Good Time (2017)

Jeetje, wat zet Pattinson hier een rol neer zeg. Totaal onherkenbaar en wat een verademing ten opzichte van de rollen waar hij groot mee is geworden.

Good Time is verder een behoorlijk intensieve film die je zintuigen continu weet te prikkelen en daarbij ook lekker gebruikt maakt van een hypnotiserende soundtrack met een behoorlijke eighties vibe.

Pattinson holt van de ene in de andere situatie in het nachtelijke New York en soms verlang je daardoor wel naar een adempauze, maar aan de andere kant is het een bij vlage hilarische ADHD trip met een steengoede Pattinson en vele bijrollen die de film veel kleur geven.

4,0*

New York in de late uren. Geen geschikter decor was denkbaar voor Good Time, een filmische adrenalinestoot die in Cannes een staande ovatie van zes minuten kreeg. Na een misgelopen bankoverval probeert Connie Nikas (Robert Pattinson) de borgsom voor zijn zwakzinnige broertje (regisseur Benny Safdie) bijeen te sprokkelen. En dat allemaal in één nacht.

....

Als de carrière van de gebroeders Safdie nu een vlucht neemt, zal Good Time desondanks bekend staan als de film die die carrière definitief lanceerde. Onterecht is dat dan in geen geval. Dit stijlvolle, hallucinante misdaaddrama flirt opzichtig met de jaren tachtig, schuwt de controverse niet en verkiest een arthouse-wending boven het predikaat ‘actie-flick’. De makkelijke weg was de Safdies dus vreemd, en juist dát stukje durf kan de filmindustrie goed gebruiken.

Volledige recensie

Aansluitend op bovenvermelde bewoordingen: zoals Blade Runner 2049 bovenal een mooie trip-ervaring geeft, is de film Good Time bovenal een adrenaline rush die eindigt in een soort bad trip. Het is een lekker vlot, maf verhaaltje dat intelligent in elkaar steekt over een man die zijn achterlijke broer een beter leven gunt dan in een instelling maar daarmee alleen maar zichzelf en zijn broer in de problemen brengt doordat elk plannetje net even misloopt. Het verhaal is misschien niet helemaal geloofwaardig maar de personages komen levensecht over en de onrust – met de politie op je hielen – en de energie – de race tegen de klok – van de hoofdpersoon sleept je mee door de film zoals hij zijn broer zelf meesleept. Tussen vier en vier-en-half sterren.

De score van Daniel Lopatin begon mij snel bijzonder de keel uit te hangen. Het trekt niet alleen veel teveel de aandacht naar zichzelf, het past ook totaal niet bij de stemming van deze zwart-komische thriller over de wanhopig stuntelende wannabe-crimineel Connie Nikas [Robert Pattinson] die zijn mentaal beperkte broer Nick [Benny Safdie, tevens co-regisseur] tracht te bevrijden uit het gevangenenhospitaal. Nick zit vast voor een mislukte bankoverval die hij samen met Connie pleegde en is in de gevangenis in elkaar geslagen door mede-gevangenen. Maar Connies reddingsplan krijgt een onverwachte twist en dat is het begin van een nacht vol bizarre, hilarische, nimmer voorspelbare en zich hoog tempo voltrekkende wendingen die op zeer dynamische wijze in beeld zijn gebracht door broers Benny en Josh Safdie, die ook samen het scenario schreven. Zelfs de meest fervente Twilight-hater (ikzelf kom aardig in de buurt) zal moeten erkennen dat Pattinson hier ronduit fenomenaal is. Maar er is ook prima ondersteunend werk van Jennifer Jason Leigh, Taliah Webster en Barkhad Abdi in deze zeer vermakelijke odyssee waarbij je geen moment de aandacht kan laten verslappen. Zoals de eveneens voortreffelijke Peter Verby zegt in zijn rol als Peter, de psychiater: 'You're gonna have good time'.

Toen ik de poster zag van deze film wist ik gelijk dat ik deze film moest zien. Het lettertype, de kleuren en het concept gaven mij het gevoel dat dit een bijzondere film moest zijn. Na het lezen van de synopsis en verschillende stills wist ik het zeker, dit is een film voor mij.

Een misdaadfilm gecombineerd met een fantastische cinematografie (met voorkeur in neonachtige kleuren). In het verleden heb ik veel van dit soort films genoten, bijvoorbeeld de films van Refn, Nightcrawler, Spring Breakers en Enter the Void. Aanraders op dit gebied zijn altijd welkom

Dan deze film, hij voldeed aan mijn verwachtingen. Hoewel ik had gehoopt dat ik deze film een 4,5 of zelfs een 5 kon geven is deze film een geweldige ervaring. Dat komt vooral door de sfeer die de Safdie's creëren. Dit wordt versterkt door het fantastische acteren van Pattinson en de goede elektronische soundtrack.

Een top film die me enthousiast heeft gemaakt naar het eerdere werk van deze regisseurs.

Een "waar heb ik in hemelsnaam naar zitten kijken?" topper.

Allereerst... Je bent hierbij haast vergeten dat Pattinson in die Twilight-meuk heeft gespeeld... Na Cosmopolis en Maps to the Stars heeft hij zijn reputatie als fanboy voor gillende tienermeisjes prima op weten te schroeven tot een serieus acteur. Dat bewijst hij ook maar met Good Times. De rol die hij hierin speelt overtreft alles... Hij speelt Connie en de opening bij die psycholoog, waarin we al meteen zien dat de jongen zogezegd van alles mankeert, is al onvergetelijk. Zijn opgefokte broer Nick is echter degene die wel in hem geloofd en sleurt hem daar weg... Hij kan hem tevens ook wel gebruiken voor een overval. Ja, overval... Je zou denken, ze trekken hun schietijzers en stormen brullend en gebivakeerd een bank binnen? Nee...

En let wel... de schietijzers worden in de hele film achterwege gelaten en toch weet de film je langzaam maar zeker mee te zuigen in een soort adrenaline achtige roes... Welke kant wil het in hemelsnaam opgaan? Een absurdistische komedie? Een ontsnappingsthriller? Een drugsfilm? Je wordt letterlijk, als in een centrifuge alle kanten op geslingerd. De hele scene op dat pretpark is de ultieme uitschieter. En ja... op den duur lijkt je strot ook steeds meer dichtgeknepen te worden als kijker.

En de montage is veelbelovend... De grimmige buurtjes van New York, vele trippy kleurenfilters, de soundtrack van Oneothrix Point Never.... (Heb wel eens wat nummers vluchtig beluisterd op Spotify, maar uiteindelijk is mijn muzieklijstje aangevuld) Tevens ook fijn om te zien dat deze film een Warp-productie is... De vele maffe en absurdistische situaties en personages; (dat meisje, die oma, de moeder van de broers...) en dan dat One Flew to the Cuckoo's Nest achtige einde.... What the fuck? Is alles uiteindelijk een verzonnen verhaal van Connie terwijl hij is opgenomen in die inrichting?

Ja... uiteindelijk toch een stukje kunst geworden... terwijl ik in de bioscoopzaal (met mijn flesje Cola Cherry in plaats van Sprite) zo af en toe nog zo zat van: wat moet ik er eigenlijk mee? Het is een kwestie van verwerken.

4,5*

Vlot filmpje.

Prima arthouse tussendoortje. Het is allemaal lekker snel, visueel rauw, niet altijd even mooi maar wel effectief. Pattinson speelt goed, maar ook de andere acteurs die allen van straat lijken geplukt werken erg goed mee aan de gehele rauwe realistische vibe. Inhoudelijk vond ik het iets te weinig om het lijf hebben ook visueel is het niet per se next level imo. Maar wat de heren heel slim en goed doen is het tempo. We valt heel organisch van de ene scene in de andere met een lekker tempo.

Als je de lome arthouse filmpjes even zat bent zet dit dan zeker op. Niks mis mee. Echt een game changer vond ik het ook niet inderdaad.

3.5 sterren

"I think something very important is happening and it's deeply connected to my purpose."

Met de gebroeders Safdie was ik nog niet bekend, maar dit is een leuke introductie.

Als je verwacht een standaard misdaadfilm te zien over een overval die verkeerd afloopt, dan staat je nog een mooie verrassing te wachten. Gedragen door de mate van onvoorspelbaarheid kom je als kijker terecht in een nachtelijke trip op zoek naar verlossing die er waarschijnlijk nooit zal komen, terwijl je zintuigen aldoor geprikkeld worden.

Het vormt de opmaat naar een wilde achtbaanrit die zich kenmerkt door de samenloop van bizarre omstandigheden. De rauwheid en authenticiteit dragen hier aan bij; de personages voelen gegrepen uit een samenleving die aan hun lot wordt overgelaten. Robert Pattinson in het bijzonder is onherkenbaar goed.

'Good Time' valt op door de eigenaardige stijl die de gebroeders Safdie eropna houden. Het is een mix van close-ups die de beklemmende situatie benadrukt, ondersteund door de pulserende en bovenal hypnotiserende score van Oneohtrix Point Never. Met name in de scènes gedrenkt in het neonlicht valt dit perfect samen. Toch heeft het geheel zo zijn - charmante - oneffenheden en qua narratief blijft het wat achter.

Al met al een degelijke misdaadfilm die je het best blanco kan ingaan voor een optimale ervaring. Zelf heb ik het ook gedaan, om vervolgens blij verrast te worden.

Dikke 3,0 sterren.

Wat mij betreft mag dit een pareltje van 2017 genoemd worden, het verhaal lijkt in eerste instantie misschien niet al te bijzonder maar de uitwerking hiervan is fris, origineel en zeer doeltreffend door op de juiste momenten de perfecte muziek in te zetten die de sfeer des te meer benadrukt en het geheel veel intenser weet te maken.

Deze film was voor mij van begin tot eind een lange trip en ik ben blij dat ik deze in de bioscoop heb mogen zien, op een groot scherm met goed geluid komt dit namelijk het beste tot zijn recht.

Ook de manier van filmen en het kleurgebruik zijn doeltreffend, de muziek is vaak op een harde manier aanwezig maar werkt zeker niet als een storende factor maar juist als een extra middel om de sfeer nog intenser te maken.

Niet vaak zie ik films die muziek en geluid zo goed toepassen onder de beelden, vaak is het net niet of juist ronduit storend maar in het geval van Good Time is de muziek op een perfecte manier en op de juiste momenten ingezet.

Verwacht zeker geen film die politiek correct is, Hollywood had deze film niet durven maken.

Ik was nog meer onder de indruk van deze film als dat ik had verwacht, ik snap niet helemaal waarom sommige mensen het verhaal niet kunnen begrijpen? Het is geen David Lynch film, ja het is wel bizar en vaak genoeg onvoorspelbaar maar zeker niet een film die eindigt op een manier dat je meer vraagtekens dan antwoorden hebt, het is wat dat betreft duidelijk genoeg.

Ik twijfel heel erg tussen een 4 en een 4,5, en ik geef deze film voorlopig het voordeel van de twijfel.

Dit is weer zo'n lastigere film om te beoordelen. In het begin had ik zoiets van dit is zo marginaal, té marginaal voor mijn smaak met al de 'fucking' die er terloops in de dialogen verschijnt. Dit is zo'n milieu dat me doorgaans minder licht. Straatcriminaliteit en van die low profile gangstertjes die wat zitten te dealen of te stelen. Nu, om de één of andere reden ben ik toch blijven verder kijken en qua onvoorspelbaarheid zit je met deze film wel goed. Er zijn duidelijk geen Hollywood invloeden, maar het einde over 'rehab' en van die toestanden was voor mij niet nodig geweest.

Ik had ook echt niks met Robert Pattinson zijn broer (ook al was die mentaal retarded). Gelukkig komt die er enkel in het begin veel in.
Dit is een beetje een neon-noir en qua muziek lag het me wel. Toch is het een grauwe misdaadfilm die door de neonverlichting en verfbom wat kleur krijgt. Qua verloop kent deze film een aardig tempo en zitten er een aantal leuke twists in zeg maar. Als ik eens een bank wil overvallen, dan weet ik nu hoe ik dit moet doen.

Im außermoralischen Sinne…
…of wat me door het hoofd schoot tijdens het kijken.

We denken dat we het gegeven ‘misdaad’ begrijpen, dat we de motieven van diegenen die in de criminaliteit vervallen kennen, dat de menselijke natuur netjes op te delen valt in het gros (de zogenaamde goedmoedigen) en enkele abjecte anderen. Niets is uiteraard minder waar. ‘Good Time’ laat zien dat ook diegenen die als uitschot worden afgedaan complexe drijfveren hebben, en het slechte kunnen doen vanuit een verlangen om het goede te realiseren voor hun naasten.

Wat zich in dit portret van kansarme milieus aftekent, is immers hartverwarmende onbaatzuchtigheid (een arme vrouw laat een arme stakker niet in de kou staan), loyaliteit (het meisje dat Connie niet wil verraden), engagement (euhm…bro’s before ho’s?) en familiale warmte (wie heeft het niet voortdurend over zijn moeder of grootmoeder?) – kortom normen en waarden die allesbehalve als laakbaar te boek staan. Dat het kwade in bepaalde omstandigheden neerkomt op een misvorming van het goede, waarbij de intenties wel degelijk voortspruiten uit een ethische reflex: het is wat de film prachtig openbaart.

Hannah Arendt beta-versie, zegt u? Of Friedrich 'voorbij-de-moraal' Nietzsche revisited?

Verder is ‘Good Time’ een merkwaardige en precies daardoor een erg prikkelende ervaring. Het basisgegeven is tragisch-dramatisch, maar regisseurs Benny Safdie en Josh Safdie mixen er suspense en humor doorheen, tot de film een atypische cocktail wordt van ontroering, spanning en hilariteit. Behoorlijk uniek (zelfs tot op het niveau van de soundtrack), en dus warm aanbevolen.

3,5*

Connie Nikas (Pattinson) plant met z’n verstandelijk gehandicapte broer Nick (Benny Safdie) een overval (let op hun gruwelijk goede maskers) op een bank. De overval lukt nog min of meer maar Nick blijf niet uit de handen van de politie. Dit is de start van grandioze film! Een misdaad/actiefilm zonder dat er wapens aan te pas komen. Heel wat anders dan wat we doorgaans voorgeschoteld krijgen. Toch zijn er genoeg explosieve situaties en zijn ze gevarieerd genoeg. Telkens als je verwacht dat de plannen dreigen te mislukken, verzint Connie weer iets om het anders te benaderen. Maar met elk van die ontsnappingen graaft hij zichzelf ook dieper in de ellende. Veel snelheid van de film komt uit de cameravoering van Sean Price Williams, die de film een constante beweging meegeeft, een gevoel van rusteloosheid in een stad die nooit slaapt. Close-ups worden afgewisseld met luchtshots die doen denken aan politiehelikopter achtervolgingen. En die prachtige rauwe, ongeromantiseerde -beelden komen tijdens die nachtelijke trip samen met de pulserende score van de experimentele muzikant Oneohtrix Point Never. Daarnaast speelt Robert Pattinson (The Twilight Saga) hier zeer overtuigend en is haast onherkenbaar als Connie. Regisseur Benny Safdie die zelf de rol van Nick op zich neemt was iets minder maar nog steeds verdienstelijk. Ook leuk is dat we actrice Jennifer Jason Leigh in de rol van Corey Ellman als een vriendin van Connie zien. Deze film is erg mooie New Yorkse straatpoëzie over destructieve Broederliefde; verpakt met een jachtig tempo, smoezelige locaties, pulserende elektronische soundtrack en bijzondere camerawerk, die het nachtelijke leven vangt met schaduwspelen en neontinten. En al die factoren maken dat Good Time een enerverende film is geworden.

Aan het einde tijdens de credit's is er nog een mooie melancholische bijdrage van Iggy Pop die in volledige Leonard Cohen-modus zingt.

Uitstekende film waarin twee broers met weinig succes een bank overvallen. Een rauw in beeld gebrachte misdaadfilm die zich gedurende één dag afspeelt en waarbij het verloop zich niet gemakkelijk laat voorspellen. Het hoofdpersonage bevindt zich in een krankzinnige rit en dit wordt goed weergegeven door de stress verhogende rol van Robert Pattinson en de toch wel onderscheidende muziek.

“Is your brother okay?”

Sterk. Ik had misschien iets meer van de film verwacht, maar alles aan Good Time straalt kwaliteit uit. Het acteerwerk van Pattinson is geweldig, audiovisueel is de film een pareltje, en de regie van de Safdie’s zorgt voor een filmervaring die je bijna hallucinerend kan noemen.

Probleem van Good Time is dat het na het ijzersterke begin wat inzakt, en vooral wanneer Pattinson de verkeerde persoon uit het ziekenhuis ‘kidnapt’ wordt het wat rommelig en minder interessant. Dat gedeelte met Barkhad Abdi is wel geweldig en daarna is het een doldwaze race naar de finishlijn. De rustige laatste scene met het broertje (Benny Safdie) is indrukwekkend en een passend einde.

Lekkere verrassing. Good time is een cool adrenaline-vol filmpje waarin we een nogal intensief nachtje volgen in het leven van de kleine crimineel Connie Nikas. Na een beroving waarbij zijn wat zwakzinnige broertje cq handlanger opgepakt wordt, ontspint er zich een heel verhaal van onstnappingen, ontvoeringen, diefstal, oplichterijen, en double crossings waar je je geen moment hoeft te vervelen. De film dendert door zonder zich op al te clichematige paden te begeven, het filmwerk is tof gedaan en ja, ook Twilight-ster Robert Pattinson zet een uitstekende prestatie neer in de centrale rol van Good Time. Ik word hier wel blij van.

Is me niet echt bevallen. Niet verwacht dat de scores zo hoog zouden uitvallen hier. Een hopeloze man begaat allerhande misdaden met de bedoeling zijn achterlijke broer uit de cel te halen. Het eerste half uur vond ik aardig en zat er wat tempo in, maar alles zakte in nadat Connie de verkeerde man uit het ziekenhuis haalt. Dan valt de film precies stil en gebeurt er nog nauwelijks iets verrassends dat de moeite was om te zien. De mist in dus. Er zijn wel goede scènes maar lang zal dit niet blijven hangen.

Deze film schetst een voortdurend escalerende reis met een sterk neergezette rol door Robert Pattinson. Het portret van een donkere nacht met veel neonlicht geeft een mooi contrast. Het tempo en de spanning wordt heerlijk aangedikt met toepasselijke muziek. De Safdie broers leveren hiermee een mooie film af waarvan ik zekers heb genoten.

Matige misdaad film. Het verhaal is aardig bedacht maar niet bijzonder. De uitwerking is wel bijzonder, apart. De manier van filmen, de muziek, het visuele aspect, de humor... origineel, maar helaas verder weinig boeiend. Het begint nog wel aardig, maar al snel gebeurd er niet zo heel veel interessants meer. De film kabbelt dan voort tot het eind en zit op het randje van verveling. Pattinson zet verder een aardig rol neer. 2.0

Alleen door de vreselijke poster zou ik deze film al niet kijken, maar door de reacties hier toch maar eens geprobeerd.

Bleek inderdaad erg vermakelijk, idd wat After Hours achtig.

Zeker niet perfect maar die broertjes Safdie tonen toch aardig wat talent voor later.

De nerveus makende manier van filmen plus de bijbehorende soundtrack toen recht aan het verhaal waarbij de hoofdpersoon psychopathische trekjes heeft. Acteerwerk is in orde en de stijl daar moest ik even aan wennen maar kan ik wel plaatsen en daarmee waarderen.

Leuk begin met een sterk vervolg waarbij de enerverende manier van filmen en de soundtrack een meerwaarde biedt. Ergens in het midden van de film voel je dat het allemaal wat minder oogt, vooral de scènes daarna in het kermispark en de slotscène in het flatgebouw vallen binnen het geheel erg tegen. De uitwerking hiervan is gewoon zwak en als kijker verwacht je dat er nog meer staat te gebeuren. Helaas is de film dan gedaan. Jammer, want hier zat veel meer in. Gezien het leuke concept en een sterk eerste uur een verdiende 7/10.

Even wel wat Anders , de stijl , en vormgeving van de broers safdie , lees hier dat ze de soundtrack geheel in de stijl van de film vonden passen .

Personelijk vond ik het in het begin te nadrukkelijk aanwezig ,maar dat was gelukkig niet de hele tijd zo , en naa mate het einde vorderde kwam de muziek terug , en snapte ik het meer .

Het was prettig chaotisch . Eigenzinnig . En prima acteer werk . Meer van deze broers ga ik niet uit de weg .

De regiseurs dan hè

De broers in de film moet je in het echte leven mijden als het even kan .

Goed. 3,5 *

Vond juist, in tegenstelling tot velen blijkbaar, het stuk in het flatgebouw + einde één van de beste momenten uit de film. Het shot van Pattinson in de politiewagen is niks minder dan magistraal en de soundtrack spot on. Verder een uiterst vlot en vermakelijk misdaadvehikel dat dankzij leuk camerawerk genoeg dynamiek uitstraalt en hier en daar een paar rake scenes kent.

Het predikaat 'achtbaanrit' vind ik dan weer wat te geflatteerd. Het is een lekker action-packed filmpje, maar zo chaotisch en hectisch als sommige doen beweren vond ik het helaas ook weer niet. Had nog wel best een onsje meer mogen zijn. Wel 3,5*.

Nietszeggende titel voor een toch wel pakkend misdaaddrama, films waar je vooraf weinig van verwacht blijken vaak toch de grootste meevallers. Door die dicht op de huid camera, en een werkelijk onvoorspelbaar verhaal heftig en intens, zo zie ik ze graag. Een visitekaartje om u tegen te zeggen, dit project van de broers Safdie die zo slim waren om voor hun rauwe independent film de verdienstelijk spelende ster Pattinson de hoofdrol te geven. Met Jennifer Jason Leigh is trouwens nog een naam van faam aan boord maar zij heeft een teleurstellend kort rolletje. Jammer ook van de conventionele, teleurstellende finale, maar dat mocht de pret van de anderhalf uur daarvoor bij deze eigenzinnige variant op After Hours voor mij niet drukken. Aanradertje.

Sterke film, die je meteen opslokt. De beklemmende sfeer wordt goed neergezet. De synth muziek is bijzonder mooi en apart. Robert zet een ijzersterke personage neer. Toch dus wel een goede acteur. De film vliegt voorbij. Het is soms zeer interessant om te zien wat voor domme keuzes de broers maken. En alleen maar om geld. Zeker een aanrader om deze 'niet commerciële film' eens te gaan bekijken.

Ondanks alle bizarre wendingen voelt het geheel realistisch en geloofwaardig aan, geweldige film met ook nog eens een fantastische soundtrack.

Een goede misdaad/thriller/drama film...

Goed verhaal...

Goed acteerwerk...

Onrustig camera beweging...

Mooi HD kwaliteit breedbeeld...

Prima achtergrond geluid/ muziek (Dolby Digital)...

Wegens de sterke commentaren deze ook maar eens gezien. Eentje waarvan ik het gevoel krijg van “net niet”. Het begint allemaal vrij sterk waarbij twee broertjes een bank overvallen. Uiteraard loopt dit fout af en het is Nick, de minder begaafde broer, die het onderspit moet delven. Ik vond het sowieso al een vreemd uitgangspunt dat Connie - ondanks de goede relatie met zijn broer - beroep op hem deed bij zo’n hachelijke onderneming. Alsof het sowieso niet gedoemd was om te mislukken.

Ook de ontsnappingspoging, het onderduiken en het daarbij gepaarde misverstand is verhaalvulling dat nergens op slaat. Weliswaar een sterke rol van Pattinson en een leuke soundtrack, maar de film zal voor de rest snel uit het geheugen gewist worden. Al bij al een vermakelijk misdaadverhaaltje, maar vrij doorsnee. Het verhaal valt na een sterk begin wat stil, maar wordt constant opgepompt door de soundtracks en hyperactieve camera-uitvoering.

Ik ben wel positief, maar ik ben helaas niet omver geblazen door de film zoals ik had gehoopt. Good Time wordt omweven door een fijn rauw sfeertje: het voelt echt heel erg eigen aan en dat is een flinke meerwaarde. De soundtrack helpt hier ook zeker aan mee, al werd ik die na de helft van de film wel een beetje zat. Dat kan er ook mee te maken hebben dat voor mij de film wat inzakte tijdens de tweede helft. De film begint namelijk heel sterk: het is soms een beetje chaotisch, maar dit werkt wel omdat er op de juiste zaken wordt gefocust. Wanneer Ray wordt geïntroduceerd, gaat het een beetje langs de rails en wordt het verhaal een beetje slordig.

Audiovisueel en qua sfeer dus prima in orde, maar te slordig laatste half uur om echt indruk te maken.

*3

Spannend van begin tot eind. Je zit op het puntje van je stoel!

90 minuten schieten voorbij.