A Hidden Life (2019)

Gaat dit nog een dvd/blu-ray release krijgen hier?

Aangrijpende, indrukwekkende film. Niet alleen vanwege het dramatische verhaal, maar ook vanwege de reële wijze waarop het leven op die plaats en in die tijdsperiode is weergegeven. Best wel een lange film die me echter geen minuut heeft verveeld. Aanrader.

(Gezien op 12/03/20)

Film gebaseerd op waargebeurde feiten, maar in een andere setting. Kleine boer Franz en zijn geliefde vrouw zijn samen met hun dochtertjes erg gelukkig daar in hun dorp in de Oostenrijkse bergen. Ze slaan zich door tegenslagen heen. Hun liefde overwint. Ze zijn diepgelovig. Maar tegen de Duitse bezetter en de oorlog kunnen ze niet op. Franz weigert principieel gevolg te geven aan het oproepingsbevel om dienst te nemen in het Duitse leger. Hij wordt dienstweigeraar.

Zelfs een belofte dat hij niet naar het front zou moeten, kan hem niet vermurwen.

Wat hij ook beslist zijn vrouw Fani blijft aan zijn kant staan ...

Stel je in zijn plaats. Wat zou je doen? Ik weet het niet.

Een heel aangrijpende en heel goede film.

Ik zou het wel beter hebben gevonden mocht er Duits worden gesproken i.p.v. Engels. Zeker authentieker.

(Terzijde: Toen we de cinemazaal verlieten, werd ons meegedeeld dat wij de laatste toeschouwers waren voor het ingaan van de 'lockdown' omwille van de coronacrisis. Ook de cinema's gingen dicht ...)

Momenteel 4,99 op iTunes. Dat is dan ook nog eens in 4K, terwijl daar nog niet eens fysieke uitvoering van is aangekondigd.

Fantastische film over iemand die zich houd aan zijn principes, ook al kost hem dat zijn leven. Hij en zijn ganse familie word uitgespuwd door het stadje waar hij woont. Nu zoveel jaren later, zijn de meeste fier op hem, en verdienen ze geld aan de toeristen die er speciaal voor komen, hoe het kan verkeren in het leven !!!
Wat mij ook opvalt, we zijn bijna 80 jaar later en toch hebben we nog niets geleerd over tot wat haat kan lijden....

Malick is misschien wel ongeëvenaard als het om visuele pracht gepaard met een fraaie soundtrack gaat. Jammer alleen dat zijn films altijd wat zelfingenomen blijven. Hoewel er ditmaal ietsje meer verhaal in zit krijgen we toch wederom een film die misschien wel twee keer langer is dan noodzakelijk is, wéér met die jeuk opwekkende fluister-voice-overs, onnatuurlijk langzaam sprekende personages, en andere vaste elementen die soms wel een parodie van Malick op zichzelf lijken.

Ditmaal vond ik de willekeurig Engels sprekende Oostenrijkers ook een echte afleiding. Het kan de acteurs ook niet geholpen hebben, ook al doet iedereen het prima, Diehl in het bijzonder. Desondanks blijft het wel weer genieten van alle schitterende plaatjes en idyllische locaties. Soms vond ik het ook wel jammer dat Malick de gewoonte heeft shots nooit lang aan te laten houden, maar dat is nou eenmaal wat zijn films uniek maakt, dat moet je eigenlijk ook niet willen veranderen.

Ondanks een gebrek aan verhaal vond ik de film toch nog best ontroerend. Het contrast tussen de lelijkheid van de oorlog en gevangenschap en het simpele leven in de natuur komt wel aan, en tussen alle narigheid weten alledaagse handelingen of kleine gebaren van mededogen echt te ontroeren. Dat is het mooie aan de boodschap van de film. Uiteindelijk komt alles wat goed en mooi is weer bovendrijven. 3.0*.

Het feit dat de Duitstalige cast in deze film Engels spreekt haalt een groot deel van de sfeer onderuit en leidt alleen maar af.

Hij laat het meer abstracte filmen weer wat los hier en komt weer met een fantastische film, geheel in zijn eigen unieke stijl.

Het kijken waard.

Leek Malick zich aanvankelijk te bezondigen aan een al te lang uitgesponnen kijk op het eenvoudig geluk van twee mensen tegen het decor van hun boerderij en een schitterend en vredig landschap waar geen kwaad ooit zou kunnen binnendringen, dan leidt zijn manier van filmen in het verdere gedeelte met de oorlogsdreiging en de keuze van Frantz tot een krachtig visueel en innemend stuk cinema waar een palet van gevoelens, begeleid door prachtig muziek, knap worden uitgespreid.

Een betekenisvolle film met ook het geloof en de zin van het leven in een centrale rol.

Een ode aan de vele naamloze en nutteloze doden.

Mooi realistisch drama.. mooie beelden en prima verhaal..

3.5 ***

Erg mooie film. Het is wel een hele zit, zeker omdat er toch wat herhaling van zetten zijn. Ik kan me goed verplaatsen in Franz. Hij kon het met zijn geweten niet overeenkomen om Hitler trouw te zweren. Waren er inderdaad maar meer zoals hij destijds. Rationeel zou je kunnen denken wat het tekenen van een papiertje nou helemaal voorstelt als je daarmee je "vrijheid" terugkrijgt maar zo eenvoudig werkt het veelal niet natuurlijk. Wat dat betreft vond ik zijn laatste gesprek met zijn vrouw ook heel mooi. De dingen die ze tegen hem zei. Klein minpuntje is het gebruik van Engels maar het stoort gelukkig niet teveel.

Als je naar een half uur denkt, zou het nog beter worden dan dit? Wordt het nog spannender / leuker? Dan zet de film maar gerust af, het blijft zo. Het is mij een raadsel waarom deze film zo hoog scoort.

Schitterende beelden van de Oostenrijkse bergen en een indringende film over een man met principes.
Echter kon ik me, in tegenstelling tot Joy4ever maar moeilijk verplaatsen in Franz en waren het de scènes van z'n achtergebleven vrouw en kinderen in Oostenrijk die me het meest deden.

Kon het mezelf niet voorstellen dat ik in de schoenen van Franz dezelfde keus had gemaakt, echter heb ik dan ook geen theologische opvattingen of zulk zwaar liggende principes dat ik daarvoor m'n eigen dood en m'n gezin het verlies en de daarop volgende consequenties van het missen van hun man/vader aan zou kunnen doen. Gelukkig voor mij, en vele anderen die zullen moeten leven met mijn gebrek aan principes, heb ik nog niet voor die keuze gestaan.

Je staat dagelijks op kleinere schaal voor dat zelfde soort keuzes; Ego of...welke naam je het andere ook maar geeft (Goed, God, Lot, Leven...)...

Ik zal nooit een grote fan van Terrence Malick worden, ook al zijn sommige films nog wel goed. A Hidden Life valt best mee, al is ook deze film niet helemaal mijn ding. We volgen het verhaal van de gewetensbezwaarde Oostenrijker Franz Jägerstätter (die echt bestaan heeft) en weigert om mee te stappen in het Nazi-verhaal, wat uiteraard de nodige consequenties heeft. Malick zorgt voor mooie beelden die hij aanvult met beelden dicht op de personages en emotieloze vertellers. De trieste aanpak past wel bij het thema natuurlijk en ook al mag het voor mij af en toe wat trager in een film, is het bijna slaapverwekkend. De impact blijft voor mij wat weg zo, maar het onderwerp is best wel interessant.

Regisseur Terrence Malick keert met A Hidden Life terug naar meer gestructureerd en overzichtelijker werk, ondanks dat hij zijn eigen stempel nog altijd stevig op de film drukt. Dit keer een waargebeurd oorlogsverhaal waarin religie, zoals wel vaker binnen een film van Malick, een hoofdthema inneemt. Zowel August Diehl als Valerie Pachner leveren daarbinnen uiterst verdienstelijke prestaties, ondanks dat de kunstzinnige regiebenadering van Malick ervoor zorgt dat ik als kijker geen gevoel van binding met ze kan opbouwen. Verder is A Hidden Life vooral een erg traag verhaal waarin de Oostenrijkse St. Radegund-landschappen uiterst beheerst en tastbaar in beeld worden gebracht. Een ervaring die best boeiend uitpakt, maar nogal wat van je vraagt met een speelduur van 174 minuten. Als de film naar een emotieopwekkend en indrukwekkend crescendo toewerkt is zo'n duur nog enigszins te begrijpen, maar de finale bereikt amper het effect waar Malick op leek te hopen. Het is uiteindelijk niet gelukt om me te sympathiseren met een enkel figuur en dan blijf je als kijker met een enigszins leeg gevoel achter. Bovendien vond ik het erg moeilijk om begrip te tonen voor de keuzes van Diehl, maar dat kan liggen aan het tijdsbeeld van toen.

Een lange zit, maar wel indrukwekkend.

dit is hoe Malick filmt, dicht op de huid en vaak met een gekanteld beeld, hij neemt de tijd.

Het kernthema is denk ik goed versus kwaad en het geweten, wanneer doen we het goede? als we het kwade afwijzen? Hoe vrij zijn we om deze keuze te maken als het bv. oorlog is?

er is een zekere afstandelijkheid van de personages door de voice-over

en beter had deze film in het Duits geweest.

dat ze Engels spreken vind ik heel onnatuurlijk eigenlijk.

3 scenes : scene in de gevangenis waar er vernederingen en martelingen voordoen, scene in het dorp waar moeder en kinderen door de andere bewoners worden uitgescholden, genegeerd en geïsoleerd, scene met de pracht en praal van de kerk waarin priesters zich distantiëren van het hoofdpersonage
Ik vraag me af : wat draagt de 3 uur durende film meer bij dan deze 3 scenes van ongeveer 5 minuten per scene ?

Uiteraard zijn er bij Malick die mooie poëtische toetsen : correspondentie met brieven van de man waardoor een criss cross cutting van man en vrouw (liefdesband dat nooit zal verbreken). Kerk als individu waarin de hooggeplaatsten eieren voor geld kiezen en zich achter de nazi’s scharen, de priester van het dorp als steun maar niet als verdediger/ Kerk als instituut met de rijkdom en met de zwijgende steun voor nazi’s.

Maar veel herhaling in de film bv de conversatie met Bruno Ganz is toch dezelfde als met Matthias Schoenaerts ?
Ook de principe kwestie niet te veel uitdiepen om tegensstrijdigheden te vermijden want als men vraagt wanneer hij zand in zandzakjes schept voor de nazi’s of hij daarmee niet schuldig maakt aan de nazi praktijken, is er niet direkt een antwoord. Het mag nobel zijn vechten en sterven voor principes, opoffering voor de geliefden (net als hij zullen zijn kinderen vaderloos opgroeien) maar gehuld in stilte en vastberadenheid gaat maar zo ver. Ook gaar Malick niet tot op het bot bij de executie van de man (in tegenstelling tot bv de film Dancer in the dark) zodat de emotie/schok nog ingehouden wordt. Ook schuilt er een soort simplisme in Malick's voorkeur om met tegenstrijdigheden te werken (idyllisch vs gevangenis) nl de boer, de dienaar van land is puur en zal nooit buigen voor de destructie van de nazi’s. Hoe pittoresk het dorpje ook is gefilmd, hoe vloeiend de steadicams shots ook zijn, a hidden life is een langgerekt idee dat nooit tot een emotie of een genuanceerd inzicht komt.

Kijk nog eens. En dan nog eens. Net zo lang tot je doorkrijgt precies wat het is, misschien met een paar jaar geduld zo af en toe. Vraag niet retorisch aan ons een verklaring voor een antwoord dat je in jezelf vinden moet, je zal daar echt zelf het werk voor moeten doen.

Je hoeft het van mij nog steeds geen goede film te vinden, dat is echt wat anders.

De inhoud rechtvaardigt de lengte van de film niet. Waarom moet dit ding alweer 3 uur duren? Zoveel heeft de film uiteindelijk niet te vertellen. Anderhalf uur om te tonen waar Jägerstätter voor staat was al voldoende geweest...

Het is vandaag 21 mei de feestdag van Jägerstätter; de man werd in 2007 heilig verklaard door de Kerk. Het mag dan geen verrassing wezen dat religieuze beelden deel uitmaken van de vertelling bvb martelaarschap, de parallel met de kruisweg van Jezus, ... Een Oostenrijke gewetensbezwaarde wordt eerst uit de gemeenschap verstoten omdat hij militaire dienstplicht ten dienste van Duitsland weigert, daarna wordt hij gevangen gezet. Het deel in het dorp was het interessantst. Hoe zijn keuze ook zijn gezin en meteen ook alle dorpelingen blootstelt aan onderdrukking, vandaar hun woede tegenover hem. Vooral het feit dat hij een stichtend voorbeeld voor zijn familie wil zijn door humane principes te eerbiedigen drijven hem op een weg zonder mogelijke terugkeer.

De verschijning van Bruno Ganz is nog een opflakkerend lichtpuntje in deze taaie en langdradige film, die ons vertelt dat hij eigenlijk wel inziet dat Jägerstätter doet wat iedereen zou moeten doen, maar waar hij zelf te laf voor is. Cinematografisch heel mooi, daar mag je op Malick voor rekenen, maar ik heb dit toch met wat gesnurk ertussen uitgekeken. De voice-over die de brieven van de man aan zijn vrouw afratelt zijn daar deels schuldig aan. Niet erg, ik had een dagje vrij vandaag maar had ik iets beter kunnen benutten..

Ik heb een zwak voor Malick en ben daardoor misschien niet objectief. Maar ik vond deze film geweldig en zeker niet langdradig. Wat betreft de hoofdpersoon in het verhaal heb ik toch wel een dubbel gevoel. Ik begrijp de bewondering van veel mensen voor zijn principiele keuze. Maar anderzijds zie ik ook het leed dat hij zijn vrouw en kinderen heeft aangedaan door zijn houding. Het is allemaal niet zo zwart wit.....

Een kunstwerk weer van Terrence Malick dat sterk gericht is op de beleving. De beelden, de muziek, de omgevingsgeluiden zijn net zo belangrijk als het verhaal. Een verhaal dat wordt verteld met weinig woorden; de gebaren en gezichtsuitdrukkingen van de personages vertellen al de helft en er zijn dan nog maar een paar korte zinnen nodig om te weten wat ze denken of van plan zijn. Af en toe gaat het geluid zelfs gewoon uit, bijvoorbeeld als er een boze buurtbewoner al scheldend en tierend zijn punt staat te maken. Dit is typisch Malick: het is niet nodig om precies te weten wat er wordt gezegd; het wordt wel duidelijk wat het personage vindt door de manier waarop hij zich gedraagt. En zo niet, dan blijkt dat wel weer uit een volgende scène. Hij neemt er immers ruim de tijd voor, zodat we uitgebreid de kans krijgen om te ervaren wat de personages ervaren. Een prachtige film waarin een enorm groot contrast wordt gecreëerd tussen het mooie en het lelijke. We worden als kijker enerzijds getrakteerd op eindeloos mooie beelden (en geluiden) van het leven in de Oostenrijkse bergen en de liefde tussen de twee hoofdpersonen, maar anderzijds ook geconfronteerd met de slechte kanten van de mens die tevens in beelden worden gevat in de vorm van de kale binnenkant van de gevangenis. Een emotionele trip die perfect wordt gedragen door de schitterende muziek van James Newton Howard.

Mwaaa, ik vind het nogal moeizaam hoor. Tuurlijk, in 3 uur Malick krijg je echt wel genoeg mooie dingen te zien, maar als geheel is het toch veel oppervlakkiger dan gedacht. Vooral qua dialogen.

Daarnaast beginnen die groothoeklens-trackingshots me ook wat op de zenuwen te werken, terwijl die in A Tree of LIfe juist wonderwel goed pasten.