Boar (2017)

Laat maar komen deze Aussie horror.

Boar | - bifff.net

Nou, niet best hoor. Op alle fronten erg zwak dus lekker links laten liggen deze.

Boar is een leuke, maar gebrekkige, monsterfilm. En alhoewel het officieel geen reboot/remake is van Razorback (1984) lijkt de film wel op een soort hervertelling van genoemde film. Maar dan zonder de bizarre personages. Beide films spelen zich af in Australië, beide hebben personages die op zoek zijn naar vermiste personen en beiden richten zich op een gigantisch moordzuchtig varken. De film begint hoopgevend met John Jarratt(Ken) en Roger Ward(Blue) twee bierdrinkende oudjes die zich opwerpen als een stel helden. Echter na verloop van tijd maken ze plaats voor andere personages. Deze zijn vooral vervelend en saai. Het wil natuurlijk wel wat zeggen als body-builder Nathan Jones (Bernie) hier de beste acteerprestaties levert. Hij speelde ook al in Charlie’s Farm (2014) de vorige film van regisseur Chris Sun. In deze film is er trouwens ook nog een leuke verwijzing naar die film. Verder is ook horrorcoryfee Bill Moseley weer aanwezig. Als je vond dat één van de struikelpunten in Razorback was dat je het monster niet goed hebt gezien, dan kom je bij deze film zeker beter aan je trekken. Of dit een verbetering was? Ikzelf vond van niet! Juist de stukken waar het wilde zwijn niet helemaal te zien overtuigen beter dan wanneer we het CGI-varken wel zien. Qua gore en bloed is er gelukkig niet veel te klagen! Al slaat ook de verveling toe ondanks dat de speelduur maar 96 minuten is. Het verhaal is niet al te moeilijk en dat maakt dat "Boar"nog wel vermakelijk is maar door een slecht presterende cast, het uitblijven van echte enge horror is het ook niet veel meer!

Beesten/monster horror is één vd subgenres van horror dat mij minst aanstaat, af en toe zit er wel iets boeiends tussen, maar deze kon me geenszins bekoren. Films als deze brengen hoegenaamd niets teweeg bij mij, je kijkt er naar en verveeld je van begin tot eind... personages irriteerde me ook...1/10

Either I'm pissed off my chest mate,

or that's the biggest fucking boar I've ever seen.

In 1955 hadden we een reuzeoctopus in “It came from beneath the Sea” en vorig jaar hadden we de gigantische mensenhaai in “The Meg”. En daartussenin werden we getrakteerd op een bonte verzameling van reusachtige dieren. Zo waren er ook al mieren (“Empire of the ants” uit 1977), spinnen (“Big Ass Spider” uit 2013), slangen (“Anaconda” uit 1997), apen (“King Kong” uit 1976), krokodillen (“Rogue” uit 2008), kakkerlakken (“Bug” uit 1975) en wespen (“Stung” uit 2015). En als je wat opzoekwerk verricht dan zal je merken dat er wel meerdere films gemaakt zijn over zulke reusachtige ondingen. Misschien dachten de makers van deze film dat ze eens iets origineels hadden bedacht toen ze op de proppen kwamen met een kanjer van een everzwijn. En om eerlijk te zijn dacht ik dat ook. Blijken er toch nog enkele andere film te bestaan zoals “Razorback”, “Pig Hunt” en “Chaw”.

Ik was er wel van overtuigd dat deze film nooit zo slecht zou kunnen zijn als “Lake Placid : Legacy” waar een joekel van een krokodil achter een groepje jongeren aanzat. Dat was nu eens echt een waardeloze film. Een compleet ridicuul verhaal, stompzinnig acteerwerk en een monster dat schittert door zijn afwezigheid. Al bij al, een verspilling van mijn sowieso al schaarse tijd. Over “Boar” kan ik alleen zeggen dat het acteerwerk over het algemeen meeviel. Het monster kwam voldoende in beeld. En er kwamen zelfs enkele grappige momenten in voor. Maar om nu te beweren dat dit een dijk van een film was, is nu ook weer een beetje overdreven. Het zat vol met onwaarschijnlijkheden. En het verhaal zelf was ook nogal simplistisch.

Het verhaal speelt zich af in Australië. Alleen al het feit dat het Australische productiehuis Slaughter FX deze film heeft uitgebracht (in het verleden ook “Charlie's Farm”) stemde mij al hoopvol. Eerlijk gezegd vind ik de meeste Australische horrors sowieso al subliem. Misschien komt het door dat schitterende Australische accent. Daar wordt ik instant vrolijk van. Dus ook hier valt het stopwoord “mate” regelmatig. Niets leek erop dat de familie Monroe hun vakantie hier zou uitmonden in een ware nachtmerrie. Debbie (Simone Buchanan) en haar Amerikaanse echtgenoot Bruce (Bill Moseley) zijn met de rest van de familie onderweg naar Debbie’s broer Bernie (Nathan Jones). Als je het formaat van het everzwijn al indrukwekkend vindt, dan zal je zeker onder de indruk zijn van Bernie. Wat een kolos van een vent. Hij leek me wel een soort Obelix die liefst van al zo’n everzwijntje opvreet als ontbijt. Ik verwachtte me dus wel aan een “Clash of the Titans”. Blijkbaar heeft Slaughter FX een boontje voor Nathan Jones want hij mocht ook al de rol van Charlie in “Charlie’s farm” voor zijn rekening nemen. De film wordt zelfs eventjes vermeld.

Laten we het even hebben over het onderwerp : het gigantische everzwijn. Als je zo’n typische monsterfilm als “Boar” kijkt, dan weet je op voorhand al dat je niet een fenomenaal en verbluffend verhaal voorgeschoteld krijgt. Het enige wat telt in zulke films is : hoe angstaanjagend en gedrochtelijk is het reusachtige misbaksel dat onschuldige slachtoffers maakt en op wat voor een gruwelijke wijze worden deze laatsten afgeslacht. Verder is het gewoonweg verstand op nul en moet je je zeker niet te veel vragen stellen over het hoe en waarom. Want dat raadsel blijft onopgehelderd. Is het genaamde everzwijn zo gigantisch groot vanwege het verorberen van grote hoeveelheden truffels of eikels? Of wentelde het zich in een poel chemisch vervuilde modder? Of joeg een jager een lading lood in zijn billen waarna het beest zich zodanig opjoeg dat het zo’n groteske gestalte aannam? Of is het beest afkomstig uit de onderwereld? Geen flauw idee.

Maar wat je wel kan zeggen is dat het ondier wel over enkele merkwaardige skills beschikt. Zo blijkt het een expert te zijn wat betreft camouflage, want niemand heeft ooit het monster zien ronddraven. En ik dacht dat Australiërs zo’n buitenmensen waren die constant in de natuur vertoeven en aardig wat tijd doorbrengen in de bushes tussen het lokale wildlife. Verder beschikt het over een vernuftig GPS systeem want het verschijnt telkens op de juiste plaats op het juiste moment. Grootste ontgoocheling is echter de visualisatie van het onding. Overduidelijk dat men gebruik gemaakt heeft van een model dat bij close-ups als een handpop in beeld wordt gebracht. Een soort XL pop uit de Muppetshow. En op zeldzame momenten heeft men de digitale versie bovengehaald. Maar die was spijtig genoeg erbarmelijk slecht. Alleen als die monsterlijke kop met gigantische slagtanden vol slijm, bloed en modder in beeld kwam, zag dit varkentje er angstaanjagend uit. En verwacht je maar aan enkele bloederige, gore slachttaferelen wanneer dit monster zijn volgende prooi in stukken scheurt.

“Boar” is niet van een hoogstaand niveau en heeft zijn zwakke momenten, maar dit wordt ruimschoots gecompenseerd door zijn ongecompliceerde goorheid en soms wel onhandige humor zoals het stuntelig gedoe van Ken (John Jarratt) en Blue (Roger Ward) of de genante vertoning van Bruce (Bill Moseley). De meest vervelende aspecten waren het overdreven gedoe van de twee jongeren Ella (Christie-Lee Britten) en Robert (Hugh Sheridan). En voornamelijk de slechte CGI zorgt ervoor dat de film niet boven het gemiddelde stijgt. Hou je echter van een monster-film dan kan je er toch nog plezier aan beleven als je Miss Piggy ziet ronddraven.

2.5*

Vrij matige horrorfilm met een paar goede gore momenten. Acteerprestaties zijn best ok. Special effects zijn matig. Al bij al een leuk tussendoortje dat mij als horrorliefhebber niet echt zal bijblijven. 3 sterren.

Niet perfect.

Alhoewel deze horrorfilm duidelijk nog niet veel bekendheid heeft, wist ik er al vrij vroeg vanaf. Toen deze ook nog was toegevoegd aan het filmaanbod van Film1 heb ik hem dan ook niet laten schieten. Ik had redelijk veel verwacht, en vond hem zeker leuk, maar moet erkennen dat dit zeker niet goed is.

Sun kende ik al van Daddy's Little Girl . Daarin liet hij al zien goed te zijn met harde gore. Dat zie je hier soms zeker in terug, maar het blijft eeuwig zonde dat Sun zich toch wel een beetje heeft ingehouden hier. Veel off-screen kills en in het donker gefilmde kills. Het is wel jammer.

Jammer omdat de gore effecten erg leuk zijn. Vooral de aftermath van enkele moorden zijn erg bruut maar ook sommige kills zelf mogen er zeker zijn. Vooral als de moorden zich in het donker bevinden zijn ze meestal leuken. Er mag zeker wat bloed vloeien in ieder geval.

Ik heb best genoten van de film voor de rest. Het duurt niet lang en het tempo ligt erg hoog. Grappig dat best degelijke namen hier een rol hebben. Jones en Moseley zien we hier bijvoorbeeld. Moseley in een rol die ik ook niet van hem verwacht na hem gezien te hebben in de Zombie-films.

Vlot tempo ook. Qua opbouw en loop doet het me wat denken aanBrightburn . Dat is alleen niet perse goed. Karakters worden redelijk slordig uitgewerkt en verdwijnen vaak snel van het toneel. Enige binding zal je dus niet krijgen. Op dat gebied is de film slordig en gaat vooral in op het grote zwijn zelf.

Het is niet erg dan een film vooral recht op de horror afgaat, maar het maakt de film voor de rest wel redelijk slordig. Erg spannend is het niet en zodra de horror overdag afspeelt is het ronduit brak. Gelukkig speelt de film zich vooral af in de nacht. Daar is ook de sfeer een stuk beter en spookachtiger.

Het zwijn zelf ziet er toch wel lekker ouderwets uit. Niet perse goed, maar wel erg grappig en het maakt de film vooral vlot. Soms gebruikt de film alleen CGI, en dan is het zwijn brak. Maar in de nacht is er toch wel optimaal gebruik van gemaakt.

Ook net wat te veel kills off-screen zorgen ervoor dat ik de film eigenlijk gewoon geen voldoende kan geven. Maar wel erg vermakelijk en goede gore-effecten. Dat zwijn is vaak ook best leuk. Iets meer aandacht aan het script was wel welkom geweest.

Ik zie zoveel films zoals rec en blair witch en andere heel slechte horrorfilms of het is steeds hetzelfde dat er weer een deur toe klapt en kraakt en piept of er ene nen demon is enz....

Dit was nog eens wat anders, een magisch moordlustig zwijntjen, waar vinden ze het uit .

ik vond het nog fun en heb dan toch een paar keer effe moeten lachen.

Ook die ene ouwe in die cafe die er zijn verhaaltje vertelde was grappig om zien, die bracht dat goed en dan nog een grappige blank en zwart mopke derbij, ja, ik heb van deze film best genoten.

Ik heb al zoveel erger gezien dat dit nog eens een (kleine) verademing was.

Een verrassend leuke film. Boar had op elk vlak zo’n verschrikkelijk inwisselbaar horrorfilmpje kunnen zijn en als ik alle reacties online lees, is dat wat de meeste mensen ook gezien hebben. Ik zag echter een enorm vermakelijke en vlotte monsterfilm. Hoofdoorzaak hiervan is stiekem niet eens het uit de kluiten gewassen zwijn, maar de personages eromheen. We zien een gezin met horroracteur Bill Moseley in de vaderrol, die op weg zijn naar neef Bernie, een enorme spierbundel met het hart op de juiste plaats. Ondertussen leren we John Jarrett - uit onder meer de Wolf Creek films - kennen, die met een goede vriend hekken repareert. En zijn dochter runt een kroeg met allerlei kleurrijke stamgasten. Wat opvalt zijn niet alleen de sterke acteerprestaties, maar ook de fijne dialogen. Zo had ik graag veel meer gezien van Jarrett en zijn goede vriend, die een beetje met een biertje bij een kampvuurtje rondhangen. Boar is sterk gecast en waar dit soort films vaak enorm inwisselbare personages introduceren, zijn de figuren in Boar memorabel en leuk om naar te kijken. En dan moet dat zwijn nog komen!

Wie vaker van dit soort films ziet weet dat met gebrek aan geld en middelen een monster vaak amper te zien is en we dus vooral point-of-view shots en snelle cuts krijgen. Het is dus best een verademing dat we het zwijn in Boar vrij goed te zien krijgen, regisseur Chris Sun verschuilt het beest niet in allerlei snelle cuts. Sterker nog; de scène met Jarret’s vriend, die wordt opgejaagd en waar het zwijn plots achter hem staat is één van de beste scènes uit de film. Komisch en spannend tegelijk. De zwijnenpop ziet er ook tof uit. Dat het zwijn voor de actiescènes even CGI is, is logisch maar jammer, want dat ziet er niet heel mooi uit. Desondanks kan ik de film dat makkelijk vergeven, een stuk beter dan de vrij jammerlijke keuze die Sun aan het einde maakt door zowel neef Bernie als de zoon nog te laten leven. Een héle slechte keuze, wat mij betreft. Heeft men nu niets geleerd van Spielbergs War of the Worlds? Maar ondanks deze matige keuze is Boar een zeer aangenaam; wat heb ik me hier enorm goed mee vermaakt.

4 sterren.

Aardig bedacht, een bloeddorstig groot zwijn die mensen dood, kom er maar op.

wat een zwijnenstal.

chaotisch en vooral dat zwaaien was erg nep anno 2017.

Ook dat zus en ouders het toelieten hoe de relatie m.b.t het broertje met zijn e.v.t. zwager ging en elkaar uit kafferde.

Maar het leek wel een jaren 80 productie.

gore wel oke, maar hoe alles geacteerd en gefilmd was, ( naast hoe het zwijn eruit zag ...)was het echt niks.

Vandaag bekeken, vond het wel een vermakelijke film, al het een beetje rommelig was, want je zag in begin die familie en toen de zwijn aanviel waren het opeens andere mensen, halverwege de film ging het wel weer om deze familie en dus werd hij rond de helft ook pas beter.

Daarom een gemiddelde beoordeling, hij kon er dus nog wel mee door.

Matige film die nog wel enigszins onderhoudend is, maar het slot heeft wel een flauwe uitwerking waardoor bepaalde scènes een wrang nasmaakje krijgen. Waarom kiezen voor zo'n soft, onnozele uitwerking ? 5/10

Creature horror is een veelzijdig en curieus genre. Er is bijna geen diersoort te bedenken die al dan niet in groteske vorm in een horrorfilm heeft gefigureerd. Reusachtige spinnen, schuimbekkende honden, moordlustige teken, prehistorische piranha’s, slijmerige slakken. Zo maar wat grepen uit de rijke historie. Allemaal beestjes die zich verlekkeren aan menselijk bloed. In de film Boar is het een reusachtig wild zwijn, dat bepaald niet teergevoelig met de mensen omgaat die zijn pad kruisen.

Een reusachtig zwijn dat in de Australische outback hevig te keer gaat. Hij doet dat in de omgeving van een klein stadje met prettig excentrieke bewoners. De film richt zich in eerste instantie op een aantal van hen. Best leuk. Het levert zwartgallig humoristische dialogen op van personages waarvan je denkt dat die je de rest van de film gaan vergezellen. Niet slecht dus.

Helaas richt de focus van de film zich al snel op een gezin met vervelende leden dat het stadje bezoekt. Grote misser. De inheemse bevolking is veel boeiender. Die wordt echter naar de zijlijn gemanoeuvreerd om af en toe weer op te duiken en daarmee meteen laat zien dat juist hun aanwezigheid de film een hogere vermakelijkheidsgraad geeft. Regisseur Chris|Sun vindt dat blijkbaar niet en houdt de camera onverstoorbaar gericht op de vervelende gezinsleden, de mislukte hoofdpersonages in de film.

Dat het zwijn het voorzien heeft op de vervelende gezinsleden is dan ook een prettig verschijnsel. Best even lekker om vervelende gezinsleden geterroriseerd te zien worden. Het zwijn biedt de kijker waar voor zijn aandacht. Heel kleinzielig gaat het zwijn in zijn acties niet te werk. Hij trakteert de kijker op voldoende bloed en splatter om zeker te zijn dat de getroffenen definitief uit de film worden verwijderd. Dat voelt gezien de hoge irritatiefactor die de personages genereren, veelal goed aan.

De film heeft niet een centrale figuur waar je je als kijker mee kunt identificeren. Dat is wel een gemis. Sun voert steeds nieuwe personages ten tonele die het niet lang vol houden. De film beweegt zich van de ene slachtpartij naar de andere en dat geeft de kijker een gedesoriënteerd en een wat lamlendig gevoel. Spanning is er eigenlijk amper.

De eindstrijd tegen de uitwas van moeder natuur is nog even leuk en het adrenalinepeil schiet zowaar iets omhoog. Ja, leuke slotscènes, maar niet voldoende om de film als geheel als zeer bezienswaardig te betitelen.

Fantastische - creature horror film.

Met een gave rol van Nathan Jones, die je niet over het hoofd kan zien.

Wel wat heftige stukjes.

Meer dan de moeite waard, verassend goed !

Deze Australische Horror film (een "slasher" met een enorm wild zwijn) zag ik toevallig (tijdens het zappen) afgelopen nacht op "Film 1" en leek me wel leuk om naar te kijken en zeker vanwege het meespelen van Bill Moseley die ik destijds geweldig vond in de Horror / Actie film "The Devil's Rejects (2005)".

In dit verhaal welke zich afspeelt in Australië, draait het om Debbie (Simone Buchanan) en haar Amerikaanse echtgenoot Bruce (Bill Moseley) die terugkeren naar Debbie's geboorteplaats (dus niet "Debbie Does Dallas" maar "Debbie Does Australië" ) in het binnenland met hun kinderen, Bart (Griffin Walsh) en Ella (Christie-Lee Britten) en haar vriendje Robert (Hugh Sheridan), om daar wat tijd door te brengen met Debbie's broer Bernie (voormalig WWE-worstelaar Nathan Jones). Ondertussen is het nabije gebied allesbehalve veilig, want een gigantisch en bloeddorstig wild zwijn dwaalt rond en doodt alles op zijn pad. Het duurt niet lang voordat de familie samen met Bernie het beest onder ogen zien, dat onverwoestbaar lijkt.

Zou deze film gemaakt zijn in de jaren 80, dan zou er ongetwijfeld wat naaktheid in te zien zijn geweest en zeker bij de scène waarbij een jong stel in een tent kampeert en waarbij de jongen Ryan (Chris Bridgewater) wilt neuken met zijn vriendin (Madeleine Kennedy) Hanna die in een slaapzak ligt met braafjes een BH aan. Daarbij wordt dan op een gegeven moment ook gezegd:

Hanna: You go and get me a drink, and I might let you have a quickie.
Ryan: Promise ?
Hanna: After all, we don't want your balls exploding.

Natuurlijk keert Ryan niet meer levend terug in de tent (alleen als lijk) omdat hij namelijk gegrepen wordt door het wild zwijn (dat valt wel niet te zien, maar is wel te horen vanuit de tent) en hetzelfde geldt voor de bange Hanna als ze de tent openmaakt (en dat was wel te zien en zag er ook best grof uit). Maar dat was natuurlijk te verwachten omdat deze film vooral een cliché Horror film is en waarbij regisseur Chris Sun (bekend van o.a. de Horror / Thriller film "Daddy's Little Girl (2012)") helaas ook geen lef toont als zowel zoon Bart als oom Bernie, die het meest populair is, worden gegrepen door het wild zwijn, maar uiteindelijk toch niet dood blijken te zijn

Ook neemt regisseur Chris Sun niet de moeite om uit te leggen hoe het wild zwijn in hemelsnaam zo groot is geworden als een neushoorn. Er is hier namelijk geen achtergrondverhaal en het gigantisch en bloeddorstige wild zwijn is er gewoon. Aan de ene kant maakt het ook niets uit, omdat je als kijker gewoon het wild zwijn mensen wilt zien doden en dat laat deze film ook zien en soms is dat best bruut (vooral als het wild zwijn vrouwen grijpt).

Het verhaal had ook wat vlotter kunnen verlopen, want toen we voor het eerst kennis maakten met Bruce, Debbie, Bernie en de rest van de familie, verdwijnen ze opeens ongeveer 15 tot 20 minuten lang uit beeld en gedurende die tijd zie je dan hoe een aantal willekeurige mensen (in totaal zes) wordt verscheurd tot stukjes door het wild zwijn. Pas daarna zien we weer Bruce, Debbie, Bernie en de rest van de familie in beeld als ze aan het picknicken zijn aan een rivier, waarna ze vrij snel in aanraking komen met het wild zwijn.

Het eerste slachtoffer wat daarbij valt is Bruce als hij samen aan het wandelen is met Robert. Ze zien dan opeens het wild zwijn en Robert duwt dan Bruce omver en rent hard weg (oftewel Robert is een lafaard). Bruce wordt dan gegrepen door het wild zwijn, die hem onthoofd. Als Robert naar de rest van de familie rent (Bernie is dan inmiddels weg omdat hij naar een vermiste vader gaat zoeken die geen contact meer heeft opgenomen met zijn dochter die een kroeg runt), wordt er gezegd:

Debbie: Where is Bruce ?
Robert: He's dead.
Debbie: What did you say ?
Ella: He's full of shit.
Debbie: Did he say 'dead' ?

Dat was best hilarisch en zeker omdat Robert daarna ook gegrepen wordt door het wild zwijn (oftewel boontje komt om zijn loontje). Dat is helaas ook tevens het laatste slachtoffer, want Bart en Bernie worden weliswaar gegrepen door het wild zijn, maar blijken naderhand toch niet dood te zijn en hun zien we weer in beeld als Debbie, Ella en Sasha (Melissa Tkautz), de dochter die een bar runt, hebben afgerekend met het wild zwijn (wordt eerst hard aangereden door Sasha, waarna Bebbie het beest doodschiet). Na het clichematige einde volgt er nog een cliché, namelijk het wild zwijn was niet alleen !

De cast deed het eigenlijk nog best verdienstelijk zoals Horror film icoon Bill Moseley, die in zoveel Horror films heeft gespeeld (zowel groot als) klein. Gezien het feit dat hij ook geen slechte acteur is, voegt hij zeker geloofwaardigheid toe aan het verhaal. Nathan Jones is met zijn uiterlijk natuurlijk de blikvanger in deze film en hij maakt een geweldige sprong van het worstelen naar de filmindustrie en doet het beter dan bijvoorbeeld Hulk Hogan of Kurt Angle.

Hoewel de gigantische Nathan Jones tijdens zijn filmcarrière voornamelijk is getypeerd, is hij hier verrassend anders en zorgt hij ook voor wat flauwe humoristische momenten, zoals de scène in de landrover waarbij hij hard meezingt met het nummer "Ice Ice Baby" van Amerikaanse (witte) rapper Vanilla Ice. Toch vond ik hem op zijn best als hij in de kroeg van Sasha een klant neerslaat die Sasha lastig valt (tikt haar o.a. op de billen) en als hij met het wild zwijn gaat vechten. Dat gevecht eindigt best grappig, want als hij op het wild zwijn afrent met een schop in zijn handen, glijdt hij uit en komt hij onder het wild zwijn terecht, waarop deze op hem stapt.

Hoewel Melissa Tkautz (een Australische actrice, zangeres, model en presentator) zo te zien de nodige cosmetische ingrepen heeft ondergang (ze is inmiddels ook 46 jaar oud), was ze ook een blikvanger vanwege haar uiterlijk. En wat betreft het wild zwijn, er zijn hier en daar wat CGI-opnames, maar alle close-ups van ons geliefde beest laten een aantal geweldige praktische speciale effecten zien. Het wild zwijn is enorm, lelijk, eng, heeft grote slagtanden, is hongerig en dat blijft zo tot het einde van de film.

Al met al is "Boar" nog best een vermakelijke Horror film. Het heeft geen bovennatuurlijke onzin, een aardige cast, een fraai landschap en het bevat het nodige bloedvergieten. Geen slechte manier om circa anderhalf uur mee door te brengen. En regisseur Chris Sun laat ook de mogelijkheid open voor een eventueel vervolg, hoewel ik dat zeer clichématig vond.

Zeer matige special effects zorgen ervoor dat de film nergens spannend wordt ook de gore is ver te zoeken.

Dit is van het zwakste dat ik al gezien heb, en dat het Australisch is, dat is geen verrassing. Een achterlijke film met een groot zwijn, dat zo slecht gemaakt is dat het eerder lachwekkend is. En het acteren is van hetzelfde niveau als het zwijn. Die Nathan Jones is een imposante boom van 2.11m maar acteren is er niet bij. Gouden tip ga de afwas en de strijk doen, is veel spannender dan dit....

Het jammere van de gehele film is dat dat reuzenzwijn er ongelooflijk nep uitziet. Zijn kop valt wel mee (nouja), maar dat lijf zag er me een lomp stuk rond vlees uit. Vrij sullige film waarin in het rond gestrooid wordt met 'luv' hier en 'pop' daar, alsof die outbacks niets anders kennen.

Die familie met die schoonzoon was nog wel grappig. Van een vrije opvoeding gesproken. Het uit de kluit gewassen broertje was minder enthousiast. De Australische Dwayne Johnson of Dave Bautista zeg maar, wat een kolos. Die ging wel even koteletten maken van dat zwijn dacht ik zo.

Het hoe en waarom is nogal ondergeschikt hier. Het beest is er gewoon. Bijzonder lame einde alsof de regisseur het niet aandurfde om de lijn door te trekken.