Where Hands Touch (2018)

Mooie trailer. Al vrees ik dat er een Hollywood-glansje op zal zitten en het dus nergens rauw is.

Hier zit ongeveer 2 minuten een Hollywood-glans op, voor de rest is het rauw en best een zware film. Zakdoekjes waren nodig! Ik vond het persoonlijk een enorm goeie film en wat is Amandla Stenberg toch een waanzinnig goeie actrice, ik vond haar al geweldig in The Hate you Give en hier overtuigd ze wederom in deze (ook helaas door de duitsers in het) Engels gesproken film. Van mij krijgt deze zonder twijfel *4.5

Zo'n film die je eigenlijk MOET zien. De film lijkt traag, is dus geen holywood-knaller, maar blijft van begin tot einde zeer indringend. Vooral de 2e helft zorgt voor kippenvel. De waanzin van de oorlog gezien vanuit 2 verschillende perspectieven die elkaar vinden. ZEER goed!!

Een goed thema is om zeep geholpen door niet al te goed acteren en melodramatisch gezever.

Sommige scenes waren ongeloofwaardig.

Het einde is tenenkrommend slecht.

Overigens kon Leyna net zo goed een Jodin zijn met het verschil dat de Leyna in deze film meer overlevingskans had.

Een film om snel te vergeten.

Toch best wel weer een heftige oorlogsfilm over de holocaust maar dit maal over een hele andere groep nl de nu de "onzuiverheden" ipv de joden.

Ook dit is natuurlijk heftig en vooral als de zoon van een nazi officier een verhouding krijgt etc etc.

Alleen jammer dat de Duitsers weer Engels spreken maar dat komt in erg veel films voor.

Half puntje daarom eraf.

Aardig oorlogsdrama. Het verhaal is redelijk maar Asante probeert iets te veel haar best te doen om de kijker aan het huilen te krijgen. De clichés komen een voor een aan bod en als kijker zie je die van verre al aankomen. De voorspelbaarheid wint het daarom van de emotie. Buiten dat is het verder best een redelijke film. Hij verveelt geen moment en er is voldoende spanning. Stenberg bewijst weer dat ze tot de Hollywood talenten van dit moment behoort. 3.0

Prima oorlogsdrama met een romantische inslag de film wist me twee uur te boeien en daarom ook zeer geslaagd.

Net als in het prachtige Belle (2013) en het al even bezienswaardige A United Kingdom (2016), komt regisseur Amma Asante weer met een film over een interraciale relatie, deze keer gesitueerd in Nazi-Duitsland ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Het is andermaal een pakkend drama, dat enkel wat veren moet laten tijdens het gedeelte in het werkkamp, waar de film qua geloofwaardigheid een beetje dreigt te ontsporen op sommige momenten.

Afgezien daarvan is het een imponerend drama, waarin Amandla Stenberg —mede door haar formidabele rol in het nagenoeg gelijktijdig verschenen The Hate U Give (2018)— aantoont een van de grootste acteertalenten van het huidige tijdgewricht te zijn. Het lijkt mij de moeite waard haar carrière te volgen.

De film Neger, Neger, Schornsteinfeger (2006) gaat ook over een donkere jongen in Nazi-Duitsland, maar is minder meeslepend dan deze film.