zeker wat verhaallijnen die niet of maar half werken, in het bijzonder die van Zac Efron, een personage die er eigenlijk alleen in gestopt lijkt te zijn om een geforceerd liefdesverhaaltje erbij te betrekken. Ten eerste hebben deze 2 personages weinig of eigenlijk totaal geen chemie en halen ze het vlotte tempo van de film toch wel even behoorlijk naar beneden. De scenes duren gelukkig niet al te lang en eerlijk is eerlijk is de dans scene tussen de 2 mooi gefilmd en creatief uitgevoerd, maar de personages op zich maakten op mij eigenlijk totaal geen indruk. Dit geldt ook (maar in mindere mate) voor Jenny Lind die is gespeeld door Rebecca Ferguson, in eerste instantie was het niet storend dat ze haar bij de show wouden betrekken maar het verhaaltje daarna (zelfs als het waar gebeurd is?) komt geforceerd en zelfs gehaast op mij over.
De film maakt het daarna wel weer goed met die vechtscene trouwens, die had best wat langer mogen duren want ik zat (net als in het begin van de film) weer met een grijns op mijn gezicht in de bioscoopzaal.

The Greatest Showman is wat mij betreft geen masterpiece, maar tegelijkertijd is het wel een film die zeker gezien mag worden en waar veel mensen een goed gevoel aan over gaan houden. Ik ga deze film hoogstwaarschijnlijk nog wel een 2de kans geven zelfs.

Voor nu blijf ik haken op die 3,5 en dit is dus vooral te danken aan de 2de helft die ik heb besproken in mijn review, maar tegelijkertijd is de film vermakelijk en goed genoeg om een 2de poging te overwegen. Dus jaa.. zeker nog steeds een aanrader.

3,5*

Een soort Moulin Rouge met modern aandoende muziek, maar wel stukken minder. Als bioscoopfilm werkt dit nog redelijk, door de bombastische maar heel aardige score en alle kleuren en behoorlijke choreografie waardoor de film op momenten echt wel een beleving is. Het verhaal zelf stelt niks voor en mist elke vorm van ontroering doordat alles heel kort wordt uitgewerkt om snel bij het volgende liedje te komen. Daardoor gaat de film wel duren, ook omdat liedjes terug blijven komen en er weinig nieuws meer te ontdekken valt. 2,5*.

Zwolle84 dat de stem van Jackman je na Les Mis nog kan verbazen

Matige tear-jerker

geweldig! Heerlijke muziek in combinatie met oogstrelende beelden en acteerwerk.

Het is goed af te zien dat iedereen in een behoorlijke training is gedrild voor deze film.

Deze zal ik zeker nogmaals bekijken op het grote scherm.

Mooie review Zwolle84!!

Rewrite the stars..

Wauw. Dat vind ik zo'n lekker nummer. Gisteravond begon ik de muziek te luisteren. Dit nummer trok voor mij toch wel de meeste aandacht. De stemmen van Zac en Zendaya, die voeren mee.

Er zit weinig in en men neemt de vrijheid om Barnum en Jenny een romantisch zijspoor in te laten gaan. Dit levert wel een mooi moment op. Maar waarheid is het natuurlijk niet. Nu hoeft dat natuurlijk ook niet..

Een paar heeeul mooie liedjes. Het verhaal spreekt mij niet echt aan (wat wil de regisseur nu eigenlijk vertellen? Ik kreeg niet het gevoel dat ik naar een kop en staart keek). Dat dus.
Zac, Zendaya en Michelle Williams.
Nee, hoe goed Hugh ook zijn best deed om mijn aandacht te trekken..
Het droomproject waar hij al wat jaren mee bezig was, kon mij niet helemaal bekoren.

Als muziek liefhebber moet je deze film wel goed vinden!

Of je dan wel of geen fan bent van welke ster ook, het verhaal zit goed in elkaar, de muziek is geweldig, de shows overweldigen...

Ik weet het, geen hoogdravende filmofilische kritiek...

Maar ik heb me prima vermaakt, en daar is het eigenlijk allemaal om te doen.

Goeie film over een man die de mensen wil entertainen met een groots spektakel. Een musical en tevens biopic over P.T. Barnum (alhoewel het duidelijk meer richting dat eerste leunt). Het verhaal is hierdoor wellicht ook wat simpel, maar de film blijft wel onderhoudend. Bombastisch, maar dit past goed bij het onderwerp. Het ziet er allemaal goed uit en bovendien een aantal mooie nummers.

There's no business like showbusiness.

Overgeproduceerde muziek, zang wat duidelijk in post met de computer is bewerkt, mierzoet plot en ga zo maar door. Maar wat weet The Greatest Showman je mee te slepen. Audio/visueel is dit een waar spektakelstukje. De muziek en de teksten passen goed bij de beelden en ook het verhaaltje is genoeg om je voor een kleine twee uur naar een andere wereld te transporteren.

En dat doet The Greatest Showman. Want alles waar je de film op af kunt branden, kun je de film makkelijk vergeven. Iedereen heeft er duidelijk erg veel plezier in. Het begin is even inkomen en ik moet zeggen dat ik bij het horen van de muziek en de zang nu niet meteen gecharmeerd was. Maar na een anderhalve minuut greep de film me met zijn visuele flair en opzwepende muziek en liet me niet weer los tot het einde. Ook zijn alle personages leuk. Van de theater recensent tot de bebaarde vrouw. Wel had ik graag wat meer van de andere artiesten willen zien. De meesten komen zelfs helemaal niet aan bod. Maar gelukkig kunnen Jackman, Williams, Efron en Zendaya de film prima met hun vieren dragen. Zij hebben dan ook de beste momenten. Maar het beste moment komt toch van Efron en Zendaya met hun magisch mooie act begeleid door het fantastische Rewrite the Stars.

Een film waar de boodschap er zo af en toe net iets te dik bovenop ligt, vooral in het nummer This is Me, maar dat maakt The Greatest Showman er niet minder genietbaar op. En genoten van deze film heb ik zeker en zal dat in de toekomst ook blijven doen. Een heerlijke film.

Niet echt goed en niet echt slecht,maar je moet inderdaad van zulke films houden, leuk voor een keertje.

Een hele mooie film. Zo mooi dat we vandaag nog een keer gaan. Hij bouwt mooi op en grijpt je en houdt je beet tot het laatste moment. Maar wel een genre denk ik waar je van houdt of juist niet.

This is me vond ik zelf het muzikale hoogtepunt. Kijk ook zeker eens naar The Greatest Showman | "This Is Me" with Keala Settle | 20th Century FOX - YouTube waar de emotie en het enthousiasme ook vanaf spat.

Maar rewrite the stars is ook mooi en prachtig gefilmd. Sowieso is de hele film een visueel spektakel.

En natuurlijk is het een film met een boodschap. Maar ik heb me erg vermaakt.

The Greatest Showman is alsof iemand het Eurovisie Songfestival zag en dacht “laten we daar een film omheen bedenken!”: het hoge bombastische gehalte van de nummers, de absurde dansscenario’s, zoetsappige popmuziek en hoe het op sentimentele wijze schreeuwt om jezelf te zijn, ondanks dat je anders bent dan de meeste mensen, deed mij sterk denken aan een avond Eurovisie Songfestival. Dit bedoel ik zowel als een compliment wegens het entertainments-gehalte als een kritiekpunt wegens de inhoud. Ikzelf kan het Eurovisie waarderen ivm het absurde spektakel dat om de muziek heen word bedacht, de vreemde acts of dat er hier en daar een aardig nummer tussen wil verschijnen. The Greatest Showman bood voor diezelfde redenen genoeg entertainment om het een leuk bioscoopbezoek te laten zijn. Het is echter een film die zo hard zijn best te doen inspirerend te zijn dat het eerder averechts werkt en pretentieus overkomt.

Wat me het meeste afstootte is het verhaal: dit is een cliché “volg je dromen” verhaal dat geen best doet zijn personages diepgang te geven. De meeste circusartiesten dienen meer als achtergrondfiguren dan als personages en zelf degene die een rol krijgen leer je niet goed kennen. Bijvoorbeeld: één van de grootste bijrollen was een vrouw met een baard. Los van het feit dat het een vrouw met een baard was, die toevallig dol was op zingen, viel er letterlijk niets anders over haar te zeggen. Dus wanneer ze zingt “This is me!” had ik geen idee wie zij eigenlijk was en waarom ik onder de indruk van haar aanwezigheid moest zijn. De film zijn boodschap om jezelf te zijn werkt daarom niet half zo goed in vergelijking met andere films die hetzelfde thema behandelen, waar wel moeite werd gedaan de antagonisten en hoofdpersonages goed uit te werken.

Het plezier lag, in mijn geval, vooral bij de onbedoelde komedie die kwam uit het feit dat de film zichzelf zo serieus neemt. De liedjes hadden ieder visueel iets leuks toegevoegd gekregen: de sfeervolle manier hoe het is gefilmd of gemonteerd, een absurde act die erbij kwam kijken of de dansen waar veel werk in hebben gezeten. De acteurs laten zich verder van een prima kant zien. Vooral Jackman staat weer sterk in zijn schoenen. Het enige dat mij oprecht in het verhaal beviel is het optimisme en doorzettingsvermogen van Jackman’s personage. De manier hoe hij kansen bleef zien en optimisme bleef behouden, ondanks alle tegenslagen, werkte verrassend sterk.

Een wisselvallige film. Indien je dol bent op het genre zoals Moulin Rouge, Grease, La La Land etc dan kan het de moeite waard zijn te proberen. Als je altijd een hekel aan het musicalgenre hebt gehad dan is dit zeker niet de film die je van gedachten gaat veranderen. Ikzelf kon genoeg plezier halen uit The Greatest Showman om het leuk te vinden het te hebben gezien, al was het niet voor de redenen die de makers bedoeld hadden.

3*